ਅਰਸ਼ ਦੇ ਵਰਕੇ `ਤੇ ਇੱਕ ਸੋਨੇ ਦਾ ਫ਼ਿਕਰਾ ਬਣ ਗਈ।
ਟੁੱਟ ਗਏ ਤਾਰੇ ਦੀ ਅੰਤਿਮ ਲੀਕ ਚਰਚਾ ਬਣ ਗਈ।
ਹੋਲੀ-ਹੋਲੀ ਉਹਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਨਾ ਛੱਡਨਾ ਆ,
ਕੋਈ ਤਾਂ ਮਦਦ ਕਰੋ ਮੇਰੀ, ਮੈਂ ਉਹਨੂੰ ਦਿਲੋਂ ਕੱਡਨਾ ਆ
ਉਹ ਅੰਦਰੋਂ ਦੇ ਜ਼ਹਿਰਾਂ ਦਾ ਭਰਿਆ ਪਿਆਲਾ
ਨਾ ਜਾ ਦੇ ਉਹਦੀ ਤੂੰ ਮਿਠੜੀ ਬਾਣੀ ਉਪਰ
ਨਵੇਂ ਸਾਲ ਚ ਨਵੀਂ ਮਹੁੱਬਤ ਕਰਾਂਗੇ
ਕਿਸੇ ਦੇ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਦਾ ਇਹ ਆਖਰੀ ਮਹੀਨਾ ਐ
ਤੇਰਾ ਛੱਡ ਜਾਣਾ , ਮੇਰਾ ਟੁੱਟ ਜਾਣਾ,
ਬਸ ਜਜ਼ਬਾਤਾਂ ਦਾ ਧੋਖਾ ਸੀ,
ਇਕ ਹੋਰ ਸਾਲ ਬੀਤ ਗਿਆ,
ਬਿਨ ਤੇਰੇ ਇਕ ਪਲ ਵੀ ਕੱਢਣਾ ਔਖਾ ਸੀ
ਆਪਣੇ ਸਹੀ ਹੋਣ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਾਰਨ ਇਸਤਰੀ ਚੁੱਪ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਪਰ ਆਪਣੇ ਸਹੀ ਹੋਣ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਵਾਲਾ ਪੁਰਸ਼, ਬੋਲੀ ਹੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਸੁਣਿਆ ਸੁਣ ਲੈਂਦਾ ਓਹ ਸੱਭ ਦੀ ਇਕ ਤਰਲਾ ਮੈਂ ਵੀ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਤੇਰੇ ਲਈ
ਸਜ਼ਾ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ਗੁਜ਼ਰੇ ਹੋਏ ਵਕਤ ਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਪਤਾ ਨਹੀ ਕਿਉ
ਇਹ ਬਾਜ਼ੀ ਤੇਰੇ ਹੱਥ ਕਿੰਜ ਆਉਂਦੀ ਝੱਲੀਏ
ਤੂੰ ਦਹਿਲਾ ਸੀ ਕਿਉਂ ਸੁੱਟਿਆ ਰਾਣੀ ਉਪਰ
ਹਾਲ ਨਾ ਪੁੱਛ ਹਾਲ ਨੂੰ ਕੀ
ਤੇਰੇ ਬਿਨਾਂ ਮਾੜੇ ਹੀ ਨੇ
ਤੂੰ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਤੇ ਮੈਂ ਕੱਲਾ ਜਿਹਾ ਜਾਪਦਾ
ਉਂਝ ਕੋਲ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਹੀ ਨੇ
ਕੋਈ ਹਸਾ ਗਿਆ ਕੋਈ ਰਵਾ ਗਿਆ ਚੱਲੋ
ਐਨਾ ਹੀ ਕਾਫੀ ਆਮੈਨੂੰ ਜਿਉਂਣਾ ਤਾ ਸਿੱਖਾ ਗਿਆ
ਬਚਪਨ ਵਿਚ ਬੂਟ ਨਾ ਹੋਣ ਕਾਰਨ, ਨੰਗੇ ਪੈਰਾਂ ਨਾਲ ਟੁਰਨ ਕਰਕੇ, ਪੈਰਾਂ ਦੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਫੈਲ ਜਾਣ ’ਤੇ, ਜੀਵਨ ਭਰ ਕੋਈ ਬੂਟ, ਪੂਰੇ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੇ।