ਕੀ ਹੋਣਾ ਸੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਦਨਾਮ ਉਲਟੇ ਬਣ ਗਏ ਨਾਇਕ,
ਬਣਾਈਆਂ ਸੀ ਜੋ ਖੰਭਾਂ ਤੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਡਾਰਾਂ ਦਾ ਕੀ ਬਣਿਆ।
ਖ਼ੁਦਾ ਵੀ ਵੇਖ ਕੇ ਭਿਸ਼ਟੀ ਖੁਦਾਈ ਸੋਚਦਾ ਹੋਉ,
ਜੋ ਬਖ਼ਸ਼ੇ ਸੀ ਮਨੁੱਖਤਾ ਨੂੰ ਸਦਾਚਾਰਾਂ ਦਾ ਕੀ ਬਣਿਆ।
ਸੜਕਾਂ ਕੰਧਾਂ ਕੋਠੇ ਗਿੱਲੇ ਕੁਦਰਤ ਸਾਵਣ ਰਾਣੀ ਗਿੱਲੀ
ਬਿਸਤਰ ਗਿੱਲਾ ਵਸਤਰ ਗਿੱਲੇ, ਅੱਜ ਦੀ ਰਾਤ ਵੀ ਮਾਣੀ ਗਿੱਲੀ
ਮੇਰੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਅੰਦਰ ਠਾਕੁਰ ਐਸਾ ਫੈਸ਼ਨ ਦਾ ਮੀਂਹ ਵਰਿਆ
ਲਿੱਪ ਸਟਿੱਕ ਤਾਂ ਬਚ ਗਈ ਸੁੱਕੀ ਹੋ ਗਈ ਸੁਰਮੇਦਾਨੀ ਗਿੱਲੀ
ਨਾ ਤੂੰ ਪਿਆਰ ਦਾ ਤਕੀਆ ਤੱਕਿਆ ਨਾ ਘੋਟੀ ਨਾ ਪੀਤੀ,
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਸਾਵੀਂ ਲੱਗਦੀ ਇਸ ਦੇ ਹੋ ਕੇ ਰਹਿ ਗਏ ਨੇ।
ਰੱਤ ਤਿਰਹਾਏ ਰਾਵ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਉਹ ਮੁਸਾਫ਼ਿਰ ਸਾਥੀ ਮੇਰੇ,
ਕੰਡੇ ਦੀ ਇਕ ਚੋਭ ’ਤੇ ਜਿਹੜੇ ਛਾਲੇ ਵਾਂਗੂੰ ਬਹਿ ਗਏ ਨੇ।
ਫਿਰ ਲਹਿਰਾਏ ਜ਼ੁਲਫ਼ ਦੇ ਸਾਏ ਪੀੜ ਜਿਗਰ ਦੀ ਹਾਏ ਹਾਏ
ਆ ਘੁਟ ਪੀਈਏ ਬੱਦਲ ਛਾਏ, ਗੂੜ੍ਹੇ ਹੋ ਗਏ ਗ਼ਮ ਦੇ ਸਾਏ
ਹਰ ਇਕ ਸਾਇਆ ਸਿਰ ‘ਤੇ ਪੱਥਰ ਬਣ ਬੈਠਾ,
ਕਰੀਏ ਕੀ ਇਤਬਾਰ ਭਲਾਂ ਹੁਣ ਛਾਵਾਂ ਦਾ।
ਮੁੱਲਾਂ,ਵਾਇਜ਼,ਹਾਜੀ,ਕਾਜੀ ਲਾਲਚ ਦੇ ਹਨ ਪੁਤਲੇ ਸਾਰੇ
ਛੱਡ ਬਾਬਾ, ਦੇ ਮਤ ਨਸੀਹਤ ਗਲ ਇਕ ਦਸ ਮੁਹੱਬਤ ਬਾਰੇ
ਆਮ ਬੰਦਾ ਚੁਣ ਕੇ ਖ਼ੁਦ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ,
ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਕਿਉਂ ਬੇਸਹਾਰਾ ਹੋ ਗਿਆ।
ਜ਼ਖ਼ਮੀ ਜ਼ਖ਼ਮੀ ਸਾਡੀ ਪੁੰਨਿਆ ਤੇਰੀ ਪੁੰਨਿਆ ਚਾਨਣ ਮਾਣੇਂ
ਪਿਆਰਾਂ ਦੇ ਪਲ ਇਕ ਦੋ ਹੁੰਦੇ ਗ਼ਮ ਵਿਚ ਪੈਂਦੇ ਸਾਲ ਲੰਘਾਣੇ
ਵਾਫ਼ਰ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਕੁਝ ਵੀ ਮੰਗਦਾ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰਾ ਹੱਕ ਮਿਲੇ।
ਭੰਗ ਭੁਜਦੀ ਤਾਂ ਭੰਗ ਮਿਲੇ ਤੇ ਟੱਕ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਟੱਕ ਮਿਲੇ।
ਮਹਿਕੀ ਮਹਿਕੀ ਪੌਣ ਦੀ ਫ਼ਿਜ਼ਾਵਾਂ ਝੂਮਦੀਆਂ
ਇਹ ਕੀਹਦੇ ਆਉਣੇ ਅਜ ਕਨਸੋਅ ਆਈ
ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੀ ਭੀੜ ਵਿੱਚ ਹੈਰਾਨ ਹਾਂ ਮੈਂ ਤਾਂ,
ਹਰਿਕ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੁਣੇ ਦੋ ਟੁੱਕ ਮੈਥੋਂ ਫੈਸਲਾ ਮੰਗੇ।
ਝਨਾਂ ਦੇ ਕੰਢੇ ‘ਤੇ ਖੜ੍ਹ ਕੇ ਮੈਂ ਲਹਿਰਾਂ ਹੀ ਰਿਹਾ ਗਿਣਦਾ
ਨਾ ਸੋਹਣੀ ਵਾਂਗ ਕਰ ਸਕਿਆ ਨਾ ਡੁਬ ਸਕਿਆ ਨਾ ਤਰ ਸਕਿਆ