ਮੈਂ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਜਿੰਦਗੀ ਲਈ ਰੌਸ਼ਨੀ ਮੰਗੀ ਸੀ ,
ਤੂੰ ਤਾਂ ਕਮਲਿਏ ਅੱਗ ਹੀ ਲਗਾਤੀ
ਚਿੜੀਆਂ ਦਾ ਫ਼ਿਕਰ ਕਿੰਨਾ ਸਾਰੇ ਨਿਜ਼ਾਮ ਤਾਈਂ
ਹਰ ਆਲ੍ਹਣੇ ਦੀ ਰਾਖੀ ਸ਼ਿਕਰੇ ਬਿਠਾ ਗਏ ਨੇ
ਧੁੱਪਾਂ ’ਚ ਕੁਝ ਕਹੇਗਾ ਬਾਰਸ਼ ’ਚ ਕੁਝ ਕਹੇਗਾ
ਇਕ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਐਸਾ ਹਰ ਘਰ ‘ਚ ਲਾ ਗਏ ਨੇ
ਵੱਖੋ-ਵੱਖ ਗੁਰਧਾਮ ਨੇ, ਵੱਖੋ-ਵੱਖ ਸ਼ਮਸ਼ਾਨ।
ਕਣ ਕਣ ਦੇ ਵਿੱਚ ਰਮ ਰਿਹਾ, ਆਖਣ ਨੂੰ ਭਗਵਾਨ।
ਅੱਜ ਵੀ ਕਰਾ ਉਡੀਕਾ ਤੇਰੀਆ
ਬੈਠ ਬਰੂਹਾਂ ਤੇ ਕਦ ਮੇਲ ਹੋਣਗੇ
ਚੰਦਰਿਆ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਰੂਹਾਂ ਦੇ
ਲਗ ਗਈ ਬੇੜੀ ਕਿਨਾਰੇ ਤੇ ਜ਼ਰੂਰ
ਇਕ ਮੁਸਾਫ਼ਿਰ ਵੀ ਮਗਰ ਜ਼ਿੰਦਾ ਨਹੀਂ
ਘਰ ਦੀ ਛੱਤ ਤੱਕ ਹੀ ਨਾ ਰਹਿ ਜਾਵੇ ਨਜ਼ਰ,
ਅੱਖ ਦੀ ਕਿਸਮਤ ’ਚ ਕੋਈ ਅੰਬਰ ਲਿਖੋ।
ਤਾਰੇ ਟੁਟਿਆ ਦੇ ਵਾਂਗੂੰ ,
ਪੱਤੇ ਸੁਕਿਆ ਦੇ ਵਾਂਗੂੰ ,
ਮੈਨੂੰ ਦਿਲ ਚੋ ਭੁਲਾਗੀ ,
ਮੇਰੇ ਮੁਕਿਆ ਦੇ ਵਾਂਗੂੰ ,
ਕਹਿਰ ਕੀਤਾ ਯਾਰੋ ਓਹਨੇ ,
ਸਾਨੂੰ ਜਿਹਤੋ ਨਾ ਉਮੀਦ ਸੀ ,
ਉਹੀ ਦੇ ਗਈ ਏ ਧੋਖਾ
ਜਿਹੜੀ ਰੂਹ ਦੇ ਕਰੀਬ ਸੀ…
ਸ਼ੀਸ਼ੇ ‘ਤੇ ਜੰਮ ਗਈ ਹੈ ਪੰਛੀ ਦੀ ਚੀਕ ਵੇਖੋ
ਪਾਣੀ ’ਤੇ ਵੀ ਸਦੀਵੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਲੀਕ ਵੇਖੋ
ਸਾਹਿਲ ‘ਤੇ ਹੀ ਡਬੋ ਕੇ ਐਵੇਂ ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਫੇਰੋ
ਮੇਰੇ ਮਰਨ ਦਾ ਮੰਜ਼ਰ ਹੁਣ ਅੰਤ ਤੀਕ ਵੇਖੋ”
ਲੱਗੀਆ ਦੇ ਰੋਗ ਮਾੜੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ
ਜਿੰਨਾ ਨੂੰ ਮਹੋਬਤ ਬਦਲੇ ਮਹੋਬਤ ਮਿਲੇ
ਉਹ ਲੋਗ ਕਰਮਾਂ ਵਾਲੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ
ਕਦੇ ਮੇਰੇ ਵੀ ਦਿਨ ਸਨ ਖੂਬਸੂਰਤ ਕਹਿਕਸ਼ਾਂ ਵਰਗੇ
ਤਿਰੇ ਪਿੱਛੋਂ ਮਗਰ ਲਗਦੇ ਨੇ ਹੁਣ ਸੁੰਨੀ ਸਰਾਂ ਵਰਗੇ
ਸ਼ਿਕਸਤਾ ਮਕਬਰੇ ਸੁੰਨੇ ਪਏ ਨੇ ਹੁਕਮਰਾਨਾਂ ਦੇ
ਕਿਸੇ ਫਾਈਲ ਨਾ ਮਨਜ਼ੂਰ ਹੋਈਆਂ ਅਰਜ਼ੀਆਂ ਵਰਗੇ
ਛੱਡੋ ਸੁਫ਼ਨੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੋਈਆਂ ਗੱਲਾਂ ਪਿਛਲੇ ਪਹਿਰ ਦੀਆਂ।
ਸਾਗਰ ਦੇ ਪਿੰਡੇ ‘ਤੇ ਰਹੀਆਂ ਪੈੜਾਂ ਕਿਹੜੀ ਲਹਿਰ ਦੀਆਂ।
ਹਰ ਗੱਲ ਸਾਝੀ ਕਰਨੀ ਪਰ ਸਹੀ ਵਕਤ ਦੀ ਉਡੀਕ ਹੈ।
ਹਾਲੇ ਤੇਰੀ ਮਹਿਫ਼ਿਲ ਦੇ ਵਿਚ ਸਾਡੀ ਚੁੱਪ ਹੀ ਠੀਕ ਹੈ।