ਬਾਪ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਦੰਮਾਂ ਦਾ ਲੋਭੀ
ਦੰਮ ਕਰਾ ਲਏ ਢੇਰੀ
ਘਰ ਨਾ ਦੇਖਿਆ ਦਰ ਨਾ ਦੇਖਿਆ
ਉਮਰ ਨਾ ਦੇਖੀ ਮੇਰੀ
ਕੰਠਾ ਮਿੱਤਰਾਂ ਦਾ
ਹੋ ਗਿਆ ਕੱਲਰ ਵਿੱਚ ਢੇਰੀ।
Jago Boliyan
ਕੁੜਮਾ ਜੋਰੋ ਸੋਹਣੀ ਸੁਣੀਂਦੀ
ਬਿਕਦੀ ਦੇਖੀ ਵਿਚ ਬਜਾਰ
ਪੰਜ ਰੁਪੱਈਏ ਕਾਜੀ ਮੰਗਦਾ
ਪੰਜੇ ਮੰਗਦਾ ਲੰਬੜਦਾਰ (ਠਾਣੇਦਾਰ)
ਪੰਜ ਰੁਪਈਏ ਉਹ ਬੀ ਮੰਗਦਾ
ਜਿਸ ਭੜੂਏ ਦੀ ਨਾਰ
ਝਾਵਾਂ! ਝਾਵਾਂ! ਝਾਵਾਂ!
ਗੱਡੀ ਚੜ੍ਹਦੇ ਨੂੰ,
ਹੱਥੀਂ ਕਢਿਆ ਰੁਮਾਲ ਫੜਾਵਾਂ।
ਜੱਗ ਭਾਵੇਂ ਰਹੇ ਦੇਖਦਾ,
ਤੇਰਾ ਦਿਲ ਤੇ ਲਿਖ ਲਿਆ ਲਾਵਾਂ।
ਧੂੜ ਤੇਰੇ ਚਰਨਾਂ ਦੀ,
ਮੈਂ ਚੁੱਕ ਕੇ ਮੱਥੇ ਨਾਲ ਲਾਵਾਂ।
ਜਿਥੋਂ ਜਿਥੋਂ ਤੂੰ ਲੰਘਿਆ,
ਉਹ ਮਹਿਕ ਗਈਆਂ ਨੇ ਰਾਹਾਂ।
ਸੱਦ ਪਟਵਾਰੀ ਨੂੰ …..
ਜਿੰਦ ਮਿੱਤਰਾਂ ਦੇ ਨਾਂ ਲਾਵਾਂ।
ਖੁੰਢਾਂ ਉੱਤੇ ਬੈਠਾ ਮੁੰਡਾ, ਤਾਸ਼ ਪੱਤਾ ਖੇਡਦਾ,
ਬਾਜੀ ਗਿਆ ਹਾਰ, ਮੁੰਡਾ ਸੱਪ ਵਾਗੂੰ ਮੇਲਦਾ,
ਬਾਜੀ ……,
ਬੋਹੇ ਬੁਢਲਾਡੇ ਟੁੱਟੀ ਗੱਡੀ
ਖਲਕਤ ਮਰ ਗਈ ਭਾਰੀ
ਪੰਜ ਸੌ ਤਾਂ ਉੱਥੇ ਮਰਿਆ ਬਾਣੀਆ
ਨੌਂ ਸੌ ਮਰੀ ਕਰਾੜੀ
ਚਿੱਟੇ ਦੰਦ ਕੌਡੀਆਂ ਵਰਗੇ
ਦੁੱਖ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਭਾਰੀ
ਜੀਜਾ ਨਾ ਮਿਲਣੀ .
ਰੋਗਣ ਕੀਤੀ ਸਾਲੀ।
ਰਾਈ! ਰਾਈ! ਰਾਈ!
ਅੱਖੀਆਂ ‘ਚ ਨੀਂਦ ਨਾ ਪਵੇ,
ਦਾਰੂ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਯਾਰ ਨੇ ਪਿਲਾਈ।
ਵੱਢ ਵੱਢ ਮੰਜਾ ਖਾਂਵਦਾ,
ਹੁਣ ਫੜ ਕੇ ਬੈਠ ਜਾ ਬਾਹੀ।
ਉਮਰ ਨਿਆਣੀ ਵਿਚ ਮੈਂ,
ਐਵੇਂ ਭੁੱਲ ਕੇ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਲਾਈ।
ਹੌਂਕਿਆਂ ‘ਚ ਮੈਂ ਰੁਲ ਗਈ,
ਜਿੰਦ ਸੁੱਕ ਕੇ ਤਬੀਤ ਬਣਾਈ।
ਵੇ ਇਕ ਵਾਰੀ ਫੜ ਮਿੱਤਰਾ,
ਜਿਹੜੀ ਛੱਡ ਗਿਆ ਨਰਮ ਕਲਾਈ।
ਕੱਚ ਦੇ ਗਲਾਸ ਉੱਤੇ ਨੂਠੀ,
ਨੀ ਐਡੀ ਕਿ ਤੂੰ ਜੈਲਦਾਰਨੀ,
ਕਾਹਤੋਂ ਪਈ ਏ ਮੜਕ ਨਾਲ ਫੂਕੀ,
ਨੀ ਐਦੀ ..
ਰੜਕੇ-ਰੜਕੇ-ਰੜਕੇ
ਰਾਹ ਪਟਿਆਲੇ ਦਾ
ਫੇਰ ਜੱਟ ਤੇ ਬਾਣੀਆਂ ਲੜ ਪਏ
ਬਾਣੀਏ ਦੀ ਧੋਤੀ ਖੁੱਲ੍ਹ ਗਈ
ਫੇਰ ਜੱਟ ਦਾ ਚਾਦਰਾ ਖੜਕੇ
ਬਿਨ ਮੁਕਲਾਈਆਂ ਤੇ
ਬਿਜਲੀ ਸਮਾਨੋਂ ਕੜਕੇ।
ਲਾੜੇ ਭੈਣਾਂ ਬਾਗ ‘ਚ ਬੜਗੀ
ਤੋੜ ਲਿਆਈ ਡੰਡੀ
ਤੇਰੇ ਕੰਡਾ ਲੱਗੂਗਾ
ਨਾ ਤੋੜੀ ਮੁਸ਼ਟੰਡੀ
ਸੁਣ ਲੈ ਸੋਹਣੀਏ ਯਾਰ ਤੇਰਾ,
ਅੱਜ ਦਿਲ ਦੀ ਘੁੰਡੀ ਖੋਹਲੇ।
ਲੁੱਟੀਆਂ ਰੀਝਾਂ ਸੁਫਨੇ ਸਾਡੇ,
ਪਿਆਰ ਅਸਾਂ ਦੇ ਰੋਲੇ।
ਇਹ ਸਿਰਫਿਰੇ ਪੁਰਾਣੇ ਬੁੱਢੇ,
ਨੇ ਗੋਲਿਆਂ ਦੇ ਗੋਲੇ।
ਇਹ ਸਾਰ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਕੀ ਜਾਨਣ,
ਮੂੰਹ ਭੈੜੇ ਬੜਬੋਲੇ।
ਪਿਆਰ ਦੀ ਇਹ ਕਰਨ ਨਿਖੇਧੀ,
ਕੁਫ਼ਰ ਬੜੇ ਨੇ ਤੋਲੇ।
ਸਮਝ ਇਸ਼ਾਰੇ ਨੂੰ,
ਯਾਰ ਤੇਰਾ ਕੀ ਬੋਲੇ।
ਕਿਹੜੇ ਪਾਸਿਉ ਆਈ ਏ ਤੂੰ ਫੁੱਲ ਵਾਗੂੰ ਟਹਿਕਦੀ,
ਪਲ ਵਿੱਚ ਰੂਪ ਵਟਾ ਆਈ ਏ,
ਨੀ ਕਿਹੜੇ ਗੱਭਰੂ ਨੂੰ ਨਾਗ ਲੜਾ ਆਈ ਏ,
ਨੀ ਕਿਹੜੇ ………
ਆਓ ਕੁੜੀਓ ਥੋਨੂੰ ਵੀਰ ਦਿਖਾਵਾਂ
ਵੀਰ ਦਿਖਾਵਾਂ ਮੇਰੇ
ਚਿੱਟੇ ਕੁੜਤੇ ਨਾਭੀ ਚਾਦਰੇ
ਮੋਢੇ ਰਫਲ ਸਜਾਈ
ਨਾ ਨੀ ਕਿਸੇ ਦੇ ਮੋੜੇ ਮੁੜਦੇ
ਨਾ ਹੀ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਡਰਦੇ
ਵਿੱਚ ਦਰਿਆਵਾਂ ਦੇ ,
ਕਾਗਜ਼ ਬਣ ਕੇ ਤਰਦੇ।