• Daily Hukamnama
  • Shop
  • Quiz
Punjabi Stories
  • All Kahaniyan
    • General
    • Religious
    • Motivational
    • Sad Stories
    • Funny Punjabi Stories
    • Kids Stories
    • Long Stories
    • Love Stories
    • Punjabi Virsa
    • Mix
  • Punjabi Status
    • Attitude Status in Punjabi
    • Motivational Status Punjabi
    • Wallpapers – Image Status
    • Punjabi Love status
    • Punjabi Love Shayari
    • Punjabi Whatsapp Status
    • Punjabi Status for Boys
    • Punjabi Status for Girls
    • Punjabi Status Yaari
    • Ajj Da Vichar
    • Sad Status Punjabi
    • Punjabi Song Status
    • Sachian Gallan
    • Punjabi Dharmik Status
    • Shayari
    • Punjabi Status Sardari
    • Funny punjabi status
  • Blog
  • Punjabi Boliyan
    • Bhangra Boliyan
    • Desi Boliyan
    • Dadka Mail
    • Nanka Mail
    • Munde Vallo Boliyan
    • Bari Barsi Boliyan
    • Kudi Vallo Boliyan
    • Jeeja Saali
    • Jeth Bhabhi
    • Maa Dhee
    • Nanaan Bharjayi
    • Nooh Sass
    • Punjabi Tappe
    • Deor Bharjayii
    • Funny Punjabi Boliyan
    • Giddha Boliyan
    • Munde Vallo Boliyan
  • Wishes
    • Birthday Wishes
      • Birthday Wishes for Brother
      • Birthday Wishes for Sister
      • Birthday Wishes for Friend
      • Birthday Wishes for Father
      • Birthday Wishes for Mother
      • Birthday Wishes for Wife
      • Birthday Wishes for Husband
      • Birthday Wishes for Son
      • Birthday Wishes for Daughter
    • Festival Wishes
      • Baisakhi Wishes
  • Wallpapers
    • Sad Status Images
    • Love Status Images
    • Motivational Status Images
    • Gurbani Status Images
    • Sachian Gallan Status
    • Funny Status Images
    • Ajj Da Vichar
    • Image Status
  • Punjabi Shayari
  • 0




Author

Manpreet Singh

Manpreet Singh

ਸੁਕਰਾਤ ਦਾ ਟ੍ਰਿਪਲ ਫਿੱਲਟਰ ਟੈਸਟ

by Manpreet Singh March 1, 2019

ਇੱਕ ਦਿਨ ਸੁਕਰਾਤ ਦੀ ਜਾਣ-ਪਹਿਚਾਣ ਦਾ ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਉਸਨੂੰ ਮਿਲਣ ਆਇਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ, ਤੁਸੀ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਇੱਕ ਦੋਸਤ ਦੇ ਬਾਰੇ ‘ਚ ਕੀ ਸੁਣਿਆ ?
“ਜ਼ਰਾ ਰੁਕੋ” ਸੁਕਰਾਤ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਤੁਹਾਡੇ ਕੁਝ ਦੱਸਣ ‘ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਟੈਸਟ ਪਾਸ ਕਰੋ, ਇਸਨੂੰ ਟ੍ਰਿਪਲ ਫਿੱਲਟਰ ਟੈਸਟ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ।”
” ਟ੍ਰਿਪਲ ਫਿੱਲਟਰ ਟੈਸਟ ?”
“ਹਾਂ, ਸਹੀ ਸੁਣਿਆ ਤੁਸੀਂ ।” ਸੁਕਰਾਤ ਨੇ ਬੋਲਣਾ ਜ਼ਾਰੀ ਰੱਖਿਆ, “ਇਸ ‘ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ ਬਾਰੇ ਕੁਝ ਦੱਸੋ, ਚੰਗਾ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਲਈਏ ਅਤੇ ਜੋ ਕੁਝ ਤੁਸੀਂ ਕਹਿਣ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ ਉਸਨੂੰ ਫਿੱਲਟਰ ਕਰ ਲਈਏ । ਇਸ ਨੂੰ ਮੈਂ ਟ੍ਰਿਪਲ ਫਿੱਲਟਰ ਟੈਸਟ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ।”
“ਪਹਿਲਾ ਫਿੱਲਟਰ ਹੈ ‘ਸੱਚ’ ।”
“ਕੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪੂਰਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਕਹਿਣ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ ਉਹ ਸੱਚ ਹੈ ?”
“ਨਹੀਂ” ਆਦਮੀਂ ਬੋਲਿਆ, ” ਦਰਅਸਲ ਮੈਂ ਇਹ ਕਿਸੇ ‘ਤੋਂ ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਅਤੇ…”
“ਠੀਕ ਹੈ” ਸੁਕਰਾਤ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਕਿ ਇਹ ਸੱਚ ਹੈ ਜਾਂ ਝੂਠ । ਚਲੋ ਹੁਣ ਦੂਸਰਾ ਫਿੱਲਟਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ‘ਚੰਗਿਆਈ’ ਦਾ ਫਿੱਲਟਰ । ਇਹ ਕਿ ਜੋ ਗੱਲ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ ਬਾਰੇ ਕਹਿਣ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ, ਕੀ ਉਹ ਕੁਝ ਚੰਗੀ ਹੈ ?”
“ਨਹੀਂ, ਬਲਕਿ ਉਹ ਤਾਂ ਬਿਲਕੁਲ ਉਲਟ ..” ਉਹ ਆਦਮੀਂ ਬੋਲਿਆ ।
ਸੁਕਰਾਤ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਬੁਰਾ ਦੱਸਣ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ, ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਯਕੀਨ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਉਹ ਸੱਚ ਹੈ ।”
“ਚਲੋ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ, ਤੁਸੀਂ ਅਜੇ ਵੀ ਗੱਲ ਦੱਸ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਅਜੇ ਆਖਰੀ ਫਿੱਲਟਰ ਬਾਕੀ ਹੈ ‘ਉਪਯੋਗਤਾ’ ਦਾ ।
“ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ ਬਾਰੇ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਦੱਸਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ ਕੀ ਉਹ ਮੇਰੇ ਲਈ ਉਪਯੋਗੀ ਹੈ ?” ਸੁਕਰਾਤ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ।
“ਹਮ.. ਨਹੀਂ ਕੁਝ ਖਾਸ ਨਹੀਂ ।” ੳੁਹ ਆਦਮੀਂ ਬੋਲਿਆ ।
ਸੁਕਰਾਤ – “ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਬੁਰੀ ਗੱਲ ਦੱਸਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ, ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿ ਉਹ ਸੱਚ ਵੀ ਹੈ ਕਿ ਨਹੀਂ, ਤੇ ਮੇਰੇ ਲਈ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਦੀ, ਕਿਸੇ ਉਪਯੋਗ ਦੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ।”
ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਸੁਕਰਾਤ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਕੰਮ ‘ਚ ਰੁਝ ਗਏ ।

ਸ਼ਿਵਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਫਰੀਦਕੋਟ

” ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਸਾਰ ਸਮਾਜ “

by Manpreet Singh February 28, 2019

ਜਦ ਟਾਲਸਟਾਏ (ਮਸ਼ਹੂਰ ਰੂਸੀ ਸਾਹਿਤਕਾਰ, ਜੰਗ ਤੇ ਅਮਨ, ਅੰਨਾ ਕੈਰੇਨਿਨਾ, ਮੋਇਆਂ ਦੀ ਜਾਗ ਵਰਗੇ ਸ਼ਾਹਕਾਰ ਨਾਵਲਾਂ ਦਾ ਰਚੇਤਾ) 15 ਸਾਲ ਦਾ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਸੱਦ ਕੇ ਕਿਹਾ, “ਹੁਣ ਤੂੰ ਬਾਲਗ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈਂ, ਅੱਜ ਤੋਂ ਆਪਾਂ ਦੋਵੇਂ ਦੋਸਤ ਹਾਂ, ਤੂੰ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਨਾਲ਼ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਲੈਣ ਲਈ ਅਜ਼ਾਦ ਹੈਂ, ਤੂੰ ਜੋ ਕਰਨਾ ਏ ਕਰ, ਜੋ ਬਣਨਾ ਏ ਬਣ, ਮੈਂ ਕਦੇ ਤੇਰੀ ਨਿੱਜੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਦਖਲ ਨਹੀਂ ਦੇਵਾਂਗਾ, ਹਾਂ ਜੇਕਰ ਦੋਸਤਾਨਾ ਸਲਾਹ ਦੀ ਲੋੜ ਸਮਝੇਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਦੇ ਦੇਵਾਂਗਾ।”

ਇਹ ਗੱਲ ਲਗਪਗ 1843 ਦੇ ਆਸ-ਪਾਸ ਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਜੇਕਰ ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਇੱਥੇ ਆਧੁਨਿਕਤਾ ਦੇ ਇਸ ਸਮੇਂ ’ਚ ਵੀ ਪਿੱਤਰਸੱਤਾ ਦਾ ਭਿਅੰਕਰ ਦਾਬਾ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਜਿਸਦੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਮਿਸਾਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ’ਚ 18 ਸਾਲ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨ (ਮੁੰਡਾ ਜਾਂ ਕੁੜੀ) ਨੂੂੰ ਮੁੱਖ-ਮੰਤਰੀ ਜਾਂ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਚੁਣਨ ਦਾ ਤਾਂ ਹੱਕ ਹੈ ਪਰ ਜੇਕਰ ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ ਚੁਣਨਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਇਹ ਗੱਲ ਇੱਕ ਬੇਹੱਦ ਭੱਦੇ ਸੌਦੇ ਦੇ ਰੂਪ ਵਜੋਂ ਉਸਦੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਤੈਅ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਿੱਥੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਸਧਰਾਂ, ਆਸਾਂ ਨੂੰ ਪੈਸੇ ਦੀ ਤੱਕੜੀ ਤੋਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਨਿੱਕੇ-ਨਿੱਕੇ ਫੈਸਲੇ ਜਿਵੇਂ ਪੜ੍ਹਾਈ ’ਚ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਚੋਣ, ਰਹਿਣ-ਸਹਿਣ ਦਾ ਢੰਗ, ਕਿਸ ਪੰਥ ਨੂੰ ਮੰਨਣਾ ਜਾਂ ਕਿਸਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮੰਨਣਾ, ਕੀ ਪੜ੍ਹਣਾ ਤੇ ਕੀ ਨਹੀਂ, ਕਿੱਥੇ ਜਾਣਾ ਤੇ ਕਿੱਥੇ ਨਹੀਂ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਵਾਲਾਂ ਦੀ ਕਟਿੰਗ ਕਿਵੇਂ ਕਰਵਾਉਂਣੀ ਏ, ਕਰਵਾਉਣੀ ਏ ਜਾਂ ਨਹੀਂ ਆਦਿ ਹਰ ਗੱਲ ’ਚ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਵੱਡਿਆਂ ਦੀ “ਸਲਾਹ” ਅਨੁਸਾਰ ਚੱਲਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਹੋਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ’ਚ ਪਿੱਤਰਸੱਤਾਤਮਕ ਕਦਰਾਂ ਇਸ ਕਦਰ ਡੂੰਘੀਆਂ ਧਸੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ ਜਿਹਨਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਗਟਾਵੇ ਕਈ ਵਾਰ ਸਿੱਧੇ-ਸਿੱਧੇ ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਬਹੁਤ ਬਰੀਕੀ ’ਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਸਾਡੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦਾ ਚੰਗਾ ਸਰੀਰਕ ਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਵਿਕਾਸ ਨਹੀਂ ਹੋ ਪਾਉਂਦਾ। ਉਹ ਅਜ਼ਾਦੀ ਨਾਲ਼ ਬੇਖ਼ੌਫ਼ੳਮਪ; ਹੋ ਕੇ ਫੈਸਲੇ ਨਹੀਂ ਲੈ ਪਾਉਂਦੇ। ਹਰ ਗੱਲ ਲਈ ਵੱਡਿਆਂ ਤੋਂ ਆਸ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਸਾਡੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦਾ ਵਿਅਕਤੀਤਵ ਬੌਣਾ ਹੈ। ਪਿੱਤਰਸੱਤਾ ਦੇ ਇਸ ਦਾਬਾ ਵਿਰੁੱਧ ਵੀ ਲੜਾਈ ਅੱਜ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਤੋਂ ਸਾਹਸ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਸਾਡਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਵੱਡਿਆਂ ਨੂੰ ਬੇਇੱਜ਼ਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸਾਡਾ ਕੇਵਲ ਇੰਨਾ ਭਾਵ ਹੈ ਕਿ ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਇੰਨਾ ਕੁ ਤਾਂ ਜਮਹੂਰੀ ਹੱਕ ਜਰੂਰ ਮਿਲਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਸ਼ਖ਼ਸ਼ੀਅਤ ਦਾ ਅਜ਼ਾਦਾਨਾ ਵਿਕਾਸ ਕਰ ਸਕੇ। ਜਮਹੂਰੀਅਤ ਦਾ ਤਕਾਤਜ਼ਾ ਹੈ ਕਿ ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ਼ ਜਿਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਉਸ ’ਚ ਕਿਸ ਦੂਜੇ ਦੁਆਰਾ ਘੁਸਪੈਠ ਕਰਨੀ ਗ਼ੈਰ-ਜਮਹੂਰੀ, ਪਿੱਤਰਸੱਤਾਤਮਕ ਤੇ ਜਗੀਰੂ ਯੁੱਗ ਦੀ ਰਹਿੰਦ-ਖੂੰਹਦ ਦੇ ਗਲੇ-ਸੜੇ ਪ੍ਰਗਟਾਵੇ ਹਨ।

ਕੋਲੰਬਸ ਦੇ ਬੁੱਤ ਕੋਲ

by Manpreet Singh February 27, 2019

ਫੈਰੀ ਬੋਟ ਦੇ ਚੱਲਣ ਵਿੱਚ ਅਜੇ ਘੰਟਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਫਿਰ ਤੋਂ ਸਮੁੰਦਰ ਕੰਢੇ ਟਹਿਲਣ ਲਈ ਸਪੇਸ ਨੀਡਲ ਵੱਲ ਮੁੜ ਪਿਆ। ਅੱਜ ਸਵੇਰ ਤੋਂ ਹੀ ਧੁੰਦ ਪੈ ਰਹੀ ਸੀ। ਕਦੀ ਕਦੀ ਹਲਕੀ ਜਿਹੀ ਭੂਰ ਪੈਣ ਲੱਗਦੀ। ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਖੂਬਸੂਰਤ ਸ਼ਹਿਰ ਸਿਆਟਲ ਵਿੱਚ ਸਮੁੰਦਰ ਕੰਢੇ ਮੈਂ ਘੁੰਮਣ ਲਈ ਘਰੋਂ ਨਿੱਕਲਿਆ ਸੀ। ਸਿਆਟਲ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਪੱਛਮੀ ਕੰਢੇ ਵੱਸਿਆ ਹਰਿਆਵਲ ਸਟੇਟ ਕਰਕੇ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ ਸੂਬੇ ਦੀ ਇੱਕ ਅਹਿਮ ਬੰਦਰਗਾਹ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਕੋਰੀਆ ਜਪਾਨ ਆਦਿ ਦੇਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਮਾਲ ਨਾਲ ਲੱਦੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਜਹਾਜ ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਸਮੁੰਦਰੀ ਜਹਾਜ ਜਿਸ ਤੇ ਮਾਲ ਗੱਡੀ ਦੇ ਡੱਬਿਆਂ ਜਿੱਡੇ ਲੱਦੇ ਹੋਏ ਕਨਟੇਨਰਾਂ ਤੇ ਕੋਰੀਆ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਕੱਛੂ ਵਾਂਗ ਤੈਰਦਾ ਕੰਢੇ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਯੌਰਪੀਅਨਾਂ ਦੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਕੋਈ ਚਾਰ ਹਜਾਰ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਇਸ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕਣ ਅਦਿਵਾਸੀ ਰੈੱਡ ਇੰਡੀਅਨ ਕਬੀਲੇ ਵੱਸਦੇ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਕੌਮਾਂਤਰੀ ਭਲਵਾਨ ਅਤੇ ਆਈ ਜੀ ਪੁਲੀਸ ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ ਦੇ ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਗੁਰਚਰਨ ਸਿੰਘ ਢਿੱਲੋਂ ਦੇ ਕੈਂਟ ਏਰੀਏ ਵਿਚਲੇ ਘਰੋਂ ਸਵੇਰ ਦਾ ਨਾਸ਼ਤਾ ਕਰਕੇ ਨਿੱਕਲੇ ਸੀ। ਗੁਰਚਰਨ ਮੈਨੂੰ ਡਾਊਨ ਟਾਊਨ ਸਿਆਟਲ ਛੱਡ ਕੇ ਆਪਣੀ ਮਹਿੰਗੀ ਲਿਮੋਜਿਨ ‘ਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਜਹਾਜ ‘ਤੇ ਜਾਪਾਨ ਤੋਂ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਭਲਵਾਨ ਮਹਿਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਲੈਣ ਲਈ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਰਾਤੀਂ ਮੈਨੂੰ ਗੁਰਚਰਨ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਸੀ ਕਿ ਜਪਾਨੀਆਂ ਲਈ ਜੰਮੀ ਹੋਈ ਕੰਬੋਡੀਆਈ ਮੱਛੀ ਵੀ ਉੱਥੋਂ ਹੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ।

ਸਾਡੇ ਢਿੱਲੋਂ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦਾ ਇਹ ਭਲਵਾਨਾਂ ਦਾ ਅਜਿਹਾ ਪਰਿਵਾਰ ਹੈ ਜਿਹੜਾ ਦਾਰੂ ਨੂੰ ਹੱਥ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲਾਉਂਦਾ। ਪਰ ਖੁਦ ਪਿੱਤਲ ਦੇ ਗਲਾਸ ਵਿੱਚ ਘਿਉ ਪੀਂਦਿਆਂ ਘਰ ਆਏ ਮਹਿਮਾਨਾਂ ਲਈ ਕਈ ਕਿਸਮ ਦੀ ਸਕੌਚ ਵਰਤਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਸਾਡੇ ਮਿੱਤਰ ਖੇਡ ਲੇਖਕ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਸਰਵਣ ਸਿੰਘ ਵਰਗੇ “ਵਾਇਰਲ ਜਿਹਾ ਅੱਜ ਫੇਰ ਹੋ ਗਿਆ” ਕਹਿ ਕੇ ਜਾਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਵੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਤਿੰਨ ਚਾਰ ਦਿਨ ਵੱਧ ਲਾ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਗੁਰਚਰਨ ਸਿੰਘ ਦੇ ਜਾਣ ਪਿੱਛੋਂ ਧੁੰਦ ਵਿੱਚ ਟਹਿਲਣ ਲਈ ਹੌਲ਼ੀ ਹੌਲ਼ੀ ਤੁਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਸਮੁੰਦਰ ਕੰਢੇ ਚੱਲਦਾ ਚੱਲਦਾ ਮੈਂ ਕ੍ਰਿਸਟੋਫਰ ਕੋਲੰਬਸ ਦੇ ਬੁੱਤ ਕੋਲ ਇੱਕ ਗੋਰੇ ਜੋੜੇ ਨੂੰ ਫੋਟੋ ਖਿੱਚਦੇ ਵੇਖ ਕੇ ਰੁਕ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਕਈ ਵਾਰੀ ਇਸ ਥਾਂ ਤੋਂ ਲੰਘਿਆ ਸੀ। ਪਰ ਕਦੀ ਵੀ ਮੈਂ ਕੋਲੰਬਸ ਦੇ ਇਸ ਬੁੱਤ ਨੂੰ ਇੰਨਾ ਗੌਰ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਵੇਖਿਆ। ਮੇਰੀ ਸਿਆਟਲ ਦੀ ਪਿਛਲੀ ਫੇਰੀ ਵੇਲੇ ਮੈਂ ਇਸ ਬੁੱਤ ਕੋਲੋਂ ਸਧਾਰਣ ਨਿਗਾਹ ਮਾਰ ਕੇ ਲੰਘ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਦਿਨ ਦੀ ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਵਾਪਰੀ ਘਟਨਾ ਯਾਦ ਆਈ। ਸ਼ਾਮ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਮੈਂ ਘੁੰਮਦਾ ਘੁੰਮਦਾ ਥੱਕ ਗਿਆ। ਕਾਲੀ ਕੌਫੀ ਦਾ ਕੱਪ ਲੈ ਕੇ ਮੈਂ ਸੜਕ ਕੰਢੇ ਬਣੇ ਵੱਡੇ ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਗਿਆ। ਕੁੱਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਜਵਾਨ ਕਾਲੇ ਅਫਰੀਕਣ ਨੇ ਮੇਰੇ ਅੱਗੇ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਫੜੀ ਸਿਗਰਟ ਕਰਦਿਆਂ ਲਾਈਟਰ ਮੰਗਿਆ। ਮੈਂ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦਿਆਂ ਨਾਂਹ ਕਰਦਿਆਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਲਾਇਟਰ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉਹ ਬੇਯਕੀਨੀ ਜਿਹੀ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੀ ਬੈਠ ਕੇ ਆਪਣੀ ਕੌਫੀ ਪੀਣ ਲੱਗਾ। ਗੱਲ ਤੋਰਨ ਲਈ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਇੰਡੀਆ ਤੋਂ ਆਇਆ ਸਿੱਖ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਸਿਗਰਟ ਨਹੀਂ ਪੀਂਦੇ। ਇਸ ਲਈ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਲਾਈਟਰ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਕੋਹਰੇ ਜੰਮੀ ਸਵੇਰ ਵਰਗੀ ਚੁੱਪ ਨੂੰ ਤੋੜਦਿਆਂ ਮੈਂ ਸਫਾਈ ਦੇਣ ਲੱਗਾ, “ਸਾਡੇ ਇੰਡੀਆ ਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਵੀ ਸਿੱਖ ਹੈ। ਮੈਂ ਉਸੇ ਦੇ ਧਰਮ ਦਾ ਆਦਮੀ ਹਾਂ। ਮੇਰੇ ਵਾਂਗ ਉਹ ਵੀ ਲਾਈਟਰ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੇ।”

ਉਹ ਪਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਡਾ. ਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਾਣਦਾ। ਜਿਵੇਂ ਮੈਂ ਵੀ ਸੋਮਾਲੀਆ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ। ਓਦੋਂ ਅਜੇ ਓਬਾਮਾ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਨਹੀਂ ਸਨ ਬਣੇ। ਉਸਨੂੰ ਕੁੱਝ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਇਆ। ਬੱਸ ਕੌਫੀ ਦੀਆਂ ਘੁੱਟਾਂ ਭਰਦਾ ਸਿਰ ਹਿਲਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ। ਸ਼ਾਇਦ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਭੁੱਖ ਅਤੇ ਖਾਨਾ ਜੰਗੀ ਨਾਲ ਮਰ ਰਹੇ ਉਸਦੇ ਦੇਸ਼ ਸੋਮਾਲੀਆ ਵਾਂਗ ਭਾਰਤ ਵੀ ਕਿੰਨਾ ਗਰੀਬ ਹੈ। ਜਿਸਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਕੋਲ ਆਪਣਾ ਲਾਈਟਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਸਿਆਟਲ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਤੱਟ ਤੇ ਲੱਗਾ ਇਹ ਤਾਂਬੇ ਦਾ ਬੁੱਤ, ਖੂੰਡੀ ਉੱਤੇ ਝੁਕਿਆ ਕ੍ਰਿਸਟਫਰ ਕੋਲੰਬਸ , ਸਮੁੰਦਰ ਵਿੱਚ ਦੂਰ ਨੀਝ ਲਾ ਕੇ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਖੱਬਾ ਪੈਰ ਅਗਾਂਹ ਕਰ ਕੇ ਪੁਲਾਂਘ ਪੁੱਟ ਰਿਹਾ ਇਹ ਬੁੱਤ ਚਾਰ ਕਦਮਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਧਰਤੀ ਮਿਨਣ ਦਾ ਹੌਸਲਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ।

ਪੰਦਰਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਕੋਲੰਬਸ ਯੌਰਪ ਤੋਂ ਭਾਰਤ ਦੀ ਖੋਜ ਵਿੱਚ ਨਿੱਕਲਿਆ ਅਮਰੀਕਾ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਸੀ। ਕੋਲੰਬਸ ਨੇ ਹੀ ਆਦਿਵਾਸੀ ਅਮਰੀਕਨਾਂ ਨੂੰ ਇੰਡੀਅਨ ਸਮਝ ਲਿਆ ਸੀ। ਇਟਲੀ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਖੋਜੀ ਕੋਲੰਬਸ ਨੂੰ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਸਮੂੰਦਰ ਭਰਮਣ ਦਾ ਖਬਤ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਅਮਰੀਕਾ ਪੁੱਜਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੋਲੰਬਸ ਐਟਲਾਂਟਕ ਸਾਗਰ ਦੀਆਂ ਚਾਰ ਯਾਤਰਾਵਾਂ ਕਰ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਦੋ ਕੁ ਸਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਅੰਗਰੇਜ, ਸਪੈਨਿਸ਼, ਫਰਾਂਸੀਸੀ, ਡੱਚ ਅਤੇ ਪੁਰਤਗਾਲੀਆਂ ਆਦਿ ਯੌਰਪੀਅਨ ਕੌਮਾਂ ਨੇ ਰੈੱਡ ਇੰਡੀਅਨਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਆਦਿਵਾਸੀਆਂ ਦੇ ਖਾਲੀ ਪਏ ਇਸ ਦੇਸ਼ ਅਮਰੀਕਾ ਤੇ ਕਬਜਾ ਕਰ ਲਿਆ। ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਨਿਊਯਾਰਕ ਸਮੇਤ ਕਈ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕੋਲੰਬਸ ਦਾ ਦਿਨ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਸਦਾ ਸਮਕਾਲੀ ਅਤੇ ਸ਼ਰੀਕ ਪੁਰਤਗਾਲੀ ਵਾਸਕੋ ਡੇ ਗਾਮਾ ਯੌਰਪ ਤੋਂ ਸਮੁੰਦਰੀ ਰਸਤੇ ਭਾਰਤ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੈਂ ਕੋਲੰਬਸ ਵਿੱਚੋਂ ਵਾਸਕੋ ਡੇ ਗਾਮਾ ਦੇ ਨਕਸ਼ ਤਲਾਸ਼ਣ ਲੱਗਿਆ। ਪਰ ਤਸਵੀਰ ਬਣ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰਹੀ। ਧੁੰਦ ਸੰਘਣੀ ਹੁੰਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਹੁਣ ਸਮੁੰਦਰ ਵੱਲ ਦੂਰ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦਿਸਦਾ।

ਪੱਛਮ ਦੇ ਪੂੰਜੀਵਾਦ ਵੱਲ ਵਧਣ ਅਤੇ ਯੌਰਪੀਅਨ ਰਾਜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਨਵੀਆਂ ਕਲੋਨੀਆਂ ਲੱਭਣ ਲਈ , ਮੁਕਾਬਲੇ ਦੇ ਉਸ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਕੋਲੰਬਸ ਵਰਗੇ ਕਈ ਗੋਰੇ ਖੋਜੀ ਸਮੂੰਦਰਾਂ ਨੂੰ ਗਾਹ ਰਹੇ ਸਨ। ਭਾਰਤੀ ਗਰਮ ਮਸਾਲਿਆਂ ਦੀ ਮਹਿਕ ਗੋਰਿਆਂ ਨੂੰ ਆਵਾਜਾਂ ਮਾਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਦੂਰ ਨੀਝ ਲਾ ਕੇ ਵੇਖ ਰਹੀਆਂ ਕੋਲੰਬਸ ਦੇ ਬੁੱਤ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਜਿਵੇਂ ਧਰਤੀ ਨਾਪ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਮੈਂ ਬੁੱਤ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠ ਪਿੱਤਲ ਦੀ ਪਲੇਟ ਤੇ ਲਿਖਿਆ ਪੜ੍ਹਿਆ, “ਜਨਮ 31 ਅਕਤੂਬਰ 1451, ਮੌਤ 20 ਮਈ 1506″। ਫਿਰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਉਹ ਦੌਰ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਟੱਲੀਆਂ ਵਜਾਉਣ ਵਾਲੇ ‘ਅਧਿਆਤਮਵਾਦੀ’ ਭਾਰਤੀਆਂ ਨੂੰ ਵਿਗਿਆਨਕ ਕਾਢਾਂ ਕੱਢਣ ਵਾਲੇ ਪੱਛਮ ਨੇ ਆ ਦਬੋਚਣਾ ਸੀ। “ਜੈਸੀ ਮਨਸਾ ਤੈਸੀ ਦਸਾ॥” ਇਹ ਉਹ ਸਮਾਂ ਸੀ ਜਦੋਂ ਗੁਰੁ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਜਪੁਜੀ ਦੀ ਰਚਨਾ ਕਰਨ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਰੱਬ ਨੂੰ ਮਿਹਣਾ ਮਾਰਨ ਵਾਲੀ ਬਾਬਰ ਬਾਣੀ ਵੀ ਅਜੇ ਲਿਖਣੀ ਸੀ।

ਮੈਂ ਕੌਲੰਬਸ ਦੇ ਬੁੱਤ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਵੇਖਦਾ ਹੋਇਆ ਦੂਰ ਉਜਬੇਕਿਸਤਾਨ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ। ਠੀਕ ਉਸੇ ਹੀ ਸਮੇਂ ਉਜਬੇਕਿਸਤਾਨ ਦੀ ਫਰਗਾਨਾ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਬੱਚਾ ਬਾਬਰ, ਆਪਣੀ ਨਾਨੀ ਏਸਾਨ ਦੌਲਤ ਬੇਗਮ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਹੇਠ ਤੀਰ ਅੰਦਾਜ਼ੀ ਅਤੇ ਘੋੜ ਸਵਾਰੀ ਸਿੱਖਦਾ ਹੋਇਆ, ਦੂਰ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਤਿੰਨ ਸਦੀਆਂ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਮੁਗਲ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਨੀਂਹ ਰੱਖਣ ਲਈ, ਯੁੱਧ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਨਿਪੁੰਨ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮਿਰਜ਼ਾ ਬਾਬਰ ਨੇ ਸਰਪੱਟ ਘੋੜਾ ਦੜਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਲਗਾਮ ਛੱਡ ਕੇ ਫੁਰਤੀ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਕੰਨ ਤੱਕ ਖਿੱਚ ਕੇ ਤੀਰ ਛੱਡਿਆ। ਸਰੜ ਸਰੜ ਕਰਦਾ ਤੀਰ ਹਵਾ ਨੂੰ ਚੀਰਦਾ ਹੋਇਆ ਠੀਕ ਨਿਸ਼ਾਨੇ ‘ਤੇ ਫੱਟੇ ਵਿੱਚ ਧਸ ਗਿਆ। ਉਸਤਾਦ ਮਜੀਦ ਬੇਗ ਨੇ ਤੀਰ ਫੱਟੇ ਵਿੱਚੋਂ ਕੱਢ ਕੇ ਕਿਹਾ, “ਪੂਰਾ ਚਾਰ ਉਂਗਲ ਡੂੰਘਾ ਹੈ। ਵਲੀ ਅਹਿਦ! ਤੁਹਾਡੇ ਹੱਥ ਸ਼ੇਰ ਦੇ ਪੰਜੇ ਹਨ।”

ਬਾਬਰ ਨੇ ਮੱਥਾ ਸਕੋੜਦੇ ਹੋਏ ਨੀਝ ਨਾਲ ਫੱਟੇ ਵਿੱਚ ਪਏ ਨਿਸ਼ਾਨ ਨੂੰ ਘੋਖਿਆ ਤੇ ਫਿਰ ਖਿੜ ਖਿੜਾ ਕੇ ਹੱਸਿਆ। ਉਸਦੇ ਹਾਸੇ ਦੀ ਟੁਣਕਾਰ ਵਿੱਚੋਂ ਮੈਨੂੰ ਹਿੰਦੋਸਤਾਨ ਦੀ ਤਕਦੀਰ ਕੰਬਦੀ ਹੋਈ ਦਿੱਸੀ। ਉੱਧਰ ਭਾਰਤ ਦੇ ਸੈਂਕੜੇ ਰਿਸ਼ੀ ਮੁਨੀ ਆਪਣੀਆਂ ਸਮਾਜਿਕ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਭੱਜ ਕੇ, ਹਿਮਾਲਿਆ ਦੀਆਂ ਪਹਾੜੀਆਂ ਵਿੱਚ ਛੁਪੇ, ਅਗਲਾ ਜਨਮ ਸਫਲਾ ਕਰਨ ਲਈ ਜਪ-ਤਪ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਧੜਾ ਧੜ ਮੰਦਰਾਂ ਦੇ ਨਿਰਮਾਣ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ। ਸੋਨੇ ਚਾਂਦੀ ਨਾਲ ਲੱਦੇ ਮੰਦਰਾਂ ਵਿੱਚ ਓਮ ਜੈ ਜਗਦੀਸ਼ ਹਰੇ ਦੀ ਆਰਤੀ ਕਰ ਕੇ, ਰੱਬ ਤੋਂ ਜਾਨ ਮਾਲ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਮੰਗੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਰਿਸ਼ੀ ਮੁਨੀ ਲੋਕ ਜੇ ਆਪਣਾ ਸਮਾਂ ਜਨਮ ਸਫਲਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸਮਾਂ ਬਰਬਾਦ ਕਰਨ ਦੀ ਥਾਂ ਬਰੂਦ ਦੀ ਕਾਢ ਹੀ ਕੱਢ ਕੇ ਦੇ ਜਾਂਦੇ ਫਿਰ ਨਾ ਬਾਬਰ ਸਾਡੇ ਵੱਲ ਅੱਖ ਚੁੱਕ ਕੇ ਵੇਖਦਾ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕੌਲੰਬਸ ਦੇ ਵਾਰਸ ਯੌਰਪੀਅਨ ਹੀ ਸਾਡੀ ਧਰਤੀ ਤੇ ਪੈਰ ਰੱਖਦੇ। ਅਸੀਂ ਪੰਜ ਸਦੀਆਂ ਦੀ ਗੁਲਾਮੀ ਤੋਂ ਬਚ ਜਾਂਦੇ। ਸਾਡੀਆਂ ਕਿਰਪਾਨਾਂ, ਬਰਛੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਰਇਫਲਾਂ, ਤੋਪਾਂ ਅੱਗੇ ਹਾਰ ਗਏ ਸਨ। ਪਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਚਪਣ ਵਿਚ ਛੱਪੜ ਵਿਚ ਵੜਨ ਤੋਂ ਡਰਾਇਆ ਗਿਆ ਹੋਵੇ, ਉਹ ਸਮੁੰਦਰਾਂ ਦੇ ਤੈਰਾਕ ਨਹੀਂ ਬਣ ਸਕਦੇ।

ਕੋਲੰਬਸ ਤੋਂ ਵੀ ਢਾਈ ਸਦੀਆਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਟਲੀ ਦਾ ਮਾਰਕੋ ਪੋਲੋ ਚੀਨ ਜਾ ਆਇਆ ਸੀ। ਗੋਰੇ ਦਿਉ ਵਾਂਗ ਦਹਾੜਦੇ ਸਮੁੰਦਰ ਨੂੰ ਲਲਕਾਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਸਮੁੰਦਰੋਂ ਪਾਰ ਜਾਣ ਤੇ ਭਿੱਟੇ ਜਾਣ ਦਾ ਡਰ ਪਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਕੋਟਫੱਤੇ ਦੇ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕਮਲਾ ਜਿਹਾ ਮਾਸਟਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਅੱਧੀ ਛੁੱਟੀ ਵੇਲੇ ਖੇਡਣ ਲਈ ਦਰਖਤਾਂ ਤੇ ਚੜ੍ਹਨ ਲੱਗੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਡੰਡੇ ਮਾਰ ਕੇ ਡਰਾ ਦਿੰਦਾ ਸੀ ਕਿ “ਉੱਚੇ ਥਾਵੀਂ ਨਹੀਂ ਚੜ੍ਹਨਾ, ਸੱਟ ਵੱਜੇਗੀ।” ਸੱਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੁੱਟ ਸਾਡੇ ਮੌਜੂਦਾ ਐੱਮ ਐੱਲ ਏ ਦਰਸ਼ਨ ਕੋਟਫੱਤੇ ਦੇ ਪੈਂਦੀ। ਓਦੋਂ ਦੇ ਡਰਾਏ ਅਸੀਂ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਚੰਡੋਲ ‘ਤੇ ਚੜ੍ਹਨੋਂ ਡਰਦੇ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਇਤਿਹਾਸਕ ਦੁਖਾਂਤ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਰੱਬ ਨੂੰ ਲੱਭਣ ਲਈ ਧੜਾ ਧੜ ਮੰਦਰ ਬਣਾ ਰਹੇ ਸੀ, ਓਦੋਂ ਗੋਰਿਆਂ ਨੇਂ ਸਮੁੰਦਰ ਗਾਹ ਕੇ ਸਾਨੂੰ ਲੱਭ ਲਿਆ ਤੇ ਮੁੜ ਕਈ ਸਦੀਆਂ ਸਿਰ ਨਹੀਂ ਚੁੱਕਣ ਦਿੱਤਾ। ਸਾਨੂੰ ਅੱਜ ਤੱਕ ਰੱਬ ਨਹੀਂ ਲੱਭਾ।

“ਤੁਮ ਨੇ ਆਜ਼ਾਦ ਫ਼ਿਜਾਓਂ ਮੇ ਜਨਮ ਪਾਇਆ ਹੈ, ਮੈਂਨੇ ਪਾਬੰਦੀ-ਏ-ਮਾਹੌਲ ਮੇਂ ਆਂਖੇਂ ਖੋਲ੍ਹੀਂ।” ਮੈਂ ਮੱਥੇ ਤੇ ਹੱਥ ਲਾ ਕੇ ਮਹਾਨ ਕੋਲੰਬਸ ਨੂੰ ਸਲਾਮ ਕੀਤੀ। ਗੋਰੇ ਮਿੱਤਰੋ, ਤੁਸੀਂ ਸੱਚ ਮੁੱਚ ਹੀ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਦੋ ਸਦੀਆਂ ਅੱਗੇ ਹੋ।

ਉੱਦੋਂ ਹੀ ਇੱਕ ਗੋਰਾ ਜੋੜਾ ਉੱਥੇ ਆ ਗਿਆ। ਉਹ ਦੋਨੋਂ ਜੱਫੀ ਪਾ ਕੇ ਬੁੱਤ ਅੱਗੇ ਖੜ੍ਹ ਗਏ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਕੈਮਰੇ ਨਾਲ ਫੋਟੋ ਖਿੱਚਣ ਲਈ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ। ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਕੈਮਰਾ ਫੜ ਕੇ ਫੋਟੋ ਖਿੱਚ ਦਿੱਤੀ। ਉਹ ਖੁਸ਼ ਹੋਏ ਮੈਨੂੰ ‘ਥੈਂਕ ਯੂ ਥੈਂਕ ਯੂ’ ਕਹਿੰਦੇ ਸਮੁੰਦਰ ਕੰਢੇ ਲੱਗੇ ਲੱਕੜ ਦੇ ਅਣ ਘੜ ਬੈਂਚ ਤੇ ਜਾ ਬੈਠੇ। ਮੇਰੀ ਫੈਰੀ (ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਸਮੁੰਦਰੀ ਜਹਾਜ ) ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਮੈਂ ਇਸ ਉੱਤੇ ਜਜ਼ੀਰੇ ਤੇ ਘੁੰਮਣ ਜਾਣਾ ਸੀ। ਜਿੱਥੋਂ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਹਰਾ ਗੰਧਲਿਆ ਸਮੁੰਦਰ ਹੀ ਦਿਸਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਧਰਤੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦਿਸਦੀ। ਮੈਂ ਮਹਾਨ ਕੋਲੰਬਸ ਦੇ ਬੁੱਤ ਦੇ ਗੋਡੇ ਨੂੰ ਹੱਥ ਲਾ ਕੇ ਵਾਪਸ ਚੱਲ ਪਿਆ।

ਸਾਹਸ

by Manpreet Singh February 26, 2019

ਇੱਕ ਧਰਮਗੁਰੁ ਕੁੱਛ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਾਹਸ ਦੇ ਬਾਰੇ ਸਮਝਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਕਿਹਾ : ਕੋਈ ਉਦਾਹਰਣ ਦਿਓ। ਧਰਮਗੁਰੁ ਬੋਲਿਆ : ਮੰਨ ਲਓ, ਇੱਕ ਪਹਾੜੀ ਸਰਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਹੀ ਕਮਰੇ ਚ ਬਾਰਾਂ ਬੱਚੇ ਰੁਕੇ ਹੋਏ ਨੇ। ਸਰਦੀ ਦੀ ਰਾਤ ਹੈ, ਤੇ ਜਦੋਂ ਉਹ ਦਿਨ ਭਰ ਦੇ ਥੱਕੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸੌਣ ਲਗਦੇ ਨੇ ਤਾਂ ਗਿਆਰਾਂ ਬੱਚੇ ਤਾਂ ਕੰਬਲ ਚ ਲੁੱਕ ਕੇ ਸੌ ਜਾਂਦੇ ਨੇ, ਪਰ ਇੱਕ ਲੜਕਾ ਉਸ ਸਰਦੀ ਦੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸੌਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਖੁੰਝੇ ਚ ਗੋਡਿਆਂ ਭਾਰ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ। ਇਸ ਨੂੰ ਮੈਂ ਸਾਹਸ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ।

ਕੀ ਇਹ ਸਾਹਸ ਨਹੀਂ ਹੈ ?

ਤੇ ਤਦੇ ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਉੱਠਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ : ਮੰਨ ਲਓ ਉਸੇ ਸਰਾਂ ਚ ਬਾਰਾਂ ਪਾਦਰੀ ਨੇ। ਗਿਆਰਾਂ ਪਾਦਰੀ ਤਾਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸਰਦ ਰਾਤ ਚ ਠੰਡੇ ਫਰਸ਼ ਤੇ ਗੋਡਿਆਂ ਭਾਰ ਬੈਠ ਗਏ, ਪਰ ਇੱਕ ਪਾਦਰੀ ਕੰਬਲ ਲਪੇਟ ਕੇ ਬਿਸਤਰੇ ਤੇ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਲੇਟ ਗਿਆ। ਕੀ ਇਹ ਵੀ ਸਾਹਸ ਨਹੀਂ ?

ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਿ ਉਸ ਪਾਦਰੀ ਨੇ ਕੀ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ, ਪਰ ਇੱਕ ਗੱਲ ਜ਼ਰੂਰ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ, ਕਿ ਖ਼ੁਦ ਹੋਣ, ਸਵੈ ਹੋਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦਾ ਨਾਮ ਹੀ ਸਾਹਸ ਹੈ। ਭੀੜ ਮੁਕਤ ਹੋਣ ਦਾ ਨਾਮ ਹੀ ਸਾਹਸ ਹੈ।

ਸਾਹਸ ਦੇ ਨਾਲ ਸਿਖਾਓ : ਵਿਵੇਕ ਤੇ ਜਾਗਰੂਕਤਾ। ਵਿਵੇਕ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਸਾਹਸ ਖਤਰਨਾਕ ਹੈ। ਇਸਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਸਾਹਸ ਵੀ ਹੰਕਾਰ ਦਾ ਰੂਪ ਲੈ ਲੈਂਦਾ।

ਸਾਹਸ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ, ਵਿਵੇਕ ਅੱਖ ਹੈ। ਸਾਹਸ ਚਲਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਵਿਵੇਕ ਦੇਖਦਾ ਹੈ।

ਯਿਸ਼ੂ

by Manpreet Singh February 25, 2019

ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ ਨੂੰ, ਉਹ ਫਿਰ ਮੰਦਰ ਵਿਚ ਆਇਆ । ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਆਏ, ਅਤੇ ਉਹ ਬੈਠ ਕੇ ਉਹਨਾ ਨੂੰ ਉਪਦੇਸ਼ ਦੇਣ ਲੱਗਿਆ । ਉਦੋਂ ਧਰਮ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਅਤੇ ਫਰਿਸੀ ਇਕ ਔਰਤ ਨੂੰ ਲਿਆਏ, ਜਿਹੜੀ ਕਿ ਗਲਤ ਸੰਬੰਧਾਂ ਚ ਫੜੀਗਈ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਵਿੱਚ ਲਿਆ ਕੇ ਖੜ੍ਹਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ।

” ਹੇ ਗੁਰੂ! ਇਹ ਔਰਤ ਗਲਤ ਸੰਬੰਧਾ ਵਿਚ ਫੜੀ ਗਈ ਏ । ਵਿਵਸਥਾ ਵਿਚ ਮੂਸਾ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਕਿਹਾ ਏ ਕਿ ਅਜਿਹੀ ਔਰਤ ਨੂੰ ਪੱਥਰ ਮਾਰ ਮਾਰ ਕੇ ਮਾਰ ਦਿਓ । ਹੁਣ ਤੇਰਾ ਇਸ ਵਿਸ਼ੇ ਤੇ ਕੀ ਕਹਿਣਾ ਏ? ” ਮੁੱਖ ਪੂਜਾਰੀ ਬੋਲਿਆ

ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਯਸ਼ੂ ਨੂੰ ਪਰਖਣਾ ਚਾਹਿਆ, ਤਾਕਿ ਉਸਤੇ ਕੋਈ ਦੋਸ਼ ਲਗਾ ਸਕਣ । ਪਰ ਯਿਸ਼ੂ ਝੁਕ ਕੇ, ਉੰਗਲ ਨਾਲ ਜਮੀਨ ਤੇ ਕੁਝ ਲਿਖਣ ਲੱਗਿਆ । ਜਦ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਪੁੱਛਦੇ ਹੀ ਰਹੇ, ਤਾ ਉਸਨੇ ਸਿੱਧਾ ਹੋ ਕੇ ਕਿਹਾ,
” ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚੋ ਜਿਸਨੇ ਕੋਈ ਪਾਪ ਨਾ ਕਰਿਆ ਹੋਵੇ, ਉਹੀ ਇਸਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਪੱਥਰ ਮਾਰੇ”

ਅਤੇ ਫਿਰ ਝੁਕ ਕੇ ਉੰਗਲ ਨਾਲ ਕੁਝ ਲਿਖਣ ਲੱਗਿਆ, ਪਰ ਲੋਕ ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ, ਇੱਕ ਇੱਕ ਕਰਕੇ ਉੱਥੋਂ ਚਲੇ ਗਏ….. ਅਤੇ ਯਿਸ਼ੂ ਇਕੱਲਾ ਰਹਿ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਉਹ ਔਰਤ ਖੜੀ ਰਹੀ । ਯਿਸ਼ੂ ਖੜਾ ਹੋਇਆ

“ਊਹ ਕਿੱਥੇ ਗਏ?? ਕੀ ਕਿਸੇ ਨੇ ਵੀ ਤੈਨੂੰ ਸਜਾ ਦਾ ਹੁਕਮ ਨਹੀ ਦਿੱਤਾ?? ”

”ਕਿਸੇ ਨੇ ਵੀ ਨਹੀ”

”ਜਾ! ਮੈ ਵੀ ਨਹੀ ਦਿੰਦਾ”

ਵਿਆਹ

by Manpreet Singh February 24, 2019

ਉੱਚੀ ਚੇਤਨਾ ਦੇ ਮਾਲਕ ਹੀ ਵਿਆਹ ਅਤੇ ਸੰਤਾਨ ਦੇ ਹੱਕਦਾਰ ਹਨ

ਇੱਕ ਦਿਨ ਜ਼ਰਥੁਟਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਨੌਜਵਾਨ ਉਪਾਸ਼ਕਾਂ ਨਾਲ ਇੱਕ ਜਰੂਰੀ ਗੱਲ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਸੋਚਿਆ ਇਹ ਗੱਲ ਉਸ ਨੇ ਸਵਾਲੀਆ ਲਹਿਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ:
ਤੁਸੀਂ ਜਵਾਨ ਹੋ!ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੇ ਹੀ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋਵੋਂਗੇ! ਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਤਮੰਨਾ ਵੀ ਸਾਰੇ ਹੀ ਕਰੋਂਗੇ!ਇਹ ਸਭ ਜੀ ਸਦਕੇ ਕਰਿਉ ਪਰ ਪਹਿਲਾਂ ਖ਼ੁਦ ਤੋਂ ਤਿੰਨ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛੋ;
‘ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਗੱਲ ਦੇ ਕਾਬਲ ਹੋ ਗਏ ਕਿ ਸੰਤਾਨ ਦੀ ਤਮੰਨਾ ਕਰੋ ?
ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਜਿੱਤ ਲਿਆ ਹੈ?
ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀਆਂ ਵਾਸ਼ਨਾਵਾਂ ਤੇ ਮਰਿਆਦਾਵਾਂ ਦੇ ਮਾਲਕ ਬਣ ਗਏ ਹੋਂ ?
ਸੁਣੋ!ਤੁਹਾਡੀ ਸਵੈ ਦੀ ਜਿੱਤ ਤੇ ਵਾਸ਼ਨਾਵਾਂ ਦੀ ਮਾਲਕੀਅਤ ਨੂੰ ਹੀ ਸੰਤਾਨ ਦੀ ਤਮੰਨਾ ਕਰਨ ਦਾ ਹੱਕ ਹੈ।
ਮੈਂ ਉਸ ਮੇਲ ਨੂੰ ਹੀ ਵਿਆਹ ਮੰਨਦਾ ਹਾਂ ਜੋ ਦੋ ਉਚੇਰੀਆਂ ਚੇਤਨਾਵਾਂ ਦੀ ਸਿਰਜਨਾਤਮਕ ਸ਼ਕਤੀ ਦੁਆਰਾ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਕੁਝ ਮਹਾਨ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕਰਵਾਵੇ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਸਿਰਜਨਾਤਮਕ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਸਤਿਕਾਰ ਤੇ ਸਨਮਾਨ ਵਿੱਚ ਝੁਕੀਆਂ ਰਹਿਣ।
ਤੁਹਾਨੂੰ ਵਿਕਾਸ ਸਿਰਫ਼ ਅੱਗੇ ਵੱਲ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਉਪਰ ਵੱਲ ਵੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਜੀਹਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਫ਼ਾਲਤੂ ਲੋਕ ਵਿਆਹ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਉਹ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਦੋ ਜਣਿਆਂ ਦੀ ਦੂਹਰੀ ਦਲਿੱਦਰਤਾ,ਦੋਹਾਂ ਦੀ ਦੂਸਰੀ ਮਾਲੀਨਤਾ ਤੇ ਅਸ਼ਲੀਲਤਾ ਹੀ ਲੱਗਦੀ ਹੈ।
ਤੁਹਾਡੇ ਪੰਡਿਤ ਪੁਜਾਰੀ ਇਹ ਆਖੀ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਵਿਆਹ ਦਾ ਬੰਧਨ ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ ਤੈਅ ਹੁੰਦਾ ਹੈ,ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਸਭ ਗੱਲਾਂ ਬਕਵਾਸ ਲੱਗਦੀਆਂ।ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਪਸ਼ੂਆਂ ਨਾਲ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦਾ,ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਸਵਰਗ ਦਾ ਹਾਕਮ ਤੈਅ ਕਰਦਾ। ਮੈਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਫ਼ਾਲਤੂ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਇਹ ਸਵਰਗ ਬਿਲਕੁਲ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ।ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਉੱਚ ਪੁਰਸ਼ ਦਾ ਕਿਸੇ ਨਿਮਨ ਇਸਤਰੀ ਨਾਲ ਜਾਂ ਉੱਚ ਇਸਤਰੀ ਦਾ ਨਿਮਨ ਪੁਰਸ਼ ਨਾਲ ਸੰਯੋਗ ਹੁੰਦਾ ਵੇਖਦਾ ਹਾਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਸੋਚਦਾਂ ਕਿ ਇਹ ਧਰਤੀ ਫ਼ਟ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀ!ਕਿਸੇ ਵੱਡੇ ਭੂਚਾਲ ਨਾਲ ਸਭ ਤਹਿਸ ਨਹਿਸ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ!
ਦੇਖੋ! ਮੇਰੇ ਪਿੱਛੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਰੱਬ ਲੰਗੜਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ।ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅਸ਼ੀਰਵਾਦ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਇਕ ਦੂਜੇ ਲਈ ਬਣੇ ਹੀ ਨਹੀਂ।
ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ ਤੈਅ ਹੋਏ ਵਿਆਹਾਂ ਵੱਲ ਜ਼ਰਾ ਡੂੰਘੀ ਨੀਝ ਨਾਲ ਵੇਖੋ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਹਾਲਤ ਉਪਰ ਤਰਸ ਵੀ ਆਵੇਗਾ ਤੇ ਹਾਸਾ ਵੀ।ਪਰ ਹੱਸਿਉ ਨਾ!ਕਦੇ ਬੇਟੇ ਵੀ ਮਾਂ ਬਾਪ ਦੀ ਗ਼ਲਤੀ ਉੱਤੇ ਹੱਸਦੇ ਹਨ

ਕਬੀਰ ਖ਼ਾਨ

by Manpreet Singh January 17, 2019

ਨਾਮ ਸੀ ਕਬੀਰ ਖ਼ਾਨ…ਰੇਲਵੇ ਦੇ ਮਹਿਕਮੇਂ ਦਾ ਕਮਾਲ ਦਾ ਡਰਾਈਵਰ ਮਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਉਹ
ਪੰਝੀ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਡਰਾਈਵਰੀ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਉਹ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿੰਨੇ ਇਨਸਾਨ ਅਤੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਬਚਾ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ…
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਾਹਦੀ ਮੇਹਰ ਸੀ ਉਸ ਉੱਤੇ ਕੇ ਦੂਰੋਂ ਹੀ ਸੁੱਝ ਜਾਂਦੀ ਕੇ ਅੱਗੇ ਪਟੜੀ ਟੁੱਟੀ ਹੋਈ ਏ….ਫੇਰ ਹਿੱਸਾਬ ਜਿਹੇ ਨਾਲ ਐਸੀ ਬ੍ਰੇਕ ਲਾਉਂਦਾ ਕੇ ਹਰੇਕ ਦਾ ਹੀ ਬਚਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ..ਅਨੇਕਾਂ ਵਾਰ ਸਨਮਾਨਿਤ ਵੀ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ!

ਇੱਕ ਵਾਰ ਪਟੜੀ ਤੇ ਖ਼ੁਦਕੁਸ਼ੀ ਕਰਨ ਲੰਮੀ ਪਈ ਹੋਈ ਇੱਕ ਔਰਤ ਨੂੰ ਬਚਾ ਕੇ ਖੁਦ ਉਸਦੇ ਘਰ ਪੁਚਾਇਆ…
ਹੈ ਤਾਂ ਮੁਸਲਮਾਨ ਸੀ ਪਰ ਦਿਲ ਵਿਚ ਹਰ ਧਰਮ ਦਾ ਪੂਰਾ-ਪੂਰਾ ਆਦਰ ਸਨਮਾਨ ਰੱਖਦਾ ਸੀ…ਦਿੱਲੀ ਭੋਪਾਲ ਸੈਕਸ਼ਨ ਤੇ ਜਾਂਦਿਆਂ ਪਟੜੀ ਤੋਂ ਦਿਸਦੇ ਗਵਾਲੀਅਰ ਦੇ ਬੰਦੀ ਛੋੜ ਗੁਰੂਦੁਆਰੇ ਨੂੰ ਦੂਰੋਂ ਹੀ ਮੱਥਾ ਟੇਕਣਾ ਵੀ ਕਦੇ ਨਾ ਭੁੱਲਦਾ…!

ਇੱਕ ਦਿਨ ਖਬਰ ਮਿਲੀ ਕੇ ਨਿੱਕੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਪਿੰਡ ਵਾਲੇ ਘਰ ਵਿਚ ਗਾਂ ਦਾ ਮਾਸ ਰੱਖਣ ਦੇ ਸ਼ੱਕ ਵਿਚ ਭੀੜ ਨੇ ਬਹੁਤ ਮਾਰਿਆ ਕੁੱਟਿਆ…ਘਰੇ ਪਹੁੰਚਿਆਂ ਤਾਂ ਭਰਾ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ…ਅੰਤਮ ਰਸਮਾਂ ਮਗਰੋਂ ਵਾਪਿਸ ਡਿਊਟੀ ਤੇ ਹਾਜਿਰ ਹੋ ਗਿਆ..!
ਮਿਸ਼ਰਾ ਨਾਮ ਦਾ ਹਿੰਦੂ ਅਸਸੀਟੇਂਟ ਡਰਾਈਵਰ ਅਕਸਰ ਹੀ ਜਦੋਂ ਉਸ ਨਾਲ ਵਾਪਰੀ ਘਟਨਾ ਬਾਰੇ ਕੋਈ ਗੱਲ ਛੇੜਦਾ ਤਾਂ ਉਹ ਅੱਗੋਂ ਇਸਨੂੰ ਅਲਾਹ ਦੀ ਮਰਜੀ ਆਖ ਚੁੱਪ ਕਰਵਾ ਦਿੰਦਾ…!
ਇੱਕ ਦਿਨ ਦਿੱਲੀ-ਅੰਬਾਲਾ ਸੈਕਸ਼ਨ ਤੇ ਜਾਂਦਿਆਂ ਪਾਨੀਪਤ ਲਾਗੇ ਪਟੜੀ ਤੇ ਇੱਕ ਪਸ਼ੂ ਚਰਦਾ ਹੋਇਆ ਦੇਖ ਉਸਨੇ ਦੂਰੋਂ ਹੀ ਬ੍ਰੇਕ ਲਾਉਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ..ਨੇੜੇ ਜਾ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਗਾਵਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਸਾਰਾ ਝੁੰਡ ਸੀ..
ਮਿਸ਼ਰਾ ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਕੇ ਖ਼ਾਨ ਸਾਬ ਨਾ ਲਾਓ ਬ੍ਰੇਕ ਤੇ ਉਡਾ ਦਿਓ ਸਾਰੇ ਦੇ ਸਾਰੇ…ਇਹਨਾਂ ਕਰਕੇ ਹੀ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਭਰਾ ਦੀ ਜਾਨ ਗਈ..ਕਰ ਲਵੋ ਅੱਜ ਆਪਣਾ ਬਦਲਾ ਪੂਰਾ!

ਪਰ ਉਸਨੇ ਠਰੰਮੇ ਜਿਹੇ ਨਾਲ ਬ੍ਰੇਕ ਲਾ ਗੱਡੀ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਰੋਕ ਲਈ…
ਫੇਰ ਹੇਠਾਂ ਉਤਰ ਆਪ ਹੀ ਹੱਕ ਹੱਕ ਕੇ ਸਾਰੇ ਜਾਨਵਰ ਪਟੜੀ ਤੋਂ ਲਾਂਭੇ ਕੀਤੇ ਤੇ ਮੁੜ ਏਨਾ ਆਖਦਿਆਂ ਵਾਪਿਸ ਇੰਜਣ ਵਿਚ ਚੜ ਆਇਆ ਕੇ ਮਿਸ਼ਰਾ ਜੀ ਮੁਸਲਮਾਨ ਜਰੂਰ ਹਾਂ ਪਰ ਦਹਿਸ਼ਤਗਰਦ ਨਹੀਂ!

ਪਿੰਜਰਾ

by Manpreet Singh January 16, 2019

ਪਿੰਜਰਾ

ਨੱਬੇ-ਕਾਨਵੇਂ ਦੀ ਗੱਲ ਏ…ਮੈਨੂੰ ਉੱਡਦੇ ਪੰਛੀ ਫੜਨ ਦਾ ਵੱਡਾ ਜਨੂਨ ਹੁੰਦਾ ਸੀ…
ਇੱਕ ਵਾਰ ਉਚੇ ਰੁੱਖ ਦੀ ਖੁੱਡ ਵਿਚੋਂ ਗਾਨੀ ਵਾਲਾ ਤੋਤਾ ਫੜ ਪਿੰਜਰੇ ਵਿਚ ਡੱਕ ਦਿੱਤਾ..!
ਵੇਹੜੇ ਬੈਠੀ ਦਾਦੀ ਨੇ ਬਥੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਪਾਏ ਕੇ ਬੇਜ਼ੁਬਾਨ ਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਨਾ ਕਰ…ਪਰ ਕੋਈ ਅਸਰ ਨਾ ਹੋਇਆ…!
ਓਹਨੀ ਦਿੰਨੀ ਗਿਆਰਵੀਂ ਵਿਚ ਦਾਖਲੇ ਲਈ ਬਟਾਲੇ ਆਉਂਦਿਆਂ ਆਲੀਵਾਲ ਦੀ ਨਹਿਰ ਤੇ ਲੱਗੇ ਨਾਕੇ ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਬੱਸੋਂ ਹੇਠਾਂ ਲਾਹ ਲਿਆ..
ਲਾਈਨ ਬਣਾ ਕੇ ਇੱਕ ਕਾਲੇ ਸ਼ੀਸ਼ਿਆਂ ਵਾਲੀ ਜਿਪਸੀ ਮੂਹਰਿਓਂ ਲੰਘਾਇਆ ਗਿਆ…ਅੰਦਰੋਂ ਕਿਸੇ ਦੇ ਇਸ਼ਾਰੇ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਬਾਕੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਅੱਡ ਕਰ ਬਟਾਲੇ ਦੀ ਬੀਕੋ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਕੇਂਦਰ ਲਿਆ ਡੱਕਿਆ…
ਕੁਝ ਘੰਟਿਆਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਥਾਣੇਦਾਰ ਨੇ ਕੋਲ ਕੁਰਸੀ ਡਾਹ ਲਈ ਤੇ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗਾ “ਮੁੰਡੇ ਜਿਹੜੇ ਹਥਿਆਰ ਤੇ ਪੈਸਿਆਂ ਵਾਲੀ ਬੋਰੀ ਰੱਖ ਗਏ ਨੇ ਉਹ ਕਿਥੇ ਲੁਕਾਏ?
ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਅਗਿਆਨਤਾ ਦਰਸਾਈ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਗਾਹਲ ਕੱਢਦੇ ਹੋਏ ਨੇ ਡਾਂਗ ਮੇਰੀ ਕੂਹਣੀ ਤੇ ਲਿਆ ਮਾਰੀ..ਮੇਰੀ ਬਾਂਹ ਸੁੰਨ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਮੇਰਾ ਰੋਣ ਨਿੱਕਲ ਗਿਆ..ਹੌਲਦਾਰ ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਕੇ ਰੋਣ ਦਾ ਕੋਈ ਫਾਇਦਾ ਨਹੀਂ ਸਚੋਂ ਸੱਚ ਦੱਸ ਦੇ..ਖਹਿੜਾ ਛੁੱਟ ਜਾਵੇਗਾ..!
ਰਾਤ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮੋਟੇ ਸਾਰੇ ਜਗਦੇ ਬੱਲਬ ਥੱਲੇ ਬੋ ਮਾਰਦਾ ਕੰਬਲ ਅਤੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਇੱਕ ਗਿਲਾਸ…ਮੈਨੂੰ ਉੱਕਾ ਨੀਂਦ ਨਹੀਂ ਆਈ…!
ਫੇਰ ਤੜਕੇ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਲਈ ਇੱਕ ਵੱਖਰੀ ਜਿਹੀ ਥਾਂ ਲੈ ਗਏ..ਇਸ ਵਾਰ ਚੇਹਰੇ ਹੋਰ ਸਨ ਪਰ ਸੁਆਲ ਓਹੀ…ਤੇ ਮੇਰੇ ਜੁਆਬ ਵੀ ਓਹੀ..!
ਇਸ ਵਾਰ ਓਹਨਾ ਇਸ਼ਾਰਿਆਂ ਚ ਗੱਲਬਾਤ ਕੀਤੀ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਪਟੇ ਤੇ ਲੰਮਾ ਪਾ ਲਿਆ…ਫੇਰ ਜੋ ਹੋਇਆ ਸ਼ਾਇਦ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿਚ ਬਿਆਨ ਨਾ ਕਰ ਸਕਾਂ..!
ਅੱਧਮੋਏ ਹੋਏ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਹੋਸ਼ ਆਈ ਤਾਂ ਓਹੀ ਹਵਾਲਦਾਰ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਣੀ ਪਾ ਰਿਹਾ ਸੀ….ਫੇਰ ਇਹ ਸਿਲਸਿਲਾ ਕਿੰਨੇ ਦਿਨ ਹੋਰ ਚੱਲਦਾ ਰਿਹਾ…ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਮਾਹੌਲ ਦੀ ਆਦਤ ਜਿਹੀ ਪੈ ਗਈ..!
ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਅਤੇ ਘਰ ਦਾ ਵੇਹੜਾ ਬੜਾ ਚੇਤੇ ਆਇਆ ਕਰਦਾ..ਸੋਚਿਆ ਕਰਦਾ ਕੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਇਥੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲ ਵੀ ਸਕਾਂਗਾ ਕੇ ਨਹੀਂ…!
ਫੇਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਓਸੇ ਹਵਾਲਦਾਰ ਨੇ ਆਸਰਾ ਦੇ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰਵਾਇਆ..ਸਿਰ ਤੇ ਕੇਸਰੀ ਦਸਤਾਰ ਸਜਾਈ…ਚਿੱਟਾ ਕੁੜਤਾ ਪਜਾਮਾ ਅਤੇ ਫੇਰ ਰੱਜ ਕੇ ਰੋਟੀ..!
ਫੇਰ ਆਥਣ ਵੇਲੇ ਓਹਲੇ ਜਿਹੇ ਨਾਲ ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਕੇ ਮਿੱਤਰਾ ਜੇ ਤੇਰੀ ਕਿਸਮਤ ਹੋਈ ਤੇ ਬਚ ਜਾਵੇਂਗਾ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਸਾਡਾ ਮਹਿਕਮਾ ਸਬੂਤ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦਾ…ਇਥੇ ਜਿਉਂਦਾ ਲੱਖ ਦਾ ਤੇ ਮੋਇਆ ਡੇਢ ਲੱਖ ਦਾ !

ਮੈਨੂੰ ਗੱਲ ਦੀ ਉੱਕੀ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਈ ਪਰ ਲੱਗਣ ਲੱਗਾ ਕੇ ਅੱਜ ਕੁਝ ਵੱਖਰਾ ਹੋਣ ਜਾ ਰਿਹਾ ਏ..
ਫੇਰ ਅਚਾਨਕ ਇੱਕ ਕਰਾਮਾਤ ਹੋਈ…ਐਨ ਮੌਕੇ ਤੇ ਸਿਆਸੀ ਦਬਾਅ ਪੁਆ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਪੂਰੇ ਦਸਾਂ ਦਿੰਨਾ ਮਗਰੋਂ ਰਿਹਾ ਕਰਵਾ ਕੇ ਘਰੇ ਲੈ ਆਂਦਾ ਗਿਆ…

ਮੈਂ ਟਰਾਲੀ ਤੋਂ ਉੱਤਰ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਭੱਜ ਕੇ ਜਾ ਵੇਹੜੇ ਵਿਚ ਲਮਕਦੇ ਹੋਏ ਪੰਜਰੇ ਵਿਚੋਂ ਗਾਨੀ ਵਾਲਾ ਤੋਤਾ ਰਿਹਾ ਕੀਤਾ..ਫੇਰ ਉਸਨੂੰ ਖੁੱਲੇ ਆਸਮਾਨ ਚੁਗੀਆਂ ਭਰਦੇ ਨੂੰ ਹੋਏ ਨੂੰ ਦੇਖ ਇੰਜ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਜਿਸਮ ਤੇ ਪਾਏ ਹੋਏ ਡੂੰਘੇ ਜਖਮਾਂ ਤੇ ਮਰਹਮ ਪੱਟੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ!

ਇਤਬਾਰ

by Manpreet Singh January 15, 2019

ਇਤਬਾਰ

ਦੋਸਤ ਨੇ ਬੜੀ ਪੂਰਾਨੀ ਗੱਲ ਸੁਣਾਈ…
ਜਲੰਧਰ ਲਾਗੇ ਖੋਲੀ ਕਰਿਆਨੇ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਲਈ ਇੱਕ ਕੰਮ ਕਾਜੀ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ..
ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਬਾਰ ਬਾਰ ਇੱਕ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਸ਼ਕਲ ਆਈ ਜਾਵੇ..
ਇੱਕ ਦਿਨ ਬਹਾਨੇ ਨਾਲ ਉਸ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਚਲਾ ਗਿਆ ਜਿਥੇ ਉਹ ਕੰਮ ਕਰਿਆ ਕਰਦਾ ਸੀ..ਫੁਰਤੀ ਦੇਖਣ ਵਾਲੀ ਸੀ ਉਸ ਦੀ…ਹਰ ਕੰਮ ਭੱਜ ਭੱਜ ਕੇ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ…
ਗੱਲ ਅਜੇ ਗ੍ਰਾਹਕ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਹੁੰਦੀ ਕੇ ਲਿਆ ਸੌਦਾ ਸਾਮਣੇ ਢੇਰੀ ਕਰ ਦਿੰਦਾ..
ਆਪ ਹੀ ਪੈਸੇ ਫੜਦਾ..ਆਪ ਹੀ ਗੱਲੇ ਵਿਚ ਪਾਉਂਦਾ..ਮਾਲਕ ਸਰਦਾਰ ਜੀ ਨੁੱਕਰ ਵਿਚ ਬੈਠੇ ਬੱਸ ਫੋਨ ਤੇ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ..

ਇੱਕ ਦਿਨ ਦੁਕਾਨ ਬੰਦ ਕਰ ਕੇ ਘਰੇ ਜਾਂਦੇ ਨੂੰ ਰੋਕ ਲਿਆ ਤੇ ਆਖਿਆ ਕੇ ਯਾਰ ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੀ ਦੁਕਾਨ ਵਾਸਤੇ ਕੋਈ ਆਪਣੇ ਵਰਗਾ ਮੁੰਡਾ ਲੱਭ ਦੇ..
ਅੱਗੋਂ ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਕੇ ਕੋਈ ਮਸਲਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਅੰਕਲ ਜੀ..ਬੱਸ ਦੋ ਦਿਨ ਦੇ ਦੀਓ…ਲੱਭ ਦਿਆਂਗਾ..

ਛੇਤੀ ਨਾਲ ਮੁੱਦੇ ਤੇ ਆਉਂਦਿਆਂ ਚੋਟ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ…”ਯਾਰ ਤੂੰ ਹੀ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ ਆ ਜਾਂਦਾ…ਤਨਖਾਹ ਵੀ ਵੱਧ ਦਿਆਂਗੇ ਤੇ ਸਹੂਲਤਾਂ ਵੀ..”
ਅੱਗੋਂ ਹੱਸ ਪਿਆ ਤੇ ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਕੇ ਅੰਕਲ ਜੀ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਦੁਕਾਨ ਲਈ ਨੌਕਰ ਲੱਭ ਰਹੇ ਹੋ ਤੇ ਜਿਹਨਾਂ ਕੋਲ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਮਾਲਕ ਮੰਨਦੇ ਨੇ..ਮਾਲਕੀ ਛੱਡਕੇ ਨੌਕਰ ਨਹੀਂ ਬਣਿਆ ਜਾਣਾ ਮੈਥੋਂ…!

ਇਸਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੇ ਕੁਝ ਸਮਝ ਆਉਂਦੀ ਉਹ ਸਕੂਟਰ ਨੂੰ ਕਿੱਕ ਮਾਰ ਦੂਰ ਜਾ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ..!

ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਉਸਦੀ ਆਖੀ ਗੱਲ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਘੁੰਮਦੀ ਰਹੀ….
ਕੁਝ ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਹੋਰ ਮੁੰਡਾ ਸਾਡੀ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਆਇਆ…ਹੱਥ ਜੋੜ ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਨੌਕਰ ਰੱਖ ਲਵੋ..ਲੋੜਵੰਦ ਹਾਂ…ਜੋ ਆਖੋਗੇ ਕਰਾਂਗਾ…ਆਖੋ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਜਾਮਨੀ ਵੀ ਪੁਆ ਦਿੰਨਾ..ਪਰ ਮੈਂ ਆਖਿਆ ਕੇ ਨੌਕਰ ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ..ਸਾਨੂੰ ਤੇ ਆਪਣੀ ਦੁਕਾਨ ਵਾਸਤੇ ਇੱਕ ਮਾਲਕ ਚਾਹੀਦਾ….ਕਹਿੰਦਾ ਕੀ ਮਤਲਬ?
ਫੇਰ ਉਸਨੂੰ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਸਮਝਾ ਕੇ ਤਿੰਨ ਮਹੀਨੇ ਪ੍ਰੋਬੇਸ਼ਨ ਤੇ ਰੱਖ ਲਿਆ…ਵੀਹ ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਅਜੇ ਤੱਕ ਸਾਰੀ ਦੁਕਾਨ ਦੀ ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ ਕੱਲੇ ਸਿਰ ਏ…!

ਸੋ ਦੋਸਤੋ ਇਸ ਜਹਾਨ ਵਿਚ ਇਤਬਾਰ ਨਾਮ ਦਾ ਤੰਦੂਰ ਤਪਾਉਂਦਿਆਂ ਉਮਰਾਂ ਲੰਘ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ਤੇ ਜਦੋਂ ਇਹ ਠੰਡਾ ਪੈਣ ਤੇ ਆਉਂਦਾ ਏ ਤਾਂ ਘੜੀਆਂ ਪਲਾਂ ਵਿਚ ਅਹੁ ਗਿਆ..ਅਹੁ ਗਿਆ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਏ

 

ਫੋਨ ਦੇ ਗੁਲਾਮ

by Manpreet Singh January 14, 2019

ਅਪ੍ਰੈਲ ਦੇ ਮਹੀਨੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਲੈਣ ਵਿੰਨੀਪੈਗ ਏਅਰਪੋਰਟ ਗਿਆ..
ਫਲਾਈਟ ਘੰਟਾ ਲੇਟ ਸੀ…ਏਧਰ ਓਧਰ ਘੁੰਮਦੇ ਦੀ ਨਜਰ “ਕੇਨ” ਨਾਮ ਦੇ ਇਸ ਗੋਰੇ ਤੇ ਜਾ ਪਈ..ਵਿਚਕਾਰ ਜਿਹੇ ਟੇਬਲ ਤੇ ਕੁਝ ਫਲ ਫਰੂਟ ਰੱਖ ਕਿਸੇ ਕਮੇਡੀ ਸ਼ੋ ਦੀ ਪ੍ਰਮੋਸ਼ਨ ਕਰਨ ਬੈਠਾ ਸੀ..!
ਨਜਰਾਂ ਮਿਲੀਆਂ ਤਾਂ ਅੱਗੋਂ ਹੱਸ ਪਿਆ ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਕੇ ਖਾ ਪੀ ਲੈ ਮਿੱਤਰਾ ਕੁਝ..ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਮੁਫ਼ਤ ਏ..!
ਮੈਂ ਧੰਨਵਾਦ ਆਖਦਿਆਂ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ ਕੇ ਨਾਸ਼ਤਾ ਕਰ ਕੇ ਆਇਆ ਹਾਂ…
ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਕੇ ਅੱਜ ਜਿੰਨਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਸੁਲਾ ਮਾਰੀ..ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ ਬੱਸ ਏਹੀ ਜੁਆਬ ਸੀ..ਕਹਿੰਦਾ ਲੋਕੀ ਫੋਨਾਂ ਦੇ ਗੁਲਾਮ ਹੋ ਬਣ ਕੇ ਰਹਿ ਗਏ ਨੇ…ਇੱਕ ਮਿੰਟ ਵੀ ਹੈਨੀ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦਾ..ਗੂੰਗੇ-ਬੋਲਿਆਂ ਦਾ ਪਲੈਨੇਟ ਬਣ ਗਈ ਏ ਇਹ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆ..!

ਮੈਂ ਕੋਲ ਖਾਲੀ ਪਈ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬੈਠਦਿਆਂ ਪੁੱਛ ਲਿਆ ਕੇ ਮਿੱਤਰਾ ਦੱਸ ਤਾਂ ਸਹੀ ਕਿੱਦਾਂ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਤੇਰੇ ਵੇਲੇ ਦੀ ਦੁਨੀਆ?
ਗੱਲਾਂ ਗੱਲਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸੱਠ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੂਰ ਪਿੰਡ ਦੇ ਸੋਹਣੇ ਜਿਹੇ ਫਾਰਮ ਹਾਊਸ ਤੇ ਲੈ ਗਿਆ ਤੇ ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਕੇ ਇੱਕ ਟਾਈਮ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਲੋਕੀ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਸਾਹਾਂ ਨਾਲ ਸਾਹ ਲਿਆ ਕਰਦੇ ਸਨ…ਕੁਦਰਤੀ ਪੇਂਡੂ ਮਾਹੌਲ ਵਿਚ ਆਪਸੀ ਪਿਆਰ ਮੁਹੱਬਤ ਦੇ ਦਰਿਆ ਵਗਿਆ ਕਰਦੇ ਸਨ..ਇੱਕ ਬਿਮਾਰ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਸਾਰਾ ਪਿੰਡ ਖਬਰ ਲੈਣ ਆ ਜਾਇਆ ਕਰਦਾ…ਬਾਹਰੀ ਵਿਖਾਵਾ,ਸ਼ੋਸ਼ੇ-ਬਾਜੀਆਂ ਤੇ ਘਟੀਆ ਬਨਾਉਟੀ ਪਣ ਕੀ ਸ਼ੈਵਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ..ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਤਾ ਹੁੰਦਾ!

ਲੰਮਾ ਸਾਹ ਭਰ ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਕੇ ਅੱਜ ਕੱਲ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਕੇ ਬਾਕੀ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਦਿਖਾਉਣਾ ਇਨਸਾਨ ਦੀ ਮਜਬੂਰੀ ਬਣਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ..ਪਹਿਲਾਂ ਪੁੱਠੇ ਸਿਧੇ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਪੈਸੇ ਕਮਾਉਂਦੇ ਨੇ ਤੇ ਫੇਰ ਇਸਦੀ ਭੱਦੀ ਨੁਮਾਇਸ਼ ਲੱਗਦੀ ਹੈ ਤੇ ਫੇਰ ਇਹ ਭਰਮ ਪਾਲ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਏ ਕੇ ਹੁਣ ਬਾਕੀ ਦੀ ਦੁਨੀਆ ਇਸ ਬੇਹੂਦਾ ਨੁਮਾਇਸ਼ ਦਾ ਰੋਹਬ ਝੱਲੂਗੀ..ਜਦੋਂ ਰੋਹਬ ਨਹੀਂ ਝੱਲਦੀ ਤਾਂ ਇਹ ਜੈਨਰੇਸ਼ਨ ਡਿਪ੍ਰੈਸ਼ਨ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ…ਬੱਸ ਏਹੀ ਜੜ ਏ ਸਾਰੇ ਪੁਆੜਿਆਂ ਦੀ..!

ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਪਰੀ ਇੱਕ ਘਟਨਾ ਬਾਰੇ ਦੱਸਣ ਲੱਗਾ….
ਸ਼ਹਿਰੋਂ ਗਈਆਂ ਦੋਵੇਂ ਪੋਤਰੀਆਂ ਡਿਨਰ ਟੇਬਲ ਤੇ ਕੋਲ ਕੋਲ ਬੈਠੀਆਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਟੈਕਸਟਿੰਗ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ…ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਦੇਖ ਗੁੱਸਾ ਚੜ ਗਿਆ ਕੇ ਏਨੀ ਨਜਦੀਕੀ ਹੈ ਤਾਂ ਵੀ ਟੈਕਸਟਿੰਗ..ਦੋਹਾ ਦੇ ਫੋਨ ਖੋਹ ਲਏ ਤੇ ਵਾਈ-ਫਾਈ ਕਨੈਕਸ਼ਨ ਆਫ ਕਰ ਦਿੱਤਾ…ਗੁੱਸੇ ਹੋ ਗਈਆਂ..ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਤੜਕੇ ਹੀ ਵਾਪਿਸ ਸ਼ਹਿਰ ਮੁੜ ਗਈਆਂ…
ਕਹਿੰਦਾ ਉਹ ਟਾਈਮ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਜਦੋਂ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਬੁਰਕੀ ਪਾਉਣ ਲਈ ਵੀ ਲੋਕਾਂ ਮਸ਼ੀਨ ਲੱਭਿਆ ਕਰਨੀ ਏ…ਉਸਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਮੈਨੂੰ ਪੁਰਖਿਆਂ ਦੀ ਆਖੀ ਚੇਤੇ ਆ ਗਈ ਕੇ ਉਹ ਦਿਨ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਜਦੋਂ ਬੈਗਨ ਤੇ ਤਰਾਂ ਵੀ ਪੌੜੀ ਲਾ ਕੇ ਤੋੜੀਆਂ ਜਾਇਆ ਕਰਨਗੀਆਂ.!
ਉਹ ਗੱਲਾਂ ਕਰੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਮੈਂ ਸੁਣੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ..ਅਚਾਨਕ ਕੀ ਦੇਖਿਆ ਕੇ ਦੋ ਦਾਹੜੀ ਵਾਲੇ ਮਨੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਇੰਝ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਿਆਂ ਦੇਖ ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਲੋਕ ਜੁੜਨ ਲੱਗ ਪਏ…ਸ਼ਾਇਦ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ ਕੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਹੜੇ ਪਲੇਨੇਟ ਚੋਂ ਆਏ ਨੇ..ਇਸ ਆਪੋ-ਧਾਪੀ ਵਾਲੇ ਜਮਾਨੇ ਵਿਚ ਵੀ ਲਗਾਤਾਰ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰੀ ਜਾ ਰਹੇ ਨੇ!

ਏਨੇ ਨੂੰ ਕੀ ਦੇਖਿਆ ਕੇ ਸਵਾਰੀਆਂ ਉਤਰਨੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਤੇ ਸਮਾਨ ਵਾਲੀ ਬੈਲਟ ਵੀ ਘੁੰਮਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ..ਅਤੇ ਫੇਰ ਭਰਿਆ ਮੇਲਾ ਉੱਜੜਨ ਤੇ ਆ ਗਿਆ…

ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਜਾਂਦਿਆਂ ਜਾਂਦਿਆਂ “Ken” ਮੇਰੇ ਉਸ ਸੈੱਲ ਫੋਨ ਦੀ ਮੈਮੋਰੀ ਵਿਚ ਕੈਦ ਹੋ ਗਿਆ ਜਿਸ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਤੋਂ ਭੰਡਦੇ ਆ ਰਹੇ ਸਾਂ…ਫੇਰ ਗਹੁ ਨਾਲ ਤੱਕਿਆ ਤਾਂ ਸੈੱਲ ਫੋਨ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਆਖਦਾ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੋਇਆ ਕੇ ਮਿਤਰੋ ਜੇ ਸਹੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਏਡਾ ਬੁਰਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜਿੰਨਾ ਤੁਸੀ ਸਮਝ ਬੈਠੇ ਓ..!

ਇਮਤਿਹਾਨ

by Manpreet Singh January 13, 2019

ਸੰਨ ਦੋ ਹਜਾਰ ਦੀ ਗੱਲ ਏ…ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਪੜਿਆ ਕਰਦਾ ਸੀ…ਹੋਸਟਲ ਗਰੁੱਪ ਵਿਚ ਤਕਰੀਬਨ ਸਾਰੇ ਹੀ ਵੱਡੇ ਘਰਾਂ ਦੇ ਕਾਕੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ..ਕੋਈ ਪੀ ਸੀ ਐਸ ਦਾ ਭਤੀਜਾ, ਕੋਈ ਆਈ.ਪੀ.ਐੱਸ ਦਾ ਭਾਣਜਾ ਤੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਡੈਡੀ ਬ੍ਰਿਗੇਡੀਅਰ…ਕਿਹੜਾ ਐਬ ਸੀ ਜਿਹੜਾ ਅਸਾਂ ਨਾ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ..!

ਚੰਡੀ-ਮੰਦਿਰ ਤੋਂ ਇੱਕ ਫੌਜੀ ਕਰਨਲ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ…ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਨੇ ਉਸਦੇ ਪੈਸੇ ਦੇਣੇ ਸਨ…ਉਹ ਜਦੋਂ ਵੀ ਕਾਲ ਕਰਿਆ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਉਹ ਅੱਗੋਂ ਫੋਨ ਕੱਟ ਦਿਆ ਕਰਦੀ..!
ਇੱਕ ਦਿਨ ਭਿਣਕ ਲੱਗੀ ਕੇ ਸੈਕਟਰ ਬਾਈ ਕਿਸੇ ਫਲੈਟ ਵਿਚ ਠਹਿਰੀ ਹੋਈ ਹੈ..
ਉਸਨੇ ਕਿਸੇ ਮਿੱਤਰ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰ ਸਰਕਾਰੀ ਜਿਪਸੀ ਮੰਗਵਾ ਲਈ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਨਾਲ ਬਿਠਾ ਲਿਆ..ਨਾਲ ਆਏ ਗੰਨਮੈਨ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਕੇ ਜੇ ਪੈਸੇ ਦੇਵੇ ਵੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਲੈਣੇ..ਬੱਸ ਐਸਾ ਸਬਕ ਸਿਖਾਉਣਾ ਕੀ ਜਿੰਦਗੀ ਭਰ ਯਾਦ ਰੱਖੇ!
ਫੇਰ ਘੁਸਮੁਸੇ ਜਿਹੇ ਨੂੰ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਜਬਰਦਸਤੀ ਜਿਪਸੀ ਵਿਚ ਬਿਠਾ ਲਿਆ ਗਿਆ ਤੇ ਗੱਡੀ ਕਾਲਕੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਪਾ ਲਈ
ਹੌਲੀ ਉਮਰ ਦੀ ਚੰਗੇ ਘਰ ਦੀ ਕੁੜੀ ਲੱਗਦੀ ਸੀ ਉਹ..ਪਹਿਲਾਂ ਥੋੜਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ ਫੇਰ ਜਿੰਨੇ ਕੋਲ ਹੈ ਸਨ ਓਨੇ ਪੈਸੇ ਵੀ ਦੇਣੇ ਚਾਹੇ…ਅਖੀਰ ਨੂੰ ਮਿੰਨਤਾਂ ਮੁਆਫ਼ੀਆਂ ਵੀ ਮੰਗੀਆਂ ਪਰ ਕੋਈ ਅਸਰ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ…
ਫੇਰ ਉਸਨੂੰ ਕਾਲੇ ਸ਼ੀਸ਼ਿਆਂ ਵਾਲੀ ਜੀਪ ਵਿਚ ਹੀ ਪਹਿਲੋਂ ਤੋਂ ਮਿਥਿਆ ਹੋਇਆ ਮਰਦਾਨਗੀ ਵਾਲਾ ਸਬਕ ਸਿਖਾਇਆ ਗਿਆ..ਅਖੀਰ ਵਿਚ ਉਸਨੂੰ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਬਿਠਾਉਂਦਿਆਂ ਹੋਇਆ ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਕੇ ਹੁਣ ਤੇਰੀ ਵਾਰੀ ਏ ਮਿੱਤਰਾ..!

ਏਨੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਉਹ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਏਦਾਂ ਝਾਕਣ ਲੱਗੀ ਜਿੱਦਾਂ ਜਿਬਾ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬੱਕਰੀ ਕਸਾਈ ਵੱਲ ਦੇਖ ਰਹੀ ਹੋਵੇ..ਅਕਸਰ ਹੀ ਇਸ ਕਿਸਮ ਦੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿਚ ਸਭ ਤੋਂ ਮੂਹਰੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਮੈਂ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੱਦਾਂ ਉਸ ਦਿਨ ਪੱਥਰ ਜਿਹਾ ਹੋ ਗਿਆ…ਹੱਡਾਂ ਵਿਚ ਪਾਣੀ ਪੈ ਗਿਆ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਜਾਪਿਆ ਤੇ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਕਰੀ ਬੈਠਾ ਰਿਹਾ..
ਤੇਜੀ ਨਾਲ ਭੱਜੀ ਜਾਂਦੀ ਜਿਪਸੀ ਵਿਚ ਜਦੋਂ ਵੀ ਚੋਰੀ ਅੱਖੇ ਦੇਖਦਾ ਤਾਂ ਉਹ ਕੱਪੜੇ ਠੀਕ ਕਰਦੀ ਹੋਈ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਤੱਕ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ..!

ਖੈਰ ਮਗਰੋਂ ਮੇਰੇ ਇਸ ਵਿਵਹਾਰ ਤੇ ਮੇਰਾ ਬੜਾ ਮਜਾਕ ਵੀ ਉਡਿਆ ਤੇ ਕਈ ਤਰਾਂ ਦੇ ਚੁਟਕੁਲੇ ਤੱਕ ਵੀ ਸੁਣਾਏ ਜਾਣ ਲੱਗੇ!

ਫੇਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਸੈਕਟਰ ਸਤਾਰਾਂ ਦੀ ਮਾਰਕੀਟ ਵਿਚ ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਤੁਰਦੇ ਫਿਰਦੇ ਨੂੰ ਦੇਖ ਲਿਆ ਤੇ ਮੇਰੇ ਸਾਮਣੇ ਆ ਗਈ ਪਰ ਮੂਹੋਂ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ..ਮੈਨੂੰ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਸ਼ੁਕਰਾਨੇ ਵਾਲੀ ਇੱਕ ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਝਲਕ ਜਿਹੀ ਦਿੱਸੀ…

ਫੇਰ ਕੁਝ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਮਗਰੋਂ ਮੈਂ ਅਮਰੀਕਾ ਦੀ ਧਰਤੀ ਤੇ ਆਣ ਉਤਰਿਆ..ਨਵਾਂ ਮੁਲਖ ਨਵਾਂ ਮਾਹੌਲ..ਪੈਰ ਪੈਰ ਤੇ ਠੋਕਰਾਂ ਧਕੇ ਅਤੇ ਨਿੱਤ ਦੇ ਇਮਤਿਹਾਨਾਂ ਨੇ ਮੇਰੇ ਨਜਰੀਏ ਅਤੇ ਰਹਿਣ ਸਹਿਣ ਵਿਚ ਭਾਰੀ ਬਦਲਾਓ ਲੈ ਆਂਦਾ ਤੇ ਮੈਂ ਉਦਾਸ ਰਹਿਣ ਲੱਗਾ!

ਤੇ ਫੇਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਗੁਰੂ ਦੀ ਮੇਹਰ ਹੋਈ ਅਤੇ ਮੈਂ ਖੰਡੇ ਬਾਟੇ ਦੀ ਪਾਹੁਲ ਲੈ ਸਿੰਘ ਸੱਜ ਗਿਆ..ਮਨ ਵਿਚ ਠਹਿਰਾਓ ਅਤੇ ਵਿਵਹਾਰ ਵਿਚ ਇੱਕ ਜਾਬਤਾ ਜਿਹਾ ਆ ਗਿਆ!
ਦਿਨ ਭਰ ਦੀ ਹੱਡ-ਭੰਨਵੀਂ ਮੇਹਨਤ ਮਗਰੋਂ ਜਦੋਂ ਰਾਤੀ ਗੂੜੀ ਨੀਂਦਰ ਸੁੱਤਾ ਹੋਇਆ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਅਕਸਰ ਹੀ ਇੱਕ ਅਜੀਬ ਜਿਹਾ ਸੁਫਨਾ ਦੇਖਿਆ ਕਰਦਾ…
ਅਬਦਾਲੀ ਵੇਲੇ ਦੇ ਸਮਿਆਂ ਵਾਲਾ ਮਾਹੌਲ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਕੁਝ ਘੋੜ ਸਵਾਰ ਇੱਕ ਨੌਜੁਆਨ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਜਬਰਦਸਤੀ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਲਈ ਜਾ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ…ਕੁੜੀ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਤੱਕ ਤੱਕਦੀ ਹੋਈ ਸਹਾਇਤਾ ਲਈ ਦੁਹਾਈਆਂ ਪਾਉਂਦੀ..ਮੈਂ ਕੁਝ ਚਿਰ ਚੁੱਪਚਾਪ ਖਲੋਤਾ ਦੇਖਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਤੇ ਫੇਰ ਬਿਜਲੀ ਦੀ ਫੁਰਤੀ ਨਾਲ ਜਾ ਕੁੜੀ ਛੁਡਾ ਲੈਂਦਾ ਤੇ ਇਸਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੇ ਕੁੜੀ ਦਾ ਚੇਹਰਾ ਦੇਖ ਸਕਦਾ ਮੇਰੀ ਜਾਗ ਖੁੱਲ ਜਾਇਆ ਕਰਦੀ ਤੇ ਮੁੜਕੇ ਨੀਂਦ ਨਾ ਪੈਂਦੀ!

ਅਖੀਰ ਮੈਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਇਕ ਗੁਰੂਘਰ ਬਾਬਾ ਜੀ ਨਾਲ ਇਸ ਸੁਫ਼ਨੇ ਬਾਰੇ ਗੱਲਬਾਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਕਈ ਵਰੇ ਪਹਿਲਾਂ ਚੰਡੀਗੜ ਜਿਪਸੀ ਵਿਚ ਵਾਪਰੀ ਉਸ ਘਟਨਾ ਦਾ ਵੀ ਜਿਕਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ !
ਕੁਝ ਸੋਚਿਆ ਮਗਰੋਂ ਹੱਸ ਪਏ ਤੇ ਆਖਣ ਲੱਗੇ ਕੇ ਭੋਲਿਆ ਜਿਸ ਖੰਡੇ ਬਾਟੇ ਦੀ ਪਾਹੁਲ ਲਈ ਆ ਉਹ ਖੁਦ ਆਪ ਆ ਤੈਨੂੰ ਯਾਦ ਦਵਾਉਂਦਾ ਏ ਕੇ ਜੇ ਉਸ ਦਿਨ ਵੀ ਸਿੰਘ ਸਜਿਆ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਕੀ ਮਜਾਲ ਸੀ ਕੇ ਕੋਈ ਉਸ ਕੁੜੀ ਦੀ ਵਾਅ ਵੱਲ ਵੀ ਤੱਕ ਜਾਂਦਾ..ਪਰ ਅਜੇ ਵੀ ਡੁਲਿਆਂ ਬੇਰਾਂ ਦਾ ਕੁਝ ਨੀ ਵਿਗੜਿਆ..ਜੇ ਕਦੀ ਮੁੜ ਓਸੇ ਤਰਾਂ ਦੇ ਇਮਤਿਹਾਨ ਵਿਚ ਪੈ ਜਾਵੇਂ ਤਾਂ ਖਾਲਸਾਈ ਰਿਵਾਇਤਾਂ ਮੁਤਾਬਿਕ ਫੈਸਲਾ ਲਵੀਂ..ਦਸਮ ਪਿਤਾ ਅੰਗ ਸੰਗ ਸਹਾਈ ਹੋਣਗੇ!

ਜੁਆਬ ਸੁਣ ਇੱਕ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਗੁੱਥੀ ਹੱਲ ਹੋ ਗਈ ਜਾਪੀ ਤੇ ਫੇਰ ਉਸ ਦਿਨ ਮਗਰੋਂ ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਸੁਫਨਾ ਫੇਰ ਕਦੀ ਨੀਂ ਆਇਆ

ਮੇਹਨਤ

by Manpreet Singh January 12, 2019

ਉਹ ਪੰਜ ਜਮਾਤਾਂ ਹੀ ਪਾਸ ਸੀ…ਸ਼ਾਇਦ ਇਸੇ ਲਈ ਹੀ ਕਨੇਡਾ ਆ ਕੇ ਬੜੀ ਮੇਹਨਤ ਕਰਨੀ ਪਈ…ਹਮਾਤੜ ਕੋਲ ਹੋਰ ਕੋਈ ਚਾਰਾ ਵੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ…ਕਦੀ ਕਲੀਨਿੰਗ,ਕਦੀ ਗਰਾਜ ਕਦੀ ਮਸ਼ਰੂਮਾਂ ਦੀ ਫੈਕਟਰੀ ਤੇ ਕਦੀ ਪੀਜਾ ਡਿਲੀਵਰੀ!
ਪਰ ਕੰਮ ਕੱਲੇ ਨੇ ਹੀ ਕੀਤਾ ਤੇ ਨਾਲਦੀ ਨੂੰ ਆਖ ਦਿੱਤਾ ਬੀ ਭਾਗਵਾਨੇ ਘੱਟ ਖਾ ਲਵਾਂਗੇ ਤੂੰ ਬੱਸ ਬੱਚੇ ਸੰਭਾਲ…
ਇਹੋ ਨੇ ਸਾਡਾ ਅਸਲੀ ਸਰਮਾਇਆ..ਬਾਕੀ ਜੋ ਹੋਊ ਆਪੇ ਦੇਖੀ ਜਾਊ…ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਵੀ ਨਿੱਕੇ ਪੈਸੇ ਦੀ ਹੇਰਾ ਫੇਰੀ ਨੀ..ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਕੇ ਗੌਰਮਿੰਟ ਨੂੰ ਟੈਕਸ ਵੀ ਪੂਰਾ ਭਰਿਆ!

ਮਗਰੋਂ ਥੋੜੀ-ਬਹੁਤ ਹਿੱਸੇ ਆਉਂਦੀ ਵੀ ਸ਼ਰੀਕਾਂ ਨੇ ਦੱਬ ਲਈ..ਅਖੇ ਕਨੇਡਾ ਦੇ ਡਾਲਰ ਕਮਾਉਂਦੇ ਓ ਥੋਨੂ ਕਾਹਦੀ ਲੋੜ ਜਮੀਨ ਦੀ..ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਮਾਸਾ ਝੋਰਾ ਨੀ ਕੀਤਾ!
ਵਿਆਹਾਂ ਸ਼ਾਦੀਆਂ ਤੇ ਪਾਰਟੀਆਂ ਤੇ ਲੋਕ ਅਕਸਰ ਹੀ ਨਹੁੰਆਂ ਵਿਚ ਫਸੀ ਗ੍ਰੀਸ ਵਾਕਈ ਮੈਲ ਦੇਖ ਮਖੌਲ ਕਰਿਆ ਕਰਦੇ…
ਕੁਝ ਆਖਿਆ ਕਰਦੇ ਕੇ ਮਗਰੋਂ ਆਇਆਂ ਨੇ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਘਰ ਲੈ ਲਏ ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਅਜੇ ਵੀ ਕਿਰਾਏ ਦੀਆਂ ਬੇਸਮੈਂਟਾਂ ਵਿਚ ਧੱਕੇ ਖਾ ਰਹੇ ਹੋ !
ਇਸੇ ਗੱਲੋਂ ਪਾਰਟੀਆਂ ਤੇ ਵੀ ਜਾਣਾ ਥੋੜਾ ਘੱਟ ਕਰ ਦਿੱਤਾ..ਓਸੇ ਨਾਲ ਥੋੜਾ ਬਹੁਤ ਮੇਲ ਜੋਲ ਰਖਿਆ ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ ਸੋਚ ਮਿਲਦੀ ਸੀ ਤੇ ਫੇਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਬਾਬੇ ਨੇ ਮੇਹਰ ਕਰ ਹੀ ਦਿੱਤੀ…

ਜਿਸ ਦਿਨ ਵੱਡਾ ਕਾਕਾ ਸਰਕਾਰੀ ਵਜੀਫੇ ਤੇ ਡਾਕਟਰ ਬਣਿਆ ਤਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਹੈਰਾਨ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਰਹਿ ਗਈ ਕੇ ਇਹ ਮੁੰਡਾ ਨਾ ਕਦੀ ਕਿਸੇ ਪਾਰਟੀ ਵਿਚ ਦਿਸਿਆ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕਿਸੇ ਫ਼ੰਕਸ਼ਨ ਚ…ਫੇਰ ਡਾਕਟਰ ਕਦੋਂ ਬਣ ਗਿਆ!
ਵੱਡੇ ਦੀ ਪਾਏ ਪੂਰਨਿਆਂ ਤੇ ਤੁਰਦਾ ਨਿੱਕਾ ਵੀ ਵੈਟਰਨਰੀ ਡਾਕਟਰ ਬਣਨ ਹੀ ਵਾਲਾ ਹੈ..ਨਹੁੰਆਂ ਵਿਚ ਫਸੀ ਮੈਲ ਅਤੇ ਪਾਟੀਆਂ ਜੈਕਟਾਂ ਨੇ ਅਖੀਰ ਨੂੰ ਮੁੱਲ ਮੋੜ ਹੀ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਪੈਰ ਪੈਰ ਤੇ ਕੀਤੇ ਸਰਫ਼ਿਆਂ ਤੇ ਕਿਰਸਾਂ ਨੇ ਵੀ ਰੰਗ ਲਿਆ ਹੀ ਦਿੱਤਾ!

ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਅਕਸਰ ਹੀ ਠੱਠਾ ਮਖੌਲ ਕਰ ਗੱਲ ਗੱਲ ਤੇ ਨੀਵਾਂ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ਹੁਣ ਅਕਸਰ ਹੀ ਫੋਨ ਕਰ ਨਿਆਣਿਆਂ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਤੋਰ ਲਿਆ ਕਰਦੇ ਨੇ…ਪਰ ਨਿਆਣਿਆਂ ਨੂੰ ਸਾਫ ਸਾਫ ਆਖ ਦਿੱਤਾ ਕੇ ਭਾਈ ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਤੰਗੀਆਂ-ਤੁਰਸ਼ੀਆਂ ਕੱਟਦੇ ਹੋਏ ਕਦੀ ਮੱਥੇ ਵੱਟ ਨੀ ਪਾਇਆ..ਸੋ ਹੁਣ ਥੋਨੂੰ ਪੂਰੀ ਖੁੱਲ ਏ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਹਰ ਫੈਸਲਾ ਲੈਣ ਦੀ…ਪਰ ਫੈਸਲਾ ਲੈਣ ਲੱਗਿਆਂ ਆਪਣੇ ਵੱਡੇ ਵਡੇਰੇ ਜਰੂਰ ਯਾਦ ਕਰ ਲਿਆ ਜੇ

ਅਨੇਕਾਂ ਵਾਰ ਕਈ ਐਸੇ ਮੋੜ ਵੀ ਆਏ ਕੇ ਬੰਦ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਬੱਤੀ ਬੰਦ ਕਰ ਕਲਿਆਂ ਅਥਰੂ ਵੀ ਵਗਾਉਣੇ ਪਏ ਪਰ ਨਿਆਣਿਆਂ ਸਾਹਵੇਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹੀ ਖਿੜੇ ਮੱਥੇ ਹੀ ਆਇਆ…ਕਦੀ ਵੀ ਵਿੱਤੋਂ ਬਾਹਰ ਜਾ ਕੇ ਕਿਸੇ ਦੀ ਰੀਸ ਨੀ ਕੀਤੀ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਬੇਲੋੜੀਆਂ ਖਾਹਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਦਿਮਾਗ ਤੇ ਹਾਵੀ ਹੋਣ ਦਿੱਤਾ!

ਮੈਨੂੰ ਉਸਦੀ ਵਿਥਿਆ ਸੁਣ ਕਿਸੇ ਦੀ ਕਹੀ ਪੁਰਾਣੀ ਗੱਲ ਯਾਦ ਆ ਗਈ ਕੇ..

“ਸੁਵੇਰ ਦੀਆਂ ਖਾਹਸ਼ਾਂ ਸ਼ਾਮਾਂ ਤੀਕ ਟਾਲਦੇ ਗਏ..ਤੇ ਬੱਸ ਏਦਾਂ ਹੀ ਖਿੱਲਰਦੀ ਹੋਈ ਜਿੰਦਗੀ ਸੰਭਾਲਦੇ ਗਏ

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • …
  • 19

Punjabi Status

  • Ajj Da Vichar
  • Attitude Status in Punjabi
  • Funny punjabi status
  • Motivational Status Punjabi
  • Punjabi Dharmik Status
  • Punjabi Love status
  • Punjabi Song Status
  • Punjabi Status for Boys
  • Punjabi Status for Girls
  • Punjabi Status Sardari
  • Punjabi Status Yaari

Punjabi Boliyan

  • Punjabi Boliyan
  • Bari Barsi Boliyan
  • Bhangra Boliyan
  • Dadka Mail
  • Deor Bharjayii
  • Desi Boliyan
  • Funny Punjabi Boliyan
  • Giddha Boliyan
  • Jeeja Saali
  • Jeth Bhabhi
  • Kudi Vallo Boliyan
  • Maa Dhee
  • Munde Vallo Boliyan
  • Nanaan Bharjayi
  • Nanka Mail
  • Nooh Sass
  • Punjabi Tappe

Punjabi Stories

  • Funny Punjabi Stories
  • Sad Stories
  • General
  • Kids Stories
  • Long Stories
  • Mix
  • Moments
  • Motivational
  • Punjabi Virsa
  • Religious
  • Short Stories
  • Social Evils
  • Spirtual

Wallpapers

  • Ajj Da Vichar
  • Attitude Status in Punjabi
  • Funny punjabi status
  • Motivational Status Punjabi
  • Punjabi Dharmik Status
  • Punjabi Love status
  • Punjabi Song Status
  • Punjabi Status for Boys
  • Punjabi Status for Girls
  • Punjabi Status Sardari
  • Punjabi Status Yaari

About Us

Punjabi stories is providing hand picked and unique punjabi stories for the users all around the world. We also publish stories send by our users related to different categories such as motivational, religious, spirtual, emotional, love and of general.

Download Application

download punjabi stories app

download punjabi stories app
  • Facebook
  • Instagram
  • Pinterest
  • Youtube
  • Quiz
  • Sachian Gallan
  • Punjabi Status
  • Punjabi Kids Stories
  • Punjabi Motivational Kahanian
  • Punjabi Short Stories
  • Shop
  • Punjabi Wallpapers
  • Refund and Cancellation Policy
  • Terms and conditions
  • Refund policy
  • About
  • Contact Us
  • Privacy Policy

@2021 - All Right Reserved. Designed and Developed by PunjabiStories

Punjabi Stories
  • All Kahaniyan
    • General
    • Religious
    • Motivational
    • Sad Stories
    • Funny Punjabi Stories
    • Kids Stories
    • Long Stories
    • Love Stories
    • Punjabi Virsa
    • Mix
  • Punjabi Status
    • Attitude Status in Punjabi
    • Motivational Status Punjabi
    • Wallpapers – Image Status
    • Punjabi Love status
    • Punjabi Love Shayari
    • Punjabi Whatsapp Status
    • Punjabi Status for Boys
    • Punjabi Status for Girls
    • Punjabi Status Yaari
    • Ajj Da Vichar
    • Sad Status Punjabi
    • Punjabi Song Status
    • Sachian Gallan
    • Punjabi Dharmik Status
    • Shayari
    • Punjabi Status Sardari
    • Funny punjabi status
  • Blog
  • Punjabi Boliyan
    • Bhangra Boliyan
    • Desi Boliyan
    • Dadka Mail
    • Nanka Mail
    • Munde Vallo Boliyan
    • Bari Barsi Boliyan
    • Kudi Vallo Boliyan
    • Jeeja Saali
    • Jeth Bhabhi
    • Maa Dhee
    • Nanaan Bharjayi
    • Nooh Sass
    • Punjabi Tappe
    • Deor Bharjayii
    • Funny Punjabi Boliyan
    • Giddha Boliyan
    • Munde Vallo Boliyan
  • Wishes
    • Birthday Wishes
      • Birthday Wishes for Brother
      • Birthday Wishes for Sister
      • Birthday Wishes for Friend
      • Birthday Wishes for Father
      • Birthday Wishes for Mother
      • Birthday Wishes for Wife
      • Birthday Wishes for Husband
      • Birthday Wishes for Son
      • Birthday Wishes for Daughter
    • Festival Wishes
      • Baisakhi Wishes
  • Wallpapers
    • Sad Status Images
    • Love Status Images
    • Motivational Status Images
    • Gurbani Status Images
    • Sachian Gallan Status
    • Funny Status Images
    • Ajj Da Vichar
    • Image Status
  • Punjabi Shayari

Shopping Cart

Close

No products in the cart.

Close