ਚਲੋ ਉਹ ਤਖ਼ਤ ‘ਤੇ ਬੈਠਾ ਹੈ ਕਰ ਕੇ ਕਤਲ ਆਵਾਜ਼ਾਂ,
ਮੁਬਾਰਕਬਾਦ ਵੀ ਦੇਵਾਂਗੇ, ਮਾਤਮ ਵੀ ਮਨਾਵਾਂਗੇ।
ਮੈਂ ਕਣੀਆਂ ਨੂੰ ਦਰੱਖਤਾਂ ਤੋਂ ਉਤਾਂਹ ਦੇਖ ਨਾ ਸਕਿਆ।
ਮੈਂ ਉਸ ਦੇ ਜ਼ਖ਼ਮ ਨੂੰ ਉਸ ਜ਼ਖ਼ਮ ਤੀਕਰ ਜਾਣ ਨਾ ਸਕਿਆ।
ਵਿਖਾਵੇ ਵਾਸਤੇ ਹੀ ਰੰਗ ਠੋਸੇ ਹੋਣ ਜਿਸ ਅੰਦਰ,
ਖ਼ਿਮਾ ਕਰਨਾ ਮੈਂ ਐਸੇ ਸ਼ਿਅਰ ਹਰਗਿਜ਼ ਕਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ।
ਮੈਂ ਤਾਂ ਪਿਆ ਸਾਂ ਸਿਵੇ ਦੀ ਸਵਾਹ ਬਣ ਕੇ
ਤੂੰ ਆ ਉੱਲਰੀ ਲੰਮੀ ਜੇਹੀ ਆਹ ਬਣ ਕੇ
ਪੀਰੋ ਪੀਆ ਪਾਇ ਕੇ ਸੁਹਾਗਣਿ ਹੋਈ
ਨਿਮਾਜਾ ਰੋਜ਼ੇ ਛੁਟਿ ਗਏ ਮਸਤਾਨੀ ਹੋਈ
ਤੁਸਾਂ ਨੂੰ ਮੁਬਾਰਕ ਲੇਫ ਤਲਾਈਆਂ
ਸਾਨੂੰ ਮੁਬਾਰਕ ਜੁੱਲੀ ਦੀਵਾ ਜਗਦਾ ਰਹੇ
ਇਕੋ ਇਸ਼ਕ ਸਲਾਮਤ ਸਾਡਾ
ਸਾਥੋਂ ਚੂਰੀ ਡੁੱਲੀ ਦੀਵਾ ਜਗਦਾ ਰਹੇ
ਕੀ ਹੋਣਾ ਸੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਦਨਾਮ ਉਲਟੇ ਬਣ ਗਏ ਨਾਇਕ,
ਬਣਾਈਆਂ ਸੀ ਜੋ ਖੰਭਾਂ ਤੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਡਾਰਾਂ ਦਾ ਕੀ ਬਣਿਆ।
ਖ਼ੁਦਾ ਵੀ ਵੇਖ ਕੇ ਭਿਸ਼ਟੀ ਖੁਦਾਈ ਸੋਚਦਾ ਹੋਉ,
ਜੋ ਬਖ਼ਸ਼ੇ ਸੀ ਮਨੁੱਖਤਾ ਨੂੰ ਸਦਾਚਾਰਾਂ ਦਾ ਕੀ ਬਣਿਆ।
ਸੜਕਾਂ ਕੰਧਾਂ ਕੋਠੇ ਗਿੱਲੇ ਕੁਦਰਤ ਸਾਵਣ ਰਾਣੀ ਗਿੱਲੀ
ਬਿਸਤਰ ਗਿੱਲਾ ਵਸਤਰ ਗਿੱਲੇ, ਅੱਜ ਦੀ ਰਾਤ ਵੀ ਮਾਣੀ ਗਿੱਲੀ
ਮੇਰੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਅੰਦਰ ਠਾਕੁਰ ਐਸਾ ਫੈਸ਼ਨ ਦਾ ਮੀਂਹ ਵਰਿਆ
ਲਿੱਪ ਸਟਿੱਕ ਤਾਂ ਬਚ ਗਈ ਸੁੱਕੀ ਹੋ ਗਈ ਸੁਰਮੇਦਾਨੀ ਗਿੱਲੀ
ਫਿਰ ਲਹਿਰਾਏ ਜ਼ੁਲਫ਼ ਦੇ ਸਾਏ ਪੀੜ ਜਿਗਰ ਦੀ ਹਾਏ ਹਾਏ
ਆ ਘੁਟ ਪੀਈਏ ਬੱਦਲ ਛਾਏ, ਗੂੜ੍ਹੇ ਹੋ ਗਏ ਗ਼ਮ ਦੇ ਸਾਏ
ਹਰ ਇਕ ਸਾਇਆ ਸਿਰ ‘ਤੇ ਪੱਥਰ ਬਣ ਬੈਠਾ,
ਕਰੀਏ ਕੀ ਇਤਬਾਰ ਭਲਾਂ ਹੁਣ ਛਾਵਾਂ ਦਾ।
ਮੁੱਲਾਂ,ਵਾਇਜ਼,ਹਾਜੀ,ਕਾਜੀ ਲਾਲਚ ਦੇ ਹਨ ਪੁਤਲੇ ਸਾਰੇ
ਛੱਡ ਬਾਬਾ, ਦੇ ਮਤ ਨਸੀਹਤ ਗਲ ਇਕ ਦਸ ਮੁਹੱਬਤ ਬਾਰੇ
ਆਮ ਬੰਦਾ ਚੁਣ ਕੇ ਖ਼ੁਦ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ,
ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਕਿਉਂ ਬੇਸਹਾਰਾ ਹੋ ਗਿਆ।