Authors: Amritpal singh
ਐਤਕੀੰ ਦੇ ਸਿਆਲ ਆੰਉਦਿਆੰ ਈ ਠੰਢ ਤੋੰ ਬਚਣ ਲਈ ਨਵਾੰ ਕੋਟ ਲੈਣ ਦੀਆੰ ਸਲਾਹਾੰ ਕਰਦਾ ਸੋਚਾੰ ਚ ਪਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ …ਨਵਾੰ ਕੋਟ ਲੈ ਲਵਾੰ ਕਿ ਹਾਲੇ ਆਹ ਸਾਲ ਵੀ ਪੁਰਾਣੇ ਨਾਲ ਈ ਕੱਢ ਲਵਾੰ..ਜੋਤ ਮੁੜ ਮੁੜ ਕਹੀ ਜਾਵੇ,’ਹੁਣ ਤਾੰ ਲੈ ਲੈ ਚੱਜ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਦੋ ਚਾਰ!!ਡਾ: ਬਣ ਗਿਐੰ..ਰੋਜ਼ ਕਲੀਨਿਕ ਆਹ ਪੁਰਾਣਾ ਕੋਟ ਪਾ ਕੇ ਜਾਇਆ ਕਰੇੰਗਾ?? ਬਜ਼ਾਰਾੰ ਚ ਸਿਆਲੂ ਮੋਟੇ ਕੋਟ ,ਕੋਟੀਆੰ ,ਸਵੈਟਰ ਪਹੁੰਚ ਗਏ ਸੀ ਟੌਮੀ ਪੋਲੋ ਸੀ ਕੇ ਤੇ ਹੋਰ ਕਈ ਜਿੰਨਾੰ ਦੇ ਪਹਿਲਾੰ ਕਦੇ ਨਾੰਉ ਵੀ ਨੀ ਸੀ ਸੁਣੇ,ਨਾਮੀ ਗਰਾਮੀ ਕੰਪਨੀਆੰ ਦੇ ਨਵੇੰ ਨਵੇੰ ਡਿਜ਼ਾਇਨਾ ਵਾਲੇ ਕੋਟ ਸਵੈਟਰ ਸਜੇ ਪਏ ਸੀ ਪਰ ਇਹਨਾੰ ਚੋੰ ਬਹੁਤਿਆੰ ਦੇ ਮੁੱਲ ਵਾਲੀ ਪਰਚੀ ਪੜ੍ ਕੇ ਕੋਟ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਚੋੰ ਤੱਤਾ ਤੱਤਾ ਸੇਕ ਮਾਰਨ ਲਗਦਾ, ਪਰ ਫੋਲਾ ਫਾਲੀ ਕਰਦਿਆੰ ਇੱਕ ਦਰਮਿਆੰਨਾੰ ਜਿਹਾ ਕੋਟ ਚੁੱਕ ਕੇ ਪਾ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਦੁਕਾੰਨ ਚ ਲੱਗੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਅੱਗੇ ਖੜ੍ਕ ਕੇ ਬਟਣ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਸੱਜੇ ਖੱਬੇ ਘੁੰਮਦਿਆੰ ਪਸੰਦ ਕਰਕੇ ਖਰੀਦ ਲਿਆੰਦਾ ਦਿਨਾੰ ਚ ਹੀ ਚੰਗੀ ਠੰਢ ਉਤਰ ਆਈ ,ਬਰਫ ਦੇ ਢੇਰ ਲੱਗ ਗਏ ।
ਹੁਣ ਰੋਜ਼ ਸਵੇਰੇ ਜਦ ਕੰਮ ਤੇ ਜਾਣ ਲੱਗਿਆ ਇਹ ਨਮਾੰ ਕੋਟ ਪਾਉਨੈੰ ਤਾੰ 30 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾੰ ਲੁਧਿਆਣੇ ਘੰਟਾਘਰ ਕੋਲ ਬੈਠੇ ਨਿਪਾਲੀਆੰ ਤੋੰ ਬਾਬੇ ਦਾ ਲੈਕੇ ਦਿੱਤਾ ਭੂਰੇ ਰੰਗ ਦਾ ਕੋਟ ਚੇਤੇ ਆ ਜਾੰਦੈ…..ਬੜਾ ਨਿੱਘਾ ਕੋਟ ਸੀ, ਲੋਹੜੀ ਵੇਲੇ ਦੇ ਧੁੰਦਾੰ ਵਾਲੇ ਦਿਨਾੰ ਚ ਵੀ ਠੰਢ ਨੀ ਸੀ ਲੱਗਣ ਦਿੰਦਾ ਸ਼ਾਇਦ ਪਹਿਲਾੰ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਠੰਢੇ ਮੁਲਕ ਚ ਵਰਤ ਹੋ ਫਿਰ ਇਧਰ ਮੇਰੇ ਭਾਗਾੰ ਦਾ ਨਿੱਘ ਲੈਕੇ ਆਇਆ ਸੀ ਪਹਿਲੇ 2-3 ਸਿਆਲ੍ ਤਾੰ ਵਧੀਆ ਕੱਢ ਗਿਆ,ਅਗਲੇ ਸਾਲ ਨੂੰ ਕੂਹਣੀਆੰ ਤੋੰ ਘਸਣ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ, ਗੁੱਟਾੰ ਕੋਲੋੰ ਵੀ ਢਿੱਲਾ ਹੋ ਗਿਆ , ਜੇਬ੍ਾੰ ਤੋੰ ਪਾਟ ਚੱਲਿਆ ਸੀ ਮਾਤਾ ਨੇ ਪਾਟਿਆ ਸਿਉੰ ਕੇ ਘਸੇ ਹੋਏ ਤੇ ਮੋਟੇ ਕੱਪੜੇ ਦੀਆੰ ਟਾਕੀਆੰ ਲਾ ਫੇਰ ਵਧੀਆ ਪਾਉਣ ਜੋਗਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਉੱਚਾ ਤਾੰ ਹੋ ਚੱਲਿਆ ਸੀ ਪਰ ਦੋ ਸਿਆਲ ਹੋਰ ਕੱਢ ਗਿਆ ਉਹਤੋੰ ਅਗਲੇ ਸਾਲ ਮੈੰ ਤੇ ਮੇਰੇ ਬੇਲੀ ਤਾਰੀ ਨੇ ਮਾਘੀ ਦੇ ਮੇਲੇ ਤਖਤੂਪੁਰੇ ਨੂੰ ਜਾੰਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਖਿੱਚਦਿਆੰ ਜਦ ਮੈੰ ਟਰੰਕ ਚੋੰ ਕੋਟ ਕੱਢ ਕੇ ਪਾਇਆ ਤਾੰ ਬਾਹਾੰ ਉਚੀਆੰ ਹੋ ਗਈਆੰ ਤੇ ੳਧਰੋੰ ਮਸੀੰ ਖਿੱਚ ਖੁੱਚ ਕੇ ਧੁੰਨੀ ਢਕੀ… ਐਧਰ ਤਾਰੀ ਦੀ ਕੋਟੀ ਨੂੰ ਵੀ ਟਿੱਡੀਆੰ ਟੁੱਕ ਗੀਆੰ ਸੀ ਮੈੰ ਤਾਰੀ ਨੂੰ ਪਾਟੀ ਕੋਟੀ ਨੂੰ ਕੁੜਤੇ ਦੇ ਹੇਠਾੰ ਦੀ ਪਾਉਣ ਦੇ ਜੁਗਾੜ ਕਰਦੇ ਨੂੰ ਰੋਕ ਕੇ ਆਪਣਾ ਉੱਚਾ ਕੋਟ ਫੜਾਉੰਦਿਆੰ ਕਿਹਾ,” ਤਾਰੀ..ਆਹ ਦੇਖੀੰ ਤਾੰ ਪਾਕੇ , ਤੇਰੇ ਆਜੂ ਮੇਚ !! ਮੱਧਰੇ ਕੱਦ ਦਾ ਤਾਰੀ ਐਨ੍ ਮੇਚ ਦਾ ਕੋਟ ਪਾਕੇ ਬਾਬੂ ਬਣਿਆੰ ਖੜ੍ਾ ਸੀ ਨਾਲੇ ਸੰਗਦੇ ਦਾ ਹਾਸਾ ਵੀ ਨੀ ਸੀ ਰੁਕ ਰਿਹਾ ਆਹ ਤਾੰ ਗੱਲ ਬਣਗੀ ਬਾਈ ..ਮੇਲਾ ਦੇਖਣ ਦਾ ਸੁਆਦ ਆਜੂ ਪਰ ਬਾਈ ਤੂੰ ??? ਬਾਗੋ ਬਾਗ ਹੁੰਦੇ ਤਾਰੀ ਨੂੰ ਮੇਰਾ ਫਿਕਰ ਪੈ ਚੱਲਿਆ ਸੀ ਤਾਰੀ ਆਲਾ ਜੁਗਾੜ ਹੁਣ ਮੈੰ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ ਠੀਕ ਐ ਬਾਈ … ਅੱਜ ਸਾਰੇ ਰਾਹ ਸੈਕਲ ਹੁਣ ਮੈੰ ਈ ਚਲਾਉੰ। ਲੰਬੇ ਕੁੜਤੇ ਦੇ ਹੇਠਾੰ ਦੀ ਤਾਰੀ ਆਲੀ ਪਾਟੀ ਕੋਟੀ ਪਾਕੇ ਉੱਤੋੰ ਦੀ ਚਿੱਤਮ ਚਿੱਤੀ ਖੇਸੀ ਦੀ ਬੁੱਕਲ ਮਾਰਕੇ ਹੌਲੀ ਤੋਰਦੇ ਤਾਰੀ ਦੇ ਸੈਕਲ ਮਗਰ ਮਾੜਾ ਜਿਹਾ ਭੱਜ ਕੇ ਹੁਝਕਾ ਜਿਹਾ ਮਾਰਦਿਆੰ ਮੈੰ ਬੈਠ ਗਿਆ ਅਤੇ ਕੋਟ ਤੇ ਮੇਲੇ ਦੇ ਚਾਅ ਚ ਤਾਰੀ ਨੇ ਸੈਕਲ ਦਾ ਬੰਬੂਕਾਟ ਬਣਾਅ ਦਿੱਤਾ।
ਲੰਘੇ ਸਮੇ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਕੁਛ ਬਦਲ ਗਿਆ ਪਰ ਅੱਜ ਆਹ ਪੋਲੋ ਦਾ ਕੋਟ ਵੀ ਉਹ ਟਾਕੀਆੰ ਵਾਲੇ ਕੋਟ ਤੇ ਖੇਸੀ ਜਿੰਨਾੰ ਨਿੱਘ ਨੀ ਦਿੰਦਾ ਹੁਣ ਸ਼ਾਇਦ ਮਨ ਤੇ ਲੱਗੀਆੰ ਫਿਕਰਾੰ ਦੀਆੰ ਟਾਕੀਆੰ ਚੋੰ ਠੰਢ ਅੰਦਰ ਨੂੰ ਸਿਮਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਐ… ਬਾਹਰਲਾ ਮਨ ਆਖਦੈ …ਵਈ ਪਛਾਣ ਕਿੱਥੋੰ ਹੁੰਦੀ ਐ ਇਨਸਾਨ ਦੀ ???? ਹੁਣ ਤਾੰ ਕੱਪੜੇ,ਕਾਰਾੰ,ਜੁੱਤੀਆੰ ਈ ਔਕਾਤ ਤੈਅ ਕਰਦੀਆੰ ਨੇ ਬੰਦੇ ਦੀ…… ,”ਬੋਰੀ ਤੇ ਬੈਠਦੇ ਨੂੰ ਪੀਹੜੀ ਮਿਲ ਗਈ ਰੱਬ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰ ਕਰਿਆ ਕਰ .. ਨਮਾਰੀ ਪਲੰਘਾੰ ਤੇ ਚੜਨ੍ਾੰ ਬਹੁਤ ਔਖੇ ਤੇ ਮੁੜਕੇ ਧਰਤੀ ਤੇ ਪੈਰ ਰੱਖਣ ਨੂੰ ਤਰਸੇੰਗਾ.. ਹੈਸੀਅਤ ਵਾਲੀ ਬਾੰਸ ਦੀ ਚਾਰ ਕੁ ਡੰਡਿਆੰ ਵਾਲੀ ਪੌੜੀ ਈ ਠੀਕ ਰਹੂ ਤੈਨੂੰ…ਸੰਗਮਰਮਰ ਦੀਆੰ ਉੱਚੀਆੰ ਪੌੜੀਆੰ ਤੋੰ ਤਿਲਕ੍ ਗਿਆ ਤਾੰ ਮੁੜਕੇ ਉੱਠ ਨੀ ਹੋਣਾ……
ਇਉੰ ਅੰਦਰਲਾ ਬਾਈ ਬਾਹਰਲੇ ਮਨ ਨੂੰ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਦਿਖਾੰਉਦੈ ਤੇ ਬਾਹਰਲਾ ਦੇਖਣਾ ਨੀ ਚਾਹੁੰਦਾ
***ਅਪਨਾ ਚਿਹਰਾ ਨਾੰ ਬਦਲਾ ਗਿਆ…
ਆਇਨੇ ਪੇ ਖ਼ਫਾ ਹੋ ਗਏ******
ਉੱਚੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੇ ਕੋਰਸ ਚ ਦਾਖਲਾ ਮਿਲਿਆ ਤੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਘਰੋੰ ਬਾਹਰ ਹੋਸਟਲ ਚ ਜਾਕੇ ਰਹਿਣਾ ਸੀ , ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਪੁੱਛਕੇ ਜਗਰਾਵਾੰ ਦੇ ਲੱਡੂ ਟੇਲਰ ਤੋੰ 3 ਪੈੰਟਾੰ ਤੇ 3 ਝੱਗੇ ਨਮੇ ਡਿਜ਼ਾਇਨ ਦੇ ਸੰਵਾਅ ਲਏ… ਕੋਰਸ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਤੋੰ 3-4 ਦਿਨ ਪਹਿਲਾੰ ਈ ਮੈੰ ਤੇ ਬਾਪੂ ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤ ਦੇ ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰ ਪਹੁੰਚ ਗਏ , ਦੱਖਣ ਚ ਆਰਜ਼ੀ ਬਜ਼ਾਰ ਮੇਲਿਆੰ ਵਾੰਗੂ ਲਗਦੇ ਨੇ , ਹਰ ਕਿਸਮ ਦੀਆੰ ਚੀਜ਼ਾੰ ਸਸਤੀਆੰ ਮਿਲ ਜਾੰਦੀਆੰ ਨੇ , ਅਸੀੰ ਵੀ ਇੱਕ ਮੇਲੇ ਚ ਵੜ ਗਏ , ਰੰਗ ਬਿਰੰਗੀਆੰ ਰੈਡੀਮੇਡ ਪੈੰਟਾੰ ਕਮੀਜ਼ਾੰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਥੋਕ ਚ ਪਈਆੰਦੇਖੀਆੰ , 35 ਰੁ: ਤੋੰ ਲੈਕੇ 50 ਰੁ: ਦਾ ਝੱਗਾ , ਸੌ ,ਸਵਾ ਸੌ ਤੱਕ ਦੀਆੰ ਪੈੰਟਾੰ .. 150 ਰੁ: ਨੂੰ ਜ਼ੀਨ ਦੀਆੰ ਪੈੰਟਾੰ ਦੇਖਕੇ ਬਾਪੂ ਆਖਣ ਲੱਗਿਆ,” ਮੱਲਾ ! ਐਹੇਜੀ ਪੈੰਟ ਵੀ ਲੈ ਲੈੰਦਾ ਇੱਕ , ਧੋਣ ਧੂਣ ਦੀ ਸੌਖ ਰਹੂ , ਚੰਗਾ ਟੈਮ ਲੰਘ ਜਿਆ ਕਰੂ ” ਪਰ ਮੇਰੀ ਹਿੰਮਤ ਨਾੰ ਪਈ , ਨਵੀੰ ਚੀਜ਼ ਸੀ, ਕਦੇ ਪਾਈ ਨੀ ਸੀ , ਕੋਈ ਨੀ ਬਾਪੂ ! ਰੁਕ ਜਾ , ਹੋਰ ਦੇਖ ਲੀਏ ਮੇਲਾ ਹਾਲੇ…. ਨਾਲੇ ਮੈਨੂੰ ਬਾਪੂ ਦੀ ਜ਼ੇਬ੍ ਦਾ ਵੀ ਪਤਾ ਸੀ .. ਦੇਖਦੇ ਦੇਖਦੇ ਇੱਕ ਦੁਕਾੰਨ ਤੇ ਬਾਪੂ ਪੈੱਨ ਦੇਖਣ ਲੱਗ ਪਿਆ , ਪੁਰਾਣੇ ਜ਼ਮਾਨੇ ਦੀਆੰ 12 ਜਮਾਤਾੰ ਪਾਸ ਬਾਪੂ ਭਾੰਤ ਭਾੰਤ ਦੇ ਪੈੱਨ ਰੱਖਣ ਦਾ ਸ਼ੁਕੀਨ ਸੀ , ਕੁੜਤੇ ਦੀ ਜੇਬ੍ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾੰ ਪੈੰਨ ਲਾਕੇ ਰੱਖਦਾ …. ਸੂਈ ਦੇ ਨੱਕੇ ਵਰਗੀ ਪਤਲੀ ਨਿੱਬ ਵਾਲਾ ਪਾਈਲਟ ਦਾ ਪੈੱਨ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਦੇਖਕੇ ਮੈੰ ਤੇ ਬਾਪੂ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਏ , ਲਿਖਕੇ ਦੇਖਿਆ, ਮਾੜਾ ਜਿਹਾ ਹੱਥ ਲਾਇਆੰ ਈ ਪੈੰਨ ਕਾਗਜ਼ ਉੱਤੇ ਭੱਜ ਤੁਰਿਆ, ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਚ ਅਪਣੇ ਦਸਖ਼ਤ ਕਰਕੇ ਦੇਖਦੇ ਬਾਪੂ ਦਾ ਹਾਸਾ ਨੀ ਸੀ ਰੁਕਦਾ , ਮੁੱਲ ਪੁੱਛਿਆ .. 20 ਰੁ: .. ਜੱਕਾੰ ਤੱਕਾੰ ਕਰਦੇ ਦੇਖਕੇ ਦੁਕਾੰਨਦਾਰ ਬੋਲਿਆ,”ਏਟੀਨ ਰੂਪੀਸ.. ਲਾਸਟ ਪਰਾਈਸ….ਸਧਰਾੰ ਨਾਲ ਵਾਰ ਵਾਰ ਪੈੱਨ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਬਾਪੂ ਫਿੱਕਾ ਜਿਹਾ ਹਸਦਿਆੰ ਪੈੱਨ ਵਾਪਸ ਰੱਖਕੇ ਦੁਕਾਨਦਾਰ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਦਿਆੰ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਫੜਕੇ ਦੁਕਾਨ ਤੋੰ ਬਾਹਰ ਆ ਗਿਆ .. ਬਾਪੂ ! ਵਧੀਆ ਪੈੱਨ ਸੀ !! ਤੇਰੇ ਰੱਖਣ ਦਾ .. ਲੈ ਲੈੰਦਾ !! ਕੋਈ ਨੀ ਮੱਲਾ , ਫੇਰ ਲੈਲੂੰਗਾ , ਹਾਲੇ ਪੈੱਨ ਨਾਲੋੰ ਤੇਰੀ ਉਹ ਮੋਟੀ ਜੀਨ ਵਾਲੀ ਪੈੰਟ ਜਰੂਰੀ ਐ , ਨਾਲੇ ਝੱਗਾ ਲੈ ਲੈ ਹੋਰ ਇੱਕ , ਪਰਦੇਸ ਦਾ ਮਾਮਲੈ, ਸ਼ਹਿਰੀ ਮੁੰਡਿਆੰ ਚ ਰਹਿਣੈ ਹੁਣ ਤੂੰ!!! ਬਦਲੇ ਸਮੇੰ ਨਾਲ ਸਾਡੇ ਵੀ ਦਿਨ ਫਿਰਗੇ , ਵਧੀਆ ਪੈੱਨ ਰੱਖਣ ਦਾ ਬਾਪੂ ਦਾ ਸ਼ੌੰਕ ਜਿਉੰ ਦਾ ਤਿਉੰ ਐ , ਹੁਣ ਬਾਪੂ ਦੀ ਅਲਮਾਰੀ ਚ ਦੁਨਿਆੰ ਭਰ ਦੇ ਘੈੰਟ ਤੋੰ ਘੈੰਟ ਪੈੱਨ ਪਏ ਨੇ .. ਪਰ 25 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾੰ ਪਾਇਲਟ ਦੇ ਪੈੱਨ ਨੂੰ ਸਧਰਾੰ ਨਾਲ ਦੇਖਦਾ ਬਾਪੂ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਮੈੰਨੂੰ ਹਾਲੇ ਤੱਕ ਨੀ ਭੁੱਲਿਆ …..
ਹੁਣ ਤਾਂ 25 ਸਾਲ ਤੋਂ ਉੱਤੇ ਸਮਾਂ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਕਾਟੀ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆਂ , ਉਦੋਂ ਕਾਟੀ ਸਾਡੇ ਘਰ ਮੇਰੀ ਮਾਤਾ ਨਾਲ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਚ ਹੱਥ ਵਟਾਉਣ ਆ ਜਾਇਆ ਕਰਦੀ ਸੀ ! ਮੈਂ ਅੱਠਵੀਂ ਚ ਪੜਦਾ੍ ਸੀ ਤੇ ਕਾਟੀ 10ਵੀਂ ਕਰਕੇ ਹਟਗੀ ਸੀ ਮੈਥੋਂ 2ਕੁ ਸਾਲ ਵੱਡੀ ਸੀ ,ਸਾਡੀ ਗੁਆਂਢਣ ਤੇਜੋ ਚਾਚੀ ਕਾਟੀ ਦੀ ਭੂਆ ਲਗਦੀ ਸੀ, ਛੋਟੀ ਹੁੰਦੀ ਤੋਂ ਇੱਥੇ ਹੀ ਰਹੀ ਸੀ ,ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਸਕੂਲੋਂ ਆਉਂਦਾ, ਮੈਂ ਤੇ ਕਾਟੀ ਦੋਵੇਂ ਮੈ੍ਸਾਂ ਵਾਸਤੇ ਮਸ਼ੀਨ ਤੇ ਬਰਸੀਣ ਜਾਂ ਹਾੜਾਂ ਚ ਚਰ੍ੀ ਦਾ ਟੋਕਾ ਕਰਦੇ,ਅਸੀਂ ਵਾਰੀ ਵਾਰੀ ਮਸ਼ੀਨ ਗੇੜਦੇ ਮੈਂ ਮਸ਼ੀਨ ਗੇੜਦਾ,ਕਾਟੀ ਰੁੱਗ ਲਾਉਂਦੀ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਥੱਕ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਕਾਟੀ ਮਸ਼ੀਨ ਗੇੜਨ ਲਗਦੀ ਤੇ ਮੈਂ ਰੁੱਗ ਲਾਉਣ ਲਗਦਾ
ਕਦੇ ਕਾਟੀ ਤੋਂ ਵੱਧ ਰੁੱਗ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ,ਮੈਥੋਂ ਮਸ਼ੀਨ ਗੇੜ ਨਾਂ ਹੁੰਦੀ ਮੈਂ ਜ਼ੋਰ ਲਾਉਂਦਾ ਪਰ ਮਸ਼ੀਨ ਦਾ ਚੱਕਰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਚਲਦਾ ਚਲਦਾ ਰੁਕ ਜਾਂਦਾ,ਮੈਂ ਰੌਲਾ੍ ਪਾਉਣ ਲਗਦਾ ਕਾਟੀ ਮੈਂਨੂੰ ਸਾਹੋ ਸਾਹ ਹੋਇਆ ਦੇਖ ਕੇ ਹਸਦੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਆ ਕੇ ਜੋਰ ਲੁਆਉਣ ਲਗਦੀ,ਅਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਰਲ੍ ਕੇ ਮਸ਼ੀਨ ਗੇੜਦੇ ਤੇ ਭਾਰਾ ਰੁੱਗ ਕੱਢ ਲੈ਼ਦੇ
ਜਦ ਕਾਟੀ ਮਸ਼ੀਨ ਗੇੜਦੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਵੀ ਕਦੇ ਕਦੇ ਜਾਂਣ ਕੇ ਭਾਰਾ ਰੁੱਗ ਲਾ ਦਿੰਦਾ , ਪਰ ਕਾਟੀ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਤੇ ਤਕੜੀ ਵੀ ਸੀ ਉਹ ਸਾਰਾ ਜੋਰ ਲਾ ਦਿੰਦੀ ਪਰ ਅਖੀਰ ਥੱਕ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਮੈਂਨੂੰ ਆ ਕੇ ਨਾਲ ਜੋਰ ਲੁਆਉਣ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ,ਇਉਂ ਅਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਲੜਦੇ ਝਗੜਦੇ ,ਹਸਦੇ ਟੋਕਾ ਕਰ ਲੈਂਦੇ
ਸਮਾਂ ਲੰਘਦਾ ਗਿਆ, 10ਵੀਂ ਜਮਾਤ ਤੱਕ ਆਉਂਦਿਆਂ ਮੈਂ ਅਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵੱਡਾ ਤੇ ਤਕੜਾ ਸਮਝਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ , ਹੁਣ ਟੋਕਾ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਵਾਹ ਲਗਦੀ ਮੈਂ ਇਕੱਲਾ ਹੀ ਮਸ਼ੀਨ ਗੇੜਦਾ ਕਾਟੀ ਰੁੱਗ ਲਾਈ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਮੈਂ ਪਸੀਨੋ ਪਸੀਨਾ ਹੋਇਆ ਜੁਟਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਪਰ ਕਦੇ ਕਦੇ ਕਾਟੀ ਫੇਰ ਜਾਂਣ ਕੇ ਵੱਧ ਰੁੱਗ ਲਾ ਦਿੰਦੀ ਮੇਰਾ ਚਲਦਾ ਚੱਕਰ ਹੌਲੀ ਹੋਣ ਲਗਦਾ ਤਾਂ ਕਾਟੀ ਹਸਦੀ ਮੈਂਨੂੰ ਆਖਦੀ “ਥੱਕ ਚੱਲਿਆ ਦੀਪਿਆ!!ਲੁਆਂਮਾਂ ਜੋਰ ਆ ਕੇ??ਪਰ ਮੈਂ ਬਿਨਾਂ ਕੁਛ ਬੋਲੇ ਮੁਸਕਾਂਉਦਾ ਹੋਰ ਜੋਰ ਲਾਉਣ ਲਗਦਾ ਚੱਕਰ ਹੋਰ ਹੌਲੀ ਹੁੰਦਾ ਦੇਖ ਕਾਟੀ ਹਸਦੀ ਹਸਦੀ ਆ ਲਗਦੀ !!
ਸਾਰਾ ਟੋਕਾ ਕਰਨ ਮਗਰੋਂ ਮੈਂ ਅਪਣਾ ਪਰਨਾ ਲਾਹ ਕੇ ਮੱਥੇ ਤੇ ਗਰਦਣ ਤੋਂ ਪਸੀਨਾ ਪੂੰਝਦਾ ਮਸ਼ੀਨ ਵਾਲੇ ਛਤੜੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆਉਂਦਾ ਐਨੇ ਨੂੰ ਕਾਟੀ ਨਲਕਾ ਗੇੜਨ ਜਾ ਲਗਦੀ ਤੇ ਪਿੱਤਲ੍ ਦਾ ਠੰਡੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਗਲਾਸ ਮੈਨੂੰ ਨਲਕੇ ਕੋਲ੍ ਨਿੰਮ ਥੱਲੇ ਖੜੇ੍ ਨੂੰ ਲਿਆ ਫੜਾਉਂਦੀ , ਕਾਟੀ ਹੱਥੋਂ ਲੈ ਕੇ ਪੀਤਾ ਪਾਣੀ ਅੰਦਰ ਠਾਰਦਾ ਜਾਂਦਾ ,ਕਾਟੀ ਦੀਆਂ ਹਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਜਿਵੇਂ ਪਾਣੀ ਚ ਦੋ ਡਲ੍ੀਆਂ ਮਿਸ਼ਰੀ ਦੀਆਂ ਵੀ ਪਾ ਜਾਂਦੀਆਂ
ਸਿਆਲ੍ ਦੀ ਰੁੱਤ ਸੀ,ਕਾਟੀ ਮਾਤਾ ਨਾਲ ਬਾਹਰਲੇ ਚੁੱਲੇ੍ ਚੌਂਕੇ ਆਲੇ੍ ਅੋਟੇ ਚ ਬੈਠੀ ਖੋਏ ਦੀਆਂ ਪਿੰਨੀਆਂ ਵੱਟਦੀ ਗੱਲੀਂ ਪਈ ਹੋਈ ਸੀ
“”ਭੂਆ!! ਪਸ਼ਮ ਲਿਆ ਦੀਂ ਸ਼ਹਿਰੋਂ ਕਿਸੇ ਦਿਨ…ਮੈਂ ਬੁਣਤੀ ਸਿੱਖੀ ਐ ਇਕ ਵਧੀਆ ਜੀ !!ਸਵੈਟਰ ਬੁਣ ਦੂੰਗੀ ਦੀਪੇ ਦਾ ਇੱਕ…ਕੋਟੀ ਕਹੇਂ ਤਾਂ ਕੋਟੀ ਬੁਣ ਦੂੰਗੀ ..ਊਂ ਤਾਂ ਦਸਤਾਨੇ ਵੀ ਚਾਹੀਦੇ ਨੇ ,ਤੜਕੇ ਟਿਊਸ਼ਨ ਪੜਨ੍ ਜਾਂਦੇ ਦੇ ਹੱਥ ਠਰਦੇ ਹੋਣਗੇ , ਮੈਂ ਪਰਾਂ੍ ਕੰਧ ਨਾਲ ਧੁੱਪੇ ਬੈਠ ਕੇ ਪੜਦਾ੍ ਵਿੱਚ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣੀ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ,ਕਾਟੀ ਦੀ ਭੂਆ ਵਿਹੜੇ ਅੰਦਰ ਆਈ , ਪਿੰਨੀਆਂ ਵੱਟਦੀ ਕਾਟੀ ਨੂੰ ਦੇਖਦੀ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ “ਦੇਖ ਲੈ ਪਾੜਿ੍ਆ!ਕੁੜੀ ਤੇਰਾ ਕਿੰਨਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖਦੀ ਐ …ਮੈ ਉਠ ਕੇ ਕੋਲ ਆਉਂਦਿਆ ਚਾਚੀ ਨੂੰ ਮੱਥਾ ਟੇਕਦਾਂ ਕਿਹਾ ,ਜਿਉਂਦਾ ਰਹਿ ਦੀ ਅਸੀਸ ਦਿੰਦਿਆਂ ਫੇਰ ਮਾਤਾ ਵੱਲ ਮੁੜਦਿਆਂ ਬੋਲੀ,”ਸਾਕ ਲੈ ਲਾ ਕਾਟੀ ਦਾ ਪਾੜੇ੍ ਨੂੰ…ਮੌਜ ਕਰੀਂ ਮੁੜ ਕੇ ਨੂੰਹ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਛੱਡ ਕੇ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ….ਮੈਂ ਦੇਖਿਆ ,ਕਾਟੀ ਮੂੰਹ ਚ ਚੁੰਨੀ ਦਾ ਪੱਲਾ ਲੈ ਕੇ ਸੰਗਦੀ ਮੁਸਕੁਰਾਅ ਰਹੀ ਸੀ , ਮੈਂ ਵੀ ਮੂੰਹ ਪਰਾਂ੍ ਨੂੰ ਘੁਮਾਅ ਲਿਆ ਸੀ ਹਾਸਾ ਮੇਰਾ ਵੀ ਨੀ ਸੀ ਰੁਕਦਾ…..ਸੁਨੱਖੀ , ਸਰੂ ਵਰਗੀ ਲੰਬੀ ਕਾਮੀ ਕੁੜੀ ਕਾਟੀ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਸਿਧਰੇ ਦੇ ਕਰਮਾਂ ਚ”???
ਪਰ ਕਾਟੀ ਵਿਚਾਰੀ ਦਾ ਸਰੂ ਕੱਦ ਘਰਦਿਆਂ ਦੀਆਂ ਦੇ ਮੇਚ ਕਿੱਥੋਂ ਆਉਣਾ ਸੀ ?ਕਾਟੀ ਦੀ ਭੂਆ ਕੋਲ ਲੈਣ ਦੇਣ ਨੂੰ ਕੁਛ ਨੀ ਸੀ ਤੇ ਮਾਤਾ ਉੱਚੀਆਂ ਆਸਾਂ ਦਾ ਸੰਸਾਰ ਬੁਣੀ ਬੈਠੀ ਸੀ ,ਘਰਦਿਆਂ ਦੀਆਂ ਹਸਰਤਾਂ ਅਸਮਾਨ ਤੇ..ਕਾਟੀ ਦੀ ਹਕੀਕਤ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ..ਕਾਟੀ ਦਾ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦਾ ਸਵੈਟਰ ਤਾਂ ਬਿਨਾ ਬੁਣਿਆਂ ਹੀ ਉਧੜ ਗਿਆ ਸੀ
ਦਸਵੀਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਹੋਸਟਲ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਤੇ ਭੂਆ ਨੇ ਕਾਟੀ ਦਾ ਵਿਆਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ,
ਹੋਰ ਸਮਾਂ ਲੰਘਿਆ ਤੇ ਘਰਦਿਆਂ ਦੀਆਂ ਸਧਰਾਂ ਤੇ ਕੈਨੇਡਾ ਦੇ ਸੁਨਿਹਰੀ ਸੁਪਨੇ ਭਾਰੂ ਹੋ ਗਏ ਕਨੇਡੇ ਆ ਕੇ ਸ਼ੁਰੂ ਸ਼ੁਰੂ ਚ ਬੜੇ ਝਟਕੇ ਲੱਗੇ ਸਟੋਰ ਚ ਸ਼ੈਲਫਾਂ ਭਰਨ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਕੰਮ ਮਿਲਿਆ ਤੜਕੇ ਸਾਢੇ ਚਾਰ ਵਜੇ ਉੱਠ ਕੇ ਕੰਮ ਤੇ ਜਾਂਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜਦੋਂ ਠੰਡੇ ਦੁੱਧ ਨਾਲ 2-3 ਬਿਸਕੁਟ ਖਾਣ ਲਗਦਾ ਤਾਂ ਕਾਟੀ ਦੀਆਂ ਵੱਟੀਆਂ ਖੋਏ ਦੀਆਂ ਪਿੰਨੀਆਂ ਯਾਦ ਆਉਂਦੀਆਂ ਕਦੇ ਕਦੇ ਮਨ ਕਰਦਾ ਘਰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਦੱਸਾਂ ..ਪਰ ਕੀ ਦਸਦਾ ???
ਫੇਰ ਟਰੱਕ ਚਲਾਉਂਣ ਦਾ ਕੰਮ ਮਿਲਿਆ ਤੇ ਐਨੇ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਟੋਕੇ ਵਾਲੀ ਮਸ਼ੀਨ ਦੀ ਇਕੱਲੇ ਨੂੰ ਹਥੜੀ ਘਮਾਂਉਣੀ ਪਈ …ਮੈਂ ਹਰ ਰੋਜ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦਾ ਰੇਲਵੇ ਦੇ ਗੋਦਾਮ ਵਿੱਚੋਂ ਜਾ ਕੇ ਟਰੱਕ ਨਾਲ ਕੰਨਟੇਨਰ ਖਿੱਚ ਕੇ ਲਿਆਉਣੇ ਹੁੰਦੇ ਰੇਲਵੇ ਲੈਨ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਲੰਬੀ ਕਤਾਰ ਚ ਕੰਨਟੇਨਰ ਖੜੇ੍ ਹੁੰਦੇ ਮੈਂ ਇੱਕ ਇੱਕ ਕਰਕੇ ਟਰੱਕ ਨਾਲ ਜੋੜ ਕੇ ਲਈ ਆਉਂਦਾ ਸਵੇਰੇ ਤੜਕੇ ਤੱਕ ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਕੰਮ ਚੱਲੀ ਜਾਂਦਾ
ਜਦ ਕੰਨਟੇਨਰ ਨੂੰ ਟਰੱਕ ਨਾਲ ਜੋੜਨਾ ਹੁੰਦਾ,ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਅਗਲੇ ਹਿੱਸੇ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਟਰੱਕ ਲੈ ਜਾ ਕੇ ਕੰਨਟੇਨਰ ਦੇ ਅਗਲੇ ਪਾਸੇ ਲੱਗੀ ਹਥੜੀ ਘੁਮਾਅ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਟਰੱਕ ਨਾਲ ਜੋੜ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਬਾਹਰ ਦੂਜੀ ਇਮਾਰਤ ਨੂੰ ਲੈ ਤੁਰਦਾ ਪਰ ਕੋਈ ਕੋਈ ਕੰਨਟੇਨਰ ਬਹੁਤ ਉੱਚਾ ਕਰਕੇ ਖੜਾ੍ਇਆ ਹੁੰਦਾ ਜਦ ਉਸ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਟਰੱਕ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਉਹ ਟਰੱਕ ਨਾਲ ਨਾ ਜੁੜਦਾ ਕਈ ਵਾਰੀ ਤਾਂ ਗਿੱਠ ਡੇਢ ਗਿੱਠ ਉੱਚਾ ਖੜਾ੍ 60-65 ਹਜ਼ਾਰ ਪੌਂਡ ਭਾਰਾ ਕੰਨਟੇਨਰ ਨੀਵਾਂ ਕਰਨ ਲਈ ਉਹਦੀ ਹਥੜੀ ਘੁਮਾਂਉਦਿਆਂ ਇਉਂ ਜੋਰ ਲਗਦਾ ਜਿਵੇਂ ਚਰ੍ੀ ਭਰੀ ਹੋਈ ਪੂਰੀ ਰੇੜ੍ੀ ਦਾ ਟੋਕਾ ਕਰਨਾ ਹੋਵੇ
ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਦਾ ਸਮਾਂ ,ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਸੁੰਨਸਾਨ ,ਠੰਡੀ ਸ਼ੂਕਦੀ ਹਵਾ ਰੇਲਵੇ ਗੁਦਾਮ ਦੀਆਂ ਬੱਤੀਆਂ ਵੀ ਠੰਡ ਨਾਲ ਸੁੰਗੜੀਆਂ ਸੁੰਗੜੀਆਂ ਜਗਦੀਆਂ
ਮੈਂ ਹਥੜੀ ਘੁਮਾਂਉਦਾ ਥੱਕ ਜਾਂਦਾ , ਥੋੜਾ ਚਿਰ ਸਾਹ ਲੈਂਦਾ ਟਰੱਕ ਚ ਜਾ ਕੇ ਪਲਾਸਟਿਕ ਦੀ ਬੋਤਲ ਚੋਂ ਪਾਣੀ ਦੀਆਂ ਘੁੱਟਾਂ ਭਰਦਾ ,ਕਾਟੀ ਹੱਥੋਂ ਸਾਲਾਂ ਬੱਧੀ ਪਿੱਤਲ ਦੇ ਗਲਾਸ ਚ ਪੀਤੇ ਸ਼ਰਬਤ ਵਰਗੇ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦਾ ਆ ਕੇ ਫੇਰ ਹਥੜੀ ਘੁਮਾਂਉਣ ਲਗਦਾ ਕਾਟੀ ਨੂੰ ਮਸ਼ੀਨ ਗੇੜਦੀ ਨੂੰ ਲਾਏ ਭਾਰੇ ਰੁੱਗ ਹੁਣ ਐਥੇ ਮੈਂਨੂੰ ਇਕੱਲੇ ਨੂੰ ਕੁਤਰਨੇ ਪੈ ਰਹੇ ਸੀ , ਐਥੇ ਤਾਂ ਰੌਲਾ ਵੀ ਨੀ ਸੀ ਪਾ ਸਕਦਾ !ਕੀਹਨੇ ਸੁਣਨਾ ਸੀ??ਮਨ ਵਿੱਚ ਸੋਚਦਾ …ਹੁਣ ਤਾਂ ਕਾਟੀ ਦੇ ਨਿਆਂਣੇ ਵੀ ਵਡੇ ਹੋਗੇ ਹੋਣਗੇ ਪਿਛਲੀ ਵਾਰੀ ਦੇਸ਼ ਗਏ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਕਾਟੀ ਦਾ ਪਰੌ੍ਣਾ ਫੌਜ ਚੋਂ ਪੈਨਸ਼ਨ ਆ ਗਿਆ ਸੀ ,ਕਾਟੀ ਦੇ ਗਭਰੂ ਹੋਏ ਮੁੰਡੇ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹੋਣਗੇ ..ਸੁਰਤੀ ਦੂਰ ਪਿੰਡ ਉਪੜ ਜਾਂਦੀ ਇਉਂ ਲਗਦਾ ਜਿਵੇਂ ਹੁਣ ਵੀ ਕਾਟੀ ਮੈਂਨੂੰ ਸਾਹੋ ਸਾਹ ਹੋਏ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਹਸਦੀ ਹਸਦੀ ਕਿਧਰੋਂ ਆਊਗੀ ਤੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਲੱਗ ਭਾਰਾ ਰੁੱਗ ਕੁਤਰਾਉਣ ਲੱਗੂਗੀ ….
ਇਉਂ ਸੋਚਾਂ ਚ ਡੁੱਬਿਆ ਹਥੜੀ ਫੇਰੀ ਜਾਂਦਾ , ਜੋਰ ਲੁਆਂਉਦੀ ਹਥੜੀ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਹਲਕੀ ਚੱਲਣ ਲਗਦੀ ਕਿਉਂਕਿ ਭਾਰਾ ਰੁੱਗ ਕੁਤਰਿਆ ਗਿਆ ਹੁੰਦਾ …ਕੰਨਟੇਨਰ ਨੀਂਵਾਂ ਹੋ ਕੇ ਟਰੱਕ ਨਾਲ ਜੁੜ ਗਿਆ ਹੁੰਦਾ……
ਟਰੱਕ ਚ ਚਲਦੀ ਟੇਪ ਚੋਂ ਗੀਤ ਦੇ ਬੋਲ ਕੰਨੀਂ ਪੈਂਦੇ….
ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਤੂੰ ਵੀ ਸਿਰ ਕੱਢਵਾਂ….
ਵੇ ਰੂਪ ਮੇਰੇ ਤੇ ਵੀ ਦੂਣ ਸਵਾਇਆ…..
ਸਾਰੇ ਮੇਲੇ ਵਿੱਚ ਤੈਂਨੂੰ ਰਹੀ ਲੱਭਦੀ…..
ਵੇ ਚੀਰੇ ਵਾਲਿਆ ਨਜ਼ਰ ਨਾਂ ਆਇਆ….
ਸੁਣਦਿਆਂ ਮੇਰੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਮੁਸਕਾਂਨ ਆ ਜਾਂਦੀ:):):):):):):)
ਛੇ ਵਜੇ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੁਰਜੀਂ। ਨੇਰਾ੍ ਹੋਏ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮਰਿਆ ਬੰਦਾ ਮੜੀ੍ਆਂ ਨੀ ਛਡਦਾ ਹੁੰਦਾ। ਸਾਰੇ ਰਾਹ ਕਿਸੇ ਨਾਲ੍ ਗੱਲ ਨਾਂ ਕਰੀਂ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਪਿਉ ਵੀ ਗੱਲਾਂ ਦਾ ਹੁੰਘਾਰਾ ਭਰਨ ਲੱਗ ਜੂ।ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਲੀ ਥੈਲੀ ਗਲ੍ ਚ ਪਾ ਕੇ ਰੱਖੀਂ ਰਾਹ ਚ ਕਿਤੇ ਬੈਠੀਂ ਨਾਂ ਕਿਤੇ ਝਪਕੀ ਵੀ ਨਾਂ ਲਈਂਂ।ਅਜਿਹਾ ਕੀਤਿਆਂ ਬਾਪੂ ਨੇ ਵੀ ਸੌਂ ਜਾਣੈਂ।ਫੇਰ ਅੱਖ ਖੁਲਿਆਂ ਉਹਦੇ ਕੋਲੋਂ ਸੁਰਗ ਦਾ ਰਾਹ ਖੁੰਝ ਜੂ।॥ ਬਾਪੂ ਦੇ ਫੁੱਲ ਪਾਉਣ ਜਾਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਈ ਦੀਆਂ ਕਹੀਆਂ ਸਭ ਗੱਲਾਂ ਉਹਨੰੂ ਇੱਕ ਇੱਕ ਕਰਕੇ ਯਾਦ ਆ ਰਹੀਆਂ ਸੀ॥ਭਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਪੂੰਝਦਿਆਂ ਉਹਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਮਸੀਂ ਬੋਲ ਨਿਕਲਿਆ ਬਾਪੂ ਚਲ ਹਰਦੁਆਰ ਚਲੀਏ॥
॥ ਉਪਰੋਕਤ ਲਿਖਤ ਮੈਨੂੰ ਨਾਂਨੇ ਦੀ ਡਿਸਪੈਂਸਰੀ ਵਿਚੋਂ ਮਿਲੀ ਸੀ।ਨਾਂਨਾਂ ਮੇਰੀ ਮਾਤਾ ਦਾ ਚਾਚਾ ਲਗਦਾ ਸੀ।ਪੁਰਾਣੇ ਸਮਿਆਂ ਦੇ 12ਵੀਂ ਪਾਸ ਪਰ ਖੇਤੀ ਕਰਦੇ ਨਾਂਨੇ ਕੋਲ੍ ਪੰਜਾਬੀ ਸਹਿਤ ਦੀ ਪੂਰੀ ਪੰਡ ਸੀ।ਮੈਂ ਦਸਵੀਂ ਚ ਪੜ੍ਦਦੇ ਨੇ ਈ ਪੂਰਨਮਾਸੀ਼ ਨਾਂਨੇ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਪੜ੍ ਲਿਆ ਸੀ।ਹੁਣ ਜਦ ਵੀ ਦੇਸ ਜਾਂਦਾ ਨਾਂਨੇ ਨੂੰ ਮਿਲਦਾ ਦੋਨੋ ਬੈਠ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਮੁੜ ਮੁੜ ਕਰਦੇ।ਸੰਨ 2011ਚ ਦੇਸ ਗਿਆ ਮੁੜਨ ਸਮੇਂ ਨਾਂਨੇ ਨੇ ਹਰੇਕ ਵਾਰੀ ਦੀ ਤਰਾਂ 100 ਰੁਪਈਏ ਦਾ ਨੋਟ ਮੇਰੀ ਮੁਠੀ ਚ ਰੱਖ ਕੇ ਘੁੱਟਿਆ ਤੇ ਮੈਂ ਵੀ ਹਰ ਵਾਰੀ ਦੀ ਤਰਾਂ ਲੈਣ ਤੋਂ ਝਿਜਕਿਆ ਰੱਖ ਲੈ ਬਚੜਿਆ ਰੱਖ ਲੈ !!ਜਦ ਅਗਲੀ ਵਾਰ ਨੂੰ ਆਮੇਗਾ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਕੀ ਪਤਾ ਨਾਂਨਾਂ ਅਗਲੇ ਜਹਾਂਨ ਨੂੰ ਤੁਰਜੇ॥
ਸੰਨ2013 ਚ ਨਾਂਨਾਂ ਸਚੀਉਂ ਤੁਰ ਗਿਆ। ਦਸੰਬਰ ਚ ਦੇਸ ਗਿਆ ਨਾਂਨੇ ਦੇ ਘਰ ਗਿਆ ਬੇਬੇ(ਨਾਂਨੀ) ਨੇ ਘੁੱਟ ਕੇ ਪਿਆਰ ਦਿੱਤਾ।ਭਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਕਰਕੇ ਨਾਂਨੇ ਦੀ ਬੈਠਕ ਦਾ ਦਰਵਾਜਾ ਧੁੰਦਲਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।ਬੈਠਕ ਚ ਵੜਿਆ ਨਾਂਨੇ ਦਾ ਮੰਜਾ ਮੇਜ ਤੇ ਕੁਰਸੀ ਉਸੇ ਤਰਾਂ ਪਈਆਂ ਸੀ।ਅਲਮਾਰੀ ਖੋਹਲੀ ਤਾਂ ਖਜ਼ਾਨਾ ਖਾਲੀ ਸੀ।ਸ਼ਾਇਦ ਮਾਂਮੀ ਨੇ ਸਭ ਕਿਤਾਬਾਂ ਕਿਸੇ ਰੱਦੀ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਚੁਕਾਅ ਦਿੱਤੀਆਂ ਸੀ।
ਬੇਬੇ ਕੋਲ੍ ਬੈਠ ਕੇ ਨਾਂਨੇ ਦੀਆਂ ਰੱਜ ਕੇ ਗੱਲਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਤੁਰਨ ਲੱਗੇ ਮਨ ਚ ਖਿਆਲ ਆਇਆ ਪੁੱਛਿਆ ਬੇਬੇ !ਨਾਂਨੇ ਦੀ ਕੋਈ ਨਸ਼ਾਨੀ ਨੀ ਪਈ?
ਹੋਰ ਤਾਂ ਕੁਸ਼ ਨੀ ਪੁੱਤ! ਔਹ ਕੰਸ ਤੋਂ ਡਿਸਪੈਂਸਰੀ ਚੱਕ! ਉਹਦੇ ਹੋਊ ਉਹਦਾ ਮਾੜਾ ਮੋਟਾ ਸਮਾਂਨ!! ਡਿਸਪੈਂਸਰੀ ਇੱਕ ਟੀਨ ਦਾ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਡੱਬਾ ਸੀ ਜੀਹਦੇ ਚ ਨਾਂਨਾਂ ਕਰੋਸੀਂਨ ਦੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ,ਪੁਦੀਨ ਹਰਾ,ਟਾਈਗਰ ਬਾਮ ਤੇ ਹੋਰ ਨਿੱਕ ਸੁੱਕ ਰੱਖਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ।ਮੈਂ ਡਿਸਪੈਂਸਰੀ ਚੁੱਕ ਕੇ ਖੋਹਲੀ, ਵਿੱਚ ਨਾਨੇ ਦੀਆਂ ਐਨਕਾ,ਇੱਕ ਸਿਮਰਨਾਂ ਤੇ ਲੇਖਾਂ ਵਾਲੀ੍ ਕਾਪੀ ਦਾ ਵਰਕਾ ਚਾਰ ਤਹਿਆਂ ਕਰਕੇ ਰੱਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ।ਵਰਕਾ ਖੋਲ ਕੇ ਪੜਿਆ ਉਪਰ ਵਾਲੀਆਂ ਸਤਰਾਂ ਲਿਖੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸੀ।
ਨਾਂਨਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹੀ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕੁਛ ਕੁਛ ਸਤਰਾਂ ਆਪਣੀ ਇੱਕ ਕਾਪੀ ਤੇ ਲਿਖਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਹੇਠਾਂ ਕਿਤਾਬ ਦਾ ਨਾਂਊਂ ਲਿਖ ਲੈਂਦਾ ਸੀ ਪਰ ਉਹ ਕਾਪੀ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਖਜ਼ਾਨੇ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਚਲੀ ਗਈ ਸੀ।ਕਾਗਜ਼ ਤੇ ਲਿਖੀ ਇਸ ਲਿਖਤ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਕਿਸੇ ਕਿਤਾਬ ਦਾ ਨਾਂਉਂ ਨਹੀਂ ਸੀ।ਦੇਸੋਂ ਮੁੜਦੇ ਸਮੇਂ ਨਾਂਨੇ ਦਾ 2011ਚ ਦਿੱਤਾ ਸੌ ਦਾ ਨੋਟ ਜਿਹੜਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਬਟੂਏ ਵਿੱਚ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਕਾਗਜ਼ ਲੈਮੀਨੇਟ ਕਰਵਾਅ ਲਿਆਇਆ। ਸ਼ਾਇਦ ਕਿਤਾਂਬਾਂ ਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਵਿਦਵਾਂਨ ਜਾਂਣਦੇ ਹੋਣਗੇ ਕਿ ਇਹ ਸਤਰਾਂ ਕਿਹੜੀ ਕਿਤਾਬ ਚੋਂ ਲਈਆਂ ਹੋਣਗੀਆਂ ਨਾਂਨੇ ਨੇ!!!
ਧੰਨਵਾਦ ਸਹਿਤ “!!!!!!