punjabi motivational stories

ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਕਿ ਇਸ਼ਕ ਅੰਨਾ ਹੁੰਦਾ ਏ ਇਹ ਅਮੀਰ ਗਰੀਬ ਜਾਤ ਪਾਤ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਵੇਖਦਾ, ਜਿਸਨੂੰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਕੋਈ ਕੱਚੇ ਘੜਿਆਂ ਤੇ ਤਰਨ ਲਗ ਪੈਂਦਾ ਕੋਈ ਰੇਗਿਸਥਾਨ ਵਿੱਚ ਰੇਤ ਵਿੱਚ ਭਟਕ ਭਟਕ ਮਰ ਜਾਂਦਾ…. ਕੋਈ ਅਣਖ ਦਾ ਨਾਮ ਦੇ ਇਸਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਕੋਈ ਘਰ ਬਾਰ ਛੱਡ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਬਹੁਤ ਕੁਝ…..
ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਇੱਕ ਸੱਚੀ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਜਿਵੇਂ ਸੁਣਿਆ ਤਿਵੇਂ ਲਿਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ….
ਕਹਾਣੀ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ ਕਿ ਦੁਆਬੇ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਵਿਆਹ ਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਲਾਗੇ ਦੇ ਕਿਸੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਅਮੀਰ ਤੇ ਸਿਆਸੀ ਘਰਾਨੇ ਦੀ ਪੜ੍ਹੀ ਲਿਖੀ ਸੁੰਦਰ ਲੜ੍ਕੀ ਵਿਆਹ ਤੇ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਉੱਥੇ ਉਹ ਕਿਸੇ ਲੇਬਰ/ਡਰਾਈਵਰੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਦਿਲ ਦੇ ਬੈਠਦੀ ਹੈ ਤੇ ਫਿਰ ਗੱਲਬਾਤ ਦਾ ਸਿਲਸਲਾ ਜਾਰੀ ਰਹਿੰਦਾ ਮੋਬਾਇਲ ਦਾ ਜਮਾਨਾ ਹੈ…. ਦੋਨੋਂ ਪ੍ਰੇਮ ਵਿਆਹ ਦੀ ਸੋਚਦੇ ਨੇ ਪਰ ਲੜਕਾ ਤੇ ਬਹੁਤ ਗਰੀਬ ਸੀ, ਕੁੜੀ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਤੱਕ ਗੱਲ ਪਹੁੰਚਦੀ ਹੈ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਕਤਲ ਕਰਨ ਦੀ ਸ਼ਾਇਦ ਸੋਚਦੇ ਨੇ ਪਰ ਸਿਆਸੀ ਪਰਿਵਾਰ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਲੜਕੀ ਦਾ ਦਾਦਾ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਤੇ ਲੜਕੀ ਦੇ ਬਾਪ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਂਦਾ ਇਹ ਪਾਪ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਨਾਲੇ ਤੁਸੀ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਲਈ ਬੱਝ ਜਾਉਗੇ…. ਸਿਆਣੇ ਕਹਿੰਦੇ ਆ ਨਾ ਸੱਪ ਵੀ ਮਰ ਜਾਵੇ ਤੇ ਲਾਠੀ ਵੀ ਨਾ ਟੁੱਟੇ…. ਜ਼ੇ ਕੁੜੀ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਉਹ ਤੇ ਮਰ ਗਏ ਪਰ ਤੁਸੀ ਬੱਝ ਜਾਵੋਗੇ ਤੇ ਸਜਾ ਤੇ ਤੁਸੀ ਭੁਗਤੋਗੇ ਨਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਥੋੜ੍ਹੇ ਮਿਲਨੀ ਏ, ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਜਿਵੇਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਉਵੇਂ ਕਰੋ….
ਵਿਆਹ ਹੋਣ ਦਿਉ ਪਰ ਲੜਕੀ ਨੇ ਤੁਹਾਡੀ ਬਦਨਾਮੀ ਕਰਵਾਈ ਏ ਤੁਸੀ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮੇਲ ਜੋਲ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿਉ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਲਈ …. ਤੁਹਾਡੀ ਵੀ ਰਹਿ ਆ ਜਾਵੇਗੀ ਤੇ ਕੁੜੀ ਵੀ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਪਛਤਾਵੇਗੀ….

ਲੜਕੀ ਦਾ ਬਾਪ ਮੰਨ ਗਿਆ ਤੇ ਸਾਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਗਿਆ…

: ਚਲੋ ਜੀ ਵਿਆਹ ਮੁਕੱਰਰ ਹੋ ਗਿਆ ਵਿਆਹ ਵਾਲਾ ਮੁੰਡਾ ਤੇ ਮਾਰੇ ਛਾਲਾਂ ਕਿ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਤੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਵੇਂ ਜਾਲ ਵਿੱਚ ਫਸ ਗਈ ਬਹੁਤ ਹੀ ਖੁਸ਼ ਕਿ ਦਾਜ ਵੀ ਮੋਟਾ ਮਿਲੇਗਾ….. ਗਰੀਬੀ ਕੱਟੀ ਜਾਵੇਗੀ… ਕੁੜੀ ਵਿਚਾਰੀ ਭੋਲੀ ਫਸ ਗਈ ਉਸਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਕਿ ਮੁੰਡੇ ਦਾ ਧਿਆਨ ਤੇ ਉਸਦੀ ਦੌਲਤ ਤੇ ਹੈ…..
ਕੁੜੀ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਵਿਆਹ ਦੀ ਇੱਕ ਸ਼ਰਤ ਰੱਖੀ ਕਿ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਡੇਢ ਸੌ ਬੰਦਾ ਬਾਰਾਤੇ ਆਉਂਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਏ…. ਮੁੰਡੇ ਵਾਲੇ ਮੰਨ ਗਏ, ਹੁਣ ਡੇਢ ਸੌ ਬੰਦੇ ਲਈ ਕਾਰਾਂ ਤੇ ਬੱਸ ਲਈ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਪਰ ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਕਿ ਲੜਕੀ ਵਾਲੇ ਅਮੀਰ ਨੇ ਮੋਟਾ ਸ਼ਗਨ ਤੇ ਆਵੇਗਾ ਹੀ ਕੋਈ ਨਾ ਉਸ ਵਿਚੋਂ ਦੇ ਦੇਵਾਂਗੇ ਬਾਕੀ ਸਾਡਾ ਹੋਰ ਕਿਹੜਾ ਕੋਈ ਖਾਸ ਖਰਚਾ ਹੋਣਾ ਏ…. ਉਹ ਮੰਨ ਗਏ….
ਹੁਣ ਵਿਆਹ ਦਾ ਦਿਨ ਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਲੜਕੇ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਕੋਲ ਤੇ ਇਕ ਕਾਰ ਦੇ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਉਹਨਾਂ ਮੰਗ ਤੰਗ ਕੇ ਅਤੇ ਕੁਝ ਉਧਾਰ ਪੈਸੇ ਕਰਕੇ ਕੁਝ ਕਾਰਾਂ ਤੇ ਇਕ ਬੱਸ ਵਿਆਹ ਲਈ ਕੀਤੀ, ਜੋ ਡੋਲੀ ਵਾਲੀ ਕਾਰ ਸੀ ਉਸਨੂੰ ਵੀ ਕਿਹਾ ਕਿ ਵੇਖ ਸ਼ਗਨ ਵਾਧੂ ਹੋਣਾ ਏ ਮੈਂ ਪੈਸੇ ਆਉਂਦਿਆਂ ਦੇ ਦੇਵਾਂਗਾ, ਉਹ ਕਾਰ ਵਾਲਾ ਕਹਿੰਦਾ ਵੇਖ ਪੰਦਰਾਂ ਸੌ ਲਵਾਂਗਾ ਅਡਵਾਂਸ ਤੇ ਬਾਕੀ ਘਰ ਪਹੁੰਚਣ ਤੇ ਲੈਣੇ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਤੈਨੂੰ ਸ਼ਗਨ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਨਾ ਹੋਵੇ…. ਚਲੋ ਵਿਆਹ ਵਾਲਾ ਮੁੰਡਾ ਮੰਨ ਗਿਆ….
ਚਲੋ ਜੀ ਬਾਰਾਤ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਜਿਲੇ ਦੇ ਜੀ.ਟੀ.ਰੋਡ ਤੇ ਹੀ ਪੈਂਦੇ ਕਿਸੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ….
ਲੜਕੀ ਵਾਲਿਆਂ ਬਾਰਾਤ ਦਾ ਬਹੁਤ ਮਾਣ ਤਾਨ ਕੀਤਾ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣਾ ਵਿਆਹ ਸੀ ਖਾਣ ਪੀਣ ਖੁੱਲਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵਧੀਆ …. ਵਿਆਹ ਵਾਲਾ ਮੁੰਡਾ ਤੇ ਬਾਗੋ ਬਾਗ ਹੋਇਆ ਫਿਰੇ ਕਿ ਜੇ ਵਿਆਹ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਏ ਤਾਂ ਦਾਜ ਤੇ ਸ਼ਗਨ ਕਿੰਨਾ ਹੋਵੇਗਾ….
ਜਦ ਵਿਆਹ ਵਾਲੀ ਜੋੜੀ ਦੇ ਸ਼ਗਨ ਪਾਉਣ ਦੀ ਵਾਰੀ ਆਈ ਤਾਂ ਮਸਾਂ ਪੰਦਰਾਂ ਸੌ ਵੀ ਸ਼ਗਨ ਨਾ ਹੋਇਆ ਕਿਸੇ ਨੇ ਪੰਜਾਹ ਰੁਪਏ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸ਼ਗਨ ਨਾ ਦਿੱਤਾ….
ਹੁਣ ਡੋਲੀ ਤੋਰਨ ਦਾ ਵੇਲਾ ਆਇਆ ਲੜ੍ਕੀ ਦਾ ਦਾਦਾ ਅਸ਼ੀਰਵਾਦ ਦੇ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੋਨਾਂ ਲਾੜਾ ਲਾੜੀ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਵੇਖੋ ਬੱਚਿਉ ਤੁਸੀ ਆਪਣੀ ਮਰਜੀ ਕੀਤੀ ਹੈ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਅਸੀ ਤੁਹਾਡੀ ਮਰਜੀ ਦੇ ਖਿਲਾਫ਼ ਨਹੀਂ ਗਏ ਵਿਆਹ ਵੀ ਵਧੀਆ ਕੀਤਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਘਰੋਂ ਰਾਜੀ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿਦਿਆ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ ….. ਹੁਣ ਧੀਏ ਅੱਜ ਤੋਂ ਤੂੰ ਸਾਡੇ ਲਈ ਮਰ ਗਈ ਅਸੀ ਤੇਰੇ ਲਈ….. ਤੇਨੂੰ ਦੁੱਖ ਹੋਵੇ ਤਕਲੀਫ਼ ਹੋਵੇ ਕੁਝ ਵੀ ਹੋਵੇ ਤੁਸੀ ਇੱਧਰ ਦਾ ਮੂੰਹ ਨਹੀਂ ਤੱਕਣਾ….. ਨਹੀਂ ਤੇ ਫਿਰ ਸਾਥੋਂ ਬੁਰਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ….. ਦੋਨੋਂ ਵੇਖਣ ਉਤਾਂਹ ਠਾਂਹ ਇਹ ਕੀ ਕੀਤਾ ਮਾਪਿਆਂ….
ਡੋਲੀ ਚਾਵਾਂ ਨਾਲ ਵਿਦਾਈ ਕੀਤੀ ਜਦ ਡੋਲੀ ਘਰ ਪਹੁੰਚੀ ਤਾਂ ਡੋਲੀ ਵਾਲੀ ਕਾਰ ਦਾ ਡਰਾਈਵਰ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਮੈਂ ਤੇ ਬਕਾਇਆ ਪੈਸੇ ਲਏ ਬਗੈਰ ਡੋਲੀ ਨਹੀਂ ਉੱਤਰਣ /ਜਾਣ ਦੇਣੀ…..
ਹੁਣ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਸ਼ਰਮੋ ਸ਼ਰਮੀ ਉੱਤਰਨਾ ਪਿਆ ਤੇ ਸ਼ਗਨ ਇੰਨਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਕਾਰ ਵਾਲੇ ਦੇ ਬਕਾਇਆ ਪੈਸੇ ਦੇ ਸਕਦਾ ਉਹ ਅਾਪਣੇ ਘਰ ਵਾਲਿਆਂ ਕੋਲੋਂ ਪੈਸੇ ਲੈਨ ਚਲਾ ਗਿਆ ਪਿੱਛੇ ਬਾਕੀ ਵੀ ਸਾਰੇ ਕਾਰ ਵਿਚੋਂ ਉੱਤਰ ਗਏ…
: ਇਕੱਲੀ ਵਿਆਹ ਵਾਲੀ ਲੜਕੀ ਕਾਰ ਵਿੱਚ ਬੈਠੀ ਸੀ ਉਸਨੂੰ ਕਾਰ ਦਾ ਮਾਲਕ/ਡਰਾਈਵਰ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ ਭੈਣ ਜੀ ਵੈਸੇ ਮੇਰਾ ਕਹਿਣਾ ਨਹੀਂ ਬਣਦਾ ਪਰ ਤੁਸੀ ਇਸ ਮੁੰਡੇ ਵਿੱਚ ਵੇਖਿਅਾ ਕੀ ਏ ਆਹ ਕਾਰ ਦਾ ਕਿਰਾਇਆ ਵੀ ਮੰਗ ਤੰਗ ਕੇ ਦੇ ਰਹੇ ਨੇ ਉਸ ਵਾਸਤੇ ਵੀ ਇਹਨਾਂ ਕੋਲ ਪੈਸੇ ਹੈਨੀ ਤੁਸੀ ਚੰਗੇ ਭਲੇ ਘਰ ਦੇ ਬੱਚੇ ਹੋ ਕੇ ਕਿੱਥੇ ਪਿਆਰ ਪਾ ਲਿਆ, ਤੁਹਾਡੇ ਅਮੀਰ ਘਰ ਦੇ ਖਰਚੇ ਤੇ ਆਰਾਮ ਇੱਥੇ ਕਿੱਥੇ ਲੱਭਣੇ ਨੇ ਮਸਾਂ ਇਹ ਪੰਜ ਹਜਾਰ ਕਮਾਉਂਦਾ ਇੰਨੇ ਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਮੇਕਅਪ ਤੇ ਲਗ ਜਾਇਆ ਕਰਨੇ ਨੇ… ਇਹ ਤੇ ਤੁਹਾਡੀ ਅਮੀਰੀ ਰੰਗ ਰੂਪ ਤੇ ਡੁੱਲਿਆ ਤੁਸੀ ਇਹਦੇ ਵਿੱਚ ਕੀ ਵੇਖਿਆ???
ਤੇ ਕੁਝ ਹੋਰ ਵੀ ਗੱਲਾਂ ਉਸ ਲੜਕੀ ਨੂੰ ਕਹੀਆਂ /ਦੱਸੀਆਂ, ਉਹ ਬੁੱਤ ਬਣ ਸੁਣਦੀ ਰਹੀ, ਸ਼ਾਇਦ ਅੰਦਰਖਾਤੀ ਪਛਤਾ ਰਹੀ ਹੋਣੀ ਏ….. ਪਰ…. ਸਿਆਣੇ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਨਾ ਹੁਣ ਪਛੋਤਾਉਣ ਦਾ ਕੀ ਫਾਇਦਾ ਜਦ ਚਿੜੀਆਂ ਚੁੱਗ ਗਈਆਂ ਖੇਤ ਨੂੰ …

ਜਸਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ

ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਫੋਨ ਦਾ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਇੰਟਰਵਿਊ ਲਈ ਫੋਨ ਆਇਆ ਤਾਂ ਕਿਤੇ ਜਾ ਕੇ ਸੁੱਖ ਦਾ ਸਾਹ ਮਿਲਿਆ ਪਰ ਇੰਟਰਵਿਊ ਦਾ ਸਮਾਂ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਦਾ ਮਿਲਿਆ ਇਹੀ ਗੱਲ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ..ਹੁਣ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਇਹ ਸੋਚ ਸੀ ਕਿ ਕੱਲ੍ਹ ਨੂੰ ਕਿਹੜੇ ਕੱਪੜੇ ਪਹਿਨ ਕੇ ਜਾਵਾਂ ..ਕਿਉਂਕਿ ਗਿਣਵੇਂ ਜਿਹਾ ਹੀ ਸਮਾਨ ਸੀ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਤਾਂ..ਜੋ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਉਸਨੂੰ ਪ੍ਰੈਸ ਕਰਕੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਯਾਦ ਆਇਆ ਫਿਰ ਪੈਰਾਂ ਦਾ ..ਕਿ ਬੂਟ ਤਾਂ ਕਾਫੀ ਪੁਰਾਣੇ ਹੋ ਗਏ ਨੇ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਅਲਮਾਰੀ ਵਿਚੋਂ ਕੱਢ ਕੇ ਸਾਫ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ..ਤਾਂ ਉਹ ਸਮਾਂ ਯਾਦ ਆ ਗਿਆ ਜਦੋਂ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਪਹਿਨਿਆ ਸੀ..ਸ਼ਾਇਦ ਲਗਭਗ ਤਿੰਨ ਵਰ੍ਹੇ ਹੋ ਗਏ .. ਮੇਰੇ ਭੂਰੇ ਰੰਗ ਦੇ ਬੂਟ ..ਬਾਪੂ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਧਰੋਂ ਖਰੀਦ ਕੇ ਲਿਆਇਆ ਸੀ ਇੰਨੇ ਸੋਹਣੇ ਬੂਟ…..ਹਰ ਵਾਰ ਸੋਚਣਾ ਕਿ ਇਕ ਹੋਰ ਜੋੜੀ ਲੈ ਲਵਾਂਗਾ ਪਰ ਘਰ ਦੇ ਖਰਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵਾਰੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਆਈ ਪਰ ਸ਼ੁਕਰ ਹੈ ਕਦੇ ਇਹਨਾਂ ਨੇ ਮੇਰਾ ਸਾਥ ਨਹੀਂ ਛੱਡਿਆ ਸੀ..ਅਗਰ ਰੱਬ ਨੇ ਚਾਹਿਆ ਤਾਂ ਕੱਲ੍ਹ ਵਾਲੀ ਨੌਕਰੀ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲ ਜਾਉਗੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਵੀ ਬਾਪੂ ਦਾ ਹੱਥ ਵਟਾ ਲਊਂ ..ਅਤੇ ਇਕ ਜੋੜੀ ਜੁੱਤੀਆਂ ਦੀ ਵੀ ਲੈ ਲਵਾਂਗਾ…. ਸਾਫ ਤਾਂ ਹੋ ਗਏ ਹੁਣ ਪਾ ਕੇ ਵੇਖਦਾ ਕਿੰਝ ਲੱਗਦੇ ਨੇ ..ਜਦੋਂ ਪੈਰ ਵਿੱਚ ਜੁੱਤੀ ਪਾਈ ਤਾਂ ਸੱਜੇ ਪੈਰ ਦਾ ਅੰਗੂਠਾ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਆਇਆ ..ਸਾਰੀ ਹੀ ਸਿਲਾਈ ਖਰਾਬ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਤੇ ਇੰਨੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਨਾ ਹੀ ਕੋਈ ਮੋਚੀ ਨੇ ਮਿਲਣਾ ਸੀ ..ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਕੀ ਗੱਲ ਭੂਰਿਆ? ਆਪਾਂ ਤਾਂ ਇੰਨੀਆਂ ਵਾਟਾਂ ਤਹਿ ਕੀਤੀਆਂ ਨੇ.. ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਖਾਸ ਮੌਕੇ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਹੀ ਤੁਰਿਆ..ਅਤੇ ਹੱਸ ਪਿਆ ਕਿ ਕੱਲ੍ਹ ਵੇਖ ਲਵਾਂਗਾ ..ਸਵੇਰੇ-ਸਵੇਰੇ ਮੋਚੀ ਤੋਂ ਠੀਕ ਕਰਵਾ ਆਪਣੇ ਰਾਹ ਵੱਲ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਵਾਂਗਾ। ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਕਿੰਨੀ ਹੀ ਦੇਰ ਮੋਚੀ ਨੂੰ ਵੇਖਦਾ ਰਿਹਾ ਪਰ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹਨੇ ਆਉਣਾ ਸੀ …ਮੇਰਾ ਇੰਟਰਵਿਊ ਲਈ ਪਹੁੰਚਣਾ ਜਰੂਰੀ ਸੀ..ਰੱਬ ਦਾ ਨਾਮ ਲੈ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਰਾਹ ਵੱਲ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਿਆ। ਮੇਰੀ ਮਿਹਨਤ ਦਾ ਫਲ ਮਿਲਿਆ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਪਹਿਨਾਵੇ ਨੂੰ ਵੇਖਣ ਬਜਾਏ ਉਹਨਾਂ ਮੇਰੇ ਗਿਆਨ ਦਾ ਮੁੱਲ ਪਾਇਆ। ਆਉਂਦੇ ਹੋਇਆ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਭੂਰੇ ਨੂੰ ਸਿਲਾਈ ਕਰਵਾਈ ਅਤੇ ਆਖਿਆ ਹੁਣ ਤੂੰ ਠੀਕ ਹੀ ਰਹੀ ਅਜੇ ਤੇਰੀ ਬਹੁਤ ਜਰੂਰਤ ਹੈ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇਕ ਹੋਰ ਜੋੜਾ ਲਵਾਂਗਾ ਪਰ ਤੂੰ ਅੱਧ ਵਿਚਕਾਰ ਸਾਥ ਨਾ ਛੱਡੀ।ਮਾਲਕ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਮਹੀਨਾ ਸੋਹਣਾ ਲੰਘ ਗਿਆ ਅਤੇ ਪਹਿਲੀ ਤਨਖਾਹ ਵੀ ਮਿਲ ਗਈ..ਸੋਚਿਆ ਘਰ ਆਉਂਦਿਆਂ ਇਕ ਜੁੱਤੀਆਂ ਦਾ ਜੋੜਾ ਖਰੀਦਦਾ ਜਾਵਾਂਗਾ ।ਘਰ ਵਾਪਸੀ ਆਉਂਦਿਆਂ ਬੱਸ ਖਰਾਬ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਪੰਦਰਾਂ ਵੀਹ ਕੁ ਮਿੰਟਾਂ ਦਾ ਰਾਹ ਲਈ ਮੈਂ ਪੈਦਲ ਚੱਲਣ ਦਾ ਹੀ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਜੁੱਤੀਆਂ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਕੋਲ ਹੀ ਹੈ ….ਸੜਕ ਪਾਰ ਹੀ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਸੀ ਕਿ ਅਚਾਨਕ ਕੁਝ ਪੈਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਚੁੱਭ ਗਿਆ ..ਨੇੜੇ ਹੀ ਪੌੜੀਆਂ ਵੇਖ ਮੈਂ ਬੈਠ ਗਿਆ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਤੋਂ ਭੂਰੇ ਨੂੰ ਉਤਾਰਿਆ ਅਤੇ ਆਖਿਆ ਕੀ ਗੱਲ ਭੂਰੇ ਉਹ ਸਾਹਮਣੇ ਤੱਕ ਤਾਂ ਜਾਣਾ ਸੀ ਇੱਥੇ ਕਿਉਂ ਰੁਕਵਾਇਆ? ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਨਾਲ ਪੌੜੀਆਂ ‘ਤੇ ਬੈਠੇ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ,”ਕੀ ਹੋਇਆ ਵੀਰ ਜੀ?” ਮੈਂ ਜਦੋਂ ਉਸ ਵੱਲ ਤੱਕਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਕਿਤਾਬਾਂ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਫੜ੍ਹੀ ਬੈਠਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਆਖਿਆ,” ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਨਿੱਕੇ ਬਸ ਮੇਰੇ ਭੂਰੇ ਮਤਲਬ ..ਮੇਰੇ ਜੁੱਤੇ ..ਸਾਥ ਜਿਹਾ ਛੱਡਣ ਨੂੰ ਆਖਦੇ ..ਪਰ ਵੇਖੀ ਮੈਂ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇੰਝ ਕਰਨ ਨਹੀਂ ਦੇਣਾ ..ਆਖਰ ਮੇਰੇ ਬਾਪੂ ਜੀ ਨੇ ਦਿੱਤੇ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਜਨਮਦਿਨ ‘ਤੇ ” । ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਉਹ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਭਾਵੁਕ ਜਿਹਾ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਆਖਣ ਲੱਗਾ,”ਬਿਲਕੁਲ ਵੀਰੇ,ਜਿਵੇਂ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਜੁੱਤਿਆਂ ਦਾ ਸਾਥ ਨਹੀਂ ਛੱਡਿਆ “। ਉਹ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣੇ ਜੁੱਤੇ ਵਿਖਾਉਣ ਲੱਗ ਪਿਆ.. ਉਸਦੇ ਇਕ ਪੈਰ ਦੇ ਜੁੱਤੇ ਦਾ ਤਲਾ ਸਾਰਾ ਅਲੱਗ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਉਹਦੀਆਂ ਪੈਰਾਂ ਦੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਵਿਖਾਈ ਦੇ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ..ਇਉਂ ਜਾਪਦਾ ਸੀ ਕਿ ਕਿਸੇ ਸਮੇਂ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਰੰਗ ਕਾਲਾ ਹੋਵੇਗਾ ..ਜੋ ਹੁਣ ਤੱਕ ਸਲੇਟੀ ਰੰਗ ਦੇ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਖੁੱਭੀ ਉਸ ਸੂਲ ਨੂੰ ਕੱਢਦੇ ਹੋਏ ਮੈਂ ਉਸ ਬਾਰੇ ਜਾਣਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਆਖਿਆ ਮੈਂ ਇਥੇ ਨਾਲਦੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸੱਤਵੀਂ ਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦਾ ਸੀ.. ਬਾਪੂ ਜੀ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਗੁਜਰ ਗਏ ..ਮਾਂ ਘਰਾਂ ਦੇ ਨਿੱਕੇ ਮੋਟੇ ਕੰਮ ਕਰ ਸਾਡੇ ਘਰ ਦਾ ਖਰਚਾ ਚਲਾਉਂਦੀ ਹੈ… ਦੋ ਭੈਣਾਂ ਦਾ ਮੈਂ ਇਕਲੌਤਾ ਭਰਾ ਹਾਂ…ਇਸ ਵਾਰ ਫੀਸ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਮ ਨਹੀਂ ਹੋ ਪਾਇਆ ਤਾਂ ਮੈਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਟਿਊਸ਼ਨ ਦੇ ਰਿਹਾ। ਉਹਦੀਆਂ ਗੱਲ੍ਹਾਂ ਸੁਣ ਮੈਂ ਹੈਰਾਨ ਜਿਹਾ ਰਹਿ ਗਿਆ… ਮੈਂ ਉਹਦੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਚੁੱਕ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਨਾਪ ਲੈ ਲਿਆ ….ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲੀ ਦੁਕਾਨ ਤੋਂ ਉਸ ਲਈ ਜੁੱਤੀਆਂ ਦੀ ਜੋੜੀ ਲੈ ਆਇਆ ..ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਦੇਣ ਲਈ ਹੱਥ ਵਧਾਇਆ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਲੈਣ ਤੋਂ ਸਾਫ ਇਨਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਆਖਿਆ ਕਿ ਬਾਪੂ ਨੇ ਮੁਫਤ ਦੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਲੈਣ ਤੋਂ ਮਨਾਹੀ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਹਦੇ ਜਜ਼ਬੇ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਹੈਰਾਨ ਸੀ..ਫਿਰ ਮੈਂ ਇਹ ਆਖਿਆ,” ਅਗਰ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਇਕ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਲਵਾਂ, ਤਾਂ ਕੀ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਇਹ ਇਨਾਮ ਵਜੋਂ ਦੇ ਸਕਦਾ? ਕਿਉਂਕਿ ਫਿਰ ਤਾਂ ਇਹ ਤੇਰੀ ਮਿਹਨਤ ਦਾ ਫਲ ਹੋਵੇਗਾ।” ਇਹ ਸੁਣ ਉਹਨੇ ਵੀ ਸਹਿਮਤੀ ਪ੍ਰਗਟਾਈ। ਨਿਯਮ ਅਨੁਸਾਰ ਮੈਂ ਦਸ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਪੁੱਛਣੇ ਸੀ ਅਤੇ ਆਖਿਆ ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਸੱਤ ਸਹੀ ਹੋਣਗੇ ਤਾਂ ਇਹ ਜੁੱਤੇ ਤੇਰੇ। ਮੈਂ ਇੱਕ ਇੱਕ ਕਰਕੇ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਪੁੱਛਦਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਹ ਉੱਤਰ ..ਕੁੱਲ ਨੌ ਪ੍ਰਸ਼ਨਾਂ ਦੇ ਉੱਤਰ ਉਸਨੇ ਸਹੀ ਦਿੱਤੇ..ਉਹਨੂੰ ਜੇਤੂ ਆਖ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਉਹਦਾ ਇਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਉਹ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੋਇਆ …ਅਤੇ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਭੂਰੇ ਨਾਲ ਘਰ ਵੱਲ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਿਆ।
~ਗੁਰਦੀਪ ਕੌਰ