ਧਰਮ ਪੁਜਾਰੀ ਵੰਡ ਰਿਹਾ, ਨਫ਼ਰਤ ਦਾ ਪਰਸ਼ਾਦ।
ਆਖੋ ਉਹਨੂੰ ਰਹਿਣ ਦੇ, ਬਸਤੀ ਨੂੰ ਆਬਾਦ।
Punjabi Shayari
ਹੁਣ ਨਾ ਉਸ ਨੇ ਮੁੜ ਕੇ ਆਉਣਾ ਇਉਂ ਨਾ ਵਕਤ ਗੁਆ
ਇਕ ਵਾਰੀ ਜੋ ਪਾਣੀ ਪੁਲ ਦੇ ਹੇਠੋਂ ਗੁਜ਼ਰ ਗਿਆਜੰਗ ਬਹਾਦਰ ਸਿੰਘ ਘੁੰਮਣ
ਮੇਰੇ ਸਬਰਾਂ ਨੂੰ ਪਰਖੋ ਨਾ, ਹਾਂ ਮੈਂ ਵੀ ਆਦਮੀ ਆਖ਼ਰ,
ਮੇਰੇ ਸਬਰਾਂ ਦਾ ਪਿਆਲਾ ਭਰ ਗਿਆ ਤਾਂ ਫੇਰ ਨਾ ਕਹਿਣਾ।ਸਰਬਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸੰਧੂ
ਅੰਦਰੋਂ ਬਾਹਰੋਂ ਸਾੜਨ ਲੱਗੀ ਆਪਣੀ ਰੇਤ
ਇਕ ਦਿਨ ਇਹ ਵੀ ਹੋਣੀ ਸੀ ਦਰਿਆਵਾਂ ਨਾਲਰਣਧੀਰ ਸਿੰਘ ਚੰਦ
ਕਿਸੇ ਰਸਤੇ ਤੇ ਮੰਜ਼ਿਲ ਦਾ ਨਾ ਮਿਲਦਾ ਥਹੁ-ਪਤਾ ਕੋਈ,
ਮੁਸਾਫ਼ਿਰ ਬਣਨ ਦਾ ਜੇਕਰ ਕਦੇ ਆਗਾਜ਼ ਨਾ ਹੋਵੇ।ਆਰ. ਬੀ. ਸੋਹਲ
ਸੁਰ ਸਜਾਉਂਦੇ ਪਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਨਾਗਵਲ ਪਾਉਂਦੀ ਮਿਲੀ
ਇਕ ਨਦੀ ਝਰਨੇ ਦੇ ਥੱਲੇ ਆਪ ਹੀ ਨ੍ਹਾਉਂਦੀ ਮਿਲੀਸਤੀਸ਼ ਗੁਲਾਟੀ
ਡੋਲਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਮੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਈਮਾਨ ਹੁਣ,
ਮੌਸਮਾਂ ਨੇ ਰੰਗ ਆਪਣੇ ਹਨ ਦਿਖਾਏ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ।ਰਾਜਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਜਟਾਣਾ
ਉਹ ਭਾਵੇਂ ਪਾਰਦਰਸ਼ੀ, ਸੰਦਲੀ ਨੀਲੀ, ਸੁਨਹਿਰੀ ਹੈ
ਨਦੀ ਦੀ ਤੋਰ ਦੱਸ ਦੇਂਦੀ ਹੈ ਉਹ ਕਿੰਨੀ ਕੁ ਗਹਿਰੀ ਹੈਸਤੀਸ਼ ਗੁਲਾਟੀ
ਅੱਖਰ ਪੈਰੀਂ ਬਿੰਦੀ ਲਾ ਕੇ, ਉੱਪਰ ਅੱਧਕ ਟਿਕਾਉਂਦੇ ਯਾਰੋ।
ਇੱਦਾਂ ਦੇ ਕੁੱਝ ਬੰਦੇ ਵੇਖੋ, ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਸ਼ਾਇਰ ਕਹਾਉਂਦੇ ਯਾਰੋ।ਅਮਰ ਸੂਫ਼ੀ
ਮੈਂ ਤਨੋਂ ਹਾਂ ਆਪਦਾ ਪਰ ਮਨੋਂ ਹਾਂ ਹੋਰ ਦਾ
ਮਨ ਤੇਰੇ ਦੀ ਐ ਮਨਾਂ ਮੈਂ ਕਹਿ ਦਿਆਂ ਜਾਂ ਨਾ ਕਹਾਂਉਂਕਾਰਪ੍ਰੀਤ
ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀਏ ਪਰ-ਜਾਤ ਕੁੜੀਏ,|
ਸਾਡੇ ਸਕੇ ਮੁਰਦੇ ਵੀ ਇੱਕ ਥਾਂ ਨਹੀਂ ਜਲਾਉਂਦੇ।ਲਾਲ ਸਿੰਘ ਦਿਲ
ਨਮੋਸ਼ੀ ਹਾਰ ਦੀ ਤੇ ਜਿੱਤ ਦਾ ਹੰਕਾਰ ਲਾਹ ਦੇਈਏ
ਚਲੋ ਹੁਣ ਫ਼ਾਲਤੂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦਾ ਰੂਹ ਤੋਂ ਭਾਰ ਲਾਹ ਦੇਈਏਉਂਕਾਰਪ੍ਰੀਤ