ਬੱਬਰ ਅਕਾਲੀ ਰਤਨ ਸਿੰਘ ‘ਰਕੜ’ ਦੁਨਿਆ ਦਾ ਕੱਲਾ ਸੂਰਮਾ ਸੀ ਜਿਸਤੋਂ ‘ਕਾਲਾ ਪਾਣੀ’ ਜੇਲ ਦੇ ਜੇਲਰ ਡਰਦੇ ਸਨ। ਜਿਸ ਅੰਡੇਮਾਨ ਟਾਪੂ ਦੀ ਜੇਲ ਚ ਗਿਆ ਬੰਦਾ ਕਦੇ ਮੁੜਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ , ਜਿਥੇ ਜਾ ਕੇ ਬੰਦਾ ਚੀਕਾਂ ਮਾਰ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ। ਉਸੇ ਹੀ ਜੇਲ ਦੇ ਜੇਲਰਾਂ ਨੇ ਅੰਗੇ੍ਜੀ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਚਿਠਿਆਂ ਲਿੱਖ-ਲਿੱਖ ਕੇ ਲੇਲੜੀਆਂ ਕੱਢੀਆਂ ਕੇ ਬੱਬਰ ਰਤਨ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਏਥੋਂ ਲੈ ਜਾਊ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕੋਈ ਗੜਬੜ …

ਇੱਕ ਮਿੱਤਰ ਪਿਆਰੇ ਕਨੇਡਾ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਫੈਕਟਰੀ ਵਿਚ ਨੌਕਰੀ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਦੀ ਇੱਕ ਘਟਨਾ ਬਾਰੇ ਦੱਸਣ ਲੱਗੇ.. ਮਾਲਕ ਸਰਦਾਰ ਜੀ ਦੀ ਇੱਕ ਆਦਤ ਹੁੰਦੀ ਸੀ..ਕਦੀ ਕਦਾਈਂ ਦਿੱਲੀਓਂ ਆਉਂਦੇ ਤਾਂ ਦੱਬੇ ਪੈਰੀ ਬਿਨਾ ਦੱਸਿਆ ਹੀ ਗੇੜਾ ਮਾਰ ਜਾਇਆ ਕਰਦੇ..ਫੇਰ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਦੱਸਦੇ ਕੇ ਮੈਂ ਰਾਤੀ ਆਇਆ ਸਾਂ! ਇੱਕ ਵਾਰ ਰਾਤ ਕੰਮ ਤੇ ਲੱਗਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਂ ਭੁੰਜੇ ਚਾਦਰ ਵਿਛਾ ਲਈ ਤੇ ਰਹਿਰਾਸ ਸਾਬ ਦਾ ਪਾਠ …

ਦੋ ਆਦਮੀ ਗੰਭੀਰ ਤੌਰ ਤੇ ਬੀਮਾਰ ਸਨ…! ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿਚ ਇਕੋ ਕਮਰਾ ਮਿਲਿਆ ਸੀ…! ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਤਾਂ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਇਕੋ ਖਿੜਕੀ ਦੇ ਕੋਲ, ਬਿਸਤਰੇ ਵਿਚ ਪਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ…! ਹਰ ਰੋਜ਼ ਉਸਨੂੰ ਫੇਫੜਿਆਂ ਤੋਂ ਤਰਲ ਕੱਢਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠਣ ਲਈ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ…! ਦੂਜੇ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਬੈਕ ਪੇਨ ਕਰਕੇ, ਪਿੱਠ ‘ਤੇ ਸੁਤੰਤਰ ਰਹਿਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ …