ਜਾਲ ਹੈ ਜਾਤਾਂ ਦਾ ਭਾਵੇਂ ਪਰ ਜਮਾਤਾਂ ਹੈਨ ਦੋ,
ਇੱਕ ਨਿਰੰਤਰ ਲੁੱਟ ਰਹੀ ਹੈ, ਦੂਸਰੀ ਦੇਂਦੀ ਲੁਟਾ।
ਸਿਸਕੀ ਨਾ ਚੀਕ ਕੋਈ ਕਿੱਦਾਂ ਦੀ ਮੈਂ ਕੁੜੀ ਹਾਂ
ਘੁੰਘਟ ‘ਚ ਕੈਦ ਸੁਪਨੇ ਮੈਂ ਨਾਲ ਲੈ ਤੁਰੀ ਹਾਂ
ਕੱਚਾ ਹੁੰਦਾ ਘੁਲ ਜਾਣਾ ਸੀ,
ਅੱਜ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਭਲਕੇ
ਸੱਜਣਾਂ ਦਾ ਰੰਗ ਐਸਾ ਚੜ੍ਹਿਆ,
ਉੱਤਰੇ ਨਾ ਮਲ-ਮਲ ਕੇ।
ਇਕ ਤਬਦੀਲੀ ਨੱਸੀ ਆਉਂਦੀ ਲਗਦੀ ਏ
ਬਾਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਮਮੋਲੇ ਖਹਿੰਦੇ ਲਗਦੇ ਨੇ
ਕਲ੍ਹ ਤਕ ਜੋ ਵੇਲੇ ਦੇ ਥੰਮ ਸਨ ਅੱਜ ਉਹ ਲੋਕ
ਪੱਤਾ ਹਿੱਲਣ ਨਾਲ ਤ੍ਰਹਿੰਦੇ ਲਗਦੇ ਨੇ
ਤੂੰ ਮਿਲੇਂ ਤਾਂ ਗੱਲ ਇਹ ਛੋਟੀ ਨਹੀਂ।
ਪਰ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ‘ਚੋਂ ਗਮੀ ਜਾਣੀ ਨਹੀਂ।
ਕਦ ਕੁ ਤਕ ਬਚਦਾ ਭਲਾ ਉਹ ਲੁਟ ਹੀ ਜਾਣਾ ਸੀ ਅਖ਼ੀਰ
ਰਾਜੇ ਤੋਂ ਦਰਬਾਨ ਤਕ ਸਨ ਸਭ ਦਲਾਲੀ ਭਾਲਦੇ
ਅਸੀਂ ਗੀਤਾਂ ਦੇ ਵਰਗੀ ਗੁਜ਼ਰ ਦੇ ਬੇਤਾਬ ਆਸ਼ਕ ਹਾਂ,
ਤੇ ਸਾਡੀ ਤੜਪ ਵਿੱਚ ਤੇਰੀ ਉਦਾਸੀ ਦਾ ਵੀ ਨਗਮਾ ਹੈ।
ਖ਼ਤਮ ਨ ਹੋਈਆਂ ਕਦੇ ਵੀ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚੋਂ ਛਤਰੀਆਂ
ਧੁੱਪ ‘ਚ ਸੜਦੇ ਕਾਮਿਆਂ ‘ਤੇ ਤਾਣਦਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ
ਛੱਡ ਦਿਲਾ ਤੂੰ ਦਿਲ ਨਾ ਲਾ, ਰੁਸਵਾਈਆਂ ਮਿਲਣਗੀਆਂ।
ਹਉਕੇ, ਹੰਝੂ, ਹਾਵੇ ਤੇ ਤਨਹਾਈਆਂ ਮਿਲਣਗੀਆਂ।
ਬੜਾ ਜ਼ਾਲਿਮ ਜ਼ਮਾਨਾ ਹੈ, ਕਦੇ ਇਹ ਜਰ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ।
ਕਿ ਮੇਰਾ ਗੀਤ ਬਣ ਜਾਣਾ ਤੇ ਤੇਰਾਂ ਗ਼ਜ਼ਲ ਹੋ ਜਾਣਾ
ਨਾਨਕ ਘੁੰਮ ਆਇਆ ਸੀ ਦੁਨੀਆ, ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਹੀ ਲਾਂਘੇ ਤੋਂ,
ਅਕਲਾਂ, ਇਲਮਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਕੋਲੋਂ, ਰਾਵੀ ਟੱਪੀ ਜਾਂਦੀ ਨਈਂ।
ਨਦੀ ਇਕ ਲਰਜਦੀ ਤੇ ਛਲ੍ਹਕਦੀ ਜਦ ਖ਼ਾਬ ਵਿਚ ਆਵੇ
ਅਚਾਨਕ ਨੀਂਦ ਟੁੱਟ ਜਾਵੇ ਤੇ ਮੈਂ ਹਾਂ ਭਾਲਦੀ ਪਾਣੀ