ਝੁੱਗੀਆਂ ‘ਚੋਂ ਜੰਝ ਚੜ੍ਹੀ ਜੋ ਇਹ ਹੈ ਸੁੱਚੇ ਖ਼ਿਆਲਾਂ ਦੀ,
ਇਹਦਾ ਹੁਸਨ ਤੂੰ ਦੇਖੀਂ ਤੇ ਬਦਲੀ ਨੁਹਾਰ ਵੀ ਵੇਖੀਂ।
ਹੈ ਆਈ ਸੋਚ ਘਟਾ ਬਣ ਕੇ, ਵਰ੍ਹੇਗੀ ਨਿਰਾਸ਼ਿਆਂ ਉੱਤੇ,
ਜਿੱਦ ਕਰ ਕੇ ਉੱਠੀ ਹੈ ਜੋ ਜੁਗਨੂਆਂ ਦੀ ਡਾਰ ਵੀ ਵੇਖੀਂ।
ਮੈਂ ਤੇ ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਨੇ ਕੱਲਿਆਂ ਰਹਿ ਜਾਣਾ ਬਾਕੀ ਸਾਰੇ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਘਰ ਜਾਣਗੇ
ਯੋਗਤਾ ਦੇ ਪੰਜ ਪੜਾਓ ਹਨ: ਵੇਖਣਾ, ਪਰਖਣਾ, ਸਮਝਣਾ, ਸਿਖਣਾ ਅਤੇ ਕਰਨਾ।
ਸਦਾ ਨਾ ਐਸਾ ਮੌਸਮ ਰਹਿਣਾ ਸਦਾ ਨਾ ਤੱਤੀ ਪੌਣ
ਆਖ਼ਰ ਇਕ ਦਿਨ ਛਟ ਜਾਵੇਗੀ ਮੌਸਮ ਦੀ ਇਹ ਗਹਿਰ
ਮੈ ਜੰਮਿਆ ਮਾਰਨ ਲਈ, ਵਕਤ ਆਉਣ ਤੇ ਦਸਾਗੇ, ਜਿਸ ਦਿਨ ਬਾਗੀ ਹੋਏ, ਜਮਾਨਾ ਰੋਊ ਅਸੀਂ ਹੱਸਾਗੇ
ਜੇ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ ਹੀ, ਨਾ ਹੁੰਦਾ ਦਿਲ ’ਚ ਮੇਰੇ ਫਿਰ,
ਭਲਾਂ ਕਿਉਂ ਪੂਣੀਆਂ ਬਣ ਬਣ, ਮੈਂ ਚਰਖੇ ਕੱਤਿਆ ਜਾਂਦਾ।
ਰਾਹਾਂ ਤੇਰੀਆਂ ‘ਚ ਖੜ੍ਹ ਬਦਨਾਮ ਨੀ ਕਰਨਾ ਤੈਨੂੰ
ਮੁੱਲ ਇੱਜ਼ਤ ਦਾ ਪਾਵਾਂਗੇ ਇਹ ਵਾਅਦਾ ਹਜ਼ੂਰ ਜੀ
ਲੋਕ ਅਕਸਰ ਮੌਕਿਆਂ ਦੀ ਘਾਟ ਕਰਕੇ ਨਹੀਂ, ਦ੍ਰਿੜ੍ਹ ਇਰਾਦੇ ਦੀ ਅਣਹੋਂਦ ਕਰਕੇ ਅਸਫਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
ਫੁੱਲ ਸਰਘੀ ਦਾ ਖਿੜੇਗਾ ਕਾਲੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ
ਪੀਂਘ ਸਤਰੰਗੀ ਪਵੇਗੀ ਕਾਲੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ
ਧਰਮ ਪੁਜਾਰੀ ਵੰਡ ਰਿਹਾ, ਨਫ਼ਰਤ ਦਾ ਪਰਸ਼ਾਦ।
ਆਖੋ ਉਹਨੂੰ ਰਹਿਣ ਦੇ, ਬਸਤੀ ਨੂੰ ਆਬਾਦ।
ਕੁੱਝ ਗੱਲਾਂ ਤੂੰ ਸੁਣ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਕੁੱਝ ਗੱਲਾਂ ਮੈਂ ਕਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ
ਕੁੱਲ ਗੱਲਾਂ ਤੂੰ ਕਰ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਕੁੱਝ ਗੱਲਾਂ ਮੈਂ ਜਰ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ
ਹੁਣ ਨਾ ਉਸ ਨੇ ਮੁੜ ਕੇ ਆਉਣਾ ਇਉਂ ਨਾ ਵਕਤ ਗੁਆ
ਇਕ ਵਾਰੀ ਜੋ ਪਾਣੀ ਪੁਲ ਦੇ ਹੇਠੋਂ ਗੁਜ਼ਰ ਗਿਆ