admin

ਮਨ ਟਿਕੇ ਜਾ ਨਾ ਟਿਕੇ , ਨਾਮ ਜਪਣਾ ਚਾਹਿਦਾ ਹੈ , ਜੋ ਲੱਗੇ ਰਹਿਣਗੇ, ਓਹਨਾ ਲਈ ਓਹ ਸਮਾਂ ਵੀ ਆਵੇਗਾ , ਜਦੋ ਮਨ ਦਾ ਟਿਕਾਓ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ | ਜੋ ਤੁਰੇ ਰਹਿਣਗੇ , ਭਾਵੇ ਮਧਮ ਚਲ ਹੀ , ਓਹਨਾ ਦੇ ਮੰਜਿਲ ਤੇ ਪਹੁੰਚਣ ਦੀ ਆਸ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ |
ਭਾਈ ਵੀਰ ਸਿੰਘ ਜੀ

ਕਈ ਲੋਕ ਇਹ ਤਰਕ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਰੋਜ-੨ ਇਕ ਹੀ ਨਿਤਨੇਮ ਕਰਨਾ ਕਿਓ ਜਰੂਰੀ ਹੈ | ਇਹ ਤਾ ਇਕ ਵਾਰ ਵੀ ਕਰਲੋ ਤਾ ਓਹੀ ਗਲ ਹੈ ਕਹੰਦੇ ਹਨ ਕ ਇਹ ਤਾ (repetition) ਦੋਹਰਾਓ ਹੋ ਗਿਆ | ਅਸਲ ਗਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜਿਵੇ ਘਰ ਵਿਚ ਰੋਜ ਝਾੜੂ ਪੋਚਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਕੋਈ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਹੰਦਾ ਕਿ ਇਹ ਰੋਜ ਕਿਓ ਜਰੂਰੀ ਹੈ ਕਿਓਕੀ ਸਬ ਨੂ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਰੇ ਦਿਨ ਵਿਚ ਮਿੱਟੀ ਘੱਟਾ ਘਰ ਵਿਚ ਆ ਵੜਦਾ ਹੈ| ਇਸ ਕਰਕੇ ਰੋਜ ਝਾੜੂ ਪੋਚਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ| ਬਿਲਕੁਲ ਇਸੇ ਤਰਾ ਇਸ ਮਨ ਦੀ ਸਫਾਈ ਕਰਨ ਲਈ ਸਾਨੂੰ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬਾਨ ਨੇ ਨਿਤਨੇਮ ਦਿੱਤਾ ਹੈ | ਰੋਜ-੨ ਦੁਨੀਆ ਨਾਲ ਵਾਹ ਪੈਣ ਕਰਕੇ ਮਨ ਵਿਚ ਵਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਮੇਲ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ |ਇਸਨੂੰ ਹਰ ਰੋਜ ਸਾਫ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਨਾ ਕਿ ਸਿਰਫ ਇਕ ਵਾਰੀ|
ਇਸ ਕਰਕੇ ਸਾਨੂ ਨਿਤਨੇਮ ਤੇ ਸਤਸੰਗ ਰੋਜ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ|
ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕਾ ਖਾਲਸਾ
ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕੀ ਫਤਹਿ……

ਇਕ ਵਾਰ ਜਦ ਮਹਾਰਾਜਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਆਪਨੇ ਚਿੱਟੇ ਕੇਸਾਂ ਨੂੰ ਕਾਲਾ ਕਰਨ ਲਈ ਕਲਫ਼ (ਮਹਿੰਦੀ ) ਲਾ ਲਈ | ਇਸ ਗਲ ਦਾ ਪਤਾ ਜਦੋ ਅਕਾਲੀ ਫੂਲਾ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਓਹਨਾ ਨੇ ਇਕ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਇਹ ਕਹ ਕੇ ਭੇਜਿਆ –
ਜਾ ਕਹ ਦੇਓ ਕਾਣੇ ਢੱਗੇ ਨੂੰ,
ਕਿਓ ਕਾਲਾ ਕਰਦਾ ਬੱਗੇ ਨੂੰ ,
ਅੰਤ ਕਾਲ ਜਦ ਮਰਨਾ ਹੈ ,
ਫਿਰ ਮੂੰਹ ਕਾਲਾ ਕਿਓ ਕਰਨਾ ਹੈ |
ਫਿਰ ਮਹਾਰਾਜਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਇਸ ਗਲ ਦੀ ਸਜਾ ਵੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ | ਪਰ ਅਜੇ ਦੇ ਸਮੇ ਵਿਚ ਹਰ ਕੋਈ ਕਲਫ਼ ਲਾ ਕੇ ਕੇਸਾਂ ਨੂੰ ਕਾਲਾ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਸਚ ਇਹ ਹੈ ਕੇ ਮੌਤ ਨੇ ਚਿੱਟੇ ਕੇਸਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਨਹੀ ਆਉਣਾ ਸਗੋਂ ਓਹਨੇ ਤਾ ਆਪਨੇ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਸਮੇ ਤੇ ਆ ਕੇ ਇਸ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਲੈ ਹੀ ਜਾਣਾ ਹੈ |
ਫਿਰ ਕਿਓ ਆਪਾ ਇਸ ਤਰਾ ਦੇ ਕਮ ਕਰਕੇ ਉਸ ਪਰਮਾਤਮਾ ਤੋ ਬੇਮੁਖ ਹੁੰਦੇ ਆ |
ਸਾਰੇ ਵੀਰਾਂ ਤੇ ਭੈਣਾਂ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਕਿ ਓਹ ਕੇਸਾਂ ਨੂ ਕਲਫ਼ ਨਾ ਲਾਉਣ |

• ਕੁਦਰਤੀ ਸੋਮਿਆ ਦੀ ਰਖਿਆ ਕਰੋ |

• ਸਾਦਾ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕਰੋ |

• ਵਧ ਤੋ ਵਧ ਰੁਖ ਲਗਾ ਕੇ ਮਨੁਖਤਾ ਦਾ ਭਲਾ ਕਰੋ |

• ਖਾਦੀ ਦਾ ਕਪੜਾ ਪਹਨ ਕੇ ਬੇਰੁਜਗਾਰੀ ਨੂ ਘਟਾਉਣ ਵਿਚ ਮਦਦ ਕਰੋ |

• ਸਾਦਾ ਖਾਣਾ , ਸਾਦਾ ਪਾਉਣਾ , ਤੇ ਸਾਦਗੀ ਵਿਚ ਰਹਿਣ ਦਾ ਅਲਗ ਹੀ ਅਨੰਦੁ ਹੈ |

• ਡੀਜਲ ਤੇ ਪੇਟ੍ਰੋਲ ਦੀ ਘਟ ਤੋਂ ਘਟ ਵਰਤੋਂ ਕਰੋ ਤੇ ਵਧ ਰਹੀ ਆਬਾਦੀ ਨੂੰ ਠਲ ਪਾਉਣ ਲਈ ਸੰਜਮ – ਮਈ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕਰੋ |

• ਰੋ ਰਹੇ ਹਵਾ , ਪਾਣੀ , ਅਤੇ ਧਰਤੀ ਦੀ ਪੁਕਾਰ ਸੁਨੋ | ਰੁਖ ਲਾਉਣੇ ਨਾ ਭੁੱਲੋ , ਰੁਖ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਖੁਸਹਾਲੀ ਦਾ ਅਧਾਰ ਹਨ|

• ਬਰਸਾਤ ਦੇ ਮੌਸਮ ਵਿਚ ਹਰ ਇਕ ਪ੍ਰਾਣੀ ਘਟੋ- ਘਟ ਇਕ ਰੁਖ ਜਰੂਰ ਲਗਾ ਕੇ ਮਾਨਵਤਾ ਦਾ ਭਲਾ ਕਰੋ |

• ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੀ ਰਖਿਆ ਲਈ ਮਨੁਖ ਨੂੰ ਆਪਨੇ ਅੰਦਰ ਦਇਆ-ਮਈ ਭਾਵਨਾ ਰਖਦਿਆ ਵਧ ਤੋ ਵਧ ਉਪਰਾਲੇ ਕਰਨੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ |

ਭਗਤ ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ ਜੀ

ਸਿਖ ਧਰਮ ਵਿਚ “ਗਰੀਬ ਦੇ ਮੂਹ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਦੀ ਗੋਲਕ” ਦਾ ਸਥਾਨ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ |
ਸੋ ਜਦੋ ਵੀ ਅਸੀਂ ਆਪਨੇ ਨੇੜੇ ਕੋਈ ਲੋੜਵੰਦ ਇਨਸਾਨ ਦੇਖਦੇ ਆ ਤਾ ਸਾਨੂੰ ਚਾਹਿਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਉਸਦੀ ਸਹਾਇਤਾ
ਕਰੀਏ | ਕਿਓਕੀ ਗੁਰੂ ਘਰ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਗਲ ਦੀ ਕਮੀ ਨਹੀਂ | ਪਰ ਇਸ ਲੋੜਵੰਦ ਜਾਂ ਗਰੀਬ ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਓ , ਤਾ ਕਰਕੇ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਿਆ ਕਰੋ ਕਿ ਕਿਸੇ ਗਰੀਬ ਦੇ ਕੰਮ ਆ ਸਕੀਏ |
ਆਪਨੇ ਤੇ ਆਪਨੇ ਪਰਿਵਾਰ ਲਈ ਤਾਂ ਜਾਨਵਰ ਵੀ ਜਿਓਂਦੇ ਨੇ, ਇਨਸਾਨ ਤਾ ਓਹ ਹੈ ਜੋ ਕਿਸੇ ਦੂਸਰੇ ਦੇ ਕੰਮ ਆਵੇ |

ਪਾਲੀ ਦਾ ਵਿਹੜਾ ਪਿੰਡ ਜਮਾਲਪੁਰ ਚੰਡੀਗੜ ਰੋੜ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਲਾਗ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਲੱਗਭੱਗ ਪੈਂਤੀ ਕਵਾਟਰ ਹਨ । ਉਹਨਾਂ ਕਵਾਟਰਾਂ ਵਿੱਚ ਗਰੀਬ ਕੰਮ ਕਾਜੀ ਲੋਕ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ । ਇਹਨਾਂ ਪੈਂਤੀ ਕਵਾਟਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਕਵਾਟਰ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖ ਜੀਵਨ ਸਿੰਘ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਬਾਕੀ ਸਾਰੇ ਕਵਾਟਰਾਂ ਵਿੱਚ ਹਿੰਦੂ ਸਮਾਜ ਨਾਲ਼ ਸਬੰਧਿਤ ਲੋਕ ਹਨ । ਇਹਨਾਂ ਕਵਾਟਰਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਹਿੰਦੂ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ਼ ਸਬੰਧਿਤ ਰਮਨ ਕੁਮਾਰ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਪੂਜਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਬੱਚੀ ਨਾਲ਼ ਰਹਿੰਦ
ਾ ਹੈ । ਰਮਨ ਕੁਮਾਰ ਪੇਸ਼ੇ ਵਜੋ ਡਰਾਇਵਰ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਅਕਸਰ ਘਰ ਲੇਟ ਪਰਤਦਾ ਹੈ । ਉਸ ਦੌਰਾਨ ਉਸ ਦੀ ਨੌਜੁਆਨ ਪਤਨੀ ਘਰ ਇਕੱਲੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ।
2 ਅਗਸਤ 2011 ਸਾਮੀਂ ਲੱਗਭੱਗ ਸੱਤ ਵਜੇ ਮਨਚਲੇ ਹਿੰਦੂ ਨੌਜੁਆਨ ‘ਪ੍ਰਿਸ’ ਅਤੇ ‘ਜਤਿਨ’ ਰਮਨ ਕੁਮਾਰ ਦੀ ਪਤਨੀ ਪੂਜਾ ਨੂੰ ਇਕੱਲਾ ਘਰ ਵਿੱਚ ਦੇਖ ਛੇੜਨ ਦੇ ਬਹਾਨੇ ਗਾਣਾ ਗਾਉਣ ਲੱਗਦੇ ਹਨ ‘ਪੂਜਾ ਕਿਵੇਂ ਆ, ਕੀ ਕਰਦੀ ਸੀ ?’ ਰਮਨ ਦੀ ਪਤਨੀ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਡਰਦੀ ਆਪਣੇ ਕਵਾਟਰ ਵਿੱਚ ਵੜ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ਏਨੇ ਨੂੰ ਲਾਈਟ ਚਲੇ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ਜਤਿਨ , ਪ੍ਰਿੰਸ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅੰਦਰ ਜਾ ਕੇ ਹੀ ਪੁੱਛ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਪੂਜਾ ਕਿਵੇਂ ਆ ? ਉਹ ਪੂਜਾ ਦੇ ਕਵਾਟਰ ਵਿੱਚ ਵੜ ਜਾਂਦੇ ਹਨ । ਪੂਜਾ ਸ਼ੋਰ ਮਚਾਉਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ਲਾਗਲੇ ਕਵਾਟਰਾਂ ਦੇ ਹਿੰਦੂ ਪੂਜਾ ਦੀ ਦੀਆਂ ਚੀਕਾਂ ਨੂੰ ਅਣਸੁਣਿਆ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ । ਕੀਰਤਨੀਏ ਸਿੰਘ ਜੀਵਨ ਸਿੰਘ ਦੀ ਭੈਣ ਤਰਨਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਇਕੱਲੀ ਘਰ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੀ ਹੈ । ਤਰਨਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਪੂਜਾ ਦਾ ਰੌਲਾ ਸੁਣ ਤੁਰੰਤ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਫੋਨ ਤੇ ਸੂਚਿਤ ਕਰਦੀ ਹੋਈ, ਪੂਜਾ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਉਸ ਦੇ ਕਵਾਟਰ ਵੱਲ੍ਹ ਨੂੰ ਵਾਹੋਦਾਹੀ ਦੌੜਦੀ ਹੈ । ਪ੍ਰਿਸ ਤੇ ਜਤਿਨ ਤਰਨਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਨੂੰ ਵੀ ਜਖਮੀ ਕਰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਤਰਨਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਡਟ ਕੇ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਦੀ ਹੈ । ਏਨੇ ਨੂੰ ਤਰਨਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਦਾ ਭਰਾ ਜੀਵਨ ਸਿੰਘ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀ ਸਿੰਘਾਂ ਮਨਮੀਤ ਸਿੰਘ, ਹਰਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ, ਹਰਕੀਰਤ ਸਿੰਘ ਖਾਲਸਾ, ਸੰਦੀਪ ਸਿੰਘ ਖੰਡਾ, ਪ੍ਰਭਜੋਤ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਗੁਰਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਸਮੇਤ ਪਹੁੰਚ ਪਿੰ੍ਰਸ ਅਤੇ ਜਤਿਨ ਦੀ ਚੰਗੀ ਖੁੰਭ ਠੱਪਦੇ ਹਨ ।
ਕੇਸ ਜਮਾਲਪੁਰ ਚੌਂਕੀ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਪ੍ਰਿਸ ਅਤੇ ਜਤਿਨ ਦੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਸਿਵ ਸੈਨਾ ਅਤੇ ਭਾਜਪਾ ਦੇ ਲੋਕਲ ਲੀਡਰ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ । ਇਹਨਾਂ ਲੀਡਰਾਂ ਨੇ ਏਦਾਂ ਦੇ ਗੁੰਡੇ ਪਾਲੇ ਹੋਏ ਹਨ । ਏਦਾਂ ਦੇ ਗੁੰਡੇ ਲੀਡਰਾਂ ਦਾ ਜਾਇਜ ਤੇ ਨਜਾਇਜ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਲੀਡਰਾਂ ਦੀ ਆੜ ਵਿੱਚ ਹੀ ਇਹ ਧੀਆਂ ਭੈਣਾ ਦੀਆਂ ਇੱਜਤਾਂ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾਉਣੋ ਨਹੀਂ ਝਿਜਕਦੇ । ਪੂਜਾ ਦੀ ਹਮਾਇਤ ਤੇ 50-60 ਸਿੰਘ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ । ਸਿਵ ਸੈਨੀਏ ਚੌਂਕੀ ਵਿੱਚ ਹੁਲੜਬਾਜੀ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕਰਦੇ ਹਨ । ਨੌਜੁਆਨ ਸਿੰਘ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਠਾਣੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਫਿਰ ਚਾਹਟਾ ਛਕਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ । ਚੰਗੀ ਭੁਗਤ ਸਵਾਰਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰਿੰਸ ਅਤੇ ਜਤਿਨ ਦੇ ਮੁਆਫੀ ਮੰਗਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੋਰਟ ਕਚਿਹਿਰੀ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਪੁਲਿਸ ਰਾਜੀਨਾਮਾ ਕਰਵਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ।
ਰਾਜੀਨਾਮਾ ਹੋਣ ਤੋਂ ਤੁਰੰਤ ਬਾਅਦ ਸਾਰੇ ਸਿੰਘ ਲਾਗਲੇ ਗੁਰੂ ਘਰ ਅਰਦਾਸ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕੱਠੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ । ਉਸ ਅਰਦਾਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਚਮਤਕਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ । ‘ਰਮਨ ਕੁਮਾਰ’ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਪਤਨੀ ‘ਪੂਜਾ’ ਪਰਿਵਾਰ ਸਮੇਤ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛਕ ਸਿੰਘ ਸਜਣ ਦਾ ਪ੍ਰਣ ਲੈਂਦੇ ਹਨ । ਉਹ ਆਪਣਾ ਪ੍ਰਣ 19 ਅਗਸਤ 2012 ਨੂੰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛਕ ਪੂਰਾ ਕਰਦੇ ਹਨ । ਰਮਨ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛਕ ਸਤਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਪਤਨੀ ਪੂਜਾ ਤੋਂ ਸਰਬਜੀਤ ਕੌਰ । ਉਹ ਆਪਣੀ ਛੋਟੀ ਬੱਚੀ ਨੂੰ ਵੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛਕਾ ਸਿਮਰਜੀਤ ਕੌਰ ਬਣਾ ਲੈਦੇ ਹਨ । ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛਕਣ ਦੀਆਂ ਵਧਾਈਆਂ ਦੇਣ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀਆਂ ਸਮੇਤ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਘਰ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਨ ਬਦਲੀ ਹੋਣ ਸਬੰਧੀ ਪੁਛਿਆ । ਪੁਛਣ ਤੇ ਜਤਿਨ ਤੋਂ ਬਣੇ ਸਤਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਬੜੀ ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਨਾਲ਼ ਕਿਹਾ ਕਿ ਗਰੀਬ ਦਾ ਹਿੰਦੂ ਹੋਣਾ ਸ਼ਰਾਪ ਹੈ , ਕਿਉਂਕਿ ਗਰੀਬੀ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਧੀਆਂ ਭੈਣਾ ਦੀਆਂ ਇੱਜਤਾਂ ਮਹਿਫੂਜ ਨਹੀਂ ਹਨ । ਅਸੀਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛਕਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਚੰਗਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ । ਉਪਰੋਕਤ ਘਟਨਾ ਕ੍ਰਮ ਵਾਪਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਾਨੂੰ ਸਾਡੇ ਦਿਲ ਨੇ ਅਵਾਜ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛਕ ਸਿੰਘ ਸਜਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ । ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਦੇ ਦਬਾਅ ਹੇਠ ਆ ਕੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਹੀਂ ਛਕਿਆ, ਸਗੋਂ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਵੱਡੇ ਭਾਗ ਸਮਝਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਇਸੇ ਜਨਮ ਵਿੱਚ ਹੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦੀ ਦਾਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਗਈ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਹੋਰ ਕਿੰਨੇ ਜਨਮ ਭਟਕਦੇ ਰਹਿੰਦੇ । ਸਤਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਅੱਗੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਕਿੰਨੇ ਅਭਾਗੇ ਹਨ ਜੋ ਸਿੱਖ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋ ਕੇ ਵੀ ਗੁਰੂ ਤੋਂ ਬੇਮੁੱਖ ਹਨ ।
ਭੈਣ ਸਰਬਜੀਤ ਕੌਰ ਨੇ ਤਾਂ ਅੱਖਾਂ ਹੀ ਭਰ ਲਈਆਂ, ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ, ‘ ਜੇ ਮੇਰੇ ਸਿੱਖ ਭਰਾ ਨਾਂ ਹੁੰਦੇ ਅੱਜ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਦਿਖਾਉਣ ਜੋਗੀ ਨਾਂ ਰਹਿਦੀ’ । ਅਸੀਂ ਅਜਿਹੇ ਹਿੰਦੂਆਂ ਤੋਂ ਕੀ ਲੈਣਾ ਜਿਹੜੇ ਇੱਜਤਾਂ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਬਚਾਉਣ ਵੀ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ । ਚੀਕਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਅਣਸੁਣਿਆ ਕਰਦੇ ਹਨ । ਵੀਰ ਜੀ ਤੁਸੀਂ ਆਪ ਦੇਖੋ ਏਸ ਵੇਹੜੇ ਵਿੱਚ ਪੈਂਤੀ ਪਰਿਵਾਰ ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ । ਉਸ ਦਿਨ ਮੈਂ ਚੀਕ ਰਹੀ ਸੀ, ਚਿਲਾ ਰਹੀ ਸੀ ਕੋਈ ਵੀ ਹਿੰਦੂ ਮੇਰੀ ਮੱਦਦ ਲਈ ਨਹੀਂ ਆਇਆ । ਅਜਿਹੇ ਬੇ-ਗੈਰਤ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਅਸੀਂ ਕੀ ਲੈਣਾ ? ਸਾਡੇ ਕਵਾਟਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਸਿੱਖਾਂ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਉਸੇ ਨੇ ਮੈਂਨੂੰ ਬਚਾਇਆ । ਕਲ਼ਗੀਆਂ ਵਾਲ਼ੇ ਦਾ ਲੱਖ-2 ਸ਼ੁਕਰ ਹੈ ਕਿ ਬੇਸੱਕ ਅਸੀਂ ਹਿੰਦੂ ਵਜੋਂ ਜਨਮ ਲਿਆ ਪਰ ਹਿੰਦੂ ਰਹਿ ਕੇ ਮਰਾਂਗੇ ਨਹੀਂ । ਹੁਣ ਸਾਨੂੰ ਗਰਵ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਵੀ ਸ਼ੇਰ ਬਣ ਗਏ ਹਾਂ ।
ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਇਹ ਪਰਿਵਾਰ ਅੰੀਮ੍ਰਤ ਛਕ ਸਿੰਘ ਸਜ ਗਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਕਈ ਹਿੰਦੂ ਕੱਟੜ ਪੰਥੀਆਂ ਦੇ ਢਿੱਡੀ ਪੀੜਾਂ ਸੁਰੂ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਹਨ । ਭੈਣ ਸਰਬਜੀਤ ਕੌਰ ਨੂੰ ਤਾਂ ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਧਮਕੀਆਂ ਮਿਲ਼ ਰਹੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਉਸ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਤੇਜਾਬ ਪਾ ਕੇ ਸਾੜ ਦਿਤਾ ਜਾਵੇਗਾ । ਸਤਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਪੇਸ਼ੇ ਵਜੋਂ ਡਰਾਇਵਰ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਅਕਸਰ ਡਿਊਟੀ ਤੋਂ ਲੇਟ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਹੁਣ ਇਹ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਣ ਦੀ ਡਿਊਟੀ ਖਾਲਸਾ ਪੰਥ ਦੀ ਹੈ । ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਵੇਹੜੇ ਵਿੱਚੋਂ ਸ਼ਿਫਟ ਕਰ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਜਗਾ ਕਿਰਾਏ ਤੇ ਮਕਾਨ ਦਿਲਵਾਇਆ ਜਾਵੇ । ਇਸ ਸਬੰਧੀ ਜਦ ਸਤਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਨਾਲ਼ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ, ‘ਵੀਰ ਜੀ ਆਪ ਜੀ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਪੇਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਤਨਖਾਹ ਦਾ ਤਾਂ ਪਤਾ ਹੀ ਹੈ । ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਮੇਰੀ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਡੇਂਗੂ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ , ਪੈਸੇ ਉਧਾਰ ਫੜ ਇਸ ਦਾ ਇਲਾਜ ਕਰਵਾਇਆ । ਹੁਣ ਅਗਰ ਇਹ ਜਗਾ ਛੱਡਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਜਿਸ ਦੇ ਪੈਸੇ ਦੇਣੇ ਹਨ ਉਹ ਕਹੇਗਾ ਕਿ ਭੱਜ ਗਏ । ਮੈਂ ਉਸ ਦੇ 22 ਹਜਾਰ ਦੇਣੇ ਹਨ ਜੋ ਰੋਜਾਨਾ ਥੋੜੇ-ਥੋੜੇ ਕਰ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹਾਂ’। ਦੂਸਰਾ ਅਸੀਂ ਏਥੇ ਕਮਰੇ ਦਾ ਕਿਰਾਇਆ ਸਿਰਫ 1800 ਦੇ ਰਹੇ ਹਾਂ , ਏਨੇ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਕਿਧਰੇ ਮਿਲਣਾ ਮੁਸਕਿਲ ਹੈ । ਬਾਕੀ ਤੁਸੀਂ ਜਿਵੇਂ ਹੁਕਮ ਕਰੋਂਗੇ ਸਿਰ ਮੱਥੇ । ਹੁਣ ਸਿੱਖ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਨੂੰ ਅਪੀਲ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਬਾਂਹ ਫੜੀ ਜਾਵੇ ਅਤੇ ਨਾਲ਼ ਹੀ ਜੀਵਨ ਸਿੰਘ ਦੀ ਭੈਣ ਤਰਨਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਨੂੰ ਵੀ ਜਗਾ – ਜਗਾ ਸਨਮਾਨਿਆ ਜਾਵੇ ।
ਇੰਜੀ . ਮਨਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਗਿਆਸਪੁਰਾ
98729099100
ਪਿੰਡ ਗਿਆਸਪੁਰਾ, ਡਾਕ: ਢੰਡਾਰੀ ਕਲਾਂ .
ਲੁਧਿਆਣਾ ।

ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਜਦ ਵੀ ਅੱਧੀ ਛੁੱਟੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਮਾਸਟਰ-ਭੈਣਜੀਆਂ ਇਕੱਠੇ ਚਾਹ ਪੀਣ ਤੇ ਗੱਪ-ਸ਼ੱਪ ਮਾਰਨ ਬੈਠ ਜਾਂਦੇ। ਮਾਸਟਰ ਰਾਮ ਪ੍ਰਸਾਦ ਚੁੱਟਕਲਿਆਂ ਦੀ ਲੜੀ ਨਹੀ ਸੀ ਟੁੱਟਣ ਦਿੰਦਾ, ਹਸਾ-ਹਸਾ ਕੇ ਢਿੱਢੀਂ ਪੀੜਾ ਪਾ ਦਿੰਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਹਰ ਦੂਜੇ-ਚੌਥੇ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਬਾਰਾਂ ਵੱਜਣ ਵਾਲਾ ਚੁਟਕਲਾ ਜਾਂ ਸਿੱਖਾਂ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਤ ਕੋਈ ਚੁਟਕਲਾ ਸੁਣਾਉਣਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਭੁੱਲਦਾ। ਬੇਸ਼ੱਕ ਉੱਥੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਿੱਖ ਮਾਸਟਰ ਹੀ ਸਨ ਪਰ ਉਹ ਬਿਨਾਂ ਸਮਝੇ ਰਾਮ ਪ੍ਰਸਾਦ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ-ਹੀ ਕਰੀ ਜਾਂਦੇ।
ਸਾਹਮਣੇ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਬਦਲ ਕੇ ਆਇਆ ਮਾਸਟਰ ਗੁਰਭੇਜ ਹਾਲੇ ਨਵਾਂ ਸੀ। ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਉਹ ਕਈ ਦਿਨ ਇਹ ਚੁਟਕਲੇ ਬਾਜੀ ਸੁਣਦਾ ਰਿਹਾ ਪਰ ਮਾਸਟਰ ਰਾਮ ਪ੍ਰਸਾਦ ਦਾ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਬਾਰਾਂ ਵੱਜਣ ਵਾਲਾ ਚੁਟਕਲਾ ਉਸਨੂੰ ਬੜਾ ਚੁੱਭਵਾਂ ਲੱਗਦਾ। ਉਹਨੂੰ ਨਾਲ ਵਾਲਿਆਂ ‘ਤੇ ਵੀ ਖਿਝ ਚੜ੍ਹਦੀ ਜਿਹੜੇ ਟੋਕਣ ਦੀ ਥਾਂ ਸਗੋਂ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਦੰਦ ਕੱਢਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਰਾਮ ਪ੍ਰਸਾਦ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਬਾਰਾਂ ਵੱਜੇ ਵਾਲਾ ਚੁਟਕਲਾ ਸੁਣਾ ਕੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਹਟਿਆ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਮਾਸਟਰ ਗੁਰਭੇਜ ਵੀ ਬੋਲ ਪਿਆ, “ਸੁਣੋ, ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਇੱਕ ਚੁਟਕਲਾ ਯਾਦ ਆਇਆ। ਕਹਿੰਦੇ ਇੱਕ ਚੂਹਾ ਸੀ, ਉਹ ਲਾਣ ਵਿੱਚ ਡਿੱ
ਗ ਪਿਆ ਥੋੜੇ ਨਸ਼ੇ ਦੇ ਲੋਰ ਵਿੱਚ ਜਾ ਕੇ ਨਦੀ ਵਿੱਚ ਨਹਾਉਂਦੇ ਹਾਥੀ ਨੂੰ ਵੰਗਾਰਨ ਲੱਗਾ ਕਿ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਵੇਖਣਾ। ਹਾਥੀ ਬਾਹਰ ਆਇਆ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ਜਾਹ ਮੈਂ ਸਿਰਫ ਇਹੀ ਵੇਖਣਾ ਸੀ ਕਿ ਤੂੰ ਕਿਤੇ ਮੇਰਾ ਕੱਛਾ ਤਾਂ ਨਹੀ ਪਾਇਆ”।