ਅਸਲੀ ਨਿਆਂ

ਇੱਕ ਅਤਿਆਚਾਰੀ ਰਾਜਾ ਦੇਹਾਤੀਆਂ  ਦੇ ਗਧੇ ਵਗਾਰ ਵਿੱਚ ਫੜ ਲਿਆ ਕਰਦਾ ਸੀ ,  ਇੱਕ ਵਾਰ ਉਹ ਸ਼ਿਕਾਰ ਖੇਡਣ ਗਿਆ ਅਤੇ ਇੱਕ ਮਿਰਗ  ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਘੋੜਾ ਦੌੜਾਉਂਦਾ  ਹੋਇਆ ਆਪਣੇ ਬੰਦਿਆਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਅੱਗੇ ਨਿਕਲ ਗਿਆ ।  ਇੱਥੇ ਤੱਕ ਕਿ ਸ਼ਾਮ  ਹੋ ਗਈ ।  ਏਧਰ – ਉੱਧਰ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਲਗਾ ।  ਲੇਕਿਨ ਕੋਈ ਦਿਖਾਈ ਨਹੀਂ ਪਿਆ ।  ਮਜ਼ਬੂਰ ਹੋਕੇ ਨਜ਼ਦੀਕ  ਦੇ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਰਾਤ ਕੱਟਣ ਦੀ ਠਾਨੀ ।  ਉੱਥੇ ਕੀ ਵੇਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਦੇਹਾਤੀ ਆਪਣੇ ਮੋਟੇ ਤਾਜੇ ਗਧਿਆਂ ਨੂੰ ਡੰਡੇ ਮਾਰ – ਮਾਰ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਧੁੱਰੇ ਉੱਡਾ  ਰਿਹਾ ਹੈ ।  ਰਾਜੇ  ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਇਹ ਕਠੋਰਤਾ ਬੁਰੀ ਲੱਗੀ ।  ਬੋਲਿਆ ,  ਓਏ ਭਰਾ ਕੀ ਤੂੰ ਇਸ ਦੀਨ ਪਸ਼ੁ ਨੂੰ ਮਾਰ ਹੀ ਦਏਂਗਾ !  ਤੁਹਾਡੀ ਨਿਰਦਈਅਤਾ ਸਿਖਰ  ਨੂੰ ਪਹੁੰਚ  ਗਈ ।  ਜੇਕਰ ਈਸ਼‍ਵਰ ਨੇ ਤੈਨੂੰ ਜੋਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਅਜਿਹਾ ਦੁਰਪਯੋਗ ਮਤ ਕਰ ।  ਦੇਹਾਤੀ ਨੇ ਵਿਗੜਕੇ ਕਿਹਾ ,  ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੀ ਮਤਲਬ ਹੈ ?  ਕੀ ਪਤਾ  ਕੀ ਸਮਝ ਕੇ ਮੈਂ ਇਸਨੂੰ ਮਾਰਦਾ ਹਾਂ ।  ਰਾਜਾ ਨੇ ਕਿਹਾ ,  ਅੱਛਾ ਬਹੁਤ ਬਕ – ਬਕ ਮਤ ਕਰ ,  ਤੇਰੀ  ਬੁਧੀ  ਭ੍ਰਿਸ਼ਟ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ,  ਸ਼ਰਾਬ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਪੀ ਲਈ ?  ਦੇਹਾਤੀ ਨੇ ਗੰਭੀਰ  ਭਾਵ ਨਾਲ  ਕਿਹਾ ,  ਮੈਂ ਸ਼ਰਾਬ ਨਹੀਂ ਪੀਤੀ ਹੈ , ਨਾ ਹੀ ਪਾਗਲ  ਹਾਂ ,  ਮੈਂ ਇਸਨੂੰ ਕੇਵਲ ਇਸ ਲਈ  ਮਾਰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਇਹ ਇਸ ਦੇਸ਼  ਦੇ ਅਤਿਆਚਾਰੀ ਰਾਜੇ ਦੇ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਦਾ ਨਾ  ਰਹੇ ।  ਲੰਗੜਾ ਅਤੇ ਬੀਮਾਰ ਹੋਕੇ ਮੇਰੇ ਦਵਾਰ ਪਰ ਪਿਆ ਰਹੇ ,  ਇਹ ਮੈਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਹੈ ।  ਲੇਕਿਨ ਰਾਜੇ  ਨੂੰ ਵਗਾਰ ਵਿੱਚ ਦੇਣਾ ਸਵੀਕਾਰ ਨਹੀਂ ।  ਰਾਜਾ ਇਹ ਉੱਤਰ ਸੁਣਕੇ ਸੁੰਨ  ਰਹਿ ਗਿਆ ।  ਰਾਤ ਤਾਰੇ ਗਿਣ – ਗਿਣ ਕੇ  ਕੱਟੀ ।  ਸਵੇਰੇ ਉਸਦੇ ਆਦਮੀ ਖੋਜਦੇ ਲਭਦੇ ਉੱਥੇ ਆ ਪੁੱਜੇ ।  ਜਦੋਂ ਖਾ ਪੀ ਕੇ ਨਿਸ਼ਚਿੰਤ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਰਾਜੇ  ਨੂੰ ਉਸ ਉਜੱਡ ਦੀ ਯਾਦ ਆਈ ।  ਉਸਨੇ  ਫੜ ਕੇ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਅਤੇ ਤਲਵਾਰ ਖਿੱਚ ਕੇ ਉਸਦਾ ਸਿਰ ਕੱਟਣ ਪਰ ਤਿਆਰ ਹੋਇਆ ।  ਦੇਹਾਤੀ ਜੀਵਨ ਤੋਂ ਨਿਰਾਸ਼ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਨਿਰਭੈ ਹੋਕੇ ਬੋਲਿਆ ,  ਹੇ ਰਾਜਨ ,  ਤੁਹਾਡੇ ਜ਼ੁਲਮ ਤੋਂ ਸਾਰੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਹਾਹਾਕਾਰ  ਮਚੀ ਹੋਈ ਹੈ । ਇਕੱਲਾ  ਮੈਂ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਤੁਹਾਡੀ ਕੁਲ ਪ੍ਰਜਾ ਤੁਹਾਡੇ ਜ਼ੁਲਮ ਤੋਂ ਤੰਗ ਪੈ ਚੁੱਕੀ  ਹੈ ।  ਜੇਕਰ ਤੈਨੂੰ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਕੌੜੀ ਲੱਗਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਨਿਆਂ ਕਰ ਕਿ ਫਿਰ ਅਜਿਹੀਆਂ  ਗੱਲਾਂ ਸੁਣਨ ਵਿੱਚ ਨਾ  ਆਉਣ ।  ਇਸਦਾ ਉਪਾਅ ਮੇਰਾ ਸਿਰ ਕੱਟਣਾ ਨਹੀਂ ,  ਸਗੋਂ ਜ਼ੁਲਮ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦੇਣਾ ਹੈ ।  ਰਾਜੇ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿੱਚ ਗਿਆਨ ਪੈਦਾ ਹੋ ਗਿਆ ।  ਦੇਹਾਤੀ ਨੂੰ ਮਾਫੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ  ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਪ੍ਰਜਾ ਤੇ  ਜ਼ੁਲਮ ਕਰਨਾ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ।

0