ਓਸ਼ੋ

ਇਕ ਬੀਬੀ ਚੌਲ ਉੱਖਲੀ ਵਿਚ ਛੜ ਰਹੀ ਸੀ ਇਕ ਸਾਧੂ ਉਸ ਘਰ ਭਿੱਖਿਆ ਮੰਗਣ ਆਇਆ ਤੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਕੀ ਦੇਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਧਾਨ ਕੁੱਟਦਿਆਂ ਹੋਇਅਾਂ ਬੀਬੀ ਦੀਆਂ ਵੰਗਾਂ ਆਪੋ ਵਿਚ ਵੱਜ ਵੱਜ ਕੇ ਛਣਕ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਬੀਬੀ ਨੇ ਵੰਗਾਂ ਦੀ ਖਣਕ ਬੰਦ ਕਰਨ ਲਈ ਇਕ ਵੰਗ ਲਾਹੀ, ਫਿਰ ਦੂਜੀ, ਫਿਰ ਤੀਜੀ, ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਵੰਗਾਂ ਛਣਕ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਜਦ ਆਖੀਰ ਇਕੋ ਵੰਗ ਰਹਿ ਗਈ ਤਾਂ ਸਾਰੀ ਖਣਕ ਬੰਦ ਹੋ ਗਈ …ਸਾਧੂ ਨੂੰ ਇਹ ਸਭ ਦੇਖ ਕਿ ਸੋਝੀ ਆ ਗਈ ਕਿ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਚਿਰ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੋਰ ਇੱਛਾਵਾਂ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਚਿਰ ਮਨ ਵਿਚ ਖੜਕਾ ਸ਼ੋਰ ਹੁੰਦਾ ਰਹੇਗਾ ..ਜਦੋਂ ਕੇਵਲ ਇਕ ਰੱਬ ਜੀ ਦੇ ਮਿਲਾਪ ਦੀ ਆਸ ਬਾਕੀ ਰਹਿ ਜਾਵੇਗੀ ਤਾਂ ਮਨ ਦਾ ਸ਼ੋਰ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ …..

ਏਕੋ ਜਪਿ ਏਕੋ ਸਾਲਾਹਿ॥
ਏਕੁ ਸਿਮਰਿ ਏਕੋ ਮਨ ਆਹਿ ॥

ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਕੋਈ ਨਾਮ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਇੱਕੋ ਨਾਮ ਵਾਰ ਵਾਰ ਰੱਟ ਕੇ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਨਹੀ ਪਾ ਸਕਦੇ ।
ਤੁਹਾਨੂੰ ਅੰਦਰੋ ਸੁੰਦਰ ਹੋਣਾ ਪਵੇਗਾ ।

ਹਾਲ ਅੰਦਰ ਇਕ ਪਾਸੇ ਦੀ ਕੰਧ ਤੇ ਵੱਡੇ ਬੈਨਰ ਤੇ ਲਿਖਿਆ ਸੀ,”ਸੰਪੂਰਨ ਬ੍ਰਹਮਚਾਰ ਹੀ ਸੰਪੂਰਨ ਅਹਿੰਸਾ ਹੈ।” ਇਸ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਆਚਾਰੀਆ ਰਜਨੀਸ਼ ਦੀ ਇਕ ਉਕਤੀ ਯਾਦ ਆ ਗਈ ਕਿ ਬ੍ਰਹਮਚਾਰੀ ਅਤੇ ਬਲਾਤਕਾਰੀ ‘ਚ ਕੋਈ ਖਾਸ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਬਲਾਤਕਾਰੀ ਦੂਸਰੇ ਨਾਲ ਧੱਕਾ ਅਤੇ ਜਬਰਦਸਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਬ੍ਰਹਮਚਾਰੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਾਲ। ਧੱਕਾ ਅਤੇ ਜਬਰਦਸਤੀ ਕਰਨ ਨੂੰ ਅਹਿੰਸਾ ਨਹੀਂ ਹਿੰਸਾ ਕਹੀਦਾ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਬਾਬਿਆਂ ਨੇ ਸਹਿਜ ਮਾਰਗ, ਪ੍ਰੇਮ ਮਾਰਗ ਅਤੇ ਗ੍ਰਹਿਸਤ ਮਾਰਗ ਨੂੰ ਪ੍ਰਵਾਨਗੀ ਦੇ ਕੇ ਸਾਡੇ ਜੀਵਨ ਕਿੰਨੇ ਸੁਖਦ ਅਤੇ ਸੁਖਾਲੇ ਰੱਖਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਜੇ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਕਾਮ ਤੇ ਕਾਬੂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਭਾਵ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਲਈ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਜਬਰ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ, ਆਪਣੀ ਵਾਸਨਾ ਪੂਰਤੀ ਲਈ ਕਿਸੇ ਦੇ ਸਰੀਰ ਤੇ ਨਜ਼ਾਇਜ਼ ਕਬਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ। ਪਰ ਕਾਮ ਨੂੰ ਉਸ ਹੱਦ ਤੱਕ ਫਨਾਹ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਕਿ ਮਨੁੱਖੀ ਨਸਲ ਹੀ ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਵੇ। ਕਾਮ ਪੂਰਤੀ ਨਾਲ ਪ੍ਰੇਮ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸਗੋਂ ਪ੍ਰੇਮ ਨਾਲ ਕਾਮ ਪੂਰਤੀ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਕ੍ਰੋਧ ਤੋਂ ਵੀ ਇਸੇ ਲਈ ਵਰਜਿਆ ਹੈ ਕਿ ਦੂਸਰਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸੁਆਰਥ ਜਾਂ ਹੰਕਾਰ ਕਾਰਨ ਦੁੱਖ ਨਹੀਂ ਦੇਣਾ। ਨਾ ਹੀ ਆਪਣੇ ਲੋਭ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਲਈ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦਾ ਹਨਨ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਕਿਸੇ ਦਾ ਹੱਕ ਨਹੀਂ ਮਾਰਨਾ। ਸਾਰੀਆਂ ਵਾਸਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਹੱਦ ਤੱਕ ਹੀ ਮਾਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਸਰਬੱਤ ਦੇ ਭਲੇ ਅਤੇ ਬਰਾਬਰੀ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਨਾ ਹੋਵੇ। ਇਹ ਸਭ ਸੋਚਦਿਆਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਮੈਨੂੰ ਸਿੱਖ ਪਰਿਵਾਰ ‘ਚ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਹੋਣ ਦੀ ਏਨੀ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਈ। ਅਜਿਹੀ ਪੈਦਾਇਸ਼ ਕਰਕੇ ਮੈਨੂੰ ਬਾਰ੍ਹਵੀਂ ਤੋਂ ਸਤਾਰਵੀਂ ਸਦੀ ਤੱਕ ਰਚੇ ਗਏ ਉਸ ਮਹਾਨ ਸੁਖਨ ਨੂੰ ਜਾਨਣ ਸਮਝਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ ਜਿਸ ਨੇ ਅਜਿਹੀ ਸਿਧਾਂਤਕਾਰੀ ਜਗਤ ਸਾਹਮਣੇ ਪ੍ਰਸਤੁਤ ਕੀਤੀ। ਧਰਮ ਦੀ ਸੱਤਾ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਵਿਚਰਦੇ ਆਮ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਮਾਨਤਾ ਅਤੇ ਸਵੈਮਾਨ ਬਖਸ਼ਿਆ।

ਜੇਕਰ ਸਾਨੂੰ ਅਜੇ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਬਾਹਰ ਦਿਖਾਈ ਨਹੀ ਪੈਦਾ ਤਾ ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਸਿਰਫ ਇਨਾ ਹੀ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀ ਹੁਣ ਤਕ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਅਨੁਭਵ ਨਹੀ ਕੀਤਾ ਹੈ।
ਜਿਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ ਉਸੇ ਪਲ ਸਾਰਾ ਜਗਤ ਹੀ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਅਨੁਭਵ ਹੋਣ ਲਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਪਰ ਅਜੇ ਸਾਨੂੰ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਵਿਚ ਵੀ ਪਥਰ ਦਿਖਾਈ ਪੈਦਾ ਹੈ।

ਨਾਨਕ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੇ ਨਾਨਕ ਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਦਸਤਕ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਬੇਟਾ ਹੁਣ ਸੌ ਵੀ ਜਾਓ ਰਾਤ ਕਰੀਬ ਕਰੀਬ ਬੀਤਣ ਵਾਲੀ ਹੈ ।

ਨਾਨਕ ਚੁੱਪ ਹੋ ਗਏ ਤੇ ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਦੇ ਹਨੇਰੇ ਵਿਚ ਇਕ ਪਾਪੀਹੇ ਨੇ ਜੋਰ ਜੋਰ ਦੀ ਪਰਹਿਉ ਪਰਹਿਉ ਦੀ ਆਵਾਜ ਕੀਤੀ ਨਾਨਕ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੁਣ ਮਾਂ ਅਜੇ ਤਾ ਪਾਪੀਹਾ ਵੀ ਚੁੱਪ ਨਹੀ ਹੋਇਆ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰੇ ਦੀ ਪੁਕਾਰ ਕਰ ਰਹਿਆ ਹੈ ਤੇ ਮੈ ਕਿਵੇ ਚੁੱਪ ਕਰ ਜਾਵਾ।

ਇਸ ਪਾਪੀਹੇ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦ ਲੱਗੀ ਹੈ ਜਦ ਤੱਕ ਇਹ ਗਾਉਂਦਾ ਰਹੇਗਾ ਪੁਕਾਰਦਾ ਰਹੇਗਾ ਮੈ ਵੀ ਪੁਕਾਰਦਾ ਰਹਾਂਗਾ ਤੇ; ਇਸ ਦਾ ਪਿਆਰਾ ਤਾ ਬਹੁਤ ਪਾਸ ਹੈ ਮੇਰਾ ਪਿਆਰਾ ਅਜੇ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਹੈ ਜਨਮ ਜਨਮ ਵੀ ਪੁਕਾਰਦਾ ਰਾਹਾ ਤਾ ਹੀ ਉਸ ਤਕ ਪਹੁੰਚ ਸਕਦਾ ਹਾ ਰਾਤ ਦਿਨ ਦਾ ਹਿਸਾਬ ਨਹੀ ਰੱਖਿਅਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਨਾਨਕ ਨੇ ਫਿਰ ਗਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ।

ਅੱਖਾ ਖੋਲ੍ਹੋ ਸਾਰੇ ਰੂਪ ਪ੍ਭੂ ਦੇ ਹਨ। ਧਰਮ ਇਕ ਹੈ , ਸੱਚ ਇਕ ਹੈ ਤੇ ਜੋ ਉਸ ਨੂੰ ਖੰਨਡਾ ਚ ਦੇਖਦਾ ਹੈ, ਜਰੂਰ ਉਸ ਦੀਆ ਅੱਖਾ ਖੰਨਡਤ ਹਨ ।

ਇਕ ਸੁਨਿਆਰ ਸੀ ਉਹ ਰਾਮ ਦਾ ਭਗਤ ਸੀ ਭਗਤ ਵੀ ਐਸਾ ਕਿ ਰਾਮ ਦੇ ਇਲਾਵਾ ਉਸ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਮੂਰਤੀ ਲਈ ਲੲੀ ਕੋਈ ਆਦਰ ਨਹੀ ਸੀ ਉਹ ਰਾਮ ਦੀ ਮੂਰਤੀ ਦੇ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਮੂਰਤੀ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਨਹੀ ਸੀ ਕਰਦਾ ਹੋਰਨਾ ਮੂਰਤੀਆ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਉਹ ਅੱਖਾ ਬੰਦ ਕਰ ਲੈਦਾ ਸੀ ਇਕ ਦਿਨ ਉਸ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਸਮਰਾਟ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਦੀ ਮੂਰਤੀ ਦੇ ਲਈ ਇਕ ਸੋਨੇ ਦਾ ਮੁਕਟ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੱਤੀ । ਸੁਨਿਆਰ ਬਹੁਤ ਧਰਮ ਸੰਕਟ ‘ਚ ਪੈ ਗਿਆ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਦੀ ਮੂਰਤੀ ਦੇ ਸਿਰ ਦਾ ਮਾਪ ਉਹ ਹੁਣ ਕਿਸ ਤਰਾ ਲਵੇ ਆਖਿਰ ਉਹ ਆਪਣੀਆ ਅੱਖਾ ਤੇ ਪੱਟੀ ਬੰਨ ਕੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਦੀ ਮੂਰਤੀ ਦੇ ਸਿਰ ਦਾ ਮਾਪ ਲੈਣ ਲਈ ਚਲਾ ਗਿਆ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਦੀ ਮੂਰਤੀ ਦਾ ਮਾਪ ਲੈਦੇ ਸਮੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾ ਅਨੁਭਵ ਹੋਇਆ ਕਿ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾ ਉਹ ਆਪਣੀ ਜਾਣੀ ਪਛਾਣੀ ਰਾਮ ਦੀ ਮੂਰਤੀ ਨੂੰ ਹੀ ਟਾਟੋਲ ਰਹਿਆ ਹੋਵੇ ਉਸ ਦੀ ਹੈਰਾਨੀ ਦਾ ਕੋਈ ਟਿਕਾਣਾ ਨਾ ਰਹਿਆ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਅੱਖਾ ਤੋ ਪੱਟੀ ਉਤਾਰ ਕੇ ਦੂਰ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤੀ ਉਸ ਦੀ ਅੱਖ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਨਿਰਪੱਖ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਉਸ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਸਾਰੇ ਰੂਪ ਉਸ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਹੀ ਹਨ ਜੋ ਮੂਲ ਰੂਪ ‘ਚ ਆਰੂਪ ਹੈ ਉਸ ਨੇ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ ਕਿ ਜਿਸ ਦਾ ਕੋਈ ਰੂਪ ਨਹੀ ਉਹ ਹੀ ਸਾਰੇ ਰੂਪਾ ਵਿੱਚ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ।

ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਸਚ ਹੈ ਜਾ ਨਹੀ ਇਸ ਦਾ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀ ਪਰ ਮੰਦਰ, ਮਸਜਿਦ, ਗਰਿਜੇ ਤੇ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਜਾਦੇ ਲੋਕਾ ਦੀਆ ਅੱਖਾ ਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾ ਦੀ ਹੀ ਪੱਟੀ ਬੱਜੀ ਹੋਈ ਹੈ । ਇਹ ਮੈ ਰੋਜ ਦੇਖਦਾ ਹਾ ਮੈ ਉਹਨਾ ਨੂੰ ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਦੱਸਦਾ ਹਾ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਪੁੱਛਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਸੱਚ ਹੈ ਤਾ ਮੈ ਉਹਨਾ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾ ਕਿ ਤੁਸੀ ਆਪਣੀਆ ਅੱਖਾ ਤੇ ਬੱਜੀ ਪੱਟੀ ਨੂੰ ਜਰਾ ਟਾਟੋਲ ਕੇ ਵੇਖੋ ਤਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅੱਧੀ ਕਹਾਣੀ ਸੱਚ ਹੀ ਲੱਗੇਗੀ ਅਤੇ ਜੇਕਰ ਉਹਨਾ ਪੱਟੀਆ ਨੂੰ ਉਤਾਰ ਕੇ ਦੇਖੋ ਤਾ ਬਾਕੀ ਅੱਧੀ ਕਹਾਣੀ ਵੀ ਸੱਚ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ , ਅੱਖਾ ਖੋਲ੍ਹੋ ਅਤੇ ਦੇਖੋ ਆਪਣੇ ਹੀ ਹੱਥਾ ਨਾਲ ਅਸੀ ਸੱਚ ਦੀ ਪੂਰਣਨਤਾ ਤੋ ਵਾਝੇ ਹੋੲੇ ਬੈਠੇ ਹਾ ਸਭ ਧਾਰਣਾ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਦੇਖੋ ਤਾ ਸਭ ਥਾਵਾ ਤੇ ਇਕ ਹੀ ਸੱਚ ਅਤੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਹੋਵੇਗਾ ।