punjabi written Shayari

ਆਪਾਂ ਤੇ ਬਸ ਆਪਣੇ ਦੁਖ ਸੁਖ ਸਹਿਜ ਸੁਭਾਅ ਹਾਂ ਫੋਲ ਰਹੇ
ਕਿਉਂ ਪੌਣਾਂ ਵਿਚ ਹਲਚਲ ਹੋਵੇ ਕਿਉਂ ਸਿੰਘਾਸਨ ਡੋਲ ਰਹੇ

ਜਸਵਿੰਦਰ

‘ਦਰਸ਼ਨ ਬੇਦੀ’ ਹੁਣ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਤੇਰੇ ਵਰਗੇ ਉਦਮੀ ਕਿੱਥੇ।
ਜੀਵਨ ਸੰਗ ਜੋ ਟੱਕਰ ਲੈਂਦੇ ਐਸੇ ਐਸੇ ਜ਼ੁਲਮੀ ਕਿੱਥੇ।
ਅੱਜ ਦੇ ਟੀ. ਵੀ. ਕਲਚਰ ਨੇ ਹੈ ਹਰ ਇਕ ਰਿਸ਼ਤਾ ਮਿੱਟੀ ਕੀਤਾ,
ਧੀਆਂ ਪੁੱਤ ਹੁਣ ਸ਼ਰਮੋਂ ਸੱਖਣੇ, ਹੁਣ ਉਹ ਬਾਬਲ ਧਰਮੀ ਕਿੱਥੇ।

ਦਰਸ਼ਨ ਬੇਦੀ

ਏਤੀ ਮਾਰ ਪਈ ਕੁਰਲਾਣੈ’ ਤੇਰਾ ਹੰਝੂ ਨਾ ਕਿਰਿਆ
ਤੂੰ ਨਾਨਕ ਦੇ ਬੋਲਾਂ ਸਾਹਵੇਂ ਕੀਕਣ ਅੱਖ ਉਠਾਵੇਂਗਾ

ਹਰਭਜਨ ਸਿੰਘ ਹੁੰਦਲ

‘ਅਨਵਰ’ ਦੇ ਠੂਠੇ ਅੰਦਰ ਅੱਜ ਸ਼ੁਅਲੇ ਦਿਸਣ ਤਾਂ ਅਜ਼ਬ ਨਹੀਂ,
ਜੋ ਵੀ ਟੁਰਿਆ ਏ ਬਾਗਾਂ ‘ਚੋਂ ਦੋ ਚਾਰ ਸ਼ਰਾਰੇ ਲੈ ਟੁਰਿਆ।

ਗੁਲਾਮ ਯਾਕੂਬ ਅਨਵਰ (ਪਾਕਿਸਤਾਨ)

ਪੱਕੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਕਣਕਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਅੱਗ ਵਿਖਾਇਆ ਕਰ
ਪੱਕੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਕਣਕਾਂ ਤੇ ਨਾ ਮੀਂਹ ਵਰਾਇਆ ਕਰ
ਮੰਦਰ ਵਿਚ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਤੂੰ ਕਿਸ ਨੂੰ ਚਲਿਆ ਏਂ
ਰਸਤੇ ਦੇ ਵਿਚ ਰੋਂਦਾ ਹੋਇਆ ਬਾਲ ਹਸਾਇਆ ਕਰ

ਪਿਆਰਾ ਸਿੰਘ

ਇਕ ਗੱਲ ਪੁੱਛਾਂ ਰੱਬਾ ਤੈਨੂੰ ਦੇ ਸਕੇਂਗਾ ਉਤਰ ਮੈਨੂੰ
ਕੁੱਲੀਆਂ ਵਿਚ ਹਨੇਰਾ ਐਪਰ ਮਹਿਲਾਂ ਵਿਚ ਸਵੇਰਾ ਕਿਉਂ ਹੈ

ਇੰਦਰਜੀਤ ਹਸਨਪੁਰੀ

ਬੇਅਦਬੀ ਮਾਫ਼ ਅਜ ਮੂੰਹ ਗੋਰਿਆਂ ਦੇ ਪੀਲੇ ਪੀਲੇ ਨੇ
ਤੇ ਮਾਲਕ ਹੋਣੀਆਂ ਦੇ ਕਾਲੇ ਕਾਲੇ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਹਨ

ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਅਵਾਰਾ

ਇਹ ਊਣੇ ਜਾਮ ਸਾਕੀ ਤੇਰੇ ਊਣੇ-ਪਨ ਦੇ ਸੂਚਕ ਨੇ
ਇਧਰ ਮੇਰੀ ਤ੍ਰੇਹ ਮੰਗਦੀ ਮੈਖ਼ਾਨੇ ਤੇ ਮੈਖ਼ਾਨਾ

ਤਖ਼ਤ ਸਿੰਘ

ਕਿਸੇ ਸ਼ਾਹਬਾਜ਼ ਨੂੰ ਕਿੰਜ ਖੌਫ਼ ਇਸ ਦੀ ਧਾਰ ਤੇ ਆਉਂਦੈ
ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਸਿਰਫ਼ ਇਹਦੇ ਨਾਲ ਚਿੜੀਆਂ ਹੀ ਡਰਾਈਆਂ ਨੇ

ਸੁਰਜੀਤ ਜੱਜ

ਤੁਸਾਂ ਤਲਵਾਰ ਪਰਖੀ ਹੈ ਸਦਾ ਹੀ ਚੂੜੀਆਂ ਉਤੇ
ਜ਼ਰਾ ਦੱਸੋ ਇਹ ਲੋਹੇ ਨੂੰ, ਮੁਖ਼ਾਤਿਬ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੁੰਦੀ

ਫ਼ੈਜ਼ ਅਹਿਮਦ ਫ਼ੈਜ

ਓ ਖ਼ਾਕ ਨਸ਼ੀਨੋਂ ਉਠ ਬੈਠੋ ਉਹ ਵਕਤ ਕਰੀਬ ਆ ਪਹੁੰਚਾ ਹੈ।
ਜਦ ਤਖ਼ਤ ਗਿਰਾਏ ਜਾਵਣਗੇ ਜਦ ਤਾਜ ਉਛਾਲੇ ਜਾਵਣਗੇ
ਕਟਦੇ ਵੀ ਚਲੋ ਵਧਦੇ ਵੀ ਚਲੋ ਬਾਂਹਵਾਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸਿਰ ਵੀ ਬਹੁਤ
ਚਲਦੇ ਵੀ ਚਲੋ ਕਿ ਹੁਣ ਡੇਰੇ, ਮੰਜ਼ਿਲ ਤੇ ਹੀ ਡਾਲੇ ਜਾਵਣਗੇ

ਫ਼ੈਜ਼ ਅਹਿਮਦ ਫ਼ੈਜ

ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਆਪ ਹੀ ਛਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਏ,
ਸਮਾਂ ਬਦਲ ਕੇ ਤੋਰ, ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਕੀ ਆਖਾਂ।

ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ ਪੰਛੀ