ਦੋ ਆਦਮੀ ਗੰਭੀਰ ਤੌਰ ਤੇ ਬੀਮਾਰ ਸਨ…! ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿਚ ਇਕੋ ਕਮਰਾ ਮਿਲਿਆ ਸੀ…! ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਤਾਂ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਇਕੋ ਖਿੜਕੀ ਦੇ ਕੋਲ, ਬਿਸਤਰੇ ਵਿਚ ਪਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ…! ਹਰ ਰੋਜ਼ ਉਸਨੂੰ ਫੇਫੜਿਆਂ ਤੋਂ ਤਰਲ ਕੱਢਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠਣ ਲਈ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ…!
ਦੂਜੇ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਬੈਕ ਪੇਨ ਕਰਕੇ, ਪਿੱਠ ‘ਤੇ ਸੁਤੰਤਰ ਰਹਿਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ…!
ਉਹ ਦੋਨੋ ਆਪਸ ਚ ਬਹੁਤ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਸਨ… ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ, ਪਰਿਵਾਰਾਂ, ਨੌਕਰੀਆਂ, ਛੁੱਟੀਆਂ ਦੇ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਦੱਸਿਆ…! ਹਰ ਵਾਰ, ਜਦੋਂ ਪਹਿਲਾ ਆਦਮੀ ਖਿੜਕੀ ਕੋਲ ਬੈਠਦਾ ਸੀ, ਉਹ ਵਿਸਥਾਰ ਵਿੱਚ ਦੱਸਦਾ ਸੀ… ਜੋ ਕੁੱਝ ਉਸ ਨੇ ਖਿੜਕੀ ਦੇ ਬਾਹਰ ਵੇਖਿਆ ਸੀ…! ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਰੂਮਮੇਟ ਹਮੇਸ਼ਾ ਉਸ ਪਲ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ.., ਜੋ ਉਸਨੂੰ ਸੰਸਾਰ ਬਾਹਰ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਦੁਨੀਆ ਵਲੋਂ ਚਮਕਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ…!
ਪਾਰਕ ਦੀ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਝੀਲ ਦੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਦੀ ਖਿੜਕੀ ਤੋਂ ਦੇਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ…, ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਖੂਬਸੂਰਤ ਅਤੇ ਹੰਸਾਂ ਵਿਚ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਖੇਡਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ…, ਜੋੜੇ ਰੰਗੀਨ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਹੱਥ ਵਿਚ ਹੱਥ ਫੜੀ ਘੁੰਮ ਰਹੇ ਹਨ…, ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਅਕਾਸ਼ ਨੂੰ ਵੀ ਦੇਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ…!
ਜਦੋਂ ਖਿੜਕੀ ਵਾਲਾ ਬੰਦਾ ਖਿੜਕੀ ਦੇ ਬਾਹਰਲੇ ਹਾਲਾਤਾਂ ਬਾਰੇ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਿਆਨ ਕਰਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਦਾ ਰੂਮਮੇਟ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਸੀ… ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਸਾਰੇ ਸੁੰਦਰ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਉਸਨੂੰ ਨਕਾਰਿਆ ਕਰਦਾ ਸੀ… ਜੋ ਉਸਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ…!
ਇਕ ਰਾਤ, ਜਿਸ ਦਾ ਬਿਸਤਰਾ ਖਿੜਕੀ ਦੇ ਨੇੜੇ ਸੀ.., ਨੀਂਦ ਦੌਰਾਨ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਾਲ ਮਰ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਾਲਾ ਦੂਜਾ ਆਦਮੀ ਬੜਾ ਉਦਾਸ ਸੀ…!
ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ, ਜਦੋਂ ਨਰਸ ਉਸ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਆਈ.., ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਕੀ ਉਸ ਨੂੰ ਖਿੜਕੀ ਦੇ ਅੱਗੇ ਭੇਜਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ…? ਨਰਸ ਨੇ ਸਹਿਮਤੀ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਮਦਦ ਕੀਤੀ…! ਜਦੋਂ ਉਹ ਚਲੀ ਗਈ, ਆਦਮੀ ਹੌਲੀ ਅਤੇ ਦਰਦ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਕ ਕੂਹਣੀ ‘ਤੇ ਚੁੱਕਿਆ ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਦੀ ਦੁਨੀਆਂ’ ਤੇ ਪਹਿਲੀ ਨਜ਼ਰ ਮਾਰੀ… ਤਾਂ ਉਹ ਹੈਰਾਨ ਸੀ. ਬਾਰੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਖਾਲੀ ਕੰਧ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ…!
ਜਦੋਂ ਨਰਸ ਅਗਲੀ ਵਾਰ ਉਸ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਆਈ.., ਉਸਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਖਿੜਕੀ ਦੇ ਬਾਹਰ ਉਹਨਾਂ ਸੁੰਦਰ ਚੀਜ਼ਾਂ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ… ਜੋ ਕਿ ਉਸਦੇ ਰੂਮਮੇਟ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਸੀ ਨਰਸ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਸਦਾ ਰੂਮਮੇਟ ਇੱਕ ਅੰਨ੍ਹਾ ਆਦਮੀ ਸੀ… ! ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ: “ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ.”. . !
Unknown
