ਤਰ ਵੇ ਤਰ ਵੇ ਤਰ ਵੇ,
ਤੂੰ ਕਿੰਨਾ ਸੁਣੀਦਾ,
ਮੈ ਇੰਲਤਾ ਦੀ ਜੜ ਵੇ,
ਤੂੰ ਮਿੰਨਾ …….,
ਕੇਡਾ ਚੰਗਾ ਹੁੰਦਾ ਜੇ ਇਹ ਕਣਕ ਦੇ ਦਾਣੇ ਹੁੰਦੇ,
ਕੂੜਾ ਫੋਲਣ ’ਤੇ ਨਿੱਕਲੇ ਨੇ ਜਿਹੜੇ ਹੀਰੇ ਪੰਨੇ।
ਢਾਈਆਂ-ਢਾਈਆਂ-ਢਾਈਆਂ
ਚੱਲਿਆ ਨਾ ਜ਼ੋਰ ਮਿੱਤਰਾ
ਨਾ ਚੱਲੀਆਂ ਚਤਰਾਈਆਂ
ਹੋ ਗਈ ਮਜਬੂਰ ਮਿੱਤਰਾ
ਵੇ ਨਾ ਲੱਗੀਆਂ ਤੋੜ ਨਿਭਾਈਆਂ
ਮਾਪਿਆਂ ਤੋਰ ਦਿੱਤੀ
ਕਰ ਕੇ ਬੇਪਰਵਾਹੀਆਂ।
ਚੰਗੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਲੋਕ ਹਲਕੀਆਂ
ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਦਿਲਚਸਪੀ ਨਾਲ ਸੁਣਦੇ ਹਨ।
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਫੁੱਲ ਤੇ ਕਲੀਆਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਹਾਰ ਦੇਂਦੇ ਓ
ਖ਼ਤਾ ਮੈਥੋਂ ਹੋਈ ਕਿਹੜੀ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਖਾਰ ਦੇਂਦੇ ਓ
ਵਾ-ਵਾ ਕਿ ਮਿਰਚਾਂ ਕੌੜੀਆਂ
ਮਾਮੀ ਕੰਜਰੀ ਸੂ ਪਈ
ਉਹਨੇ ਜੰਮੀਆਂ ਕਤੂਰੀਆਂ ਜੌੜੀਆਂ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਰਾਈਆਂ।
ਮਾਪੇ ਭਗਤਾਂ ਨੇ,
ਕੁੜੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਸਕੂਲੀਂ ਲਾਈਆਂ।
ਧੁੰਮਾਂ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ,
ਜਿਸ ਮੈਦਾਨੇ ਧਾਈਆਂ।
ਕਲਪਨਾ ਚਾਵਲਾ ਨੇ,
ਅੰਬਰੀਂ ਪੀਘਾਂ ਪਾਈਆਂ।
ਤੈ ਘਰ ਜੰਮਿਆ ਪੁੱਤ ਵੇ ਨਰਿੰਜਣਾ,
ਠੇਕੇ ਬਹਿ ਕੇ ਬੁੱਕ ਵੇ ਨਰਿੰਜਣਾ,
ਠੇਕੇ …….,
ਲਾਹਨਤ ਹੈ ਮੇਰੇ ਹੋਣ ‘ਤੇ ਨਜ਼ਦੀਕੀਆਂ ਸਮੇਤ,
ਮੇਰੇ ਕਰੀਬ ਹੋ ਕੇ ਉਹ ਏਨਾ ਉਦਾਸ ਸੀ।
ਕੀਲਾ-ਕੀਲਾ-ਕੀਲਾ
ਹਿਜਰ ਤੇਰੇ ਦਾ ਮਾਰਿਆ ਗੱਭਰੂ
ਸੁੱਕ ਕੇ ਹੋ ਗਿਆ ਤੀਲਾ
ਬਈ ਖਾ ਕੇ ਮਹੁਰਾ ਮਰ ਜਾਊਗਾ
ਜੱਟੀਏ ਜੱਟ ਅਣਖੀਲਾ
ਭਲਕੇ ਉੱਡਜੇਂਗੀ
ਕਰ ਮਿੱਤਰਾਂ ਦਾ ਹੀਲਾ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੋਹਫੇ ਦਿੰਦੀ ਰਹੇਗੀ ਦੁੱਖਾਂ, ਗ਼ਮਾਂ, ਹਾਸਿਆਂ,
ਅਤੇ ਹਾਦਸਿਆਂ ਦੇ, ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਬੂਲ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖੋ
ਚੰਗੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੀ ਸਿਫਤ ਕਰਨ ਨਾਲ, ਸਵੈ-ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਵੱਧਦਾ ਹੈ।