472
ਬਾਇਜੀਦ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਮਹਿਮਾਨ ਨਵਾਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਉਦਾਰ ਸੀ । ਇੱਕ ਵਾਰ ਉਸਦੇ ਘਰ ਇੱਕ ਬੁੱਢਾ ਆਦਮੀ ਆਇਆ ਜੋ ਭੁੱਖ – ਪਿਆਸ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਦੁਖੀ ਲਗਦਾ ਸੀ । ਬਾਇਜੀਦ ਨੇ ਤੁਰੰਤ ਉਸਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਭੋਜਨ ਮੰਗਵਾਇਆ ।ਬਿਰਧ ਮਨੁੱਖ ਭੋਜਨ ਤੇ ਟੁੱਟ ਪਿਆ । ਉਸਦੀ ਜੀਭ ਤੋਂ ਬਿਸਮਿੱਲਾ ਸ਼ਬਦ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲਿਆ । ਬਾਇਜੀਦ ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਚੇ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿ ਉਹ ਕਾਫਰ ਹੈ । ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਤੋਂ ਨਿਕਲਵਾ ਦਿੱਤਾ । ਉਸੀ ਸਮੇਂ ਆਕਾਸ਼ਵਾਣੀ ਹੋਈ ਕਿ ਬਾਇਜੀਦ ਮੈਂ ਇਸ ਕਾਫਰ ਦਾ ਸੌ ਸਾਲ ਤੱਕ ਪਾਲਣ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਬਣ ਸਕਿਆ ।
