ਭੇਤੀ ਚੋਰ ਦੁਪਹਿਰੇ ਲੁੱਟਦੇ
ਪਾੜ ਲਾਉਣ ਪਿਛਵਾੜੇ
ਗਹਿਣੇ ਗੱਟੇ ਕਦੇ ਨਾ ਲੁੱਟਦੇ
ਲਾਹੁੰਦੇ ਕੰਨਾਂ ਦੇ ਵਾਲੇ
ਬਿਨ ਮੁਕਲਾਈਆਂ ਦੇ
ਪਲੰਘ ਘੁੰਗਰੂਆਂ ਵਾਲੇ।
ਜਿਹੜੇ ਸਬਰ ਸੰਤੋਖ ਦੇ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ
ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ
ਤਰੀਕੇ ਆਪ ਹੀ ਪੁੱਜ ਜਾਂਦੀ ਹੈ
ਜਿਲ੍ਹੇ ਸਿੰਘ ਭਾਈ ਖਾਟਣ ਨੈ ਗਿਆ ਥਾ
ਪਾਛੇ ਤੇ ਲੋਗਾਈ ਨੈ ਕਰਿਆ ਚਾਲਾ
ਜੌੜੇ ਜਾਮ ਧਰੇ ਰੀ ਮੇਰੀਆ ਸਖੀਆ
ਇਕ ਕਤੀ ਗੋਰਾ ਦੂਆ ਜਮ੍ਹਾ ਈ ਕਾਲਾ
ਏਕ ਤੋ ਜਮੀਓ ਚਾਚੇ ਜੈਸਾ
ਦੂਸਰਾ ਭੈਂਗੀ ਸੀ ਆਂਖਾਂ ਆਲਾ
ਇਸ਼ਕ ਜਿਹੜਾ ਹੌਸਲਾ ਬਖ਼ਸ਼ੇ ਨਾ ਮੰਜ਼ਿਲ ਪਾਣ ਦਾ
ਸਮਝ ਕੇ ਇਕ ਰੋਗ ਉਸ ਨੂੰ ਤਜ ਦਿਉ ਠੁਕਰਾ ਦਿਉ
ਕਲੀਆਂ ਕੋਲ ਰਹਿ ਕੇ ਵੀ ਨਜ਼ਾਕਤ ਤੋਂ ਰਹੇ ਵਾਂਝੇ
ਜਲਨ ਕਲੀਆਂ ਦੇ ਬਾਰੇ ਕਿਸ ਕਦਰ ਹੈ ਕੰਡਿਆਂ ਅੰਦਰ
ਆਰੀ! ਆਰੀ! ਆਰੀ!
ਸਾਹੇ ਦੀ ਤਰੀਕ ਬੰਨ੍ਹਤੀ,
ਕਰ ਲੈ ਪਟੋਲ੍ਹਿਆ ਤਿਆਰੀ।
ਲੱਡੂਆਂ ਨੇ ਤੂੰ ਪੱਟਤੀ,
ਤੇਰੀ ਤੋਰ ਪੱਟਿਆ ਪਟਵਾਰੀ।
ਟੇਢਾ ਚੀਰ ਕੱਢ ਕੇ,
ਲਿਆ ਡੋਰੀਆ ਉਤੇ ਨਸਵਾਰੀ।
ਤ੍ਰਿੰਝਣਾਂ ‘ਚ ਕੱਤਦੀ ਦੇ,
ਸੋਹਣੇ ਯਾਰ ਨੇ ਖਿੱਲਾਂ ਦੀ ਲੱਪ ਮਾਰੀ।
ਸੁਰਮਾ ਨਿੱਤ ਪਾਉਂਦੀ…..
ਗੱਭਰੂ ਪੱਟਣ ਦੀ ਮਾਰੀ।
ਚਮਚਿਆਂ ਤੋਂ ਉਸਤਾਦ ਤੇ ਕਾਵਾਂ
ਕੋਲੋਂ ਬਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਡਰਦੇ ਹੁੰਦੇ
ਹੋਰ ਤੇ ਹੋਰ ਤੇ ਨੀ,
ਮੈ ਵੀ ਵਸਾ ਭਾਈਆਂ ਦੇ ਜੋਰ ਤੇ ਨੀ,
ਮੈ ਵੀ
ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੋਂ ਡਰ ਕੇ ਜਿਊਂਇਆ।
ਜਿਊਂਦੇ ਜੀਅ ਵੀ ਮਰ ਕੇ ਜਿਊਂਇਆ।
ਮੌਤ ਨੇ ਫਿਰ ਫੁੰਕਾਰੇ ਮਾਰੇ,
ਖ਼ੁਦ ਸੰਗ ਵਾਅਦਾ ਕਰ ਕੇ ਜਿਊਂਇਆ।
ਸੱਪ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਕਾਹਤੋਂ ਲੜਜੇ
ਮੈਂ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰੀ
ਮਾਂ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਦਾਜ ਜੋੜਦੀ
ਸਣੇ ਬਾਗ ਫੁਲਕਾਰੀ
ਹਟ ਕੇ ਬਹਿ ਮਿੱਤਰਾ
ਸਭ ਨੂੰ ਜਵਾਨੀ ਪਿਆਰੀ
ਸੱਸ ਮੇਰੀ ਨੇ ਮੁੰਡੇ ਜੰਮੇ
ਜੰਮ-ਜੰਮ ਭਰੀ ਰਸੋਈ
ਸਾਰੇ ਮਾਂ ਵਰਗੇ
ਪਿਓ ਤੇ ਗਿਆ ਨਾ ਕੋਈ।
ਲੋਕ ਨਖੇਧੀ ਕਰਨ ਤਾਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ‘ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣਾ ਰਾਹ ਨਾ ਬਦਲੋ।
ਕਿਉਂ ਕਿ ਸਫਲਤਾ ਘਰ ਅੰਦਰ ਵੜ ਕੇ ਨਹੀਂ ਮੈਦਾਨ ‘ਚ ਉਤਰ ਕੇ ਮਿਲਦੀ ਹੈ।