ਚੰਨ ਤਾਂ ਛੁਪਿਆ ਬੱਦਲੀਂ ਸਈਓ ਤਾਰਾ ਟਾਵਾਂ ਟਾਵਾਂ ਖਲਕਤ ਸੌਂ ਗਈ ਗਹਿਰੀ ਨੀਂਦੇ ਮੈਂ ਮਿਲਣ ਮਾਹੀ ਨੂੰ ਜਾਵਾਂ

ਧਾਵੇ! ਧਾਵੇ! ਧਾਵੇ! ਲੁਧਿਆਣੇ ਟੇਸ਼ਨ ਤੇ,

ਹੋਰਾਂ ਦੇ ਜੀਜੇ ਖੁੰਢਾਂ ਉੱਤੇ ਬਹਿੰਦੇ, ਮੇਰਾ ਜੀਜਾ ਸੱਥ ਵਿੱਚ ਨੀ,

ਝੜ ਗਏ ਪੱਤਿਆਂ ਦਾ ਜਦ ਵੀ, ਬਿਰਖ ਹੇਰਵਾ ਕਰਦਾ,

ਅੱਧੀ ਰਾਤੋਂ ਉੱਠਿਆ ਵਰੋਲਾ

ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨਾਲਾਇਕ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਜਗਾ ਦਿਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ