ਜੁਲਾਈ ਦੇ ਮਹੀਨੇ ਚ ਮੈਂ ਹਰਿਮੰਦਰ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਲਈ ਗਿਆ।ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਜਦ ਬੱਸ ਜ਼ੀਰਾ ਸ਼ਹਿਰ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚੀ ਤਾਂ ਇੱਕ ਬਿਹਾਰੀ ਮਜਦੂਰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਆ ਕੇ ਬੇਠ ਗਿਆ।ਮੀਂਹ ਜਾ ਪਿਆ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਥਾਂਈ ਠੰਡੀ ਹਵਾ ਆ ਰਹੀ ਸੀ। ਇੰਨੇ ਚ ਓਹਨੂੰ ਨੀਂਦ ਆ ਗਈ।ਨੀਂਦ ਏਨੀ ਗੁੜੀ ਆਈ ਕਿ ਉਹ ਮੇਰੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਸਿਰ ਰੱਖ ਸੁਤਾ ਰਿਹਾ।ਏ ਮੇਰੀ ਆਦਤ ਏ ਕੇ ਮੈਂ ਸੁਤੇ ਪਏ ਨੂੰ ਜਲਦੀ ਜਲਦੀ ਉਠਾਂਦਾ ਨਹੀਂ ।ਉਹ ਐਨੀ ਗੁੜੀ ਨੀਂਦ ਸੁੱਤਾ ਕੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਲਾਲਾਂ ਵੀ ਮੇਰੇ ਕੁੜਤੇ ਤੇ ਲਗ ਗਈਆਂ।ਇਹ ਬੱਸ ਚੰ ਬੈਠੀਆਂ ਸਵਾਰੀਆਂ ਲਈਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਦ ਕੋਈ ਉਠਾਣ ਦੀ ਥਾਂ ਤੇ ਫੋਟੋ ਖਿੱਚ ਰਿਹਾ ਸੀ।ਜਦ ਉਸਦੀ ਅੱਖ ਖੁੱਲੀ ਤਾ ਉਹ ਡਰ ਜਾ ਗਿਆ।ਅਜੇ ਕੁਝ ਕਹਿਣ ਈ ਲਗਾ ਸੀ ਮੈਂ ਅਗਿਓ ਕਿਹਾ ਕੋਈ ਨਾ ਟੇਂਸ਼ਨ ਨਾ ਲੈ ਮੇਰਾ ਕਿਹੜਾ ਕੁਝ ਘਸ ਗਿਆ ਕਿ ਪਤਾ ਮੇਰੇ ਮੋਢੇ ਦਾ ਸਰਾਣਾ ਲਾ ਕੇ ਤੂੰ ਸੁਪਨੇ ਰੂਪੀ ਮਹਿਲਾ ਚ ਸੁੱਤਾ ਪਿਆ ਹੋਵੇ ਜੇ ਮੈ ਤੈਨੂੰ ਉਠਾ ਦਿੰਦਾ ਤੇਰਾ ਸੁਪਨਾ ਟੁੱਟ ਜਾਣਾ ਸੀ।ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਨਰਮ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਜੋ ਕਿਹਾ ਮੈਂ ਦੱਸ ਨੀ ਸਕਦਾ।ਪਰ ਸਰਦਾਰ ਜੀ ਸਰਦਾਰ ਜੀ ਹੋਤੇ ਹੈਂ ਕਹਿ ਬੱਸ ਚੋਂ ਉਤਰ ਗਿਆ।
468
previous post