ਆਲ੍ਹਣਾ

ਦੋਨੋ ਜਣੇ ਦਰੱਖਤ ਦੀ ਕਿਸੇ ਟਾਹਣੀ ਦੇ ਖੁੰਜੇ ਜੇ ਚ ਬੈਠ ਕੇ ਸਵੇਰ ਹੋਣ ਦੀ ਰਾਹ ਦੇਖਦੇ ਰਹੇ…! ਸਵੇਰੇ ਦਾ ਸਾਫ ਮੌਸਮ ਦੇਖ ਕੇ ਦੋਨੋ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗਏ…! ਚਿੜਾ ਜੋਰ ਨਾਲ ਬੋਲਿਆ…, ਕੀ ਅਸੀਂ ਚਲੀਏ… ? ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ.. ? ਇੱਕਠੇ ਕਰੀਏ ਨਵੇਂ ਤੁਣਕੇ..?

ਚਿੜੀ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ…, ਬਸ ਚਿੜੇ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਇੱਕਟੱਕ ਦੇਖਦੀ ਰਹੀ…! ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਪਾਣੀ ਦੇਖ ਚਿੜਾ ਬੋਲਿਆ,, ‘ਪਾਗਲ, ਰੋ ਕਿਉਂ ਰਹੀ ਆ’?
“ਗੇਰਨਾ ਕਿਸਮਤ ਤੇ ਹੱਥ ਚ ਆ,,, ‘ਤੇ’ ਬਣਾਉਣਾ ਸਾਡੇ ਹੱਥ ਚ ਆ…!” ਹੋਰ ਕਿਹਦੀ ਮਦਦ ਦੀ ਰਾਹ ਵੇਖੀਏ..? ਅਸੀਂ ਇਨਸਾਨ ਥੋੜੀ ਆਂ…!
ਤੇ ਦੋਨੋ ਜਣੇ ਚੱਲ ਪਏ.., ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਨ..!

ਇਸੇ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਆ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਰੰਗ ਸੱਜਣਾ…!