ਬੋਸਤਾਂ ਸ਼ੇਖ ਸਾਦੀ

ਈਰਾਨ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਦਾਰਾ ਇੱਕ ਦਿਨ ਸ਼ਿਕਾਰ ਖੇਡਣ ਗਿਆ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀਆਂ ਤੋਂ ਵਿਛੜ ਗਿਆ ।  ਕਿਤੇ ਖੜਾ  ਏਧਰ – ਉੱਧਰ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਇੱਕ ਚਰਵਾਹਾ ਭੱਜਦਾ ਹੋਇਆ ਸਾਹਮਣੇ ਆਇਆ ।  ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਇਸ ਡਰ ਤੋਂ ਕਿ ਇਹ ਕੋਈ ਵੈਰੀ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇ ਤੁਰੰਤ ਧਨੁਸ਼ ਚੜ੍ਹਾਇਆ । ਚਰਵਾਹੇ ਨੇ ਚੀਖਕੇ ਕਿਹਾ ,  ਹੇ ਮਹਾਰਾਜ ,  ਮੈਂ ਤੁਹਾਡਾ ਵੈਰੀ ਨਹੀਂ ਹਾਂ । ਮੈਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਮਤ ਕਰੋ ।  ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਘੋੜਿਆਂ ਨੂੰ ਇਸ ਚਾਰਾਗਾਹ ਵਿੱਚ ਚਰਾਣ ਲਿਆਇਆ ਕਰਦਾ ਹਾਂ । ਤਦ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਸਬਰ ਹੋਇਆ ।  ਬੋਲਿਆ ,  ਤੂੰ ਬਹੁਤ ਵਡਭਾਗਾ ਸੀ ਕਿ ਅੱਜ ਮਰਦੇ – ਮਰਦੇ ਬਚ ਗਿਆ ।  ਚਰਵਾਹਾ ਹੱਸਕੇ ਬੋਲਿਆ ,  ਮਹਾਰਾਜ ,  ਇਹ ਵੱਡੇ ਦੁੱਖ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਰਾਜਾ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਅਤੇ ਸ਼ਤਰੂਆਂ ਨੂੰ ਨਾ  ਪਹਿਚਾਣ ਸਕੇ ।  ਮੈਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਵਾਰ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਇਆ  ਹਾਂ ।  ਤੁਸੀਂ ਘੋੜਿਆਂ  ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਨਾਲ  ਗੱਲਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ  ।  ਅੱਜ ਤੁਸੀ ਮੈਨੂੰ ਭੁੱਲ ਗਏ ।  ਮੈਂ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਘੋੜਿਆਂ ਨੂੰ ਲੱਖਾਂ ਘੋੜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪਹਿਚਾਣ ਸਕਦਾ ਹਾਂ ।  ਤੁਹਾਨੂੰ ਬੰਦਿਆਂ ਦੀ ਪਹਿਚਾਣ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ।

0