Punjabi Bolian

ਆਰੀ-ਆਰੀ-ਆਰੀ
ਲੱਛਾ ਪੁੱਛੇ ਬੰਤੀ ਨੂੰ
ਤੇਰੀ ਕੈ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨਾਲ ਯਾਰੀ
ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਕੀ ਗਿਣਨਾ
ਮੇਰੇ ਯਾਰਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਭਾਰੀ
ਇੱਕ ਤਾਂ ਪਕਾਵੇ ਰੋਟੀਆਂ
ਦੂਜਾ ਜਾਵੇ ਰਾੜ੍ਹੀ
ਤੀਜਾ ਦਾਲ ਧਰੇ
ਖੂਬ ਮਸਾਲਿਆਂ ਵਾਲੀ
ਚੌਥਾ ਦੁੱਧ ਰਿੜਕੇ
ਪੰਜਵਾਂ ਪੂੰਝੇ ਮਧਾਣੀ
ਛੇਵਾਂ ਕੁਤਰਾ ਕਰੇ
ਸੱਤਵਾਂ ਪਿਆ ਮੱਝੀਆਂ ਨੂੰ ਲਿਆਵੇ
ਅੱਠਵੇਂ ਨੇ ਜ਼ੁਲਮ ਕਰਿਆ
ਬੋਤੀ ਪੀੜ ਲਈ ਝਾਂਜਰਾਂ ਵਾਲੀ
ਐਹ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਪਤਲੋ
ਜਿਹੜੀ ਰੇਲ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਜਾਵੇ
ਗੱਲ ਸੁਣ ਤੂੰ ਮੁੰਡਿਆ
ਜੁੱਤੀ ਡਿੱਗ ਪਈ ਸਿਤਾਰਿਆਂ ਵਾਲੀ
ਡਿੱਗ ਪਈ ਡਿੱਗ ਪੈਣ ਦੇ
ਇੱਕ ਦੀਆਂ ਦਵਾਦੂੰ ਚਾਲੀ
ਨਿਉਂ ਕੇ ਚੱਕ ਪਤਲੇ
ਗੱਦ ਘੁੰਗਰੂਆਂ ਵਾਲੀ।

ਗਾਨੀ! ਗਾਨੀ! ਗਾਨੀ!
ਮੂੰਹ ਦਾ ਮਿੱਠ ਬੋਲੜਾ,
ਪਰ ਦਿਲ ‘ਚ ਰੱਖੇ ਬੇਈਮਾਨੀ।
ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਚੱਲੀ ਚਰਚਾ,
ਸਾਡਾ ਹੋਰ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਸਾਨੀ।
ਸੂਹਾ ਰੰਗ ਲਾਲ ਬੁੱਲ੍ਹੀਆਂ,
ਪਾ ਲਈ ਤੇਰੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ।
ਵੇ ਚੱਲ ਲਿਆ ਮੋਰ ਬਣ ਕੇ,
ਮੇਰੀ ਡਿੱਗ ਪਈ ਚਰ੍ਹੀ ਵਿਚ ਗਾਨੀ।

ਇਸ਼ਕ ਮੁਸ਼ਕ ਗੁੱਝੇ ਨਾ ਰਹਿੰਦੇ
ਲੋਕ ਸਿਆਣੇ ਕਹਿੰਦੇ
ਬਾਗਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਕਲੀਆਂ ਉੱਤੇ
ਆਣ ਕੇ ਭੌਰੇ ਬਹਿੰਦੇ
ਲੋਕੀ ਭੈੜੇ ਸ਼ੱਕ ਕਰਦੇ
ਚਿੱਟੇ ਦੰਦ ਹੱਸਣੋਂ ਨਾ ਰਹਿੰਦੇ।

ਆਰੀ! ਆਰੀ! ਆਰੀ!
ਬਾਹਮਣਾਂ ਦੀ ਬੰਤੋ ਦੀ,
ਠੇਕੇਦਾਰ ਨਾਲ ਯਾਰੀ।
ਅੱਧੀਏ ਦਾ ਮੁੱਲ ਪੁੱਛਦੀ,
ਫੇਰ ਬੋਤਲ ਪੀ ਗਈ ਸਾਰੀ।
ਪੀ ਕੇ ਗੁੱਟ ਹੋ ਗਈ,
ਠਾਣੇਦਾਰ ਦੇ ਗੰਡਾਸੀ ਮਾਰੀ।
ਦੇਖੀਂ ਧੀਏ ਮਰ ਨਾ ਜਾਈਂ,
ਮੇਰੀ ਦੁੱਧ ਮੱਖਣਾਂ ਦੀ ਪਾਲੀ।
ਦੇਖੀਂ ਧੀਏ ਮਰ ਨਾ ਜਾਈਂ,
ਮੇਰੀ ਬੋਤੇ ਵਾਂਗੂੰ ਸ਼ਿੰਗਾਰੀ
ਸਾਹਿਬਾਂ ਮੂਨ ਬਣੀ,
ਫੇਰ ਮਿਰਜ਼ਾ ਬਣਿਆ ਸ਼ਿਕਾਰੀ।