ਮਿੱਤਰਾ ਦੀ ਅੱਖ ਹੁਣ ਬਣਗੀ ਰਡਾਰ ਨੀ ,
ਰੰਨਾ ਦੀ ਕੀ ਲੋੜ ਸਾਡੇ ਰੱਬ ਜਿਹੇ ਯਾਰ ਨੀ
ਜੇ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ ਹੀ, ਨਾ ਹੁੰਦਾ ਦਿਲ ’ਚ ਮੇਰੇ ਫਿਰ,
ਭਲਾਂ ਕਿਉਂ ਪੂਣੀਆਂ ਬਣ ਬਣ, ਮੈਂ ਚਰਖੇ ਕੱਤਿਆ ਜਾਂਦਾ।
ਰਾਹਾਂ ਤੇਰੀਆਂ ‘ਚ ਖੜ੍ਹ ਬਦਨਾਮ ਨੀ ਕਰਨਾ ਤੈਨੂੰ
ਮੁੱਲ ਇੱਜ਼ਤ ਦਾ ਪਾਵਾਂਗੇ ਇਹ ਵਾਅਦਾ ਹਜ਼ੂਰ ਜੀ
ਲੋਕ ਅਕਸਰ ਮੌਕਿਆਂ ਦੀ ਘਾਟ ਕਰਕੇ ਨਹੀਂ, ਦ੍ਰਿੜ੍ਹ ਇਰਾਦੇ ਦੀ ਅਣਹੋਂਦ ਕਰਕੇ ਅਸਫਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
ਫੁੱਲ ਸਰਘੀ ਦਾ ਖਿੜੇਗਾ ਕਾਲੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ
ਪੀਂਘ ਸਤਰੰਗੀ ਪਵੇਗੀ ਕਾਲੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ
ਤੂੰ ਚੁੱਪ ਵੀ ਰਹਿਣਾ ਸਿੱਖ ਮਨਾ ਕੋਈ ਲਾਭ ਨੀ ਬਹੁਤਾ ਬੋਲਣ ਨਾਲ
ਮੈ ਸੁਣਿਆ ਬੰਦਾ ਰੁਲ ਜਾਂਦਾ ਬਹੁਤੇ ਭੇਤ ਦਿਲਾ ਦੇ ਖੋਲਣ ਨਾਲ
ਧਰਮ ਪੁਜਾਰੀ ਵੰਡ ਰਿਹਾ, ਨਫ਼ਰਤ ਦਾ ਪਰਸ਼ਾਦ।
ਆਖੋ ਉਹਨੂੰ ਰਹਿਣ ਦੇ, ਬਸਤੀ ਨੂੰ ਆਬਾਦ।
ਕੁੱਝ ਗੱਲਾਂ ਤੂੰ ਸੁਣ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਕੁੱਝ ਗੱਲਾਂ ਮੈਂ ਕਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ
ਕੁੱਲ ਗੱਲਾਂ ਤੂੰ ਕਰ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਕੁੱਝ ਗੱਲਾਂ ਮੈਂ ਜਰ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ
ਹੁਣ ਨਾ ਉਸ ਨੇ ਮੁੜ ਕੇ ਆਉਣਾ ਇਉਂ ਨਾ ਵਕਤ ਗੁਆ
ਇਕ ਵਾਰੀ ਜੋ ਪਾਣੀ ਪੁਲ ਦੇ ਹੇਠੋਂ ਗੁਜ਼ਰ ਗਿਆ
ਤਾਰੇ ਟੁਟਿਆ ਦੇ ਵਾਂਗੂ , ਪੱਤੇ ਸੁਕਿਆ ਦੇ ਵਾਂਗੂੰ ,
ਮੈਨੂੰ ਦਿਲ ਚੋ ਭੁਲਾਗੀ , ਮੇਰੇ ਮੁਕਿਆ ਦੇ ਵਾਂਗੂੰ ,
ਕਹਿਰ ਕੀਤਾ ਯਾਰੋ ਓਹਨੇ ,ਸਾਨੂੰ ਜਿਹਤੋ ਨਾ ਉਮੀਦ ਸੀ ,
ਉਹੀ ਦੇ ਗਈ ਏ ਧੋਖਾ ਜਿਹੜੀ ਰੂਹ ਦੇ ਕਰੀਬ ਸੀ
ਮੇਰੇ ਸਬਰਾਂ ਨੂੰ ਪਰਖੋ ਨਾ, ਹਾਂ ਮੈਂ ਵੀ ਆਦਮੀ ਆਖ਼ਰ,
ਮੇਰੇ ਸਬਰਾਂ ਦਾ ਪਿਆਲਾ ਭਰ ਗਿਆ ਤਾਂ ਫੇਰ ਨਾ ਕਹਿਣਾ।
ਤੇਰਾ ਹੋਣਾ ਵੀ ਐਤਵਾਰ ਵਰਗਾ ਈ ਐ ਸੁੱਕਦਾ
ਕੁਛ ਨੀ ਕੀ ਕਰੀਏ, ਬਸ ਚਾਅ ਬਹੁਤ ਹੁੰਦਾ