ਪੱਥਰ ਸਰੀਰ ਖੂਨ ਮਿੱਤਰਾ ਦੇ ਗਾੜੇ
ਡੋਲ ਜਾਣ ਹੋਸਲੇ ਐਨੇ ਵੀ ਨੀ ਮਾੜੇ
ਹਾੜ ਦਾ ਮਹੀਨਾ,ਚੌਵੇਂ ਮੱਥੇ ਤੇ ਪਸੀਨਾ,
ਵੇ ਕੀ ਧੁੱਪ ਧੁੱਪ ਲਾਈ ਐ,
ਤਾਣ ਛੱਤਰੀ ਵੇ ਜਿਹੜੀ ਲੰਦਨੋ ਮਗਾਈ ਐ,
ਤਾਣ
ਮੁੜ ਕੇ ਨਾ ਚੜੇ ਸੂਰਜ,
ਹੋਵੇ ਸੁਬ੍ਹਾ ਨਾ ਬੇਸ਼ੱਕ,
ਇੱਕ ਰਾਤ ਵਸਲ ਦੀ ਤੂੰ,
ਮੇਰੇ ਹੀ ਨਾਮ ਕਰ ਦੇ।
ਅੱਕ ਦੀ ਨਾ ਕਰਦਾ
ਢੱਕ ਦੀ ਨਾ ਕਰਦਾ
ਦਾਤਣ ਕਰਦਾ ਕਰੀਰ ਦੀ ਨੀ
ਇਹਨੂੰ ਚੜ੍ਹੀ ਐ ਜਵਾਨੀ ਹੀਰ ਦੀ ਨੀ।
ਪਤਲਿਆ ਗੱਭਰੂਆ ਵੱਢਦਾ ਬੇਰੀਆਂ
ਚਿਣ ਚਿਣ ਲਾਉਣਾ ਝਾਫੇ
ਹਾਕ ਨਾ ਮਾਰੀਂ ਮੇਰੇ ਸੁਣਦੇ ਮਾਪੇ
ਸੈਣ ਨਾ ਮਾਰੀਂ ਮੈਂ ਆਜੂੰ ਆਪੇ
ਚਿੱਟੇ ਦੰਦਾਂ ਤੇ ਫਿਰਗੀ ਬਰੇਤੀ
ਡੂੰਘੇ ਪੈ ਗਏ ਘਾਸੇ
ਲੌਂਗ ਕਰਾ ਮਿੱਤਰਾ
ਮਛਲੀ ਪਾਉਣਗੇ ਮਾਪੇ ।
ਇੱਕ ਰਚਨਾਤਮਕ ਇਨਸਾਨ ਆਪਣਾ ਮੁਕਾਮ
ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਰੱਖਦਾ ਹੈ,
ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਹਰਾਉਣ ਦੀ ਨਹੀਂ।
ਜ਼ਖ਼ਮ ਆਪਣੇ ਸਾਂਭ ਕੇ ਸੀਨੇ ‘ਚ ਰੱਖੇ ਮੈਂ ਸਦਾ
ਕੌਣ ਕਹਿੰਦੈ ਯਾਦ ਦਿਲ ’ਚੋਂ ਮੈਂ ਭੁਲਾਈ ਯਾਰ ਦੀ
ਤੋਰਾ! ਤੋਰਾ! ਤੋਰਾ!
ਕੰਤ ਮੇਰਾ ਹੈ ਬਹੁਤ ਨਿਆਣਾ,
ਨਹੀਂ ਟਾਹਲੀ ਦਾ ਪੋਰਾ।
ਖਿੱਦੋ ਖੂੰਡੀ ਰਹੇ ਖੇਡਦਾ,
ਕਰੇ ਨਾ ਘਰਾਂ ਦਾ ਫੇਰਾ।
ਕਣਕ ਤਾਂ ਸਾਡੀ ਖਾ ਲੀ ਡਬਰਿਆਂ,
ਸਰ੍ਹੋਂ ਨੂੰ ਖਾ ਗਿਆ ਢੋਰਾ।
ਕੰਤ ਨਿਆਣੇ ਦਾ,
ਲੱਗ ਗਿਆ ਹੱਡਾਂ ਨੂੰ ਝੋਰਾ।
ਹੱਸਦੇ ਚਿਹਰੇ ਪਿੱਛੇ ਸੱਜਣਾ ਰਾਜ ਬੜੇ ਨੇ
ਕਾਂਵਾਂ ਨੂੰ ਬੋਲਣ ਦੇ ਅੱਗੇ ਬਾਜ਼ ਖੜੇ ਨੇ….
ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਪੰਜ ਪੰਜ ਵੰਗਾਂ,
ਸੱਸ ਨੂੰ ਦੇ ਤੀ ਘੜੀ,
ਵੇ ਮਾਂ ਤੇਰੀ ਟਾਇਮ ਦੇਖ ਕੇ ਲੜੀ,
ਵੇ ਮਾਂ …….
ਸੁਣ ਲਵੋਗੇ? ਸੱਚ ਦੱਸਾਂ ਰੋਟੀਆਂ ਦਾ?
ਔਰਤਾਂ ਹਾਂ, ਮੁੱਲ ਹੈ ਇਹ ਬੋਟੀਆਂ ਦਾ।
ਅੱਕ ਦੀ ਨਾ ਕਰਦਾ
ਢੱਕ ਦੀ ਨਾ ਕਰਦਾ
ਦਾਤਣ ਕਰਦਾ ਮੋੜ੍ਹੇ ਦੀ
ਤੈਨੂੰ ਚੜ੍ਹੀ ਐ ਜਵਾਨੀ ਲੋਹੜੇ ਦੀ।