ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਅਫ਼ਸਰ ਆਪਣੇ ਦਫ਼ਤਰ ਆਇਆ। ਦਫ਼ਤਰ ਆਣ ਕੇ ਓਹਨੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਨਾਲ ਆਵਦੀ ਫ਼ੋਟੋ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂਂੰ ਦਿਖਾਈ ਤੇ ਬੜੀ ਸ਼ੇਖੀ ਮਾਰੀ;
“ਤੁਹਾਡੇ ‘ਚੋਂ ਹੈ ਕਿਸੇ ਦੀ ਫ਼ੋਟੋ?, ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਨਾਲ।” ਓਹ ਅਫ਼ਸਰ ਸੱਚਮੁਚ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ।
ਏਨੇ ਨੂਂੰ ਇੱਕ ‘ਦਰਜ਼ਾ ਚਾਰ’ ਮੁਲਾਜ਼ਮ ਉੱਠਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ;
“ਜਨਾਬ, ਇੱਕ ਗੱਲ ਪੁੱਛ ਸਕਦਾ ਹਾਂ?, ਜੇ ਇਜਾਜ਼ਤ ਹੋਵੇ ਤਾਂ।”
“ਹਾਂ- ਹਾਂ, ਪੁੱਛ ਬਈ ਕੀ ਪੁੱਛਣਾ ਹੈ।” ਵੱਡਾ ਅਫ਼ਸਰ ਬੋਲਿਆ।
“ਜਨਾਬ, ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਨਾਲ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੀ ਫ਼ੋਟੋ ਠੀਕ ਆ। ਪਰ, ਤੁਹਾਡੀ ਆਵਦੇ ‘ਪਿਤਾ ਜੀ’ ਨਾਲ ਕੋਈ ਫ਼ੋਟੋ ਹੈ?”
“ਕੀ ਮਤਲਬ…!” ਵੱਡਾ ਅਫ਼ਸਰ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਬੋਲਿਆ।
“ਜਨਾਬ, ਮੈਂ ਪੁੱਛਿਐ ਬਈ ਜਿਹਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਦੇ ਨੇੜੇ ਖਡ਼ੇ ਹੋਣ ਦੇ ਕਾਬਲ ਬਣਾਇਅੈ; ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਵੀ ਕੋਈ ਫ਼ੋਟੋ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ?”
ਓਸ ਅਫ਼ਸਰ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਝੁਕਾ ਲਈਆਂ। ਅੱਖੀਆਂ ‘ਚੋਂ ਹੰਝੂ ਹਵਾਓਂਦਾ ਓਹ ਘਰ ਵੱਲ ਨੂਂੰ ਟੁਰ ਪਿਆ; ਓਸ ‘ਬੰਦੇ’ ਨਾਲ ਫ਼ੋਟੋ ਖਿਚਵਾਓਂਣ/ਸਤਿਕਾਰ ਦੇਣ ਜਿਹੜਾ ਓਸ ਲਈ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਕੇ ਸੀ।
ਸੋ ਦੋਸਤੋ, ਆਵਦੇ ਮਾਂ- ਪਿਓ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰੋ ਅਤੇ ਓਹਨਾਂ ਨੂਂੰ ਤਵੱਜੋਂ ਦਿਓ ਕਿਉਂਕਿ ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਬਦੌਲਤ ਹੀ ਤੁਸੀਂ ਹੋ; ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡਾ ਵਜੂਦ ਵੀ ਨਾ ਹੁਂੰਦਾ।
ਜੀਉਂਦੇ- ਵੱਸਦੇ ਰਹਿਣ ਸਭ ਦੇ ਮਾਪੇ।
– ਡਾ. ਨਿਸ਼ਾਨ ਸਿੰਘ ਰਾਠੌਰ
Dr. Nishan Singh Rathor
