• Daily Hukamnama
  • Shop
  • Quiz
Punjabi Stories
  • All Kahaniyan
    • General
    • Religious
    • Motivational
    • Sad Stories
    • Funny Punjabi Stories
    • Kids Stories
    • Long Stories
    • Love Stories
    • Punjabi Virsa
    • Mix
  • Punjabi Status
    • Attitude Status in Punjabi
    • Motivational Status Punjabi
    • Wallpapers – Image Status
    • Punjabi Love status
    • Punjabi Love Shayari
    • Punjabi Whatsapp Status
    • Punjabi Status for Boys
    • Punjabi Status for Girls
    • Punjabi Status Yaari
    • Ajj Da Vichar
    • Sad Status Punjabi
    • Punjabi Song Status
    • Sachian Gallan
    • Punjabi Dharmik Status
    • Shayari
    • Punjabi Status Sardari
    • Funny punjabi status
  • Blog
  • Punjabi Boliyan
    • Bhangra Boliyan
    • Desi Boliyan
    • Dadka Mail
    • Nanka Mail
    • Munde Vallo Boliyan
    • Bari Barsi Boliyan
    • Kudi Vallo Boliyan
    • Jeeja Saali
    • Jeth Bhabhi
    • Maa Dhee
    • Nanaan Bharjayi
    • Nooh Sass
    • Punjabi Tappe
    • Deor Bharjayii
    • Funny Punjabi Boliyan
    • Giddha Boliyan
    • Munde Vallo Boliyan
  • Wishes
    • Birthday Wishes
      • Birthday Wishes for Brother
      • Birthday Wishes for Sister
      • Birthday Wishes for Friend
      • Birthday Wishes for Father
      • Birthday Wishes for Mother
      • Birthday Wishes for Wife
      • Birthday Wishes for Husband
      • Birthday Wishes for Son
      • Birthday Wishes for Daughter
    • Festival Wishes
      • Baisakhi Wishes
  • Wallpapers
    • Sad Status Images
    • Love Status Images
    • Motivational Status Images
    • Gurbani Status Images
    • Sachian Gallan Status
    • Funny Status Images
    • Ajj Da Vichar
    • Image Status
  • Punjabi Shayari
  • 0




Authors: Others

ਅੰਨਾ ਵਿਆਹ…..

by admin September 16, 2020

ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਕਿ ਇਸ਼ਕ ਅੰਨਾ ਹੁੰਦਾ ਏ ਇਹ ਅਮੀਰ ਗਰੀਬ ਜਾਤ ਪਾਤ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਵੇਖਦਾ, ਜਿਸਨੂੰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਕੋਈ ਕੱਚੇ ਘੜਿਆਂ ਤੇ ਤਰਨ ਲਗ ਪੈਂਦਾ ਕੋਈ ਰੇਗਿਸਥਾਨ ਵਿੱਚ ਰੇਤ ਵਿੱਚ ਭਟਕ ਭਟਕ ਮਰ ਜਾਂਦਾ…. ਕੋਈ ਅਣਖ ਦਾ ਨਾਮ ਦੇ ਇਸਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਕੋਈ ਘਰ ਬਾਰ ਛੱਡ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਬਹੁਤ ਕੁਝ…..
ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਇੱਕ ਸੱਚੀ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਜਿਵੇਂ ਸੁਣਿਆ ਤਿਵੇਂ ਲਿਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ….
ਕਹਾਣੀ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ ਕਿ ਦੁਆਬੇ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਵਿਆਹ ਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਲਾਗੇ ਦੇ ਕਿਸੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਅਮੀਰ ਤੇ ਸਿਆਸੀ ਘਰਾਨੇ ਦੀ ਪੜ੍ਹੀ ਲਿਖੀ ਸੁੰਦਰ ਲੜ੍ਕੀ ਵਿਆਹ ਤੇ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਉੱਥੇ ਉਹ ਕਿਸੇ ਲੇਬਰ/ਡਰਾਈਵਰੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਦਿਲ ਦੇ ਬੈਠਦੀ ਹੈ ਤੇ ਫਿਰ ਗੱਲਬਾਤ ਦਾ ਸਿਲਸਲਾ ਜਾਰੀ ਰਹਿੰਦਾ ਮੋਬਾਇਲ ਦਾ ਜਮਾਨਾ ਹੈ…. ਦੋਨੋਂ ਪ੍ਰੇਮ ਵਿਆਹ ਦੀ ਸੋਚਦੇ ਨੇ ਪਰ ਲੜਕਾ ਤੇ ਬਹੁਤ ਗਰੀਬ ਸੀ, ਕੁੜੀ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਤੱਕ ਗੱਲ ਪਹੁੰਚਦੀ ਹੈ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਕਤਲ ਕਰਨ ਦੀ ਸ਼ਾਇਦ ਸੋਚਦੇ ਨੇ ਪਰ ਸਿਆਸੀ ਪਰਿਵਾਰ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਲੜਕੀ ਦਾ ਦਾਦਾ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਤੇ ਲੜਕੀ ਦੇ ਬਾਪ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਂਦਾ ਇਹ ਪਾਪ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਨਾਲੇ ਤੁਸੀ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਲਈ ਬੱਝ ਜਾਉਗੇ…. ਸਿਆਣੇ ਕਹਿੰਦੇ ਆ ਨਾ ਸੱਪ ਵੀ ਮਰ ਜਾਵੇ ਤੇ ਲਾਠੀ ਵੀ ਨਾ ਟੁੱਟੇ…. ਜ਼ੇ ਕੁੜੀ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਉਹ ਤੇ ਮਰ ਗਏ ਪਰ ਤੁਸੀ ਬੱਝ ਜਾਵੋਗੇ ਤੇ ਸਜਾ ਤੇ ਤੁਸੀ ਭੁਗਤੋਗੇ ਨਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਥੋੜ੍ਹੇ ਮਿਲਨੀ ਏ, ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਜਿਵੇਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਉਵੇਂ ਕਰੋ….
ਵਿਆਹ ਹੋਣ ਦਿਉ ਪਰ ਲੜਕੀ ਨੇ ਤੁਹਾਡੀ ਬਦਨਾਮੀ ਕਰਵਾਈ ਏ ਤੁਸੀ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮੇਲ ਜੋਲ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿਉ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਲਈ …. ਤੁਹਾਡੀ ਵੀ ਰਹਿ ਆ ਜਾਵੇਗੀ ਤੇ ਕੁੜੀ ਵੀ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਪਛਤਾਵੇਗੀ….

ਲੜਕੀ ਦਾ ਬਾਪ ਮੰਨ ਗਿਆ ਤੇ ਸਾਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਗਿਆ…

: ਚਲੋ ਜੀ ਵਿਆਹ ਮੁਕੱਰਰ ਹੋ ਗਿਆ ਵਿਆਹ ਵਾਲਾ ਮੁੰਡਾ ਤੇ ਮਾਰੇ ਛਾਲਾਂ ਕਿ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਤੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਵੇਂ ਜਾਲ ਵਿੱਚ ਫਸ ਗਈ ਬਹੁਤ ਹੀ ਖੁਸ਼ ਕਿ ਦਾਜ ਵੀ ਮੋਟਾ ਮਿਲੇਗਾ….. ਗਰੀਬੀ ਕੱਟੀ ਜਾਵੇਗੀ… ਕੁੜੀ ਵਿਚਾਰੀ ਭੋਲੀ ਫਸ ਗਈ ਉਸਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਕਿ ਮੁੰਡੇ ਦਾ ਧਿਆਨ ਤੇ ਉਸਦੀ ਦੌਲਤ ਤੇ ਹੈ…..
ਕੁੜੀ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਵਿਆਹ ਦੀ ਇੱਕ ਸ਼ਰਤ ਰੱਖੀ ਕਿ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਡੇਢ ਸੌ ਬੰਦਾ ਬਾਰਾਤੇ ਆਉਂਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਏ…. ਮੁੰਡੇ ਵਾਲੇ ਮੰਨ ਗਏ, ਹੁਣ ਡੇਢ ਸੌ ਬੰਦੇ ਲਈ ਕਾਰਾਂ ਤੇ ਬੱਸ ਲਈ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਪਰ ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਕਿ ਲੜਕੀ ਵਾਲੇ ਅਮੀਰ ਨੇ ਮੋਟਾ ਸ਼ਗਨ ਤੇ ਆਵੇਗਾ ਹੀ ਕੋਈ ਨਾ ਉਸ ਵਿਚੋਂ ਦੇ ਦੇਵਾਂਗੇ ਬਾਕੀ ਸਾਡਾ ਹੋਰ ਕਿਹੜਾ ਕੋਈ ਖਾਸ ਖਰਚਾ ਹੋਣਾ ਏ…. ਉਹ ਮੰਨ ਗਏ….
ਹੁਣ ਵਿਆਹ ਦਾ ਦਿਨ ਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਲੜਕੇ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਕੋਲ ਤੇ ਇਕ ਕਾਰ ਦੇ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਉਹਨਾਂ ਮੰਗ ਤੰਗ ਕੇ ਅਤੇ ਕੁਝ ਉਧਾਰ ਪੈਸੇ ਕਰਕੇ ਕੁਝ ਕਾਰਾਂ ਤੇ ਇਕ ਬੱਸ ਵਿਆਹ ਲਈ ਕੀਤੀ, ਜੋ ਡੋਲੀ ਵਾਲੀ ਕਾਰ ਸੀ ਉਸਨੂੰ ਵੀ ਕਿਹਾ ਕਿ ਵੇਖ ਸ਼ਗਨ ਵਾਧੂ ਹੋਣਾ ਏ ਮੈਂ ਪੈਸੇ ਆਉਂਦਿਆਂ ਦੇ ਦੇਵਾਂਗਾ, ਉਹ ਕਾਰ ਵਾਲਾ ਕਹਿੰਦਾ ਵੇਖ ਪੰਦਰਾਂ ਸੌ ਲਵਾਂਗਾ ਅਡਵਾਂਸ ਤੇ ਬਾਕੀ ਘਰ ਪਹੁੰਚਣ ਤੇ ਲੈਣੇ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਤੈਨੂੰ ਸ਼ਗਨ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਨਾ ਹੋਵੇ…. ਚਲੋ ਵਿਆਹ ਵਾਲਾ ਮੁੰਡਾ ਮੰਨ ਗਿਆ….
ਚਲੋ ਜੀ ਬਾਰਾਤ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਜਿਲੇ ਦੇ ਜੀ.ਟੀ.ਰੋਡ ਤੇ ਹੀ ਪੈਂਦੇ ਕਿਸੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ….
ਲੜਕੀ ਵਾਲਿਆਂ ਬਾਰਾਤ ਦਾ ਬਹੁਤ ਮਾਣ ਤਾਨ ਕੀਤਾ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣਾ ਵਿਆਹ ਸੀ ਖਾਣ ਪੀਣ ਖੁੱਲਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵਧੀਆ …. ਵਿਆਹ ਵਾਲਾ ਮੁੰਡਾ ਤੇ ਬਾਗੋ ਬਾਗ ਹੋਇਆ ਫਿਰੇ ਕਿ ਜੇ ਵਿਆਹ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਏ ਤਾਂ ਦਾਜ ਤੇ ਸ਼ਗਨ ਕਿੰਨਾ ਹੋਵੇਗਾ….
ਜਦ ਵਿਆਹ ਵਾਲੀ ਜੋੜੀ ਦੇ ਸ਼ਗਨ ਪਾਉਣ ਦੀ ਵਾਰੀ ਆਈ ਤਾਂ ਮਸਾਂ ਪੰਦਰਾਂ ਸੌ ਵੀ ਸ਼ਗਨ ਨਾ ਹੋਇਆ ਕਿਸੇ ਨੇ ਪੰਜਾਹ ਰੁਪਏ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸ਼ਗਨ ਨਾ ਦਿੱਤਾ….
ਹੁਣ ਡੋਲੀ ਤੋਰਨ ਦਾ ਵੇਲਾ ਆਇਆ ਲੜ੍ਕੀ ਦਾ ਦਾਦਾ ਅਸ਼ੀਰਵਾਦ ਦੇ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੋਨਾਂ ਲਾੜਾ ਲਾੜੀ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਵੇਖੋ ਬੱਚਿਉ ਤੁਸੀ ਆਪਣੀ ਮਰਜੀ ਕੀਤੀ ਹੈ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਅਸੀ ਤੁਹਾਡੀ ਮਰਜੀ ਦੇ ਖਿਲਾਫ਼ ਨਹੀਂ ਗਏ ਵਿਆਹ ਵੀ ਵਧੀਆ ਕੀਤਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਘਰੋਂ ਰਾਜੀ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿਦਿਆ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ ….. ਹੁਣ ਧੀਏ ਅੱਜ ਤੋਂ ਤੂੰ ਸਾਡੇ ਲਈ ਮਰ ਗਈ ਅਸੀ ਤੇਰੇ ਲਈ….. ਤੇਨੂੰ ਦੁੱਖ ਹੋਵੇ ਤਕਲੀਫ਼ ਹੋਵੇ ਕੁਝ ਵੀ ਹੋਵੇ ਤੁਸੀ ਇੱਧਰ ਦਾ ਮੂੰਹ ਨਹੀਂ ਤੱਕਣਾ….. ਨਹੀਂ ਤੇ ਫਿਰ ਸਾਥੋਂ ਬੁਰਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ….. ਦੋਨੋਂ ਵੇਖਣ ਉਤਾਂਹ ਠਾਂਹ ਇਹ ਕੀ ਕੀਤਾ ਮਾਪਿਆਂ….
ਡੋਲੀ ਚਾਵਾਂ ਨਾਲ ਵਿਦਾਈ ਕੀਤੀ ਜਦ ਡੋਲੀ ਘਰ ਪਹੁੰਚੀ ਤਾਂ ਡੋਲੀ ਵਾਲੀ ਕਾਰ ਦਾ ਡਰਾਈਵਰ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਮੈਂ ਤੇ ਬਕਾਇਆ ਪੈਸੇ ਲਏ ਬਗੈਰ ਡੋਲੀ ਨਹੀਂ ਉੱਤਰਣ /ਜਾਣ ਦੇਣੀ…..
ਹੁਣ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਸ਼ਰਮੋ ਸ਼ਰਮੀ ਉੱਤਰਨਾ ਪਿਆ ਤੇ ਸ਼ਗਨ ਇੰਨਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਕਾਰ ਵਾਲੇ ਦੇ ਬਕਾਇਆ ਪੈਸੇ ਦੇ ਸਕਦਾ ਉਹ ਅਾਪਣੇ ਘਰ ਵਾਲਿਆਂ ਕੋਲੋਂ ਪੈਸੇ ਲੈਨ ਚਲਾ ਗਿਆ ਪਿੱਛੇ ਬਾਕੀ ਵੀ ਸਾਰੇ ਕਾਰ ਵਿਚੋਂ ਉੱਤਰ ਗਏ…
: ਇਕੱਲੀ ਵਿਆਹ ਵਾਲੀ ਲੜਕੀ ਕਾਰ ਵਿੱਚ ਬੈਠੀ ਸੀ ਉਸਨੂੰ ਕਾਰ ਦਾ ਮਾਲਕ/ਡਰਾਈਵਰ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ ਭੈਣ ਜੀ ਵੈਸੇ ਮੇਰਾ ਕਹਿਣਾ ਨਹੀਂ ਬਣਦਾ ਪਰ ਤੁਸੀ ਇਸ ਮੁੰਡੇ ਵਿੱਚ ਵੇਖਿਅਾ ਕੀ ਏ ਆਹ ਕਾਰ ਦਾ ਕਿਰਾਇਆ ਵੀ ਮੰਗ ਤੰਗ ਕੇ ਦੇ ਰਹੇ ਨੇ ਉਸ ਵਾਸਤੇ ਵੀ ਇਹਨਾਂ ਕੋਲ ਪੈਸੇ ਹੈਨੀ ਤੁਸੀ ਚੰਗੇ ਭਲੇ ਘਰ ਦੇ ਬੱਚੇ ਹੋ ਕੇ ਕਿੱਥੇ ਪਿਆਰ ਪਾ ਲਿਆ, ਤੁਹਾਡੇ ਅਮੀਰ ਘਰ ਦੇ ਖਰਚੇ ਤੇ ਆਰਾਮ ਇੱਥੇ ਕਿੱਥੇ ਲੱਭਣੇ ਨੇ ਮਸਾਂ ਇਹ ਪੰਜ ਹਜਾਰ ਕਮਾਉਂਦਾ ਇੰਨੇ ਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਮੇਕਅਪ ਤੇ ਲਗ ਜਾਇਆ ਕਰਨੇ ਨੇ… ਇਹ ਤੇ ਤੁਹਾਡੀ ਅਮੀਰੀ ਰੰਗ ਰੂਪ ਤੇ ਡੁੱਲਿਆ ਤੁਸੀ ਇਹਦੇ ਵਿੱਚ ਕੀ ਵੇਖਿਆ???
ਤੇ ਕੁਝ ਹੋਰ ਵੀ ਗੱਲਾਂ ਉਸ ਲੜਕੀ ਨੂੰ ਕਹੀਆਂ /ਦੱਸੀਆਂ, ਉਹ ਬੁੱਤ ਬਣ ਸੁਣਦੀ ਰਹੀ, ਸ਼ਾਇਦ ਅੰਦਰਖਾਤੀ ਪਛਤਾ ਰਹੀ ਹੋਣੀ ਏ….. ਪਰ…. ਸਿਆਣੇ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਨਾ ਹੁਣ ਪਛੋਤਾਉਣ ਦਾ ਕੀ ਫਾਇਦਾ ਜਦ ਚਿੜੀਆਂ ਚੁੱਗ ਗਈਆਂ ਖੇਤ ਨੂੰ …

ਜਸਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ

ਟੀਫਿੰਨ

by admin September 15, 2020

ਤੈਨੂੰ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰੀ ਕਿਹਾ, “ਰੋਟੀ-ਪਾਣੀ ਚੱਜ ਦਾ ਬਣਾ ਲਿਆ ਕਰ। ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਤੇ ਤੇਰੇ ਤੋ ਆਹ ਤਿੰਨ ਟਾਇਮ ਦੀ ਰੋਟੀ ਵੀ ਚੱਜ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਬਣਾ ਕਿ ਖਵਾਈ ਜਾਂਦੀ।” ਰਮੇਸ਼ ਅੱਜ ਸਵੇਰੇ-ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਆਪਣਾ ਬੈਗ ਅਤੇ ਰੁਮਾਲ ਚੁੱਕਦਾ-ਚੁੱਕਦਾ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਬੋਲਿਆ ਅਤੇ ਕੋਲ ਮੇਜ ਤੇ ਪੈਕ ਕੀਤੇ ਹੋਏ ਰੋਟੀ ਵਾਲੇ ਟੀਫਿੰਨ ਨੂੰ ਉਥੇ ਹੀ ਛੱਡ ਕੇ ਕੋਠੀ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਵੱਲ ਚੱਲ ਪਿਆ। ਰਮੇਸ਼ 1 ਸਟੀਲ ਕੰਪਨੀ ਦਾ ਮਾਲਕ ਸੀ ਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਅਮੀਰ ਬੰਦਾ ਸੀ।
ਬਾਹਰ ਜਾਕੇ ਆਪਣੀ ਗੱਡੀ ਸਟਾਰਟ ਕਰ ਤੁਰਨ ਹੀ ਲੱਗਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਵਕਤ ਹੀ ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਪਿੱਛੇ ਹੀ ਉਸਦਾ ਰੋਟੀ ਵਾਲਾ ਟਫਿੰਨ ਲੈਅ ਆਈ ਤੇ ਰਮੇਸ਼ ਨੂੰ ਮਿੰਨਤਾ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਕਿ ਰੋਟੀ ਵਾਲਾ ਡੱਬਾ ਨਾਲ ਲੈਅ ਜਾਓ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੁਪਿਹਰੇ ਭੁੱਖ ਲੱਗੂ । ਰਮੇਸ਼ ਨੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਹੀ ਬੁੜ – ਬੁੜ ਕਰਦੇ ਨੇ ਉਹ ਟੀਫਿੰਨ ਫੜ ਲਿਆ ਤੇ ਗੱਡੀ ਵਿੱਚ ਰੱਖ ਲਿਆ।

ਰਮੇਸ਼ ਆਪਣੀ ਕੰਪਨੀ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤੇ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਦੇਖਣ ਲੱਗਾ। ਕੰਮਕਾਰ ਦੇਖਦੇ-ਦੇਖਦੇ ਦੁਪਿਹਰ ਹੋ ਗਈ। ਰਮੇਸ਼ ਨੂੰ ਭੁੱਖ ਲੱਗ ਆਈ। ਉਸਨੇ ਉਸੇ ਵਕਤ ਫੋਨ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਸਵਿੱਗੀ ਤੋਂ ਖਾਣਾ ਆਰਡਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਰਮੇਸ਼ ਨੂੰ ਭੁੱਖ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਉਸਦਾ ਕੰਮ ‘ਚ ਮਨ ਨਹੀਂ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ,”ਜਿੰਨਾ ਟਾਇਮ ਸਵਿੱਗੀ ਵਾਲਾ ਖਾਣਾ ਲੈਕੇ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਟਾਇਮ ਬਾਹਰ ਗੇੜਾ ਹੀ ਦੇ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ, ਅੱਜ ਬਾਹਰ ਮੌਸਮ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣਾ ਹੈ। ਇਸੇ ਬਹਾਨੇ ਟਾਇਮ ਪਾਸ ਹੋ ਜਾਊ।”
ਰਮੇਸ਼ ਆਪਣੇ ਆਫਿਸ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆਇਆ ਤੇ ਫੈਕਟਰੀ ਦੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਬਣਾਏ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਗੇੜੇ ਕੱਢਣ ਲੱਗਾ । ਗੇੜੇ ਕੱਡਦੇ- ਕੱਡਦੇ ਉਸਦੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਅਵਾਜ ਪਈ ।
“ਅੱਜ ਦੋ ਹੀ ਰੋਟੀਆਂ ਕਿਉਂ ਲੈਕੇ ਆਈ ਹੈ ? ਅੱਗੇ ਤਾਂ ਛੇ ਰੋਟੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ। ਦੋ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਦੋਵਾਂ ਦਾ ਕਿਵੇਂ ਸਰੂ।” ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰੁੱਖ ਹੇਠ ਬੈਠਾ ਇੱਕ ਬਜੁਰਗ ਮਜਦੂਰ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇਹ ਮਜਦੂਰ ਤੇ ਇਸਦੀ ਪਤਨੀ, ਦੋਵੇਂ ਰਮੇਸ਼ ਦੀ ਕੰਪਨੀ ਵਿੱਚ ਹੀ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸੀ।
“ਅੱਜ ਆਟਾ ਮੁੱਕ ਗਿਆ ਸੀ। ਗੁਆਂਢੀਆਂ ਦੇ ਘਰੋ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਵੀ ਜਵਾਬ ਦੇਤਾ। ਤੁਸੀ ਦੋਵੇਂ ਰੋਟੀਆਂ ਖਾ ਲਵੋ,ਮੈ ਸਾਰ ਲਵਾਂਗੀ।” ਬੁੱਢੇ ਮਜਦੂਰ ਦੀ ਪਤਨੀ ਬੋਲੀ।
“ਕੋਈ ਨਾ ਐਵੇਂ ਮਨ ਹੌਲਾ ਨਾ ਕਰ, ਦੋਵੇਂ ਰਲ ਕੇ ਖਾਨੇ ਆ। ਤੇਰੇ ਹੱਥਾਂ ਚ ਤਾਂ ਜਾਦੂ ਐ, ਤੇਰੀ ਬਣਾਈ ਰੋਟੀ ਤਾਂ ਇੰਨੀ ਸਵਾਦ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸਾਰੀਆਂ ਕਸਰਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਤਾਂ ਹੈ, ਸਵਾਦ ਚੀਜਾਂ ਗਿਣਤੀ ‘ਚ ਘੱਟ ਹੀ ਮਿਲਦੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ।” ਬਜੁਰਗ ਮਜਦੂਰ ਹੱਸਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਜਾਣੇ ਹੱਸਦੇ-ਹੱਸਦੇ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਲੱਗੇ।
ਰਮੇਸ਼ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਅਜਿਹਾ ਕੀ ਪਕਾ ਕਿ ਲੈਕੇ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਇਸਦੀ ਪਤਨੀ ਰੋਟੀ ਨਾਲ ਜੋਂ ਇਹ ਇੰਨੀ ਸਵਾਦ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਖਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਬਹੁਤ ਉਤਸੁਕਤਾ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵੱਲ ਝਾਤ ਮਾਰੀ ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ ਦੋਵਾਂ ਦੀਆਂ ਰੋਟੀਆਂ ਤੇ ਇੱਕ-ਇੱਕ ਫ਼ਾੜੀ ਅੰਬ ਦੇ ਅਚਾਰ ਦੀ ਸੀ।
ਰਮੇਸ਼ ਨੂੰ ਉਸੇ ਵਕਤ ਸਵੇਰੇ ਆਪਣੇ ਵੱਲੋ ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਵਰਤਾਵ ਯਾਦ ਆ ਗਿਆ। ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਗਲਤੀ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਤੇ ਉਹ ਸੋਚਣ ਲੱਗਾ ਕਿ “ਮੈ ਕਿੰਨਾ ਨਾ-ਸ਼ੁਕਰਾ ਮੇਰੀ ਪਤਨੀ ਹਰ ਰੋਜ ਮੇਰੇ ਲਈ ਕਿੰਨੀ ਮਹਿਨਤ ਕਰਕੇ ਖਾਣਾ ਪਕਾਉਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਮੈ ਹਰ ਰੋਜ ਬਿਨਾ ਗੱਲੋਂ ਉਸਦੇ ਵਿੱਚ ਕਮੀਆਂ ਲੱਭਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ।”
ਰਮੇਸ਼ ਆਪਣੀ ਗੱਡੀ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਿਆ ਤੇ ਟੀਫਿੰਨ ਕੱਢ ਆਫਿਸ ਵੱਲ ਵਾਪਸ ਕਦਮ ਪੁੱਟਿਆ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਸਵਿੱਗੀ ਵਾਲੇ ਦਾ ਫੋਨ ਆ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਗੇਟਮੇਨ ਨੂੰ ਆਰਡਰ ਵਾਲਾ ਖਾਣਾ ਫੜਕੇ ਲਿਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਆਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਇਹ ਖਾਣਾ ਉਸ ਬਜੁਰਗ ਮਜਦੂਰ ਤੇ ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਦੇ ਦੇਵੀ।
ਰਮੇਸ਼ ਵਾਪਸ ਆਪਣੇ ਆਫਿਸ ਵਿੱਚ ਆਇਆ। ਉਸਨੇ ਰੋਟੀ ਵਾਲਾ ਟਿਫਿੰਨ ਖੋਲਿਆ ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਇੱਕ ਡੱਬੇ ਵਿੱਚ ਮੈਕਸ ਵੇਜ਼ ਸਬਜੀ ਸੀ ਤੇ ਦੂਜੇ ਵਿੱਚ ਪਨੀਰ ਦੀ ਭੁਰਜੀ। ਤੀਜੇ ਵਿੱਚ ਮੁਲਾਇਮ ਮੁਲਾਇਮ ਪਰੌਠੇ ਬਣਾ ਕਿ ਸਿਲਵਰ ਫੋਆਇਲ ਵਿੱਚ ਪੈਕ ਕੀਤੇ ਹੋਏ ਸੀ। ਖਾਣੇ ਵਿੱਚੋ ਮਸਾਲਿਆਂ ਦੀ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੀ ਮਹਿਕ ਆ ਰਹੀ ਸੀ। ਰਮੇਸ਼ ਨੇ ਜਦੋਂ ਹੀ ਪਹਿਲੀ ਬੁਰਕੀ ਲਗਾਈ ਤਾਂ ਅੱਜ ਉਸਨੂੰ ਦੁਨੀਆ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਵਾਦ ਆਇਆ। ਉਸਨੂੰ ਉਸ ਬੁਰਕੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਦਾ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਮਹਿਨਤ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਈ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਬਜੁਰਗ ਜੌਡ਼ਾ ਵੀ ਸਵਿੱਗੀ ਤੋਂ ਆਏ ਹੋਏ ਖਾਣੇ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਢਿੱਡ ਭਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਹੁਣ ਆਫਿਸ ਵਿੱਚ ਬੈਠਾ ਰਮੇਸ਼ ਉਹਨਾਂ ਬਜੁਰਗ ਪਤੀ ਪਤਨੀ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਰਾਜ ਸਿਖਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਬਾਹਰ ਖਾਣਾ ਖਾ ਰਿਹਾ ਬਜੁਰਗ ਜੌਡ਼ਾ ਰਮੇਸ਼ ਨੂੰ ਦੁਆਵਾਂ ਦੇ ਰਿਹਾ ਰਿਹਾ ਸੀ,ਕਿਉਕਿ ਉਸਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਲਾਜਵਾਬ ਖਾਣਾ ਖਵਾਇਆ ਸੀ।

ਜਗਮੀਤ ਸਿੰਘ ਹਠੂਰ

ਸਮਾਜ ਸੇਵੀ

by admin September 14, 2020

ਪਹਾੜ ਵਾਲੇ ਤੀਰਥ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਤੋਂ ਵਾਪਿਸ ਆਉਂਦੀ ਸੰਗਤ ਬੜੀ ਪ੍ਰਸੰਨ ਸੀ। ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਧਾਰਨ ਬੰਦਿਆਂ-ਬੁੜੀਆਂ ਲਈ ਇਹ ਯਾਤਰਾ ਘੱਟ ਤੇ ਸੈਰ ਸਪਾਟਾ ਜਿਆਦਾ ਸੀ। ਸਰਪੰਚ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਛਿੰਦਾ ਸਭ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।ਜਦੋ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚ ਕਲੱਬ ਬਣਾਏ ਤਾ ਸਰਪੰਚ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਕਲੱਬ ਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।ਲੀਡਰੀ ਚਮਕਾਉਣ ਵਾਲੇ ਸਾਰੇ ਵਿੰਗ ਵੱਲ ਵਿਰਾਸਤ ਵਿਚ ਹੀ ਉਸ ਨੂੰ ਮਿਲ ਗਏ ਸਨ। ਅਚਾਨਕ ਹੀ ਬੱਸ ਦੇ ਬਰੇਕ ਲੱਗ ਗਏ। ਸਾਹਮਣੇ ਦੇਖਿਆਂ ਤਾਂ ਕਈ ਵਹੀਕਲ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਖੜੇ ਸਨ। ਕਾਫੀ ਸਵਾਰੀਆਂ ਬੱਸ ਵਿਚੋਂ ਉਤਰ ਕੇ ਅਗੇ ਆ ਗਈਆਂ। ਉਪਰੋਂ ਡਿੱਗੇ ਪੱਥਰਾਂ ਨੇ ਸੜਕ ਰੋਕ ਦਿੱਤੀ ਸੀ।ਕੁਦਰਤੀ ਕੋਈ ਵੱਡੀ ਚਟਾਨ ਨਹੀਂ ਡਿੱਗੀ ਸੀ।
ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਵੀ ਕਾਫੀ ਵਾਹਨ ਖੜੇ ਸਨ।ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਸਡ਼ਕ ਨੂੰ ਸਾਫ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਪਿੰਡ ਵਾਲਿਆ ਅੱਗੇ ਜਾ ਕੇ ਪੁਛ-ਗਿੱਛ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆਂ ਕਿ ਤਿੰਨ ਚਾਰ ਘੰਟੇ ਤਾਂ ਮਾਮੂਲੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਉਤਰ ਗਏ। ਪਿੱਛੇ ਖੜੇ ਕੈਲੇ ਨੇ ਪੱਥਰ ਗਿਣੇ ਤਾਂ ਕੁੱਲ ਸੱਤ ਪੱਥਰ ਸਨ।ਉਸਨੇ ਨਾਲਦਿਆ ਨਾਲ ਘੁਸਰ ਮੁਸਰ ਕੀਤੀ। । ਉਸ ਨੇ ਛਿੰਦੇ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆਂ, “ਪਾੜਿਆਂ, ਭਲਾ ਕਿੰਨਾ-ਕਿੰਨਾ ਭਾਰ ਹੋਊ ਇਹਨਾਂ ਵਿਚ।”
” ਕਿਉਂ ਚੁੱਕਣੇ ਤੂੰ? “ਛਿੰਦੇ ਨੇ ਵਿੰਅਗ ਕਰਨੇ ਅੰਦਾਜ ਵਿਚ ਕਿਹਾ ਤੇ ਫੇਰ ਨਾਲ ਹੀ ਜੋੜਿਆਂ, ਅੱਠ ਦੱਸ ਕੁਇੰਟਲ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੀ ਹੋਊ ਭਾਰ । “ਕੈਲੇ ਨੇ ਨਾਲ ਵਾਲਿਆਂ ਨਾਲ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫੇਰ ਨਜ਼ਰ ਮਿਲਾਈ। ਤਿੰਨ-ਚਾਰ ਜਣਿਆਂ ਨੇ ਸਿਰ ਹਿਲਾਉਂਦੇ ਕਮੀਜ ਦੀਆਂ ਬਾਹਵਾ ਟੰਗ ਲਇਆਂ ।ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪੱਥਰਾਂ ਕੋਲ ਜਾਂਦੇ ਛਿੰਦੇ ਨੇ ਕਿਹਾ,” ਕਿਉਂ ਕਮਲਿਆਂ ਵਾਲੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਸਾਰਿਆਂ ਦੀ ਬੇਇਜੱਤੀ ਕਰਾਉਂਗੇ। “ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਬਹੁਤਾ ਧਿਆਨ ਨਾ ਦਿੱਤਾ।
ਉਹਨਾਂ ਪਹਿਲੇ ਪੱਥਰ ਨੂੰ ਜੋਰ ਮਾਰਿਆ ਉਹ ਹਿੱਲਿਆ ਤਾ ਪਰ ਰੁੜ੍ਹਿਆ ਨਾ।ਛਿੰਦੇ ਦੀ ਵਿਅੰਗਮਈ ਮੁਸਕਾਨ ਹੋਰ ਗੂੜੀ ਹੋ ਗਏ,ਉਹ ਬੁੜ ਬੜਾਇਆ,”ਸਾਲੇ ਮੂਰਖ।”ਪਰ ਉਹ ਯਤਨ ਕਰਦੇ ਰਹੇ।ਉਹਨਾਂ ਲਗੇ ਦੇਖ ਕੇ ਪੰਜ ਸੱਤ ਗੱਡੀਆਂ ਦੇ ਡਰਾਇਵਰ ਵੀ ਨਾਲ ਲੱਗ ਗਏ। ਛਿੰਦਾ ਕੱਛਾ ਵਿਚ ਹੱਥ ਦੇਈ ਉਹਨਾਂ ਵਲ ਵਿਅੰਗ ਨਾਲ ਫੇਰ ਮੁਸਕਰਾਇਆ ਤੇ ਬੱਸ ਵੱਲ ਤੁਰਨ ਲੱਗਿਆ।
ਹਾਲੇ ਉਸ ਨੇ ਮੂੰਹ ਹੀ ਭਵਾਈਐ ਸੀ ਕਿ ਵੱਡਾ ਜੈਕਾਰਾ ਗੂੰਜਿਆ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਇਕ ਪੱਥਰ ਦੇ ਖੱਡ ਵਿਚ ਰੁੜਨ ਦੀ ਅਵਾਜ ਆਈ।ਉਸਨੇ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਮੁੜ ਕੇ ਵੇਖਿਆ, ਕੈਲੇ ਵਰਗੇ ਦੂਜੇ ਪੱਥਰ ਨੂੰ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਸੀ ।ਪੰਦਰਾਂ ਕੁ ਮਿੰਟਾ ਵਿਚ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਛੇ ਪੱਥਰ ਸੜਕ ਤੋਂ ਹਟਾ ਦਿੱਤੇ ਸੀ। ਆਖਰੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਪੱਥਰ ਨੂੰ ਧੱਕ ਕੇ ਕਿਨਾਰੇ ਤੇ ਲੈ ਕੇ ਗਏ ਤਾਂ ਛਿੰਦੇ ਨੇ ਹੋਕਰਾ ਮਾਰਿਆਂ,” ਖੜੀਓ ਯਾਰ ਮਾੜਾ ਜਾ,” ਸਾਰੇ ਰੁੱਕ ਗਏ। ਉਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਆਈ ਫੋਨ ਕਾਹਲੀ ਨਾਲ ਇਕ ਨੂੰ ਫੜਾਉਂਦੇ ਕਿਹਾ ਫੋਟੋ ਖਿੱਚੀ ਤੇ ਆਪ ਜਾ ਕੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮੁਹਰਲੇ ਪਾਸੇ ਪੱਥਰ ਨੂੰ ਹੱਥ ਲਾ ਕੇ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਕਲਿਕ-ਕਲਿਕ ਹੋਈ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਪੱਥਰ ਸੜਕ ਤੋ ਖੱਡ ਵਿਚ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ। ਟਰੈਫਿਕ ਚਾਲੂ ਹੋ ਗਿਆ। ਬੱਸ ਫੇਰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਜਾਮ ਵਿਚੋਂ ਤੁਰ ਪਈ ਸੀ। ਥੋੜੇ ਟਾਈਮ ਬਾਅਦ ਪਿੱਛੇ ਸਿਰ ਘੁੰਮਾ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ,ਕੈਲਾ ਤੇ ਸਾਥੀ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰੀ ਸੀਟਾਂ ਤੇ ਬੈਠੇ ਊਂਘ ਰਹੇ ਸਨ,ਸ਼ਾਇਦ ਇਹ ਥਕਾਵਟ ਕਾਰਨ ਸੀ।
ਉਧਰ ਛਿੰਦੇ ਨੇ ਆਪਣੀ ਤੇ ਪੱਥਰ ਵਾਲੀ ਫੋਟੋ ਨੂੰ ਫੇਸਬੁੱਕ ਤੇ ਅਪਲੋਡ ਕਰਕੇ ਲਿਖਿਆ, ‘ਸੇਵਾ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਕਰਨੀ ਬੜੀ ਔਖੀ, ਗੱਲਾਂ ਕਰਨੀਆਂ ਢੇਰ ਸੁਖਾਲੀਆ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਸਮਾਜ ਸੇਵੀ ਵੀਰ ਨੇ ਪਿੰਡ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਸੜਕ ਸਾਫ ਕਰਕੇ ਕੀਤੀ ਜਾਮ ਵਿਚ ਫਸੇ ਯਾਤਰੀਆਂ ਦੀ ਮਦਦ,ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਜਾ ਕੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮਰਨ ਦਿਤਾ ਸਮਾਜ ਸੇਵਾ ਦਾ ਜ਼ਜਬਾ।’ ਮਿੰਟਾਂ ਸਕਿੰਟਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਲਾਇਕ ਅਤੇ ਕੁਮੈਂਟਾਂ ਦਾ ਮੀਂਹ ਵਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਗਿਣਦਾ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ।ਪਰ ਹਾਲੇ ਵੀ ਉਸਦਾ ਮਨ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਨਹੀਂ ਸੀ।ਫੇਰ ਉਸਨੇ ਪੱਤਰਕਾਰ ਦੋਸਤ ਨੂੰ ਫੋਟੋ ਭੇਜ ਕੇ ਵੱਡੀ ਖਬਰ ਲਈ ਵੀ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।ਬੱਸ ਮੰਜਿਲ ਵੱਲ ਭੱਜੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ।ਹੁਣ ਉਹ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰੀਂ ਕੱਲ ਦੇ ਅਖਬਾਰ ਵਿਚ ਛਪਣ ਵਾਲੀ ਵੱਡੇ ਸਮਾਜਸੇਵੀ ਵਜੋਂ ਆਪਣੀ ਤਸਵੀਰ ਵਾਲੀ ਖਬਰ ਨੂੰ ਮਨ ਵਿਚ ਚਿਤਵਦਾ ਮੰਦ ਮੰਦ ਮੁਸਕਰਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਭੁਪਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਮਾਨ

ਪੌੜੀ

by admin September 13, 2020

ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਨਵੇਂ ਮਾਲ ਦੀ ਬੜੀ ਚਰਚਾ ਸੀ। ਛੁੱਟੀ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਘਰ ਵਾਲੀ ਦੀ ਫਰਮਾਇਸ਼ ਤੇ ਅਸੀਂ ਵੀ ਉੱਥੇ ਜਾ ਪਹੁੰਚੇ ।ਅਸੀਂ ਅੱਧੇ ਘੰਟੇ ਵਿੱਚ ਤੁਰਦੇ ਫਿਰਦੇ ਇੱਕ ਜੁੱਤਿਆਂ ਦੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਬਰਾਂਡ ਵਾਲੀ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ।ਬਾਹਰ ਕਾਫ਼ੀ ਵੱਡੀ ਛੋਟ ਵਾਲੀ ਸੇਲ ਦਾ ਬੋਰਡ ਲੱਗਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ |ਉੱਥੇ ਕਾਫੀ ਭੀੜ ਸੀ ਤੇ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਅੰਦਰ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਰ ਸਾਹਮਣੇ ਬੈਠੀ ਰਾਜਵਿੰਦਰ ਤੇ ਪਈ।ਉਹ ਵੀ ਖਰੀਦਦਾਰੀ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ।ਉਸ ਦੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਭੈੜੇ ਜੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਕਟਾਏ ਅਤੇ ਦੋ ਰੰਗੇ ਵਾਲਾਂ ਵਾਲਾ ਮੁੰਡਾ ਬੈਠਾ ਸੀ। ਜਿਸਦੇ ਕੰਨ ਵਿੱਚ ਮੁੰਦਰੀ ਪਾਈ ਹੋਈ ਸੀ,ਉਸਦਾ ਰੰਗ ਕਾਫੀ ਪੱਕਾ ਸੀ।ਉਸਦੇ ਕਾਲੇ ਪਏ ਬੁਲ੍ਹ ਉਸਦੀ ਹੋਰ ਕਾਰਸਤਾਨੀ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਭਰ ਰਹੇ ਸਨ।ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਦੋ ਹੋਰ ਕੁੜੀਆਂ ਨਾਲ ਖੜ੍ਹੀਆਂ ਸਨ।ਜਿਹਨਾਂ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਮੋਹਰੇ ਉਸ ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਕਾਫੀ ਮਿਲਦੇ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਸਦੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਜਾਪਦੀਆਂ ਸਨ। ਪਾਸੇ ਬੈਂਚ ਤੇ ਇੱਕ ਜ਼ਨਾਨੀ ਬੈਠੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵੱਲ ਹੀ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ ,ਨੈਣ ਨਕਸ਼ ਤੋ ਜਿਹੜੀ ਸ਼ਾਇਦ ਰਾਜਵਿੰਦਰ ਦੀ ਮਾਂ ਸੀ।ਸਾਰੇ ਜਾਣੇ ਰਾਜਵਿੰਦਰ ਅੱਗੇ ਵਿਛੇ ਪਏ ਸਨ।ਜੁੱਤੀਆਂ ਦਾ ਢੇਰ ਲੱਗਿਆ ਪਿਆ ਸੀ।ਰਾਜਵਿੰਦਰ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਬੁਲਾਈ ।ਮੈਂ ਵੀ ਰਾਜਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗਿਆ।ਉਹ ਮੇਰੀ ਜ਼ਹੀਨ ਵਿਦਿਆਰਥਣ ਸੀ।ਜਿੰਨੀ ਉਹ ਦਿਮਾਗੀ ਤੋਰ ਤੇ ਰੋਸ਼ਨ ਸੀ ਓਨਾ ਹੀ ਸੁਹੱਪਣ ਅਤੇ ਲਿਆਕਤ ਕੁਦਰਤ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਸੀ।ਉਸਦੀ ਗਿਣਤੀ ਜਮਾਤ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੀ ਸੀ।ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਹੀ ਉਸ ਨੇ ਬਾਰ੍ਹਵੀਂ ਵਿੱਚੋਂ ਮੈਰਿਟ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ ਸਕੂਲ ਦਾ ਨਾਮ ਰੌਸ਼ਨ ਕੀਤਾ ਸੀ ,ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਘਰੋਂ ਆਰਥਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਤਕੜੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ।ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਸਾਨੂੰ ਆਸ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਜ਼ਰੂਰ ਆਈ.ਏ.ਐੱਸ ਜਾਂ ਪੀ.ਸੀ.ਐੱਸ ਦਾ ਇਮਤਿਹਾਨ ਪਾਸ ਕਰਕੇ ਪਿੰਡ ਅਤੇ ਸਕੂਲ ਦਾ ਨਾਮ ਰੌਸ਼ਨ ਕਰੂਗੀ।
ਉਸਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ ਤਾਂ ਲਾਲ ਚੂੜਾ ਅਤੇ ਮਾਂਗ ਵਿਚ ਸੰਦੂਰ ਦੇਖ ਕੇ ਮੈਂ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਚੂੜੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਦੇਖ ਕੇ ਉਹ ਮੁਸਕਰਾ ਪਈ। ਉਸਦੀ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਬਜਾਏ ਖਾਮੋਸ਼ ਗਮੀ ਝਲਕ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਕਿਹਾ,” ਪੁੱਤ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ ,ਜੇ ਹੋਰ ਪੜ੍ਹ ਲੈਂਦੀ ਤਾ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀ ਨੌਕਰੀ ਸਕਦੀ ਸੀ ।”ਉਸ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਉਦਾਸੀ ਦੀ ਪਲੱਤਣ ਆ ਗਈ ,”ਨਹੀਂ ਸਰ ਹੁਣ ਮੈਂ ਆਈਲੈਟਸ ਕਰ ਲਈ ਤੇ ਕੈਨੇਡਾ ਚੱਲੀ ਹਾ।”ਮੈਂ ਉਸ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਵਿਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਕਾਫੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪੈਸਿਆਂ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ ।ਮੈਂ ਕਿਹਾ ,” ਚਲੋ ਤਾਂ ਠੀਕ ਹੈ ਪੁੱਤਰ ।”ਉਸ ਕੋਲ ਬੈਠਾ ਮੁੰਡਾ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਅਜੀਬ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨਾਲ ਤੱਕ ਰਿਹਾ ਸੀ ।ਮੈਂ ਵੀ ਉਸ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਦੇਖਿਆ ।ਉਸੇ ਸਮੇਂ ਰਾਜਵਿੰਦਰ ਦੇ ਬੋਲ ਸੁਣਾਈ ਦਿਤੇ,”ਸਰ ਇਹ ਮੇਰੇ ਹਸਬੈਂਡ ਨੇ”। ਮੁੰਡਾ ਝਾਕਦਾ ਤਾ ਰਿਹਾ ਪਰ ਕੋਈ ਦੁਆ ਸਲਾਮ ਨਾ ਕੀਤੀ।ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਆਕੜ ਅਤੇ ਘੁਮੰਡ ਉਸਦੀ ਤੱਕਣੀ ਵਿੱਚ ਸੀ।
ਰਾਜਵਿੰਦਰ ਦੀ ਮਾਂ ਬੈਂਚ ਤੋਂ ਉੱਠ ਕੇ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਆ ਗਈ ਉਸ ਨੇ ਸਾਰੀ ਗੱਲਬਾਤ ਸੁਣ ਲਈ ਸੀ ।ਉਹ ਬੋਲੀ ,”ਸਰ ਜੀ , ਮੁੰਡੇ ਤਾ ਦੋਵੇਂ ਪੜ੍ਹੇ ਨਹੀਂ ਇਹੀ ਪੜ੍ਹਦੀ ਸੀ ,ਚਲੋ ਸੁੱਖ ਨਾਲ ਰੱਬ ਨੇ ਸਾਡੀ ਵੀ ਸੁਣ ਲਈ , ਸਾਡਾ ਸਾਰਾ ਟੱਬਰ ਵੀ ਕੈਨੇਡਾ ਚਲਾ ਜਾਊਂਗਾ, ਮੇਰੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੀ ਵੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਣਜੂਗੀ ।”ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਆਕਾਸ ਵੱਲ ਹੱਥ ਜੋੜਦੇ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਇੱਕੋ ਸਾਹ ਦੱਸ ਦਿੱਤੀ ਸੀ।
ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਸਾਰਾ ਮਾਜਰਾ ਸਮਝ ਆ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ।ਮੁੰਦਰੀ ਪਾਈ ਬੈਠੇ ਬਦਮਾਸ਼ ਜਿਹੀ ਦਿੱਖ ਵਾਲੇ ਮੁੰਡੇ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਹੀ ਉਸ ਦੀ ਫੀਸ ਦਾ ਖਰਚਾ ਚੁੱਕਿਆ ਹੋਣਾ। ।ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ ਉਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੈਰਾਨੀ ਦੇ ਨਾਲ ਦੁੱਖ ਦੀ ਝਲਕ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਹੀ ਸੀ।ਮੇਰਾ ਉਸ ਕੁਜੋੜ ਰਿਸਤੇ ਨੂੰ ਦੇਖ ਮਨ ਉੱਖੜ ਗਿਆ ਤੇ ਅਸੀਂ ਕੋਈ ਵੀ ਚੀਜ਼ ਖਰੀਦੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਹੀ ਦੁਕਾਨ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਏ ।ਮੈਂ ਦੁਬਾਰਾ ਮੁੜ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ਰਾਜਵਿੰਦਰ ਫੇਰ ਖਰੀਦਦਾਰੀ ਵਿਚ ਖੁਭ ਗਈ ਸੀ ਪਰ ਉਸਦਾ ਲਾਲ ਚੂੜਾ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਚੁੱਭ ਰਿਹਾ ਸੀ ।ਅਚਾਨਕ ਹੀ ਮੇਰੀ ਕਲਪਨਾ ਵਿਚ ਚੂੜਾ ਪੌੜੀ ਦਾ ਰੂਪ ਲੈ ਗਿਆ , ਜਿਵੇ ਉਸ ਪੌੜੀ ਤੇ ਚੜ ਕੇ ਉਸਦਾ ਸਾਰਾ ਟੱਬਰ ਕੈਨੇਡਾ ਦੇ ਜਹਾਜ਼ ਤੇ ਸਵਾਰ ਹੋਣ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਨੂੰ ਸਾਕਾਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ।
ਭੁਪਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਮਾਨ

ਰੱਖੜੀ

by admin September 12, 2020

ਮੈ ਪਟਿਆਲੇ ਤੋ ਵਾਪਸ ਪਿੰਡ ਪਰਤ ਰਿਹਾ ਸੀ,ਇਸ ਪਾਸੇ ਮੇਰਾ ਆਉਣਾ ਜਾਣਾ ਜਿਆਦਾ ਨਹੀ, ਇਸ ਲਈ ਮੈ ਬਾਹਰ ਦਿਲਚਸਪੀ ਨਾਲ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ ,ਕਿ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਦੀਆਂ ਖਾਲੀ ਪਈਆ ਸੀਟਾ ਤੇ ਇੱਕ ਜੋੜਾ ਆਣ ਬੈਠਾ ਜਿੰਨਾ ਦੀ ਉਮਰ ਲਗਭਗ 45-50 ਕੁ ਸਾਲ ਦੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਉਹ ਦੋਵੇ ਪਤੀ ਪਤਨੀ ਸਨ । ਸਾਦਾ ਪਹਿਰਾਵਾ ਸੀ ਤੇ ਪੂਰਨ ਪਿੰਡ ਦੇ ਵਸਨੀਕ ਸੀ। ਉਹ ਬੈਠੇ ਕਿ ਨਾਲ ਹੀ ਕੰਡਕਟਰ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਉਹਨਾ ਦੀ ਟਿਕਟ ਕੱਟ ਗਿਆ। ਟਿਕਟ ਲੈਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਉਹ ਦੋਵੇ ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ ਬੈਠ ਗਏ ,ਤੇ ਉਹਨਾ ਦੀ ਚੁੱਪ ਦੱਸ ਰਹੀ ਸੀ ,ਕਿ ਉਹ ਮੂੰਹੋ ਤਾਂ ਦੋਵੇ ਚੁੱਪ ਨੇ ਪਰ ਅੰਦਰ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਮੈ ਵੀ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਬੈਠਾ ਸੀ ਕਿ ਅਚਾਨਕ ਉਸ ਔਰਤ ਨੇ ਚੁੱਪੀ ਤੋੜੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ,”ਜੇ ਬਿੰਦਰ ਨੇ ਰੱਖੜੀ ਨਾ ਬੰਨੀ ਤਾਂ ਫੇਰ ਆਪਾ ਕੀ ਕਰਾਗੇ ?”
ਕੁਝ ਸੈਕਿੰਡ ਚੁੱਪ ਰਹਿਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਉਹ ਬੰਦਾ ਬੋਲਿਆ ,”ਆਏ ਕਿਵੇ ਨਾ ਬੰਨੂੰ ? ਇੱਡੀ ਕਿਹੜੀ ਡਾਂਗ ਚੱਲੀ ਏ ਆਪਣੀ ਕਿ ਉਹ ਇੱਕ ਰੱਖੜੀ ਵੀ ਨਾ ਬੰਨੁ,ਥੋੜੇ ਬਹੁਤ ਮਨ-ਮਟਾਵ ਤਾਂ ਕਿਤੇ ਕਿਤੇ ਹੋ ਹੀ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ।”
ਬੇਸ਼ੱਕ ਉਸ ਬੰਦੇ ਨੇ ਇਹ ਗੱਲ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਾਲੀ ਨੂੰ ਕਹੀ ਸੀ ,ਪਰ ਉਸਦੇ ਕਹਿਣ ਦੇ ਅੰਦਾਜ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਉਸਦਾ ਪੂਰਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀ ਸੀ ਦਿਸ ਰਿਹਾ। ਸ਼ਾਇਦ ਉਸਨੂੰ ਵੀ ਡਰ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦੀ ਭੈਣ ਉਸਨੂੰ ਬੁਲਾਵੇਗੀ ਜਾ ਨਹੀ ,ਰੱਖੜੀ ਬੰਨੇਗੀ ਜਾ ਨਹੀ। ਉਹ ਇੰਨਾ ਕਹਿਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਚੁੱਪ ਹੋ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ ਤੇ ਉਹਦੀ ਪਤਨੀ ਵੀ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ। ਫੇਰ 10 ਮਿੰਟ ਬਾਅਦ ਉਹਦੀ ਪਤਨੀ ਬੋਲੀ,”ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਉਹਨੂੰ ਫੋਨ ਤਾਂ ਲਾਵੋ,ਨਾਲੇ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜੂ ਕਿ ਅੱਗੋ ਉਹ ਕੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ , ਜੇ ਅੱਗੋ ਬੁਰਾ ਭਲਾ ਬੋਲੀ ਤਾਂ ਆਪਾ ਇਥੋ ਹੀ ਮੁੜ ਚੱਲਾਗੇ ,ਜੇ ਉਹਨੇ ਚੰਗਾ ਮੰਨਿਆ ਤਾਂ ਫ਼ੇਰ ਉਹ ਵੀ ਰੱਖੜੀ ਖਰੀਦ ਲਉ,ਕੋਈ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਲਉ।”
ਉਸ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸਹੀ ਲੱਗੀ ,ਉਹਨੇ ਬਿਨਾ ਕੁਝ ਬੋਲੇ ਹੀ ਫੋਨ ਕਰ ਲਿਆ । ਫੋਨ ਕੰਨ ਨੂੰ ਲਾ ਕਿ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀਂ ਵੱਲ ਦੇਖਣ ਲੱਗਾ ਕਿ ਉਸਦੀਆ ਨਜਰ ਮੇਰੀਆ ਨਜਰਾ ਨਾਲ ਵੀ ਮਿਲ ਗਈਆ ,ਮੈਨੂੰ ਇੰਝ ਲੱਗਾ ਕਿ ਜਿਵੇ ਉਹ ਅੱਖਾ ਰਾਹੀ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਪੁੱਛ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ ਕਿ ਹੁਣ ਕੀ ਬਣੁਗਾ ਅੱਗੇ। ਅੱਗੋ ਕਿਸੇ ਨੇ ਫੋਨ ਚੱਕਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਬੋਲਿਆ ,”ਕੀ ਹਾਲ ਏ ਬਿੰਦਰੇ ,ਤਕੜੀ ਏ ?? ਮੈਂ ਰੱਖੜੀ ਬਣਾਉਣ ਆ ਰਿਹਾ,ਮੇਰੇ ਰੱਖੜੀ ਬੰਨ ਦੇਵੇਗੀ ?” ਆਖਿਰੀ ਲਾਇਨ ਬੋਲਦੇ ਉਹਦਾ ਥੋੜਾ ਗਚ ਭਰ ਆਇਆ ।
ਪਤਾ ਨਹੀ ਅੱਗੋ ਕੀ ਜਵਾਬ ਆਇਆ ਕਿ ਉਸਦੀਆ ਅੱਖਾ ਥੋੜੀਆ ਨਮ ਹੋ ਗਈਆ ਤੇ ਉਹਨੇ ਉਸੇ ਵਕਤ ਸਬ ਤੋਂ ਛੁਪਾਉਂਦਿਆ ਅੱਖਾ ਦਾ ਪਾਣੀ ਸਾਫ਼ ਕਰ ਲਿਆ। ਇੱਕ ਦੋ ਮਿੰਟ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਤੇ ਫੋਨ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ।

“ਕੀ ਕਹਿੰਦੀ ਬਿੰਦਰ ??” ਉਸਦੀ ਘਰਵਾਲੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ।

ਉਹ ਤਾਂ ਆਪ ਕਹਿੰਦੀ ਕਿ , “ਮੈ ਰੱਖੜੀ ਖਰੀਦੀ ਬੈਠੀ ਸੀ ,ਪਰ ਡਰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਰੱਖੜੀ ਬਣਾਵੋਗੇ ਵੀ ਜਾ ਨਹੀ। ਆਉਣਾ ਤਾਂ ਮੈ ਹੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਆ ਕੇ ਰੱਖੜੀ ਬੰਨਾ ,ਪਰ ਇਸ ਡਰ ਮਾਰੀ ਫੋਨ ਵੀ ਨਹੀ ਲਾ ਸਕੀ।”
ਉਸ ਬੰਦੇ ਦੇ ਚਹਿਰੇ ਦੇ ਭਾਵ ਹੀ ਬਦਲ ਗਏ ਸੀ ,ਹੁਣ ਉਸਦੇ ਚੇਹਰੇ ਦਾ ਤਾਨਾਵ ਮੁਸਕਾਨ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਗਿਆ ਸੀ।
ਉਸ ਬੰਦੇ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ , “ਦੇਖ ਲੈ ਏਵੈ ਨਿੱਕੇ-ਨਿੱਕੇ ਰੋਸੇ ਵੱਡੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ,ਜੇ ਇੱਕ ਬੰਦਾ ਸ਼ੁਰੁਆਤ ਕਰ ਦੇਵੇ ਤਾਂ ਸਬ ਰੋਸੇ ਮੁੱਕ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।”
…
ਮੇਰੀ ਨਜਰੇ ਇਹ ਤਿਉਹਾਰ ਬਹੁਤੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆ ਨੂੰ ਹੋਰ ਕਰੀਬ ਲੈ ਆਉਂਦੇ ਨੇ ਤੇ ਆਪਸੀ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਵਧਾਉਂਦੇ ਨੇ …ਏਵੈ ਹਰ ਤਿਉਹਾਰ ਨੂੰ ਕਮੀਆ ਦੀ ਨਜਰ ਨਾਲ ਵੀ ਨਹੀ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ।
ਜਗਮੀਤ ਸਿੰਘ ਹਠੂਰ

ਖੇਤੀ ਤੇ ਕਾਰਪੋਰੇਟ ਜਗਤ ਦੀ ਨਿਗਾ

by admin September 11, 2020

ਅਸਾਮ ਦੇ ਵਿੱਚ ਚਾਹ ਦੀ ਖੇਤੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਓਥੋਂ ਦੇ ਛੋਟੇ ਤੇ ਵੱਡੇ ਕਿਸਾਨ ਕਾਬਜ ਸਨ, ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਅੱਧਾ ਕਿੱਲਾ ਵੀ ਸੀ ਤਾਂ ਵੀ ਉਹ ਅਮੀਰ ਸੀ, ਹੱਥੀਂ ਕੰਮ ਕਰਦੇ, ਪੱਤੀਆਂ ਤੋੜਦੇ, ਸੁਕਾਉਦੇਂ ਤੇ ਵੇਚਦੇ । ਫੇਰ ਥੋਹੜੇ ਵੱਡੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੇ ਟੈਕਨੋਲੋਜੀ ਦੀ ਵਰਤੋ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਤੀ ।
ਜਲਦੀ ਚਾਹ ਦੀਆਂ ਪੱਤੀਆਂ ਸੁਕਾਉਣ ਦੇ ਨਾਲ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਲਈ ਮਸ਼ੀਨਾ ਆ ਗਈਆਂ । ਜਿਸ ਨਾਲ ਓਹਨਾ ਨੇ ਚਾਹ ਦਾ ਰੇਟ ਘਟਾ ਦਿੱਤਾ, ਸਿੱਟੇ ਵਜੋਂ ਛੋਟੇ ਕਿਸਾਨ ਖਤਮ ਹੋ ਗਏ ਤੇ ਵੱਡੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਲੇਬਰ ਜਾਣ ਲੱਗ ਪਏ ।

ਫੇਰ ਆਸਾਮ ਦੀ ਚਾਹ ਦੀ ਖੇਤੀ ਤੇ ਨਿਗਾ ਪਈ ਕਾਰਪੋਰੇਟ ਜਗਤ ਦੀਆਂ ਟਾਟਾ ਤੇ ਹੋਰ ਕੰਪਨੀਆ ਦੀ । ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਅਸਲ ਚਾਹ ਦੇ ਬਦਲ ਵਿੱਚ ਕੈਮੀਕਲ ਵਾਲੀ ਚਾਹ, ਜਿਸਨੂ ਕੜਕ ਚਾਹ ਬੋਲਦੇ ਨੇ, ਉਹ ਵੱਡੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਸਸਤੀ ਵੇਚਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ।
ਜਿਸ ਨਾਲ ਆਸਾਮ ਦੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦਾ ਲੱਕ ਟੁੱਟ ਗਿਆ ਤੇ ਓਹਨਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਖੇਤ ਟਾਟਾ ਤੇ ਹੋਰ ਕੰਪਨੀਆ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰਤੇ, ਤੇ ਆਪ ਮਾਲਕ ਤੋਂ ਲੇਬਰ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਹੋ ਗਏ ।

ਅੱਜ ਚਾਹਪੱਤੀ ਦੀ ਖੇਤੀ ਤੇ ਕਾਰਪੋਰੇਟ ਕਾਬਜ ਨੇ , ਜੋ ਆਪਾਂ ਪੀਨੇ ਹਾਂ ਉਹ ਕੈਮੀਕਲ ਵਾਲੀ ਚਾਹ ਹੈ, ਅਸਲੀ ਚਾਹ ਦਾ ਰੇਟ 2000 ਰੁਪਏ ਕਿਲੋ ਦੇ ਲਗਭਗ ਹੈ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਪੀਵੋਗੇ ਤਾਂ ਬਕਬਕੀ ਲੱਗੂ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਕੈਮੀਕਲ ਤੇ ਲੱਗ ਗਏ ਹਾਂ ।

ਹੁਣ ਆ ਜਾਉ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਹਰਿਆਣਾ ਵੱਲ – ਮੋਗੇ ਵਿੱਚ ਅਡਾਨੀ ਨੇ ਅੱਜ ਤੋ ਪੰਦਰਾਂ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਗੋਦਾਮ ਬਣਾ ਲਏ ਸਨ, ਕਿਉਕਿ ਓਹਨਾ ਦੀ ਨਿਗਾਹ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਤੇ ਹਰਿਆਣਾ ਦੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ ਖੇਤੀ ਹੈ ।
ਖੇਤੀ ਨੂੰ ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੇ ਘਾਟੇ ਦੀ ਖੇਤੀ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਮੋਦੀ ਇਕ ਮੋਹਰਾ ਹੈ, ਜਦਕਿ ਇਹ ਸਕੀਮ ਕਾਰਪੋਰੇਟ ਲੋਕਤੰਤਰ ਲਗਾਉਂਦਾ ਹੈ । ਜੇਕਰ ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਕਾਂਗਰਸ ਹੁੰਦੀ ਅੱਜ ਤਾਂ ਵੀ ਇਹ ਬਿੱਲ ਪਾਸ ਹੋਣਾ ਹੀ ਸੀ

ਪੰਜਾਬ ਦੀਆ ਜਮੀਨਾਂ ਨੂੰ ਪੰਦਰਾਂ ਸੌ ਦੇ ਟੱਕ ਚ ਵੰਡ ਕੇ ਖੇਤੀ ਕਰਨਗੇ ਕਾਰਪੋਰੇਟ ਅਤੇ ਇਥੋਂ ਦੇ ਐਸ਼ਪ੍ਰਸਤ ਕਿਸਾਨਾਂ ਤੋਂ ਤਾਂ ਲੇਬਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋਣੀ । ਕਿਉਂਕਿ ਜੋ ਆਪਣੇ ਹੱਕਾਂ ਲਈ ਇਕੱਠੇ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੇ ਬੋਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਓਹ ਭਲਾ ਕੀ ਕਰ ਸਕਣਗੇ

ਹਾਂ ਲੀਡਰਾਂ ਦੀਆਂ ਰੈਲੀਆਂ ਤੇ ਜਿੰਦਾਬਾਦ ਮੁਰਦਾਬਾਦ ਕਰਨ ਲਈ ਭੀੜ ਵਾਧੂ ਮਿਲ ਜਾਇਆ ਕਰੂ ਫਿਰ ਚਾਹੇ ਦਿਹਾੜੀ ‘ ਉੱਤੇ ਹੀ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋਵੇ 🙏

ਸਮਾਰਟ ਫੋਨ

by admin September 11, 2020

“ਦੀਦੀ ਦੇਖੋ ਮੇਰਾ ਨਵਾ ਫੋਨ ਕਿੰਨਾ ਸਮਾਰਟ ਹੈ। ਇਹ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਮੈਸਜ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕਈ ਜਵਾਬ ਆਪਣੇ ਆਪ ਟਾਈਪ ਕਰਕੇ ਸੁਝਾਵ ਦੇ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।”
ਕੋਲ ਬੈਠੇ ਬਜੁਰਗ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੋਤੇ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਕੀ ਹੈ ਤੇਰਾ ਨਵਾਂ ਫੋਨ ?
“ਦਾਦਾ ਜੀ ਮੇਰਾ ਫੋਨ ਸਮਾਰਟ ਫੋਨ ਹੈ। ਸਮਾਰਟ ਫੋਨ ਆਪਣੇ ਆਪ ਸਮਝ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਕਿ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਕੀ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਮੇਰੀ ਸਕਰੀਨ ਤੇ ਉਹੀ ਖਬਰਾਂ ਵੀਡੀਉ ਲੈਕੇ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਜਿੰਨਾ ਚ ਮੇਰੀ ਦਿਲਚਸਪੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਗੱਲ ਚ ਕਹਾਂ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਫੋਨ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਜਾਣਦਾ ਹੈ।” ਪੋਤਾ ਲਗਾਤਾਰ ਬੋਲੀ ਗਿਆ। ਪਰ ਬਜੁਰਗ ਦਾਦਾ ਜੀ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣਦੇ ਸੁਣਦੇ ਉਦਾਸ ਹੋ ਗਏ।
” ਦਾਦਾ ਜੀ ਕੀ ਹੋਇਆ, ਤੁਸੀ ਉਦਾਸ ਕਿਉਂ ਹੋ ਗਏ ?” ਪੋਤੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਦਾਦੇ ਕੋਲੋਂ ਪੁੱਛਿਆ ।
” ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਪੁੱਤ, ਮੈ ਤਾਂ ਇਹ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਕਾਸ਼ ਮੇਰਾ ਪੁੱਤ ਵੀ ਸਮਾਰਟ ਫੋਨ ਹੁੰਦਾ। ”

ਜਗਮੀਤ ਸਿੰਘ ਹਠੂਰ

ਰਿਸ਼ਵਤ

by Bachiter Singh September 11, 2020
ਪਿਛਲੇ ਹਫ਼ਤੇ ਬਲਦੇਵ ਪਟਵਾਰੀ ਨੂੰ  ਇੱਕ ਟੀਮ ਨੇ ਛਾਪਾ ਮਾਰ ਕੇ  ਰਿਸ਼ਵਤ ਲੈਂਦਿਆਂ ਰੰਗੇ ਹੱਥੀਂ ਕਾਬੂ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ। ਪਰ ਉਹ ਦੋ- ਕੁ ਦਿਨਾਂ ਮਗਰੋਂ ਹੀ ਮੁੜ ਡਿਊਟੀ ‘ਤੇ ਹਾਜਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਓਹਨੂੰ ਦਫਤਰ ਵਿੱਚ ਟੌਹਰ ਨਾਲ਼ ਬੈਠਿਆਂ ਦੇਖ ਕੇ ਮੱਘਰ ਨੰਬਰਦਾਰ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ,
      ” ਵਾਹ ਪਟਵਾਰੀ ਸਾਹਿਬ!! ਆਹ ਤਾਂ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਯਕੀਨ ਨੀਂ ਆ ਰਿਹਾ , ਏਹੋ ਜਾ ਕਿਹੜਾ ਮੰਤਰ ਮਾਰ ਕੇ ਤੁਸੀਂ ਐਨੇ ਕਸੂਤੇ  ਜਾਲ ‘ਚੋਂ ਨਿਕਲ ਆਏ ? “
ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਬਲਦੇਵ ਪਟਵਾਰੀ ਦਾੜ੍ਹੀ ਖੁਰਕਦਾ ਬੋਲਿਆ,
                 ” ਓ ਭਰਾਵਾਂ!! ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਪਤੈ ਹੀ ਐ !! ਜਿਵੇਂ ਲੋਹਾ ਨੂੰ ਲੋਹੇ ਕੱਟਦਾ ਓਵੇਂ ਰਿਸ਼ਵਤ ਨੂੰ ਰਿਸ਼ਵਤ ਕੱਟਦੀ ਐ !! ਓਨ੍ਹਾ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦਸ ਹਜ਼ਾਰ ਰੂਪੈ ਲੈਂਦੇ ਹੋਏ ਫੜਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਆਪਾਂ ਵੀਹ ਹਜ਼ਾਰ ਰੂਪੈ ਦੇ ਕੇ ਛੁੱਟ ਗਏ !! “
ਮਾਸਟਰ ਸੁਖਵਿੰਦਰ ਦਾਨਗੜ੍ਹ

ਪਿੰਡ ਦੀ ਬੇਬੇ

by admin September 10, 2020

ਹਰੇਕ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਦੇਖਿਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ 4-5 ਬੁੜੀਆਂ, ਜਾਂ ਕਹਿ ਲਓ ਸਿਆਣੀਆਂ ਬੀਬੀਆਂ, ਅਜਿਹੀਆਂ ਮਿਲ ਜਾਣਗੀਆਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਾਰਾ ਪਿੰਡ ਹੀ ਬੇਬੇ ਕਹਿ ਕੇ ਬੁਲਾਈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਭਾਵੇਂ ਸਮਾਂ ਬਦਲ ਗਿਆ ਹੈ, ਪਰ ਅੱਜ ਤੋਂ ਦੋ ਦਹਾਕੇ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਬਹੁਤ ਕਦਰ ਹੋਇਆ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਂ ਹੋਇਆ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਪ੍ਰਸੀਨੀ, ਜੰਗੀਰੋ, ਜੇ ਕੁਰ, ਚੰਦ ਕੁਰ, ਆਦਿ। ਕੋਈ ਵੀ ਕਾਰ ਵਿਹਾਰ ਜਿਵੇਂ ਵਿਆਹ, ਮੁੰਡਾ ਜੰਮਦਾ, ਕਿਸੇ ਦੀ ਮਰਕਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ, ਤਾਂ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਸਲਾਹ ਜ਼ਰੂਰ ਲਈ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਇਥੇ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਬੇਬੇ ਦੇਬੋ ਦੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਹਰ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਮੁਹਾਰਤ ਹਾਸਲ ਸੀ।ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਓਹਦੀ ਪੂਰੀ ਚੱਲਦੀ ਹੀ, ਸੀ ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਜਨਾਨੀਆਂ ਵੀ ਉਸ ਦੀ ਸਲਾਹ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕੋਈ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰਦੀਆਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਵਿਆਹ ਦਾ ਕੱਪੜਾ ਖਰੀਦਣਾ, ਸੱਸ ਦਾ ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਸੂਟ, ਸੋਹਰੇ ਦਾ ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਕੰਬਲ਼,ਸੱਭ ਕੁਝ ਉਹਦੀ ਸਲਾਹ ਨਾਲ ਹੋਣਾ। ਕਿਸੇ ਦੇ ਮੁੰਡਾ ਜੰਮ ਪਵੇ, ਖੁਸਰਿਆਂ ਨੂੰ ਕਿੰਨੇ ਪੈਸੇ ਦੇਣੇ,ਪੰਜੀਰੀ ਕਿਵੇਂ ਬਣਾਉਣੀ, ਛੋਟੀਆਂ-ਛੋਟੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦੀ ਵੀ ਉਸ ਤੋਂ ਸਲਾਹ ਲਈ ਜਾਂਦੀ, ਤੇਜ ਤਰਾਰ ਐਨੀ, ਵਿਆਹ ਵਿੱਚ ਗੀਤ ਗਾਉਣੇ, ਸਿੱਠਣੀਆਂ ਦੇਣੀਆਂ ਦੇਬੋ ਸੱਭ ਤੋਂ ਮੂਹਰੇ ਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਕਿਸੇ ਦੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਵਿੱਚ ਮੌਤ ਹੋਣੀ ਤਾਂ ਵੀ ਜਨਾਨੀਆਂ ਦੇਬੋ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਜਾਂਦੀਆ।ਸ਼ਾਮ ਵੇਲੇ ਜਦੋਂ ਰਾਤ ਦੇ ਅੱਠ ਕੁ ਵੱਜਦੇ ਤਾਂ ਗਲੀ ਦੇ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਦੇਬੋ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ।ਬੇਬੇ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾ, ਬੇਬੇ ਬਹਿ ਜਾਂਦੀ ਫੇਰ ਰਾਜੇ ਰਾਣੀਆਂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸੁਣਾਉਣ। ਸਵੇਰੇ4 ਵਜੇ ਉੱਠਣਾ, ਗੁਰੁ ਘਰ ਜਾਣਾ, ਮੱਝਾਂ ਚੋਣੀਆਂ, ਗੱਲ ਕੀ ਘਰ ਦਾ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਸੁਬਖ਼ਤੇ ਨਿਬੇੜ ਦੇਣਾ, ਫੇਰ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਚ ਹਾਜ਼ਰ,ਜੇ ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਵਰਗਾ ਪੁੱਛ ਲੈਂਦਾ ਬੇਬੇ ਤੂੰ ਥੱਕਦੀ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਅੱਗੋਂ ਕਹਿੰਦੀ ਕੰਮ ਨਾਲ ਬੰਦਾ ਥੱਕਦਾ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਉਮਰ ਵੱਧਦੀ ਆ,ਮੈਂ ਹੈਰਾਨ ਸੀ ਦੇਬੋ ਸੌ ਸਾਲ ਤੋਂ ਉਤੇ ਹੋ ਕੇ ਮਰੀ ਬੁਢਾਪੇ ਚ ਵੀ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਸੇਵਾ ਨਹੀਂ ਕਰਾਈ,ਘਰ ਵਿੱਚ ਨੂੰਹਾਂ ਧੀਆਂ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਰੋਟੀ ਟੁੱਕ ਆਪ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਸੀ। ਜੈ ਕੋਈ ਨੂੰਹ ਕਹਿ ਵੀ ਦਿੰਦੀ ਬੇਬੇ ਅਰਾਮ ਕਰਿਆ ਕਰ,ਅੱਗੋਂ ਕਹਿੰਦੀ ਥੋਨੂੰ ਮੈਂ ਤੁਰਦੀ ਫਿਰਦੀ ਚੰਗੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦੀ, ਅਗਲਾ ਚੁੱਪ ਕਰ ਜਾਂਦਾ।ਸੱਚ ਮੁੱਚ ਤੁਰਦੀ ਫਿਰਦੀ ਰੌਣਕ ਸੀ ,ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਬੇਬੇ।

ਦਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਰਿੰਕੂ

” ਅਸਲੀ ਅਧਿਆਪਕ “

by admin September 9, 2020

ਸਤਵੰਤ ਕੋਰ ਇੱਕ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਅਧਿਆਪਕ ਸੀ,,ਉਸ ਦਾ ਕੰਮ ਸੀ ਛੋਟੇ ਜਵਾਕਾ ਨੂੰ ਕਿਤਾਬਾ ਪੜਨੀਆ ਸਿਖਾਉਣਾ….ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਉਸਦਾ ਪਹਿਲਾ ਦਿਨ ਸੀ ,ਜਿਸ ਦਿਨ ਉਸ ਦੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਜੀਤ ਨਾਲ ਹੋਈ..ਜੀਤ ਪਹਿਲੀ ਜਮਾਤ ਦਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਸੀ,,ਜੀਤ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਮੈਲੈ ਕੁਚੇਲੇ ਸੀ,,ਉਸ ਦੇ ਹੱਥਾ ,ਬਾਹਾ ,ਮੂੰਹ ਤੇ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਇੱਕ ਪਰਤ ਚੜੀ ਪਈ ਸੀ..ਉਸ ਦੇ ਨੋਹਾ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮੇਲ ਭਰੀ ਹੋਈ ਸੀ…ਸਤਵੰਤ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀ ਸੀ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਕਿ ਸੀ ਉਹ ਕੀ ਚੀਜ ਹੈ ਜੋ ਉਸ ਨੂੰ ਜੀਤ ਵੱਲ ਖਿੱਚ ਰਹੀ ਸੀ…ਸਤਵੰਤ ਤੁਰਦੀ ਤੁਰਦੀ ਜੀਤ ਕੋਲ ਜਾ ਖੜੀ ਹੋਈ ਤਾਂ ਜੀਤ ਰਿਆੜ ਪੈ ਗਿਆ ਤੇ ਬੋਲਣ ਲੱਗਾ ,”ਮੈਨੂੰ ਗੋਦੀ ਚੁੱਕ ..ਗੋਦੀ ਚੁੱਕ..”

ਸਤਵੰਤ ਨੇ ਜਿਵੇ ਕਿਵੇ ਕਰਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਕਰਵਾਇਆ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਕਿਤਾਬ ਖੋਲ ਕਿ ਦਿੱਤੀ,ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਪੜਾਉਣ ਲੱਗੀ..
ਚਲੋ ਬੇਟਾ ਬੋਲੋ , “ਜਾਲ”..
ਜੀਤ ਨੇ ਪੂਰਾ ਜੋਰ ਲਾ ਕਿ ਬੋਲਿਆ ,, “ਜਾਹ-ਲਾਹ”
ਸਤਵੰਤ ਚੁੱਪ ਕਰੀ ਜੀਤ ਵੱਲ ਦੇਖੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਉਸ ਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਜੀਤ ਦੂਜੇ ਬੱਚਿਆ ਵਾਂਗ ਆਮ ਨਹੀ ਹੈ…ਇਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਸਮਝਣ ਤੇ ਬੋਲਣ ਦੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੈ,ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਇਹ ਆਮ ਬੱਚਿਆ ਵਾਂਗ ਵਿਹਾਰ ਨਹੀ ਕਰ ਪਾ ਰਿਹਾ…ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਅੱਠ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਪਹਿਲੀ ਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸੀ …ਸਤਵੰਤ ਦਾ ਮਨ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਜੀਤ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਗਲੇ ਲਾ ਲਵੇ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਗੋਦੀ ਵਾਲੀ ਜਿੱਦ ਵੀ ਪੂਰੀ ਕਰ ਦੇਵੇ ਪਰ ਉਹ ਮਜਬੂਰ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਤੇ ਬਾਕੀ ਬੱਚਿਆ ਦੀ ਵੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀ ਸੀ…
ਸਤਵੰਤ ਹਰ ਰੋਜ ਘਰੋ ਜੋ ਰੋਟੀ ਖੁਦ ਲਈ ਲੈ ਕੇ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ,ਉਸ ਵਿੱਚ ਹੀ ਹੁਣ ਜੀਤ ਲਈ ਵੀ ਰੋਟੀ ਲਿਜਾਣ ਲੱਗ ਗਈ…ਜੀਤ ਨੂੰ ਵੀ ਜਿਵੇ ਕੋਈ ਸਮਝ ਰਿਹਾ ਸੀ ਹੁਣ..ਜੀਤ ਦੇ ਉਦਾਸ ਚੇਹਰੇ ਤੇ ਵੀ ਹੁਣ ਇੱਕ ਚਮਕ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਗਈ… ਸਤਵੰਤ ਜਦ ਵਹਿਲੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਉਹ ਜੀਤ ਨੂੰ ਪੜਣਾ ਸਿਖਾਉਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ,,ਇੰਝ ਹੀ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਪੂਰਾ ਸਾਲ ਲੰਗ ਗਿਆ…
ਹੁਣ ਸਾਲ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਹੋਣਹਾਰ ਜਵਾਕਾ ਨੂੰ ਇਨਾਮ ਦਿੱਤੇ ਜਾਣੇ ਸੀ,,ਸਤਵੰਤ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਇੱਕ ਇਨਾਮ ਜੀਤ ਨੂੰ ਵੀ ਮਿਲੇ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਵੀ ਹੋਂਸਲਾ ਅਫਜਾਈ ਹੋਵੇ,ਇਹ ਇਨਾਮ ਉਹ ਕਿਸੇ ਤਰਸ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨਾਲ ਨਹੀ ਸੀ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ,ਬਲਕਿ ਉਹ ਜੀਤ ਨੂੰ ਸੱਚ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੇ ਪੜਨ ਵਿੱਚ ਲਿਆਂਦੇ ਸੁਧਾਰ ਲਈ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ,,ਸਤਵੰਤ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਇਸ ਵਾਰ ਸਕੂਲ ਵਾਲਿਆ ਨੇ ਇੱਕ ਨਵਾ ਇਨਾਮ ਵੀ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ , “ਪੜਨ ਵਿੱਚ ਸਬ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸੁਧਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਬੱਚੇ ਦਾ ਇਨਾਮ”..
ਅੱਜ ਇਨਾਮ ਵੰਡ ਸਮਾਰੋਹ ਦਾ ਦਿਨ ਸੀ ,ਇੱਕ ਇੱਕ ਕਰਕੇ ਹੋਣਹਾਰ ਜਵਾਕਾ ਨੂੰ ਇਨਾਮ ਦਿੱਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਸੀ,,ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਚਲਦੇ ਤੋਂ ਸਤਵੰਤ ਦੀ ਨਜਰ ਜੀਤ ਤੇ ਹੀ ਸੀ ,ਉਹ ਨੀਵੀ ਪਾਈ ਉਦਾਸ ਜਿਹਾ ਬੈਠਾ ਸੀ ਤੇ ਫਿਰ ਜਦੋ ਜੀਤ ਦਾ ਨਾਮ ਇਨਾਮ ਲਈ ਲਿਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਹੱਕਾ ਬੱਕਾ ਰਹਿ ਗਿਆ ,ਉਸ ਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੀ ਨਹੀ ਸੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਆਪਣੇ ਕੰਨਾ ਉੱਤੇ ਤੇ ਫਿਰ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਭੱਜ ਕਿ ਇਨਾਮ ਲੇਣ ਲਈ ਸ੍ਟੇਜ ਤੇ ਆ ਗਿਆ,,ਇਨਾਮ ਸਤਵੰਤ ਨੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥੀ ਦਿੱਤਾ ਜੀਤ ਨੂੰ ,ਇਨਾਮ ਵਜੋ ਇੱਕ ਕਿਤਾਬ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ ,,ਜੀਤ ਨੇ ਇਨਾਮ ਲੈ ਕੇ ਸਤਵੰਤ ਨੂੰ ਵੀ ਘੁੱਟ ਕਿ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ ਤੇ ਫਿਰ ਸ੍ਟੇਜ ਤੋਂ ਹੇਠਾ ਆ ਗਿਆ..ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਚੱਲਦਾ ਰਿਹਾ…ਸਤਵੰਤ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾ ਫਿਰ ਤੋਂ ਜੀਤ ਨੂੰ ਲੱਬਣ ਲੱਗੀਆ ਪਰ ਹੁਣ ਸਤਵੰਤ ਨੂੰ ਜੀਤ ਕਿਤੇ ਵੀ ਜਵਾਕਾ ਵਿੱਚ ਬੈਠਾ ਨਜਰ ਨਹੀ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ…ਕਿਉਕਿ ਸਤਵੰਤ ਸਟੇਜ ਸੰਭਾਲ ਰਹੀ ਸੀ ,ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਸਟੇਜ ਛੱਡ ਕਿ ਵੀ ਨਹੀ ਸੀ ਆ ਸਕਦੀ ..ਸਤਵੰਤ ਨੂੰ ਚਿੰਤਾ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਜੀਤ ਇੱਕਲਾ ਹੀ ਕਿਥੇ ਚਲਾ ਗਿਆ….ਕਰਦੇ ਕਰਾਉਂਦੇ ਸ਼ਾਮ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ ,,ਸਤਵੰਤ ਨੇ ਜੀਤ ਨੂੰ ਹੁਣ ਹਰ ਥਾ ਲੱਬਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ,ਪਰ ਜੀਤ ਕਿਤੇ ਵੀ ਨਾ ਮਿਲਿਆ ,,ਫਿਰ ਉਸ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਜੀਤ ਘਰ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਹੋਣਾ ਏ ,,ਥੱਕ ਹਾਰ ਕੇ ਸਤਵੰਤ ਆਪਣੀ ਸ੍ਕੂਟਰੀ ਚੁੱਕ ਘਰ ਨੂੰ ਤੁਰਨ ਹੀ ਲੱਗੀ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਨਜਰ ਪਾਰਕਿੰਗ ਦੇ ਕੋਲ ਲੱਗੇ ਘਾਹ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਜੀਤ ਤੇ ਪਈ ,,ਜੀਤ ਘਾਹ ਤੇ ਚੋੰਕੜੀ ਮਾਰੀ ਬੈਠਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਹੱਥਾ ਵਿੱਚ ਉਹੀ ਕਿਤਾਬ ਸੀ ਜੋ ਉਸ ਨੂੰ ਇਨਾਮ ਵਿੱਚ ਅੱਜ ਹੀ ਸਤਵੰਤ ਨੇ ਦਿੱਤੀ ਸੀ,,ਸਤਵੰਤ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾ ਵਿੱਚ ਹੰਝੂ ਆ ਗਏ,ਸਕੂਲ ਦੇ ਚਪੜਾਸੀ ਨੇ ਸਤਵੰਤ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਜੀਤ ਨੂੰ ਜਦੋ ਦੀ ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਮਿਲੀ ਹੈ ,ਉਦੋ ਤੋਂ ਹੀ ਉਹ ਇਥੇ ਬੈਠਾ ਕਿਤਾਬ ਪੜੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ …ਸਤਵੰਤ ਸਕੂਟਰੀ ਖੜਾ ਜੀਤ ਕੋਲ ਜਾ ਕਿ ਬੈਠ ਗਈ,ਉਸ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿਤਾਬ ਦੇ ਪੇਜਾ ਦਾ ਰੰਗ ਬਦਲ ਚੁੱਕਾ ਸੀ,,ਇੰਝ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਵੇ ਕਿਤਾਬ ਕਈ ਵਾਰ ਪੜੀ ਜਾ ਚੁੱਕੀ ਹੈ,,ਸਤਵੰਤ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਜੀਤ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਕਿਤਾਬ ਪੜ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਸਣਾਉਣ ਲੱਗ ਪਿਆ..ਪਰ ਇਸ ਵਾਰ ਉਸ ਦੇ ਕਿਤਾਬ ਪੜਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਵਾਪਣ ਸੀ ,ਜੀਤ ਹਰ ਸ਼ਬਦ ਬੜੇ ਹੋਂਸਲੇ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾਲ ਪੜ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕਿ ਸਤਵੰਤ ਨੂੰ ਉਸਦਾ ਮਕਸਦ ਪੂਰਾ ਹੁੰਦਾ ਦਿਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ,ਜੀਤ ਵਿੱਚ ਆਤਮ-ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਫਿਰ ਤੋਂ ਜਿੰਦਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ …ਅੰਤ ਕਿਤਾਬ ਪੜ ਕਿ ਜੀਤ ਨੇ ਕਿਹਾ , “ ਸੋਹਹਣੀ ਕਿਤਾਹਬ ਹੈ”
….
ਕਿਸੇ ਦੀ ਕਮੀ ਤੇ ਉਸਦਾ ਮਜਾਕ ਨਾ ਬਣਾਓ ,ਬਲਕਿ ਕੁਜ ਅਜਿਹਾ ਕਰੋ ਜੋ ਉਸ ਵਿੱਚ ਹੋਂਸਲਾ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਪੈਦਾ ਕਰ ਸਕੇ..ਦੂਸਰਿਆ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਬਣੋ ਤੇ ਉਹਨਾ ਨੂੰ ਜਿਉਣ ਦੀ ਵਜ੍ਹਾ ਦੇਵੋ .

ਲੇਖਕ – ਜਗਮੀਤ ਸਿੰਘ ਹਠੂਰ

ਸਟੇਟਸ

by admin September 8, 2020

ਸਟੇਟਸ (ਸੱਚੀ ਕਹਾਣੀ)

ਫੌਜ ਵਿਚੋਂ ਰਿਟਾਇਰਮੈਂਟ ਲੈਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਗੀਰ ਸਿੰਘ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਚੰਗੇਰੀ ਸਿੱਖਿਆ ਦਿਵਾਉਣ ਹਿਤ ਸਰਹੱਦੀ ਖੇਤਰ ਦੇ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਸ਼ਹਿਰ ਸ਼ਿਫਟ ਹੋ ਗਿਆ। ਕਾਲਜ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਉਹ ਬੱਸ ਸਟਾਪ ‘ਤੇ ਬੇਟੀ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਆਇਆ ਤਾਂ ਕਾਲਜ ਦੇ ਡਰਾਈਵਰ ਕੋਲੋਂ ਵਾਪਸੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਵੇਰਵਾ ਲੈ ਘਰ ਵਾਪਸ ਆ ਗਿਆ।
ਬੱਸ ਦੇ ਸਟਾਪਜ ਤੋਂ ਕਾਲਜ ਦੀ ਦੂਰੀ ਤਕਰੀਬਨ ਅੱਧੇ ਘੰਟੇ ਦੀ ਸੀ। ਡਰਾਈਵਰ ਵੱਲੋਂ ਵਾਪਸੀ ਦੇ ਦੱਸੇ ਸਮੇਂ ਸਾਢੇ ਤਿੰਨ ਤੋਂ ਦਸ ਮਿੰਟ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਪਹੁੰਚ ਜਗੀਰ ਸਿੰਘ ਬੱਸ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਨ ਲੱਗਾ। ਪੰਦਰਾਂ ਵੀਹ ਮਿੰਟ ਬਾਅਦ ਬੱਸ ਤਾਂ ਪਰ ਬੇਟੀ ਨੂੰ ੳਸ ਵਿੱਚ ਨਾ ਦੇਖ ਉਹ ਚਿੰਤਾਤੁਰ ਹੋ ਗਿਆ।ਪੁੱਛਣ ਤੇ ਡਰਾਈਵਰ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਦੋ ਤਿੰਨ ਬੱਸਾਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਨੇ ਇਸ ਰੂਟ ‘ਤੇ ਹੋ ਸਕਦਾ ਅਗਲੀ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਵੇ। ਏਨਾ ਕਹਿ ਬੱਸ ਵਾਲਾ ਤਾਂ ਚਲਾ ਗਿਆ ਪਰ ਉਸਦੀ ਆਪਣੀ ਹਾਲਤ ਖਰਾਬ ਹੋਣ ਲੱਗੀ।
ਬੇਟੀ ਨੂੰ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਫੋਨ ਲਗਾਉਣ ਤੇ ਕੋਈ ਉੱਤਰ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ। ਉਸ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਫਿਕਰ ਹੋਣ ਲੱਗਾ। ਚਾਰ ਵਜੇ ਦੇ ਕਰੀਬ ਬੇਟੀ ਨੇ ਫੋਨ ‘ਤੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਮੇਰੀ ਬੱਸ ਮਿਸ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਨਹੀਂ ਆ ਸਕੀ।ਚਾਰ ਵਜੇ ਦੂਜੀ ਬੱਸ ਚੱਲਣੀ ਹੈ ਉਸ ਵਿੱਚ ਆਵਾਂਗੀ। ਉਸ ਕੋਲ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਕੋਈ ਰਾਸਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਪਰ ਉਸ ਲਈ ਪਲ ਪਲ ਬਿਤਾਉਣਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਇਹ ਪੁਖਤਾ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿ ਬੱਸ ਚੱਲ ਪਈ ਕੀ ਨਹੀਂ….ਉਸ ਨੇ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਬੇਟੀ ਨੂੰ ਫੋਨ ਮਿਲਾਇਆ ਪਰ ਹਰ ਵਾਰ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਹੀ ਹੱਥ ਲੱਗੀ। ਇਸੇ ਦੌਰਾਨ ਦੂਜੀ ਬੱਸ ਵੀ ਨਿਕਲ ਗਈ ਪਰ ਜਦੋਂ ਬੇਟੀ ਨਹੀਂ ਆਈ ਤਾਂ ਹੁਣ ਉਸਦੀ ਜਾਨ ਟੁੱਟਣ ਲੱਗੀ ਅਤੇ ਹੱਥ ਪੈਰ ਕੰਬਣ ਲੱਗੇ। ਉਸਨੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇਰ ਕੀਤਿਆਂ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਕਾਲਜ ਵੱਲ ਮੋੜ ਦਿੱਤਾ।ਕਾਲਜ ਦੇ ਗੇਟ ‘ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਉਸਨੇ ਗੇਟਕੀਪਰ ਤੋਂ ਅੰਦਰ ਜਾਣ ਲਈ ਗੇਟ ਖੋਲ੍ਹਣ ਲਈ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਪਰ ਲੜਕੀਆਂ ਦਾ ਕਾਲਜ ਹੋਣ ਕਾਰਣ ਬਾਹਰਲੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਇਨਸਾਨ ਦਾ ਅੰਦਰ ਆਉਣਾ ਮਨ੍ਹਾ ਸੀ।ਕਾਲਜ ਪ੍ਰਬੰਧਕਾਂ ਨੂੰ ਬੁਲਾ ਜਦ ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਸਾਬਕਾ ਫੌਜੀ ਦਾ ਸ਼ਨਾਖਤੀ ਕਾਰਡ ਦਿਖਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਦੱਸੀ ਤਾਂ ਪ੍ਰਬੰਧਕਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਅਜੇ ਕੁਝ ਲੜਕੀਆਂ ਕੰਟੀਨ ‘ਤੇ ਬੈਠੀਆਂ ਨੇ ਤੁਸੀਂ ਦੇਖ ਲਉ ਹੋ ਸਕਦਾ ਉੱਥੇ ਹੀ ਹੋਵੇ।
ਕੰਟੀਨ ‘ਤੇ ਜਾਂਦਿਆਂ ਹੀ ਉਸ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਉਸਦੀ ਬੇਟੀ ਹੋਰਨਾਂ ਲੜਕੀਆਂ ਨਾਲ ਬੈਠੀ ਗੱਪਾਂ ਮਾਰ ਰਹੀ ਸੀ।ਫੌਜੀ ਨੂੰ ਸੁਖ ਦਾ ਸਾਹ ਤਾਂ ਆਇਆ ਪਰ ਗੁੱਸਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰਾ ਖੂਨ ਸੁੱਕ ਗਿਆ…ਤੂੰ ਘੱਟੋ ਫੋਨ ਤਾਂ ਚੁੱਕ ਕੇ ਦੱਸ ਦੇ ਕੇ ਲੇਟ ਆਉਣਾ…ਫੋਨ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਚੁੱਕ ਰਹੀ ਸੀ ??
ਬੇਟੀ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ,” ਪਾਪਾ ਮੇਰੀ ਪਹਿਲੀ ਬੱਸ ਨਿਕਲ ਗਈ ਸੀ…ਦੂਜੀ ਬੱਸ ਚਾਰ ਵਜੇ ਚੱਲਣੀ ਸੀ ,ਕੰਟੀਨ ਬੈਠੇ ਹੋਣ ਕਾਰਣ ਉਹ ਵੀ ਨਿਕਲ ਗਈ…
……ਤੇ ਫੋਨ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਚੁੱਕਿਆ ?
ਬੇਟੀ ਪਰਸ ਵਿੱਚੋਂ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਫੋਨ ਕੱਢ ,”ਪਾਪਾ ਮੇਰੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਸਹੇਲੀਆਂ ਕੋਲ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਤੇ ਮਹਿੰਗੇ ਫੋਨ ਹਨ ਪਰ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਹ ਦੇਸੀ ਜਿਹਾ ਬਟਨਾ ਵਾਲਾ ਫੋਨ…ਕਿਵੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਇਸ ਫੋਨ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦੀ..ਮੇਰਾ ਸਾਰਾ ਸਟੇਟਸ ਖਰਾਬ ਹੋ ਜਾਣਾ ਸੀ।
ਹੁਣ ਜਗੀਰ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਬੇਟੀ ਦੇ ਸਟੇਟਸ ਅੱਗੇ ਆਪਣਾ ਫੌਜੀ ਦਾ ਕਿਰਦਾਰ ਵੀ ਬੌਣਾ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ।
– ਰਾਕੇਸ਼ ਅਗਰਵਾਲ

ਅੱਧੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਮੀਂਹ

by admin September 7, 2020

ਹਾੜ ਦਾ ਮਹੀਨਾ, ਗਰਮੀ ਬਹੁਤ ਪੈ ਰਹੀ ਸੀ।
ਮੀਂਹ ਨਾ ਪੈਣ ਕਰਕੇ ਹਰ ਪਾਸੇ ਅੌੜ ਲਗ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਪਿੰਡ ਦੇ ਬੰਦਿਅਾ ਨੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਜੱਗ ਕਰਨ ਦੀ ਵਿੳੁਂਤਬੰਦੀ ਬਣਾੲੀ। ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਅਲੱਗ ਅਲੱਗ ਮਹਾਪੁਰਸ਼ਾ ਦੇ ਦੋ ਡੇਰੇ ਸਨ। ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕ ਅਾਪੋ-ਅਾਪਣੇ ਬਾਬੇ ਦੀ ਸਿਫਾਰਸ਼ ਕਰਦੇ ਕਹਿ ਰਹੇ ਸਨ ਸਾਡੇ ਬਾਬੇ ਦੇ ਅਸ਼ੀਰਵਾਦ ਨਾਲ ਜੱਗ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ। ਫਿਰ ਮੀਂਹ ਪੈ ਜਾਵੇਗਾ। ਪਰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਵੀ
ਦੂਸਰੇ ਦੇ ਬਾਬੇ ੳੁਪਰ ਯਕੀਨ ਨਾਂ ਕੀਤਾ। ਗੱਲ ਲੜਾੲੀ ਝਗੜੇ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗੲੀ। ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਅਾਪੋ-ਅਾਪਣੇ ਬਾਬਿਅਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਲਗ ਕੇ ਪਿੰਡ ਵਿਚੋਂ ਜੋ ਤਿੱਲ ਫੁੱਲ ਮਿਲਿਅਾ ੳੁਸ ਦੀ ੳੁਗਰਾਹੀ ਕਰ ਲੲੀ। ੲਿਕੋ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਦੋ ਥਾਵਾਂ ਤੇ ਜੱਗ ਚਲਾ ਦਿੱਤੇ। ਬਾਬੇ ਵੀ ਅਾਸਣ ਲਾ ਕੇ ਜੱਗ ਵਾਲੀ ਥਾਂ ਤੇ ਅਾਪੋ ਅਾਪਣੇ ਸਰਧਾਲੂਅਾਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਗੲੇ।
ਜਦੋ ਜੱਗ ਖ਼ਤਮ ਹੋੲਿਅਾ ਤਾਂ ੲਿਕਦਮ ਬੱਦਲੀ ਚੜ ਕੇ ਅਾੲੀ
ਅੱਧੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਜਲ ਥਲ
ਕਰ ਗੲੀ। ਅੱਧਾ ਪਿੰਡ ਸੁੱਕਾ ਰਹਿ ਗਿਅਾ ਸੀ। ਬਾਬੇ ਅਾਪੋ-ਅਪਣੇ ਡੇਰਿਅਾਂ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਹੁਣ ਪਿੰਂਡ ਦੇ ਲੋਕ ਸਾਂਝੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ੲਿਕੱਠੇ ਬੈਠ ਕੇ ਅੱਧੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਮੀਂਹ ਨਾ ਪੈਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਲੱਭ ਰਹੇ ਸਨ।

ਸੁਖਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਮੁੱਲਾਂਪੁਰ

  • 1
  • …
  • 11
  • 12
  • 13
  • 14
  • 15
  • …
  • 45

Punjabi Status

  • Ajj Da Vichar
  • Attitude Status in Punjabi
  • Funny punjabi status
  • Motivational Status Punjabi
  • Punjabi Dharmik Status
  • Punjabi Love status
  • Punjabi Song Status
  • Punjabi Status for Boys
  • Punjabi Status for Girls
  • Punjabi Status Sardari
  • Punjabi Status Yaari

Punjabi Boliyan

  • Punjabi Boliyan
  • Bari Barsi Boliyan
  • Bhangra Boliyan
  • Dadka Mail
  • Deor Bharjayii
  • Desi Boliyan
  • Funny Punjabi Boliyan
  • Giddha Boliyan
  • Jeeja Saali
  • Jeth Bhabhi
  • Kudi Vallo Boliyan
  • Maa Dhee
  • Munde Vallo Boliyan
  • Nanaan Bharjayi
  • Nanka Mail
  • Nooh Sass
  • Punjabi Tappe

Punjabi Stories

  • Funny Punjabi Stories
  • Sad Stories
  • General
  • Kids Stories
  • Long Stories
  • Mix
  • Moments
  • Motivational
  • Punjabi Virsa
  • Religious
  • Short Stories
  • Social Evils
  • Spirtual

Wallpapers

  • Ajj Da Vichar
  • Attitude Status in Punjabi
  • Funny punjabi status
  • Motivational Status Punjabi
  • Punjabi Dharmik Status
  • Punjabi Love status
  • Punjabi Song Status
  • Punjabi Status for Boys
  • Punjabi Status for Girls
  • Punjabi Status Sardari
  • Punjabi Status Yaari

About Us

Punjabi stories is providing hand picked and unique punjabi stories for the users all around the world. We also publish stories send by our users related to different categories such as motivational, religious, spirtual, emotional, love and of general.

Download Application

download punjabi stories app

download punjabi stories app
  • Facebook
  • Instagram
  • Pinterest
  • Youtube
  • Quiz
  • Sachian Gallan
  • Punjabi Status
  • Punjabi Kids Stories
  • Punjabi Motivational Kahanian
  • Punjabi Short Stories
  • Shop
  • Punjabi Wallpapers
  • Refund and Cancellation Policy
  • Terms and conditions
  • Refund policy
  • About
  • Contact Us
  • Privacy Policy

@2021 - All Right Reserved. Designed and Developed by PunjabiStories

Punjabi Stories
  • All Kahaniyan
    • General
    • Religious
    • Motivational
    • Sad Stories
    • Funny Punjabi Stories
    • Kids Stories
    • Long Stories
    • Love Stories
    • Punjabi Virsa
    • Mix
  • Punjabi Status
    • Attitude Status in Punjabi
    • Motivational Status Punjabi
    • Wallpapers – Image Status
    • Punjabi Love status
    • Punjabi Love Shayari
    • Punjabi Whatsapp Status
    • Punjabi Status for Boys
    • Punjabi Status for Girls
    • Punjabi Status Yaari
    • Ajj Da Vichar
    • Sad Status Punjabi
    • Punjabi Song Status
    • Sachian Gallan
    • Punjabi Dharmik Status
    • Shayari
    • Punjabi Status Sardari
    • Funny punjabi status
  • Blog
  • Punjabi Boliyan
    • Bhangra Boliyan
    • Desi Boliyan
    • Dadka Mail
    • Nanka Mail
    • Munde Vallo Boliyan
    • Bari Barsi Boliyan
    • Kudi Vallo Boliyan
    • Jeeja Saali
    • Jeth Bhabhi
    • Maa Dhee
    • Nanaan Bharjayi
    • Nooh Sass
    • Punjabi Tappe
    • Deor Bharjayii
    • Funny Punjabi Boliyan
    • Giddha Boliyan
    • Munde Vallo Boliyan
  • Wishes
    • Birthday Wishes
      • Birthday Wishes for Brother
      • Birthday Wishes for Sister
      • Birthday Wishes for Friend
      • Birthday Wishes for Father
      • Birthday Wishes for Mother
      • Birthday Wishes for Wife
      • Birthday Wishes for Husband
      • Birthday Wishes for Son
      • Birthday Wishes for Daughter
    • Festival Wishes
      • Baisakhi Wishes
  • Wallpapers
    • Sad Status Images
    • Love Status Images
    • Motivational Status Images
    • Gurbani Status Images
    • Sachian Gallan Status
    • Funny Status Images
    • Ajj Da Vichar
    • Image Status
  • Punjabi Shayari

Shopping Cart

Close

No products in the cart.

Close