ਦਿਨ ਚੜ੍ਹੇ ਬੂੜਾ ਚੱਲਿਆ ਖੇਤ ਨੂੰ
ਖੇਤ ਨੱਕਾ ਕਰ ਆਵੇ ।
ਘਰੇ ਆ ਕੇ ਬੁੜ੍ਹਾ ਬੋਲ ਮਾਰਦਾ
ਨੂੰਹ ਤੋਂ ਕੁੰਡਾ ਖੁਲ੍ਹਾਵੇ
ਨੂੰਹ ਵਾਲੀ ਤਾਂ ਛੱਡ ਸਕੀਰੀ
ਬੁੱਢੜਾ ਆਖ ਸੁਣਾਵੇ
ਬੁੜ੍ਹੇ ਦਾ ਸਵਾਲ ਸੁਣਕੇ
ਨੂੰਹ ਨੂੰ ਪਸੀਨਾ ਆਵੇ
ਚੰਗੇ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਫਲ ਸਭ ਦੀਆਂ
ਨਜ਼ਰਾਂ ‘ਚ ਆਵੇ ਇਹ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ।
ਤੇਰਾ ਛੱਡ ਜਾਣਾ, ਮੇਰਾ ਟੁੱਟ ਜਾਣਾ ,
ਬੱਸ ਜਜਬਾਤਾਂ ਦਾ ਧੋਖਾ ਸੀ ……..
ਸਾਉਣ ਮਹੀਨੇ ਵਰ੍ਹੇ ਮੇਘਲਾ ਸਾਉਣ ਮਹੀਨੇ ਵਰ੍ਹੇ ਮੇਘਲਾ
ਲਸ਼ਕੇ ਜ਼ੋਰੋ ਜ਼ੋਰ ਨੀਂ
ਦਿਨ ਤੀਆਂ ਦੇ ਆਏ
ਪੀਂਘਾਂ ਲੈਣ ਹੁਲਾਰੇ ਜ਼ੋਰ ਨੀਂ
ਦਿਨ ਤੀਆਂ ਦੇ ਆਏ
ਪੀਂਘਾਂ ਲੈਣ ਹੁਲਾਰੇ ਜ਼ੋਰ
‘
ਏਤੀ ਮਾਰ ਪਈ ਕੁਰਲਾਣੈ’ ਤੇਰਾ ਹੰਝੂ ਨਾ ਕਿਰਿਆ
ਤੂੰ ਨਾਨਕ ਦੇ ਬੋਲਾਂ ਸਾਹਵੇਂ ਕੀਕਣ ਅੱਖ ਉਠਾਵੇਂਗਾ
ਚੁਗ ਚੁਗ ਪੀਲ੍ਹੜੀਆਂ ਨੀ ਸਈਓ
ਅਸੀਂ ਬਾਰਾਂਦਰੀ ਨੂੰ ਲਾਈਏ
ਲਾੜ੍ਹਾ ਕੱਢੇ ਲੇਲ੍ਹੜੀਆਂ ਨੀ ਸਈਓ
ਕਹਿੰਦਾ ਮੇਰੀ ਬੇਬੇ ਨੂੰ ਬਲਾਈਏ
ਬੇਬੇ ਤਾਂ ਜੀਜਾ ਉਧਲ ਗਈ
ਬੇ ਬਾਪੂ ਨਵੇਂ ਥਾਂ ਬਿਆੲ੍ਹੀਏ
ਪਹਿਲੀ ਤਾਂ ਬੇਬੇ ਟੀਰਮ ਟੀਰੀ
ਬੇ ਹੁਣ ਸੰਨਾਖੀ ਲਿਆਈਏ (ਸੰਜਾਖੀ)
ਪਹਿਲੀ ਤਾਂ ਬੇਬੇ ਕਾਲਮ ਕਾਲੀ
ਬੇ ਹੁਣ ਮੇਮ ਲਿਆਈਏ
ਪਹਿਲੀ ਤਾਂ ਬੇਬੇ ਲੰਗੜੀ ਡੁੱਡੀ
ਬੇ ਹੁਣ ਚਪੈਰੀ ਬੇ ਲਿਆਈਏ (ਚਾਰ ਪੈਰਾਂ ਵਾਲੀ)
ਪਹਿਲੀ ਤਾਂ ਬੇਬੇ ਉੱਲੂ ਬਾਟੀ
ਬੇ ਹੁਣ ਉਡਣੀ ਲਿਆਈਏ
ਪਹਿਲੀ ਤਾਂ ਬੇਬੇ ਤੋਕੜ ਸੀ
ਬੇ ਹੁਣ ਲਵੇਰੀ ਲਿਆਈਏ
ਪਹਿਲੀ ਤਾਂ ਬੇਬੇ ਫੰਡਰ ਸੀ
ਬੇ ਹੁਣ ਗੱਭਣ ਲਿਆਈਏ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਜਗੇੜਾ।
ਸਾਊਆਂ ਦੀ ਜੋ ਹੋਵੇ ਪਰਿਆ,
ਕੀ ਝਗੜਾ, ਕੀ ਝੇੜਾ।
ਦੋ ਘੁੱਟ ਲਾ ਲਾ ਕੱਢਦੈ ਮੱਘੇ,
ਦੇ ਗੇੜੇ ਤੇ ਗੇੜਾ।
ਛੜਿਓ ਮਰ ਜੋ ਵੇ………,
ਰੰਨਾਂ ਦਾ ਭਰਿਆ ਵਿਹੜਾ…….।
ਝਾਵਾ ਝਾਂਵਾ ਝਾਂਵਾ,
ਉਡੀਕਾ ਵੀਰ ਦੀਆਂ,
ਦੁੱਧ ਨੂੰ ਜਾਗ ਨਾ ਲਾਵਾ,
ਉਡੀਕਾ ਵੀਰ …….
ਆਦਮੀ ਹਰ ਵਾਹ ਹੈ ਸਕਦਾ ਹੱਥ ਦੀ ਰੇਖਾ ਆਪਣੀ,
ਹੱਥ ‘ਚ ਸਭ ਦੇ ਡੋਰ ਹੈ ਇਸ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਵਕਤ ਦੀ।
ਸਹੁਰਾ ਮੇਰਾ ਬੜਾ ਸ਼ੁਕੀਨੀ
ਸਾਗ ਸਰ੍ਹੋਂ ਦਾ ਲਿਆਵੇ
ਵੱਡੀ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਚੀਰੀਂ ਨੂੰਹੇ
ਛੋਟੀ ਤੋਂ ਹਲਦੀ ਪਵਾਵੇ
ਬੱਕਰੀ ਚੱਕ ਸੁੱਟੀ
ਨੂੰਹ ਦਾ ਮੰਜਾ ਨਾ ਥਿਆਵੇ।
ਅਸੀ ਖਾਮੋਸ਼ ਉਦੋਂ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਜਦੋਂ ਸਾਡੇ
ਅੰਦਰ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸ਼ੋਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਨੀਂਦ ਖੋਹ ਰੱਖੀ ਹੈ ਓਦੀ ਯਾਦਾਂ ਨੇ……
ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਓਹਦੀ ਦੂਰੀ ਦੀ ਕਰਾਂ
ਜਾਂ ਮੇਰੀ ਚਾਹਤ ਦੀ…