Kudi Vallo Boliyan

ਨਾ ਤੂੰ ਰੱਖ ਏਹੇ ਝਾਕ ਤੈਨੂੰ ਹੋਣਾ ਨਹੀਉ ਸਾਕ ਗੱਲ ਕਹਿੰਦੀ ਇਕ ਤੈਨੂੰ ਮੈਂ ਨਿਸੰਗ ਮੁੰਡਿਆ ਖਾਲੀ ਜਾਵੇਗਾ ਵਲੈਤ ਨੂੰ ਬਰੰਗ ਮੰਡਿਆ……………..

ਇੱਕ ਹਾਰੇ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਇੱਕ ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਕਾਲੇ ਰੀਠੇ ਦੇ ਲੜ ਲਾਤੀ ਨੀ ਮੈਂ ਸਾਬਣ ਦੀ ਟਿੱਕੀ… ਕਾਲੇ ਰੀਠੇ ਦੇ ਲੜ ਲਾਤੀ ਨੀ ਮੈਂ ਸਾਬਣ ਦੀ ਟਿੱਕੀ…

ਪਿੰਡ ਮੇਰੇ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਵੀਰਨੋ, ਖਾਂਦੇ ਚਿੱਟਾ , ਪੀਂਦੇ ਪੋਸਤ, ਨਾਲੇ ਲਾਉਂਦੇ ਜਰਦਾ ਫਿੱਟ-ਫਿੱਟੀਆਂ ’ਤੇ ਗੇੜੇ ਦਿੰਦੇ ਕੰਮ ਕੋਈ ਨਾ ਕਰਦਾ ਸੱਥ ਵਿੱਚ ਬੈਠਾ ਬਾਪੂ ਝੂਰੇ ਨਾ ਜਿਊਂਦਾ ਨਾ ਮਰਦਾ ਬੋਲ ਸ਼ਰੀਕਾਂ ਦੇ ਤਾਹੀਓਂ ਵੀਰਨਾ ਜਰਦਾ………… ਬੋਲ ਸ਼ਰੀਕਾਂ ਦੇ ਤਾਹੀਓਂ ਵੀਰਨਾ ਜਰਦਾ…………

ਬਾਜ਼ਾਰ ਵਿਕੇਦਾ ਰੁਮਾਲ ਵੇ, ਸਦਾ ਰਹਿਣ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਵੇ ਪਾਵੀਂ ਨਾ ਵਿਛੋੜਾ ਹਾਏ ਢੋਲਾ ਢੋਲਾ ਵੇ ਢੋਲਾ ਹਾਏ ਢੋਲਾ, ਆਜਾ ਦੋਵੇਂ ਨਚੀਏ ਹਾਏ ਢੋਲਾ…………….

ਛੜੇ ਜੇਠ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਾਵਾਂ ਮੈਂ ਗਈ ਸੀ ਮੰਦਰ ਚੁੱਪ ਚਪੀਤੇ ਆ ਕੇ ਅੜੀਓ ਵੜਿਆ ਰਸੋਈ ਅੰਦਰ ਦੁੱਧ ਦਾ ਵੱਡਾ ਗਲਾਸ ਭਰ ਲਿਆ ਪੀਣ ਦੇ ਕਰੀ ਤਿਆਰੀ ਨੀ ਮੈਂ ਵੇਲਣਾ ਵਗਾਵਾ ਮਾਰਿਆ ਉਹਦੀ ਦੁੱਧ ਨਾਲ ਲਿਬੜ ਗਈ ਦਾੜੀ ਨੀ ਮੈਂ ਵੇਲਣਾ ਵਗਾਵਾ ਮਾਰਿਆ………..

ਕੋਰੇ ਕੋਰੇ ਕੂੰਢੇ ਵਿੱਚ ਮਿਰਚਾ ਮੈ ਰਗੜਾਂ ਕੋਲੇ ਬਹਿ ਕੇ ਲੜਦਾ ਨੀ ਉਹ ਦਾ ਚਿੱਤ ਚਟਨੀ ਨੂੰ ਕਰਦਾ ਨੀ ਉਹ ਦਾ ਚਿੱਤ ……..,

ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਦਾ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਦਾ ਰਣੀਆਂ ਅੱਧੀ ਰਾਤੀਂ ਬੱਦਲ ਚੜਿਆ ਲਹਿ ਪਈਂਆਂ ਨੇ ਕਣੀਆਂ ਭਿੱਜ ਗੲੀ ਕੁੜਤੀ ਰੰਗ-ਬਰੰਗੀ,ਜਿੰਦ ਨੂੰ ਭਾਦੀਆਂ ਬਣੀਆਂ ਨੀ ਮੁੱਖ ਤੇਰਾ ਅੜੀਏ, ਦੰਦ ਚੰਬੇ ਦੀਆਂ ਕਲੀਆਂ…. ਨੀ ਮੁੱਖ ਤੇਰਾ ਚੰਨ ਅੜੀਏ, ਦੰਦ ਚੰਬੇ ਦੀਆਂ ਕਲੀਆਂ……. ਮੁੱਖ ਤੇਰਾ ਚੰਨ ਅੜੀਏ……

ਰੀਸੋ ਰੀਸੀ ਲਹਿੰਗਾ ਪਾ ਲਿਆ ਭਾਰ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਭਾਰੀ ਨਾਲ ਪਸੀਨੇ ਚੋਲੀ ਭਿੱਝ ਗਈ ਗਰਮੀ ਨੇ ਮੱਤ ਮਾਰੀ ਸ਼ਰਮ ਦੀ ਮਾਰੀ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਡਿੱਗੀ ਗਸ਼ੀਆਂ ਖਾ ਕੇ ਨੀ ਮਰਜਾਣੇ ਛੜੇ ਜੇਠ ਨੇ, ਬੋਚ ਲੀ ਅੱਖ ਬਚਾਅ ਕੇ, ਨੀ ਮਰ ਜਾਣੇ ਛੜੇ ਜੇਠ ਨੇ………………….

ਕੋਠੇ ਉੱਤੇ ਘੁੱਗੀਆਂ ਬਨੇਰੇ ਉੱਤੇ ਕਾ ਮੁੰਡਿਆਂ ਵੇ ਮੈਂ ਪੇਕੇ ਚੱਲੀ ਨਿੱਤ ਲੜ ਦੀ ਏ ਭੈੜੀ ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਮੁੰਡਿਆਂ .

ਝਾਵਾਂ—ਝਾਵਾਂ—ਝਾਵਾਂ ਰੇਲ ਚੜ੍ਹਦੇ ਨੂੰ ਭੱਜ ਕੇ ਰੁਮਾਲ ਫੜਾਵਾਂ ਕਾਹਨੂੰ ਲੈ ’ਲਈਆਂ ਨੌਕਰ ਨਾਲ ਲਾਵਾਂ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ ਰਾਤ ਦੀ ਗੱਡੀ ਮੈਂ ਵਿੱਛੜੀ ਕੂੰਜ ਕੁਰਲਾਵਾਂ ਤੇਰੀਆਂ ਉਡੀਕਾਂ ਸੱਜਣਾਂ ਤਾਰੇ ਗਿਣ-ਗਿਣ ਰਾਤ ਲੰਘਾਵਾਂ ਕੋਇਲਾਂ ਕੂਕਦੀਆਂ ਕਿਤੇ ਬੋਲ ਵੇ ਚੰਦਰਿਆ ਕਾਵਾਂ…….

ਬਾਗ਼ਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮੋਰ ਬੋਲਦੇ ਘੁੱਗੀ ਕਰੇ ਘੂੰ-ਘੂੰ ਮੈਂ ਸਾਂ ਖੂਹ ’ਤੇ ਪਾਣੀ ਭਰਦੀ ਕੋਲ਼ ਦੀ ਲੰਘ ਗਿਆ ਤੂੰ ਕਾਲ਼ਜਾ ਮੱਚ ਗਿਆ ਵੇ ਬਾਹਰ ਨਾ ਨਿਕਲ਼ਿਆ ਧੂੰ……..

ਪਰਲੇ ਖੇਤ ਜੇਠ ਹਲ ਵਾਹਵੇ ਟੱਪ ਕੇ ਪੰਜ-ਸੱਤ ਖੱਤਾ ਨੀ ਸਿੱਖਰ ਦੁਪਿਹਰੇ ਮੈਨੂੰ ਅੜੀਓ ਢੋਣਾਂ ਪੈਂਦਾ ਭੱਤਾ ਨੀ ਦੇਂਵਾ ਛੜੇ ਜੇਠ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚ’ ਖੁਰਚਣਾ ਤੱਤਾ……