ਰੱਖੋ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਨੂੰ ਸਦਾ ਉੱਤੇ ਕਿਤੇ ਨੀਵੀਂ ਰਹਿ ਜਾਵੇ ਨਾਂ, ਸਾਂਭਲੋ ਵਿਰਾਸਤ ਪੰਜਾਬੀਓ ਕਿਤੇ ਪੀੜੀ ਬਹਿ ਜਾਵੇ ਨਾਂ। ਪਾਇਆ ਹੋਰਾਂ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਨੇ ਦਾਬ ਜਾਂਦੀ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਦਿਨੋ-ਦਿਨ ਦੱਬਦੀ ਏ, ਪੰਜਾਬੀ ਠੇਠ ਬੋਲੀ ਦੀ ਨਾਂ ਹੁਣ ਪੈੜ ਆਸ-ਪਾਸ ਕਿਧਰੇ ਲੱਭਦੀ ਏ। ਤਵਾਰੀਖ ਦੀ ਗੱਲ ਜੇ ਚੱਲਦੀ ਸਭ ਉੱਤੋਂ-ਉੱਤੋਂ ਪਏ ਕਰਦੇ ਨੇ, ਪਹਿਲ ਦਿੰਦੇ ਹੋਰ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਪਿੱਛੇ ਪਏ ਕਰਦੇ ਨੇ। ✍ਦੀਪ ਰਟੈਂਡੀਆ

ਰੱਖੋ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਨੂੰ ਸਦਾ ਉੱਤੇ ਕਿਤੇ ਨੀਵੀਂ ਰਹਿ ਜਾਵੇ ਨਾਂ, ਸਾਂਭਲੋ ਵਿਰਾਸਤ ਪੰਜਾਬੀਓ ਕਿਤੇ ਪੀੜੀ ਬਹਿ ਜਾਵੇ ਨਾਂ। ਪਾਇਆ ਹੋਰਾਂ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਨੇ ਦਾਬ ਜਾਂਦੀ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਦਿਨੋ-ਦਿਨ ਦੱਬਦੀ ਏ, ਪੰਜਾਬੀ ਠੇਠ ਬੋਲੀ ਦੀ ਨਾਂ ਹੁਣ ਪੈੜ ਆਸ-ਪਾਸ ਕਿਧਰੇ ਲੱਭਦੀ ਏ। ਤਵਾਰੀਖ ਦੀ ਗੱਲ ਜੇ ਚੱਲਦੀ ਸਭ ਉੱਤੋਂ-ਉੱਤੋਂ ਪਏ ਕਰਦੇ ਨੇ, ਪਹਿਲ ਦਿੰਦੇ ਹੋਰ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਪਿੱਛੇ ਪਏ ਕਰਦੇ ਨੇ।

ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਵੀ ਰੁੱਸੀਆਂ ਨੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸੱਜਣਾਂ ਵੇ ਤੂੰ ਜਦੋਂ ਦਾ ਏ ਹੋ ਗਿਆ ਜੁਦਾ ਮੇਰੇ ਹਾਣੀਆਂ, ਸੋਕਾ ਪਿਆ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਸੋਹਲ ਜਿਹੀਆਂ ਪੋਟੀਆਂ ਤੇ ਜੋ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਹਰ ਪਲ ਹਰਾ ਮੇਰੇ ਹਾਣੀਆਂ। ਚੁੱਪ ਚੋਂ ਸੀ ਪੜਦਾ ਤੂੰ ਮੇਰੀਆਂ ਹਾਏ ਨਜ਼ਮਾਂ ਨੂੰ ਅੱਜ ਬੋਲ ਵੀ ਕਿਉਂ ਨਾਂ ਸੁਣੇ ਮੇਰੇ ਹਾਣੀਆਂ, ਖਾਲੀ ਹੋਇਆ ਤੇਰੇ ਬਾਝੋਂ ਰੂਹ ਮੇਰੀ ਦਾ ਏ ਗੜਵਾ ਆ ਕੇ ਪਿਆਰ ਦੀਆਂ ਪਿਆਸਾਂ ਤੂੰ …

ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਵੀ ਰੁੱਸੀਆਂ ਨੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸੱਜਣਾਂ ਵੇ ਤੂੰ ਜਦੋਂ ਦਾ ਏ ਹੋ ਗਿਆ ਜੁਦਾ ਮੇਰੇ ਹਾਣੀਆਂ, ਸੋਕਾ ਪਿਆ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਸੋਹਲ ਜਿਹੀਆਂ ਪੋਟੀਆਂ ਤੇ ਜੋ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਹਰ ਪਲ ਹਰਾ ਮੇਰੇ ਹਾਣੀਆਂ। ਚੁੱਪ ਚੋਂ ਸੀ ਪੜਦਾ ਤੂੰ ਮੇਰੀਆਂ ਹਾਏ ਨਜ਼ਮਾਂ ਨੂੰ ਅੱਜ ਬੋਲ ਵੀ ਕਿਉਂ ਨਾਂ ਸੁਣੇ ਮੇਰੇ ਹਾਣੀਆਂ, ਖਾਲੀ ਹੋਇਆ ਤੇਰੇ ਬਾਝੋਂ ਰੂਹ ਮੇਰੀ ਦਾ ਏ ਗੜਵਾ ਆ ਕੇ ਪਿਆਰ ਦੀਆਂ ਪਿਆਸਾਂ ਤੂੰ …

ਲਾ ਲੈ ਜ਼ੁਬਾਨ ਦੇ ਉੱਤੇ ਜਿੰਦਰਾ ਨਾਂ ਭੇਤ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੱਸੀਂ, ਮੂੰਹ ਤੇ ਬਣਨ ਦੁਖੀ ਸਾਡੇ ਪਿੱਠ ਤੇ ਕਰਨ ਖੱਸੀ। ਸਭ ਚੁੱਕੀ ਫਿਰਨ ਲੂਣ ਤੇ ਕਰਦਾਂ ਨਾਂ ਦਰਦ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੱਸੀਂ, ਇਹ ਲਾਵਣ ਮੱਲ੍ਹਮ ਲੂਣ ਦਾ ਰੋਂਦੇ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਜਾਵਣ ਹੱਸੀਂ। ਇਹ ਦੁਨੀਆਂ ਐਸੀ ਦੀਪ ਸਿਆਂ ਜੋ ਲਫਜ਼ਾਂ ਨਾਂ ਜਾਵੇ ਡੱਸੀ, ਲਾ ਲੈ ਜ਼ੁਬਾਨ ਦੇ ਉੱਤੇ ਜਿੰਦਰਾ ਨਾਂ ਭੇਤ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੱਸੀਂ। ✍ਦੀਪ ਰਟੈਂਡੀਆ

ਅੱਧੀ ਰਾਤੀ ਨਿਕਲੇ ਸਾਂ ਚੋਰੀ ਲੁਧਿਆਣਿਓ, ਥੱਕਿਓ ਨਾ ਤੁਰੀ ਚੱਲੋ ਨਿੱਕਿਓ ਨਿਆਣਿਓ, ਸਾਡੇ ਘਰ ਜੰਮੇ ਥੋਡਾ ਐਨਾ ਹੀ ਕਸੂਰ ਏ, ਹਾਲੇ ਖੰਨੇ ਪਹੁੰਚੇ ਆਂ ਬਿਹਾਰ ਬੜੀ ਦੂਰ ਏ…..!! ਰੋ-ਰੋ ਕੇ ਥੱਕ ਚੱਲੇ ਕਾਕੇ ਨੂੰ ਕੀ ਦੱਸੀਏ, ਉਹਦੇ ਵਾਂਗ ਅੱਗ ਸਾਡੇ ਢਿੱਡਾਂ ‘ਚ ਵੀ ਮੱਚੀ ਏ, ਵੱਡੀ ਕੁੜੀ ਨਿੱਕੀਆਂ ਨੂੰ ਚੋਰੀ-ਚੋਰੀ ਆਖਦੀ ਏ, ਰਾਹ ‘ਚ ਕੁੱਝ ਮੰਗਿਓ ਨਾ ਪਾਪਾ ਮਜਬੂਰ ਏ…..!!! ਤੰਗ ਜੁੱਤੀ ਪੈਰਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਡੀਆਂ …