ਰਾਜੀਵ ਕਲੈਕਟਰ ਦੇ ਮਾ ਪਿਓੁ ਨਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਸਨੇ ਵਿਆਹ ਿੲੱਕ ਪੜੀ ਲਿੱਖੀ ਕੁੱੜੀ ਨੰਮਰਤਾ ਨਾਲ ਕਰਵਾਇਆ ਤਾਂ ਜੋ ਉੱਹ ਘੱਰ ਨੂੰ ਸਾਂਭ ਸੱਕੇ. ਨੰਮਰਤਾ ਦਿੱਲੀ ਚ ਹੀ ਪੱਲੀ ਬੜੀ ਸੀ ਂ ।ਸੈਂਟਰ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉੱਸਦਾ ਤਬਾਦਲਾ ਹੋਣਾ ਆਮ ਗੱਲ ਸੀ ਕਿਉਕਿਂ ਇੱਕ ਤੇ ਉੱਹ ਿੲਮਾਨਦਾਰ ਆਫਸਰ ਸੀ ਤੇ ਦੂਜਾ ਵੱਕਤ ਦਾ ਪਾਬੰਦ । ਉੱਸਦੇ ਘਰ ਇੱਕ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਬੇਟੀ ਸੀ ਜਿੱਸ ਦਾ ਨਾਂਮ ਦੀਪਾਲੀ ਸੀ । ਦਿਪਾਲੀ ਦੀ ਉੱਮਰ ਸੱਤ ਸਾਲ ਸੀ । ਚੰਡੀਗੱੜ ਸਂਹਿਰ ਤੋ ਤੱਬਾਦਲਾ ਹੋ ਕੇ ਰਾਜੀਵ ਦਿੱਲੀ ਚਲਾ ਗਿਅ ਸਰਕਾਰ ਵੱਲੋਂ ਇੱਕ ਅਲੀਸਾਨ ਮਕਾਨ ਅਲਾਟ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਉੱਹ ਮਕਾਨ ਬੈਂਕ ਤੋ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਖਰੀਦਿਆ ਸੀ ਜੋ ਿੲੱਕ ਅੋਰਤ ਦਾ ਸੀ ਜਿਸ ਤੇ ਕਰਜਾ ਚੜ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਫੈਸੇ ਨਾ ਹੋਣ ਕਰੇ ਉਸਨੇ ਤੇ ਉਸਦੀ ਬੇਟੀ ਨੇ ਖੁਦਖੁਸੀ ਕਰ ਲਈ ਸੀ। ਇਸ ਕਾਰਨ ਕਰਕੇ ਕੋਈ ਵੀ ਸਰਕਾਰੀ ਅਫਸਰ ਇਸ ਚ ਨਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਰਾਜੀਵ ਤੇ ਨੰਮਰਤਾ ਪੜੇ ਲਿਖੇ ਸੰਨ ਤੇ ਉਹ ਇਹਨਾਂ ਗੱਲਾਂ ਚ ਵਿਸਵਾਸ ਨਹੀ ਕਰਦੇ ਸੰਨ ।ਇੱਕ ਮਹੀਨਾ ਇਸ ਨਵੇ ਮਕਾਨ ਚ ਬੜਾ ਵਧਿਅ ਲੰਗਿਆ ਤੇ ਨਾਲ ਬੇਟੀ ਦੀ ਵਧੀਆ ਸਕੂਲ ਚ ਦਾਖਲਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ । ਇੱਕ ਦਿੱਨ ਗਰਮੀ ਦੇ ਚੱਲਦੇ ਘੱਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਏ ਸੀ ਖਰਾਬ ਗੋ ਗਏ ਸੀ । ਰਾਤ ਨੂੰ ਇੱਸੇ ਦੌਰਾਨ ਇੱਕ ਪੰਖਾਂ ਸੀ ਘੱਰ ਚ ਇੱਕ ਪੱਖਾ ਸੀ ਤੇ ਰਾਤੀ ਉੱਸ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰਵਾਉੱਣ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਲਿਆ। ਸਵੇਰੇ ਛੱਤ ਵਾਲਾ ਪੰਖਾਂ ਠੀਕ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਮਨੈਨਿਕ ਘੱਰ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਤੇ ਨੰਮਰਤਾ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਰੂਮ ਦਿੱਖਾ ਤਾ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪੰਖਾਂ ਸੀ। ਮੈਕੇਨਿਕ ਨੇ ਪੰਖਾ ਔਨ ਕੀਤਾ ਤੇ ਚੱਲ ਪਿਆ।
ਨੰਮਰਤਾ ਹੈਰਾਨ ..ਮਿੱਸਤਰੀ ਵੱਲ ਦੇਖੇ ..ਐਨੇ ਚ ਮਿੱਸਤਰੀ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਪੱਖੇ ਦੇ ਖੰਭਾਂ ਤੇ ਜਮੰੀ ਸਾਰੀ ਡੱਸਟ ਦਿਹਾਂ ਤੇ ਉੱਤੇ ਡਿੱਗ ਈ ।
ਨੰਮਰਤਾ ਨੇ ਮਿਸਤਰੀ ਨੂੰ ਸੋਰੀ ਬੋਲੀ ਅੱਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਰਾਤੀ ਪੰਖਾ ਨਹੀ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬੁੱਲਾਣਾ ਪਿਆ। ਨੰਮਰਤਾ ਨੇ ਮਿੱਸਤਰੀ ਨੂੰ ਪੈਸੇ ਦੇਣੇ ਚਾਹੇ ਪਰ ਉੱਸਨੇ ਮੰਨਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ , ਤੇ ਜਾਂਦਾਂ ਜਾਂਦਾ ਪੱਖੇ ਨੂੰ ਬੜੀ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਦੇਖ ਿਰਹਾ ਸੀ ।ਨੰਮਰਤਾ ਨੇ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਰਾਜੀਵ ਨੂੰ ਦੱਸੀ । ਐਨੇ ਨੂੰ ਦੀਪਾਲੀ ਸਕੂਲ ਤੋ ਆ ਗਈ ਤੇ ਨੰਮਰਤਾ ਨੇ ਉੱਸਨੂ ਗੋਦੀ ਚ ਚੁੱਕ ਲਿਆ ਤੇ ਹੱਥ ਪੈਰ ਧੁਆ ਕੇ ਕੁੱਜ ਖੁਆਉੱਣ ਲੱਗੀ । ਦੀਪਾਲੀ ਖਾਣ ਮੱਗਰੋਂ ਟੀਵੀ ਦੇਖਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਤੇ ਪੱਖਾ ਆਨ ਕੀਤਾ ਤੇ ਉੱਹ ਫੇਰ ਨਾ ਚੱਲਿਆ । ਰਾਜੀਵ ਦਾ ਬੰਗਲਾ ਸੜਕ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਸਨੂੰ ਬਾਹਰ ਨਹੀ ਜਾਣ ਦਿੱਤਾ ਜਾਦਾ ਸੀ ।ਰਾਜੀਵ ਵੀ ਜੱਲਦੀ ਆਫਿਸ ਤੋ ਨਿਕਲ ਲਿਆ ਤੇ ਸਟਾਫ ਦਾ ਇੱਕ ਬੰਦਾ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਟੈਬਲ ਫੈਨ ਖਰੀਦ ਲੈ ਆਇਆ। ਦੀਪਾਲੀ ਟੈਬਲ ਫੈਨ ਦੇਖ ਕੇ ਬਹੁੱਤ ਖੁੱਸ਼ ਹੋਈ ਤੇ ਉੱਸ ਨੇ ਜਿੱਦ ਕਰਕੇ ਉੱਸਨੂ ਆਪਣੇ ਰੂਮ ਚ ਲੱਗਵਾ ਲਿਆ ਜਿੱਥੇ ਪਹਿਲਾ ਪੱਖਾ ਖਰਾਬ ਸੀ ! ਸਾਰੇ ਘੱਰ ਦੇ ਏ ਸੀ ਖਰਾਬ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਅੱਜ ਸਾਰੇ ਜਣੇ ਡੀਨਰ ਕਰਕੇ ਦੀਪਾਲੀ ਵਾਲੇ ਰੂਮ ਚ ਟੈਬਲ ਫੈਨ ਲੱਗਾ ਕੇ ਸੋ ਗਏ ।ਅਚਾਨਕ ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਦੇਖਿਆ ਟੈਬਲ ਫੈਨ ਆਫ ਹੈ ਤੇ ਜੋ ਪੱਖਾ ਖਰਾਬ ਸੀ ਉਹ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੱੇ ..ਰਜੀਵ ਨੇ ਨੰਮਰਤਾ ਨੂੰ ਉਠਾਇਆ ਤੇ ਲਾਈਟ ਆਨ ਕੀਤੀ , ਦੋਵੇ ਹੱਕੇ ਬੱਕੇ ਰਹਿ ਗਏ। ਦੀਪਾਲੀ ਕੋਠੇ ਦੀ ਛੱਤ ਤੇ ਖੜੀ ਸੀ ਤੇ ਆਸਮਾਨ ਵੱਲ ਵੇਖ ਰਹੀ । ਰਾਜੀਵ ਤੇ ਨੰਮਰਤਾ ਕੰਬਦੇ ਹੋਏ ਉੱਸ ਨੂੰ ਥੱਲੇ ਲੈ ਆਏ , ਤੇ ਸੇਹਮਦੇ ਹੋਏ ਸਵੇਰ ਦਾ ਇੰਤਜਾਰ ਕਰਨ ਲੱਗੇ।
ਸਵੇਰੇ ਦੀਪਾਲੀ ਨੂਂ ਸਕੂਲ ਨਹੀ ਜਾਣ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਰਾਜੀਵ ਆਫਿਸ ਗਿਆ । ਜਦੋ ਦੀਪਾਲੀ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਪੁੱਛਿਆ ਤੇ ਉੱਤਰ ਦਿਤਾ ਕੀ ਪਾਪਾ ਮੱੈ ਟੈਬਲ ਫੈਨ ਬੰਦ ਕੀਤਾ ਸੀ ਤੇ ਇਹ ਕਹਿਕੇ ਉਹ ਹੱਸ ਪਈ ਤੇ ਉਸਨੇ ਟੀ ਵੀ ਆਨ ਕਰ ਲਿਆ ।
ਰਾਜੀਵ ਤੇ ਨੰਮਰਤਾ ਹੁੱਣ ਦੋਨੋ ਸੇਹਮੇ ਹੋਏ ਸੰਨ ਤੇ ਨੰਮਰਤਾ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਬੁੱਲਾਉਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ । ਤੇ ੳਹਨਾ ਦੇ ਕਹਿਣ ਮੁੱਤਾਬਿਕ ਉੱਸਦੀ ਮੰਮੀ ਉਥੇ ਆ ਗਈ ਤੇ ਹੁੱਣ ਦੀਪਾਲੀ ਬਹੁੱਤ ਖੁਸ ਸੀ ਪਰ ਰਾਜੀਵ ਤੇ ਨੰਮਰਤਾ ਦੋਨੋ ਹੀ ਪਰੇਸਾਨ ਸੰਨ ਜੋ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ।
ਰਜੀਵ ਨੇ ਮੈਕੇਨਿਕ ਬੁਲਾ ਕੇ ਸਾਰੇ ਘਰ ਦੇ ਏ ਸੀ ਠੀਕ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤੇ। ਰਾਤ ਨੂੰ ਸਬ ਨੇ ਏ ਸੀ ਵਾਲੇ ਕੰਮਰੇ ਚ ਸੋਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਪਰ ਦੀਪਾਲੀ ਜਿੱਦ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਕਿ ਉੱਹ ਨਾਨੀ ਨਾਲ ਟੀ ਵੀ ਦੇਖੇਗੀ ।
ਫੇਰ ਰਾਤ ਹੋਈ ਦੀਪਾਲੀ ਆਪਣੀ ਨਾਨੀ ਨਾਲ ਖੁਸ ਸੀ ਅਚਾਨਕ ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਸਾਰੀ ਕੋਠੀ ਦੀ ਬਿਜਲੀ ਖਰਾਬ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਬੱਸ ਛੱਤ ਵਾਲਾ ਪੱਖਾ ਤੇ ਟੀ ਬੀ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਦੀਪਾਲੀ ਤੇ ਉੁਸਦੀ ਨਾਨੀ ਸੌ ਰਹੀ ਸੀ
ਦੀਪਾਲੀ ਦੇ ਮਾਂ ਪਿੳ ਬਹੁੱਤ ਘਬਰਾ ਗਏ ਦੇਖ ਕੇ । ਕੁਜ ਸਮੇਂ ਬਾਦ ਲਾਈਟ ਆ ਗਈ ਤੇ ਰਿਹ ਦੇਖ ਕੇ ਦੋਵਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਵਿੱਚ ਜਾਨ ਆ ਗਈ । ਪਰ ਮੁਸਕਲ ਹੱਣ ਹੋਰ ਵੱਧ ਗਈ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਛੱਤ ਵਾਲਾ ਪੱਖਾ ਬੰਦ ਸੀ ਹੁੱ ਟੀ ਬੀ ਤੇ ਟੈਬਲ ਫੈਨ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਸਵੇਰ ਹੋਈ ਤੇ ਰਾਜੀਵ ਨੇ ਆਫਿਸ ਤੋ ਤਿੰਨ ਹਫਤੇ ਛੁੱਟੀ ਲੈ ਲਈ ਤੇ ਕੁੱਜ਼ ਸਮਾਂ ਟੱਬਰ ਨਾਲ ਬਿਤਾਉੱਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਪਰ ਉਸਨੰੂ ਅੰਦਰੋਂ ਅੰਦਰ ਇੱਕ ਡਰ ਖਾਈ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਹ ਸੀ ਘਰ ਚ ਹੋ ਰਹੀ ਅਜੀਬੋ ਗਰੀਬ ਹਰਕਤਾਂ. ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਹੁੱਣ ਸਾਰੇ ਘਰ ਦੀ ਦੇਖ ਰੇਖ ਲਈ ਹੁੱਣ ਿੲੱਕ ਕੰਮ ਵਾਲੀ ਰੱਖ ਲਈ ਸੀ ਉਸ ਦਾ ਨਾਂ ਯੁਵਿਕਾ ਸੀ !ਉੱਜ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪੜੋਸ ਚ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ । ਰਾਤੀ ਕੰਮ ਕਾਰ ਮੁੱਕਾ ਕੇ ਰਾਤ ਦਾ ਖਾਣਾ ਆਪਣੇ ਤੇ ਆਪਣੇ ਮੰਮੀ ਲਈ ਲੈ ਜਾਦੀ ਸੀ।ਹੁੱਣ ਦੀਪਾਲੀ ਦਾ ਵੀ ਸੁਭਾਅ ਬੱਦਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉੱਹ ਤੇ ਉੱਸਦੀ ਨਾਨੀ ਦਿਨ ਵੇਲੇ ਸੋਦੀਆ ਸੰਨ ਤੇ ਰਾਤੀ ਜਾਗਦੀਆ ਸੰਨ ਤੇ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਟੀ ਵੀ ਚੱਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾਂ ਸੀ ਦਿਨ ਵੇਲੇ ਜਿਵੇ ਕਿ ਅਲਮੀਰਾ ਚ ਆਵਾਜਾਂ ਕਦੇ ਫਲੱਸ ਦਾ ਚੱਲਣਾ ਕਦੇ ਕਿਚੱਨ ਚ ਖਾਣ ਦਾ ਸਾਮਾਨ ਡਿੱਗਣਾ ਭੂਤੀਆ ਹਰਕਤਾ ਹੋਣੀਆ ਸੁਰੂ ਹੋ ਗਈਆ .
ਇੱਕ ਦਿਨ ਰਾਜੀਵ ਨੇ ਦੀਪਾਲੀ ਨੂੰ ਪੁੁੱਛਿਆ ਕਿ ਬੇਟਾ ਤੁੱਸੀ ਦਿਨੇ ੲੰਨਾ ਕਿੳ ਸੋਦੇ ਹੋ..ਉਸਦੀ ਨਾਨੀ ਤੇ ਉਹ ਹੱਸ ਪਏ ਤੇ ਉਸਦੀ ਨਾਨੀ ਬੋਲੀ ਬੇਟਾ ਜਦੋ ਦੀ ਮੈ ਆਈ ਆ ਅਸੀ ਤੇ ਰਾਤੀ ਰੋਜ ਯੁਵੀਕਾ ਨਾਲ ਛੱਤ ਤੇ ਖੇਲਦੇ ਹਾਂ ਕਿਉਕਿ ਉਹ ਦਿਨ ਵੇਲੇ ਸੱੋਦੀ ਹੈ । ਹੁੱਣ ਉਹ ਸੋਚਣ ਤੇ ਮਜਬੂਰ ਹੋ ਗਏ ਕਿ ਯੁਵਿਕਾ ਤੇ ਘਰ ਚੱਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਫੇਰ ਰਾਤੀ ਛੱਤ ਤੇ ਕੌਣ ਖੈਲਦਾ ਹੈ ।ਹੁੱਣ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਡਰ ਨਾਲ ਭੱਜਦੇ ਭੱਜਦੇ ਯੁਵਿਕਾ ਦੇ ਘਰੇ ਗਏ ਤੇ ਉਥੇ ਜਾ ਕੇ ਚੌਕ ਗਏ ਦੇਖਿਆ ਉਥੇ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੋ ਕੋਈ ਨਹੀ ਰਿਹ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਉਹ ਸਹਿਰ ਦੇ ਮਿਉਸੀਪੱਲ ਆਫਿਸ ਚ ਜਾ ਕੇ ਿਰਕਾਡ ਚੈਕ ਕਰਦੇ ਹਨ ਦੇਖਿਆ ਕੇ ਯੁਵਿਕਾ ਤੇ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਤੀਹ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾ ਇਸ ਘਰ ਚ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਸੰਨ ,ਤੇ ਉਸੇ ਪੱਖੇ ਨੀਚੇ ਦੋਵੇ ਫਾਹਾ ਲੈ ਕੇ ਮਰ ਗਏ ਸੀ ..ਜਿਸ ਪੰਖੇ ਦੇ ਥੱਲੇ ਦੀਪਾਲੀ ਸੌਂਦੀ ਹੈ । ਉੱਹ ਰਿਕਾਰਡ ਪਤਾ ਕਰਕੇ ਉਸ ਬੈਕ ਵੀ ਗਏ ਜਿੱਥੇ ਉਹਨਾਂ ਕਰਜਾ ਲਿਆ ਸੀ , ਬੈਕ ਵਿੱਚ ਜੋ ਪਤਾ ਿਦੱਤਾ ਸੀ ਉੱਹ ਪਤਾ ਉਹੀ ਸੀ ਜੋ ਰਾਜੀਵ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰ ਵੱਲੋ ਅਲਾਟ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਦੂਜਾ ਝੱਟਕਾ ਉਹ ਸੀ ਦੋਵਾਂ ਦੀ ਸੱਕਲ ਜੋ ਫੋਟੋ ਬੈਕ ਚ ਪਰੂਫਾਂ ਤੇ ਲੱਗੀ ਸੀ ਇਹ ਹੂ ਬੂ ਸੀ ਜੋ ਸਕਲ ਯੁਵੀਕਾ ਤੇ ਉੱਸ ਦੀ ਮਾਂ ਦੀ ਸੀ ।
ਉਹ ਫੇਰ ਤੇਜੀ ਨਾਲ ਘਰ ਆਏ ਤੇ ਦੇਖਿਆ ਕੇ ਉਸਦੀ ਮਾ ਦੀਪਾਲੀ ਤੇ ਯੁਵਿਕਾ ਰਾਤੀ ਜੋਰ ਜੋਰ ਦੀ ਹੱਸ ਰਹੈ ਨੇ ਅਜੀਬ ਤਰਾਂ ਦੀ ਅਵਾਜਾ ਕੱਢ ਰਹੇ ਨੇ ਸਾਰੇ । ਪੱਖਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਬੰਦ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ।
ਉਹ ਚੋਰੀ ਚੋਰੀ ਇਹਨਾਂ ਤਿੰਨਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਰਹੇ ਸੀ ਕਿ ਅਚਾਨਕ ਦੀਪਾਲੀ ਪੱਖੇ ਤੇ ਬੈਠੀ ਰੋ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦੀ ਨਾਨੀ ਬੈਡ ਤੇ ਮਰੀ ਹੋਈ ਹੈ ਤੇ ਉਸਦਾ ਧੱੜ ਟੀ ਵੀ ਤੇ ਪਿਆ ਹੈ ਤੇ ਯੁਵਿਕਾ ਧੱਲੇ ਚੀਕਾਂ ਮਾਰ ਰਹੀ ਹੈ ਅਚਾਨਕ ਰਾਜੀਵ ਤੇ ਨੰਮਰਤਾ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਅੱਗੇ ਆਉਦੇ ਹੱਨ ਤੇ ਤੇ ਉਹ ਪੱਖਾ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਉਪਰ ਡਿੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਪੱਖਾ ਡਿੱਗਦਾ ਹੋਇਆ ਨੰਮਰਤਾ ਰਾਜੀਵ ਤੇ ਦੀਪਾਲੀ ਤਿੰਨਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਸੁੱਲਜਣ ਯੋਗ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਵੱਡ ਦਿੰਦਾਂ ਹੈ ਤੇ ਟੁੱਟ ਕੇ ਇਹਨਾਂ ਤਿੰਨਾਂ ਦੀ ਲਾਸ਼ਾ ਤੇ ਡਿੱਗ ਜਾਂਦਾਂ ਹੈ ਤੇ ਯੁਵਿਕਾ ਦੀ ਹਵਾ ਹੱਸਦੀ ਤੇ ਰੋਂਦੀ ਹੋਈ ਇੱਸ ਪੱਖੇ ਵਿੱਚ ਸਮਾਂ ਜਾਦੀ ਹੈ
DeEp ShArMa <[email protected]>
DeEp ShArMa
