ਵਕਤ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬੋਲੇ ਗਏ ਸ਼ਬਦ,, ਵਕਤ ਤੋਂ
ਪਹਿਲਾਂ ਤੋੜੇ ਗਏ ਫਲ, ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਵਿਅਰਥ ਹਨ.
ਧੁੱਪ ਕੋਸੀ ਲਹਿਰਾਂ ਚੁੰਮਦੀ
ਸਮੁੰਦਰ ਲਵੇ ਕਚੀਚ ਤੂੰ
ਚੁੰਮਿਆ ਮੇਰਾ ਮੱਥੜਾ ਮੈਂ
ਅੱਖੀਆਂ ਲਈਆਂ ਮੀਚ।
ਜਾਂਦੀ ਕੁੜੀਏ ਚੱਕ ਲਿਆ ਸੜਕ ਤੋਂ ਡੋਈ
ਨੀ ਪਹਿਲਾਂ ਮੁੰਡਾ ਮਿੱਤਰਾਂ ਦਾ
ਲਾਵਾਂ ਵਾਲੇ ਦਾ ਉਜਰ ਨਾ ਕੋਈ ਨੀ.
ਹਾਰ ਗਿਆਂ ਲਈ ਹਰ ਗੁੰਦਾਈ ਫਿਰਦੇ ਨੇ
ਫੁੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਤਲਵਾਰ ਛੁਪਾਈ ਫਿਰਦੇ ਨੇ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਘਾਰਵੇ।
ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵਿੱਚ ਦੀ,
ਵਾਂਗ ਸੱਪਣੀ ਮੇਹਲਦੀ ਜਾਵੇ।
ਕੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਦੋ ਵਾਲੀਆਂ,
ਇੱਕ ਨੱਕ ਵਿੱਚ ਲੌਂਗ ਸਜਾਵੇ।
ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਨੱਚ ਪਤਲੋ,
ਲੱਕ ਨਾ ਜਰਬ ਖਾ ਜਾਵੇ।
ਜਦੋ ਜਵਾਨੀ ਜੋਰ ਸੀ ਵੇ ਜਾਲਮਾ,
ਵੰਝਲੀ ਵਰਗਾ ਬੋਲ ਸੀ ਵੇ ਜਾਲਮਾ,
ਵੰਝਲੀ ……….,
ਹੁਣ ਤਾਂ ਮੰਡੀ ‘ਚ ਇਹੀਓ ਚੱਲੇਗਾ,
ਖੋਟਾ ਸਿੱਕਾ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਰੱਖੀਂ,
ਛੜਾ ਛੜੇ ਨੂੰ ਦੇਵੇ ਸੈਨਤਾਂ
ਸੰਤੀ ਹੱਸਦੀ ਰਹਿੰਦੀ
ਮੁਸ਼ਕੀ ਚੋਬਰ ਦੇ
ਜਦੋਂ ਨਾਰ ਸਾਹਮਣੇ ਬਹਿੰਦੀ
ਦੇਖ ਦੇਖ ਮੱਚੇ ਕਾਲਜਾ
ਆਰੀ ਛੜੇ ਦੀ ਹਿੱਕ ਤੇ ਖਹਿੰਦੀ
ਰੰਨਾਂ ਵਾਲੇ ਰਹਿਣ ਹੱਸਦੇ
ਗਮੀ ਛੜਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਰਹਿੰਦੀ
ਛੜਿਓ ਸਬਰ ਕਰੋ
ਹੁਣ ਨਾ ਰੋਪਨਾ ਪੈਂਦੀ।
ਸੁਪਨੇ ਉਹ ਨਹੀਂ ਜੋ ਤੁਸੀਂ – ਨੀਂਦ ਵਿਚ ਦੇਖੋ, ਸੁਪਨੇ
ਉਹ ਹਨ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨੀਂਦ ਨਾ ਆਉਣ ਦੇਣ
ਮੁਹੱਬਤ ਦੇ ਸਬੂਤ ਨਾ ਮੰਗਿਆ ਕਰ
ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੈ ਈ ਕੀ?
ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਉੱਤੇ ਧੂੜਾਂ ਜੰਮੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਝਾੜੀ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਜ਼ਿਲਦਾਂ ਸਾਂਭ ਰਹੇ ਨੇ ਝੱਲੇ ਵਰਕੇ ਪਾੜੀ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਰੇਹੜਾ।
ਦੇਹਲੀ ਵਿੱਚ ਡਾਹ ਲਿਆ ਚਰਖਾ,
ਮਹਿਕ ਗਿਆ ਘਰ ਵਿਹੜਾ।
ਪੂਣੀਆਂ ਦੋ ਕੱਤੀਆਂ,
ਟੁੱਟ ਪੈਣੇ ਦਾ ਗਿਆਰਵਾਂ ਗੇੜਾ।
ਨਾਜਕ ਪਤਲੋ ਨੂੰ………..,
ਪਾ ਲਿਆ ਨਾਗ-ਵਲ ਕਿਹੜਾ ?