punjabi sithniyan

ਕੀ ਬਣ ਠਣ ਆਏ ਜਨੇਤੀਓ ਵੇ
ਨਿਰਾ ਢੋਰਾਂ ਦਾ ਬੱਗ ਵੇ
ਰਾਮਣ ਦੀ ਸੈਨਾ ਨਿਰੇ ਬਾਂਦਰਾਂ ਦਾ ਟੋਲਾ (ਰਾਵਣ)
ਕੱਠੇ ਤਾਂ ਹੋਏ ਲਾਈਲੱਗ ਵੇ
ਗੱਲ੍ਹਾਂ ‘ਤੇ ਲਾ ਲੋ ਕਾਲਸ ਦੇ ਟਿੱਕੇ
ਥੋਨੂੰ ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਜਾਵੇ ਲੱਗ ਕੇ
ਮੂੰਹ ਸਿਰ ਕਰ ਲੋ ਕਾਲੇ ਪੀਲੇ
ਥੋਡੇ ਛਿਪ ਜਾਣੇ ਮੁੰਹਾਂ ਦੇ ਕੱਜ ਕੇ

ਤਣੀਆਂ ਕਨਾਤਾਂ ਤੰਬੂ ਝੂਲਦੇ
ਬਾਬਲ ਰਾਜੇ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਧੰਨ ਧੰਨ ਵੇ
ਭਰੀਏ ਪੰਚੈਤ ਵਿਚ ਬਾਬਲ ਰਾਜਾ
ਜਿਉਂ ਤਾਰਿਆਂ ਵਿਚ ਚੰਨ ਵੇ
ਭਰੀਏ ਪੰਚੈਤ ਵਿਚ ਕੁੜਮ ਕੰਜਰ ਦਾ
ਜਿਉਂ ਖੜਦੁੰਮੀ ਜਿਹੀ ਰੰਨ ਵੇ

ਹੋਰ ਜਨੇਤੀ ਪੇੜੇ ਖਾਂਦੇ
ਕੁੜਮ ਤਾਂ ਮੰਗੇ ਬਤਾਊਂ
ਬੇ ਕੁੜਮਾ ਜਾਰਨੀ ਦਿਆ
ਤੂੰ ਤਾਂ ਨਿਰਾ ਘਾਊਂ ਮਾਊਂ

ਕੁੜਮ ਦੈਂਗੜਾ ਕੂੜਮਣੀ ਸਾਂਢਣੀ
ਸਾਡੀ ਬੀਬੀ ਦੇ ਬਸਣੇ ਦਾ ਕੀ ਹੱਜ ਵੇ
ਕੁੜਮਣੀ ਤਾਂ ਅਜੇ ਢੱਠੀ ਬਛੇਰੀ
ਉਹਨੂੰ ਜੰਮ ਜੰਮ ਆਵੇ ਨਾ ਰੱਜ ਕੇ
ਅਜੇ ਤਾਂ ਉਹਦੀ ਉਮਰ ਨਿਆਣੀ
ਉਹਨੇ ਜੰਮਣਾ ਸ਼ਰੀਕ ਲਾਉਣੀ ਬੱਜ ਵੇ
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਜੀਜਾ ਮਾਂ ਦਾ ਪਰੇਸ਼ਨ ਕਰਾਦੇ
ਨਹੀਂ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਕਹਿ ਅੱਗਾ ਕੱਜ ਕੇ

ਜਨੇਤੀਓ ਲਾੜਾ ਸਿਰੇ ਦਾ ਜੱਭਲ
ਤੁਸੀਂ ਲੀਰਾਂ ਦਾ ਬੁੱਧੂ ਲਿਆਏ ਵੇ
ਨਾ ਸੇਹਰਾ ਨਾ ਕਲਗੀ ਬੇ ਗਾਸਿਓ (ਇਕ ਗਾਲ੍ਹ)
ਨੰਗੇ ਮੂੰਹ ਵਿਆਮ੍ਹਣ ਆਏ ਵੇ
ਨਾਂ ਗੁੱਟ ਘੜੀ ਨਾ ਹੱਥ ਗਾਨਾ
ਕੀ ਭੈਣਾਂ ਦੇਣ ਨੂੰ ਆਏ ਵੇ

ਵਾਹ ਵਾਹ ਕਿ ਚਰਖਾ ਧਮਕਦਾ
ਹੋਰ ਤਾਂ ਲਾੜਾ ਚੰਗਾ ਭਲਾ
ਪਰ ਨਾਲਾ ਰਹਿੰਦਾ ਲਮਕਦਾ
ਵਾਹ ਵਾਹ ਕਿ ਚਿਣਗਾਂ ਦਗਦੀਆਂ
ਹੋਰ ਤਾਂ ਲਾੜਾ ਦੇਖਣਾ ਪਾਖਣਾ
ਪਰ ਨਲੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਵਗਦੀਆਂ

ਹਮ ਘਰ ਸਾਜਨ ਆਏ
ਹਮਾਰੇ ਭਾਗ ਭਲੇ
ਅਸੀਂ ਸ਼ਗਨਾਂ ਨਾਲ ਸਦਾਏ
ਹਮਾਰੇ ਭਾਗ ਭਲੇ

ਮਾਮੀ ਬੂਰ ਦੇ ਲੱਡੂ ਖੱਟਦੀ ਐ
ਬੱਟ ਬੱਟ ਆਲੇ ਰੱਖਦੀ ਐ
ਮਾਮਾ ਖਾਣ ਨੂੰ ਮੰਗਦਾ ਸੀ
ਮਾਰ ਮਾਰ ਤਾਲੇ ਰੱਖਦੀ ਐ

ਮਾਮੀ ਫਾਤਾਂ ਨਿਕਲ ਗਈ
ਨਿਕਲ ‘ਗੀ ਖਸਮ ਨਾਲ ਲੜਕੇ
ਮਾਮਾ ਕਹਿੰਦਾ ਮੌਜ ਬਣੀ
ਲਾਮਾਂਗੇ ਤੇਲ ਦੇ ਤੜਕੇ

ਅਸੀਂ ਆਈਆਂ ਬਾਟਾਂ ਝਾਗ
ਨੀ ਬੀਬੀ ਮਖਾਣੇ ਬੈਂਦੀ ਹਾਜਰ ਕਰ
ਅਸੀਂ ਨੀ ਖਾਂਦੇ ਤੇਰੀ ਜਮਾਰ
ਕਣਕ ਰਜਾਦੀ ਹਾਜਰ ਕਰ

ਮੱਕੀ ਦਾ ਦਾਣਾ ਰਾਹ ਵਿਚ ਬੇ
ਬਚੋਲਾ ਨੀ ਰੱਖਣਾ ਬਿਆਹ ਵਿਚ ਬੇ
ਮੱਕੀ ਦਾ ਦਾਣਾ ਟਿੰਡ ਵਿਚ ਬੇ
ਬਚੋਲਾ ਨੀ ਰੱਖਣਾ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਬੇ
ਮੱਕੀ ਦਾ ਦਾਣਾ ਖੂਹ ਵਿਚ ਬੇ
ਬਚੋਲਾਨੀ ਰੱਖਣਾ ਜੂਹ ਵਿਚ ਬੇ

ਡੁਬਦੀ ਬੇੜੀ ਬੰਨੇ ਲਾਈ ਭੰਤਿਆ (ਛਾਂਟਮਾ ਸਾਕ ਕਰਾਇਆ ਭੰਤਿਆ)
ਬੇ ਕੋਈ ਬਹੁ ਲਿਆਂਦੀ ਬੇ ਛਾਂਟ
ਤੂੰ ਹਜੇ ਬੀ ਨਿੱਕਾ ਕੱਤਿਆ
ਤੈਂ ਪਾਉਣੀ ਸੀ ਬਚੋਲੇ ਨੂੰ
ਬੇ ਦਿਲਾਂ ਦਿਆ ਹੌਲਿਆ ਬੇ-ਛਾਂਪ