ਰਾਤ ਨੂਡਲਜ਼ ਬਣਾਏ ਸੀ, ਕਾਫੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਬਣ ਗਏ ਸੀ ਤਾਂ ਬਚ ਗਏ।ਸਵੇਰੇ ਮੈਨੂੰ ਉਠਦੇ ਸਾਰ ਮੇਰੀ ਹਮਸਫਰ ਆਨਹਦੀ ਵੀ ਨੂਡਲਜ਼ ਕਿਸੇ ਲੋੜਵੰਦ ਨੂੰ ਦੇ ਆਉ, ਕੋਈ ਖਾ ਲਵੇਗਾ…
ਚਲੋ ਉਸਨੇ ਨੂਡਲਜ਼ ਦੀ ਅਲਗ ਅਲਗ ਪੈਕਿੰਗ ਬਣਾ ਕੇ ਦੇ ਦਿਤੀ, ਜਦ ਮੈਂ ਘਰੋਂ ਲੈ ਕੇ ਨਿਕਲਣ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਆਖਣ ਲੱਗੀ ਵੀ ਕਿਸੇ ਲੋੜਵੰਦ ਨੂੰ ਹੀ ਦੇ ਕੇ ਆਣਾ ਐਵੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਜਾਨਵਰ ਨੂੰ ਪਾ ਆਉਣਾ। ਨਿਕਲਦੇ ਨਿਕਲਦੇ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਮੇਰੇ ਤੇ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਲੋੜਵੰਦ ਨੂੰ ਦੇਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਜਾਨਵਰ ਨੂੰ ਪਾ ਆਊਂਗਾ, ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੀ ਰੁਕੋ ਮੈਂ ਵੀ ਨਾਲ ਚਲਦੀ ਹੈ
ਚਲੋ ਦੋਨੋ ਜਾਣੇ ਨਿਕਲ ਗਏ, ਅੱਜ ਐਤਵਾਰ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਸੜਕ ਉੱਤੇ ਟਾਂਵਾਂ ਟਾਂਵਾਂ ਹੀ ਬੰਦਾ ਦਿਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇਕ ਚੌਂਕ ਵਿਚ ਕਾਫੀ ਬੱਚੇ ਕੂੜਾ ਚੱਕ ਰਹੇ ਸੀ, ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਹਮਸਫਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜਾਓ ਉਹ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇ ਦਿਓ,
ਮੈਂ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਖੜਾ ਕਰਕੇ ਜਿਵੇ ਹੀ ਬੱਚਿਆਂ ਵਲ ਵਧਿਆ ਤਾਂ ਆਖਣ ਲੱਗੀ ਵੀ ਸਬ ਨੂੰ ਅਲਗ ਅਲਗ ਦੇਣਾ ਪੂਰਾ ਲਿਫ਼ਾਫ਼ਾ ਨਾ ਫੜਾਉਣਾ ਨਹੀਂ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਲੜਨਗੇ। ਖੈਰ ਮੈਂ ਓਹਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਇਕ ਬੱਚੇ ਕੋਲ ਗਿਆ, ਉਮਰ ਤਕਰੀਬਨ 12 ਕੁ ਸਾਲ ਦੀ ਹੋਣੀ ਹੈ, ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਵੀ ਬੇਟਾ ਆਹ ਲੈ ਸਬ ਨੂੰ ਵੰਡ ਦੇ ਨਾਲੇ ਆਪ ਵੀ ਖਾ ਲਈ
ਮੈਂ ਵਾਪਿਸ ਆ ਕੇ ਆਪਣੀ ਘਰਵਾਲੀ ਨਾਲ ਖੜ ਕੇ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ ਵੀ ਦੇਖਾ ਵੀ ਉਹ ਸਬ ਵਿਚ ਵੰਡਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਉਸਨੇ ਸਬ ਨੂੰ ਵੰਡਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਆਪ ਲਿਆ
ਮੈਂ ਤੇ ਮੇਰੀ ਘਰਵਾਲੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ ਵੀ ਦੇਖੋ ਪੇਟ ਦੀ ਭੁੱਖ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਖਾਣ ਲਈ ਰੋਟੀ ਚਾਹਿਦੀ ਹੈ ਫਿਰ ਉਹ ਚਾਹੇ ਕੋਈ ਵੀ ਜਾਤ ਧਰਮ ਦਾ ਬੰਦਾ ਦੇਵੇ, ਗਰੀਬ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਵੰਡ ਕੇ ਖਾਣ ਦੀ ਆਦਤ ਹੈ ਅਤੇ ਇਥੇ ਵੱਡੇ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਅਮੀਰ ਲੋਕਾਂ, ਨੇਤਾ, ਸਾਂਸਦ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਆਪਣਾ ਪਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਵੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਹੋ ਸਕੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਪੈਸਾ ਖਾ ਲਵੋ।
ਅੰਕਿਤ ਦੁਬੇ
