ਸੰਝ-ਸਵੇਰਾ ਖ਼ਬਰਾਂ ਛਪੀਆਂ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਭੋਗ ਦੀਆਂ,
ਕੰਮਾਂ ਤੋਂ ਨਾ ਮੁੜ ਕੇ ਆਏ ਗੱਭਰੂ ਪੋਤੇ ਬਾਬੇ ਦੇ।
ਸੂਹੇ ਗੁਲਾਬ ਸਜਰੇ ਉਲਫ਼ਤ ਦੇ ਭਾਲ਼ਦੇ ਸਾਂ
ਸੂਲ਼ਾਂ ਦੇ ਖੁਭੇ ਨਸ਼ਤਰ ਨਫ਼ਰਤ ਦੇ ਤੀਰ ਯਾਰੋ
ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਹੇਠ ਮੈਨੂੰ ਜਿਹੜੇ ਲਿਤਾੜਦੇ ਨੇ
ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ‘ਤੇ ਜਾਊਂ ਅਮੀਰ ਯਾਰੋ
ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਮੇਰੀ ਇਹ ਦੂਰੀ ਧਰਤੀ ਤੋਂ ਅਸਮਾਨ ਨਹੀਂ,
ਨੈਣਾਂ ਰਸਤੇ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੇ ਮਹਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਇਆ ਕਰ।
ਝੱਖੜਾਂ ਦੀ ਰੁੱਤ ਅੰਦਰ ਦੀਵਿਆਂ ਦੀ ਸੁੱਖ ਮੰਗ
ਝੰਗੋ ਝੱਗ ਦਰਿਆ ਨੇ ਸਾਰੇ ਕਿਸ਼ਤੀਆਂ ਦੀ ਸੁੱਖ ਮੰਗ
ਜੰਗਲਾਂ ਨੂੰ ਰੌਂਧ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਸੈਂ ਐ ਬਸਤੀਏ
ਆ ਰਹੇ ਜੰਗਲ ਤੂੰ ਉਠ ਕੇ ਬਸਤੀਆਂ ਦੀ ਸੁਖ ਮੰਗ
ਵੇਲੇ ਦਾ ਕੈਦੋਂ ਕੀ ਮੈਥੋਂ ਲੱਭਦਾ ਏ,
ਰੋਟੀ ਲੱਭਦੀ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਹੀਰ ਵਿਆਹੁਣੀ ਕੀ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਅੱਗ ਅੰਦਰ ਠਰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਰਹਿਣ ਦੇ
ਮੌਤ ਦਾ ਸਾਮਾਨ ਇਹਨਾਂ ਕਰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਰਹਿਣ ਦੇ
ਆਪਣੇ ਹੀ ਦਿਲ ‘ਚ ਖੰਜਰ ਖੋਭ ਕੇ ਬੈਠੇ ਨੇ ਜੋ
ਇਹਨਾਂ ਉੱਤੇ ਰੇਸ਼ਮਾਂ ਦੇ ਪਰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਰਹਿਣ ਦੇ
ਕਲਪਨਾ ਤੇਰੀ ਸੂਰਤ ਦੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਖ਼ਾਬ ਨਾ ਬਣਦੀ,
ਤੁਸੀਂ ਆਏ ਨਾ ਘਰ ਮੇਰੇ ਤੁਹਾਡੀ ਯਾਦ ਹੀ ਆਈ।
ਵਿਛੜਨਾ ਚਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਹੁਣ
ਅਰਥ ਆਪਣੀ ਹੋਂਦ ਦੇ ਜਾਨਣ ਲਈ
ਕੋਈ ਆਖੇ ਇਹ ਜਾ ਕੇ ਯਾਰ ਦੇ ਪਾਸ।
ਕਦੀ ਆ ਆਪਣੇ ਬੀਮਾਰ ਦੇ ਪਾਸ।
ਲਿਆਓ ਓਸ ਨੂੰ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋਵੇ,
ਦਵਾ ਆਪਣੀ ਹੈ ਦਿਲਦਾਰ ਦੇ ਪਾਸ।
ਆ ਵਿਖਾਵਾਂ ਤੈਨੂੰ ਸੀਨਾ ਚੀਰ ਕੇ
ਕਿੰਜ ਗ਼ਮਾਂ ਸੰਗ ਚੂਰ ਹਾਂ ਤੇਰੇ ਬਿਨਾ
ਆਦਮੀ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਕਰਦੀ ਅਗਵਾਈ ਗਜ਼ਲ।
ਚਕਲਿਆਂ ‘ਚੋਂ ਨਿਕਲ ਕੇ ਹੁਣ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਆਈ ਗਜ਼ਲ।
ਰਾਤ ਦੇ ਕਾਲੇ ਸਾਗਰ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤਰ ਆਇਆ
ਦਿਨ ਦਾ ਗੋਡੇ ਗੋਡੇ ਨ੍ਹੇਰਾ ਡੋਬ ਗਿਆ