ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਇਕ ਫਿਲਮ ਹੈ।
ਪਰ ਇਸ ਚ ਫਿਲਮਾ ਵਰਗਾ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ
Sandeep Kaur
ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਮੌਤ ਉਹਨਾਂ ਕੀ ਮਰਨਾ
ਆਪਣੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਵਿਚ ਜੋ ਮਰਦੇ ਨੇ
ਮੂੰਹ ‘ਤੇ ਸਿਫ਼ਤਾਂ ਪਿਛੋਂ ਨਿੰਦਿਆ ਕਰਦੇ ਨੇ
ਗ਼ੈਰ ਨਈਂ ਇਹ ਬੰਦੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੇ ਨੇਸਵਰਨ ਸਿੰਘ ਵਿਰਕ
ਮਿੰਦਰਾ ਕਾਹਨੂੰ ਫਿਰੇਂ ਅਦਾਸਿਆ
ਬੇ ਤੈਨੂੰ ਕਿਹੜੀ ਗੱਲ ਦਾ ਝੋਰਾ
ਬੀਬੀ ਜੋਰੋ ਨੇ ਜਾਇਆ ਕਾਕਾ
ਨੀ ਮੇਰਾ ਉਜਰ ਨਾ ਭੋਰਾ
ਜੋਰੋ ਨੇ ਜੰਮਿਆ ਕਾਕਾ
ਨੀ ਮੈਨੂੰ ਖਬਰ ਏ ਭੋਰਾ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਰਾਈਏ।
ਆਪੇ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ,
ਸੋਚ ਕੇ ਕੀਹਦੇ ਨਾਲ ਲਾਈਏ।
ਸੋਹਣੇ ਯਾਰਾਂ ਦੇ,
ਨਿੱਤ ਮੁਕਲਾਵੇ ਜਾਈਏ।
ਜਿਸ ਘਰ ਦਿਓਰ ਨਹੀਂ…….,
ਨਿੱਜ ਮੁਕਲਾਵੇ ਜਾਈਏ।
ਜੇ ਕੁੜੀਓ ਥੋਡਾ ਵਿਆਹ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ,
ਤੜਕੇ ਉਠ ਕੇ ਨਹਾਇਆ ਕਰੋ,
ਨੀ ਬਿਓਟੀ ਪਾਰਲਰ ਜਾ ਕੇ,
ਪਾਉਡਰ ਕਰੀਮਾਂ ਲਾਇਆ ਕਰੋ,
ਨੀ ਬਿਓਟੀ ……..,
ਅਸੀਂ ਅਕਸਰ ਹੀ ਹਾਰੇ ਹਾਂ ਤੂੰ ਪਰ ਹਰ ਵਾਰ ਹੀ ਜਿੱਤੇ,
ਗਿਲੇ ਸ਼ਿਕਵੇ ਤੇਰੇ ਹੁੰਦੇ ਕਿਉਂ ਹਰ ਦਮ ਹਾਰਿਆਂ ਵਰਗੇ।ਹਰਭਜਨ ਹਲਵਾਰਵੀ
ਸੁਣ ਨੀ ਕੁੜੀਏ ਕਾਂਟਿਆਂ ਵਾਲੀਏ
ਕੀ ਕਾਂਟਿਆਂ ਦਾ ਕਹਿਣਾ
ਨਾਲ ਛੜੇ ਦੇ ਕਰ ਲੈ ਪਿਆਰ ਤੂੰ
ਮੰਨ ਲੈ ਛੜੇ ਦਾ ਕਹਿਣਾ
ਪਰੀਏ ਰੂਪ ਦੀਏ
ਰੂਪ ਸਦਾ ਨੀ ਰਹਿਣਾ
ਜਾਂ
ਇਹਨਾਂ ਛੜਿਆਂ ਨੇ
ਬਾਰ-ਬਾਰ ਨੀ ਕਹਿਣਾ।
ਚਰਚਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕਾਮਯਾਬੀ ਦੇ ਹੋਵੇ ਜ਼ਰੂਰੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ,
ਬਰਬਾਦੀਆਂ ਵੀ ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਮਸ਼ਹੂਰ ਬਣਾ ਦਿੰਦੀਆਂ ਨੇ
ਸ਼ੀਸ਼ਾ, ਚੁੱਪ ਰਹਿ ਕੇ ਆਪਣਾ ਫੈਸਲਾ ਸੁਣਾਉਂਦਾ ਹੈ।
ਨਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਕਪੂਰ
ਦੋ ਪਲ ਦੀ ਨਰਾਜ਼ਗੀ ਇੱਕ ਪਲ ਵਿੱਚ ਮਿਟ ਜਾਂਏ,
ਜੇ ਤੂੰ ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਆਕੇ ਮੇਰੇ ਸੀਨੇ ਨਾਲ ਲਿਪਟ ਜਾਂਏ।
ਯਾਰੋ ਤੁਸੀਂ ਹੋ ਆਦਮੀ ਕਿੰਨੇ ਕਮਾਲ ਦੇ
ਫਿਰਦੇ ਹੋ ਅੱਜ ਕਲ੍ਹ ਸਾਬਤਾ ਹੀ ਬੰਦਾ ਭਾਲਦੇਰਾਮ ਨਾਲ ਪ੍ਰੇਮੀ
“ਆਉਣਾ ਕਿੱਥੇ ਤੇ ਬੀਬੀ ਨੀ ਬੇਬੇ ਬੇਚ ਕੇ ਆਇਆ”
ਫਿਰ ਝਟ ਆਪਣੇ ਮਾਈਕ ਤੇ ਆ ਖਲੋਂਦੀ ਹੈ
“ਕੀ ਕੁਸ ਵੱਟਿਆ ਬੇਬੇ ਦਾ ਕਿੰਨਾ ਨਾਮਾ ਥਿਆਇਆ”
ਇਕਦਮ ਫੇਰ ਲਾੜੇ ਵਾਲਾ ਮਾਈਕ ਕਾਬੂ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਹੈ,
“ਡੂਢ ਰੁਪੱਈਆ ਵੱਟਿਆ ਭੈਣੇ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਏ ਨਾ ਆਇਆ”