punjabi boliyan Jago

ਨੂੰਹਾਂ ਗੋਰੀਆਂ ਪੁੱਤਾਂ ਦੇ ਰੰਗ ਕਾਲੇ,
ਸਹੁਰਿਆ ਬਦਾਮ ਰੰਗਿਆ।

ਐਵੇਂ ਨਿੱਕੀ ਨੂੰਹ ਦੀਆਂ ਸਿਫਤਾਂ,
ਘਿਉ ਨੇ ਬਣਾਈਆਂ ਤੋਰੀਆਂ।

ਅਸਾਂ ਸੱਸ ਦਾ ਸੰਦੂਕ ਬਣਾਨਾ,
ਛੇਤੀ ਛੇਤੀ ਵਧ ਕਿੱਕਰੇ ।

ਮੇਰੀ ਸੱਸ ਭਰਮਾਂ ਦੀ ਮਾਰੀ,
ਹੱਸ ਕੇ ਨਾ ਲੰਘ ਵੈਰੀਆ।

ਸੱਸ ਮੇਰੀ ਨੇ ਸੱਗੀ ਕਰਾਈ
ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਪਾ ਕੁੜੇ .
ਰਾਂਝਾ ਮੇਰਾ ਨੂਣ ਤੇਲ ਵੇਚਦਾ
ਮੈਨੂੰ ਕਾਹਦਾ ਚਾਅ ਕੁੜੇ।

ਤਾਵੇ-ਤਾਵੇ-ਤਾਵੇ।
ਸਹੁਰਾ ਬਿਮਾਰ ਹੋ ਗਿਆ।
ਸੱਸ ਕੁੰਜ ਮਾਂਗ ਕੁਰਲਾਵੇ
ਲੱਤਾਂ ਬਾਹਾਂ ਘੱਟਦੀ ਫਿਰੇ
ਮੰਜੇ ਜੋੜ ਕੇ ਚੁਬਾਰੇ ਡਾਹਵੇ
ਦੁੱਧ ‘ਚ ਛੁਹਾਰੇ ਰਿੰਨ੍ਹ ਕੇ .
ਸੱਸ ਭਰ ਕੇ ਗਿਲਾਸ ਪਲਾਵੇ
ਦੋਹਾਂ ਦਾ ਪਿਆਰ ਦੇਖ ਕੇ
ਮੇਰਾ ਮਾਹੀ ਸ਼ਰਮਦਾ ਜਾਵੇ
ਸੱਸ ਦੀ ਦੁਖੱਲੀ ਜੁੱਤੀ ਨੂੰ
ਸਹੁਰਾ ਨਿੱਤ ਪਟਿਆਲੇ ਜਾਵੇ।

ਸੱਸੇ ਨੀ ਪੁੱਤ ਬਾਹਲੇ ਜਣ ਲਏ
ਘਰ ਦਾ ਬਣਾ ਲਿਆ ਠਾਣਾ ,
ਮੈਂ ਵੀ ਯੱਕੇ ਬਿਨਾਂ
ਯੱਕੇ ਬਿਨਾਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ।

ਸੱਸੀਏ ਨੀ ਪੁੱਤ ਬਹੁਤੇ ਜੰਮ ਲੈ
ਘਰ ਦੀ ਬਣਾ ਲਈਂ ਛਾਉਣੀ
ਚਾਇਨਾਂ ਸਿਲਕ ਬਿਨਾ
ਮੈਂ ਕੁੜਤੀ ਨਾ ਪਾਉਣੀ।

ਹਰਾ ਹਰਾ ਟਾਂਡਾ
ਉੱਤੇ ਦੁੱਮ ਏ ਜੁਆਰ ਦਾ
ਸੱਚ ਸੱਚ ਦੱਸੀਂ ਨੀ
ਸੱਸੇ ਪੁੱਤ ਕਿਹੜੇ ਯਾਰ ਦਾ।

ਸੱਸ ਮੇਰੀ ਨੇ ਗੰਢੇ ਤੜਕੇ
ਵੀਰ ਮੇਰੇ ਨੂੰ ਭੂਕਾਂ
ਪੇਕੇ ਸੁਣਦੀ ਸਾਂ
ਸੱਸ ਦੀਆਂ ਕਰਤੂਤਾਂ।