Read Best Punjabi poetry including Sad Shayari Punjabi, Punjabi love Shayari, Punjabi famous Poetry, Punjabi romantic poetry, Punjabi Shayari of famous Punjabi Poets online.
ਫਿਕਰ ਚ ਰਹੋਗੇ ਤਾ ਤੁਸੀ ਸੜੋਗੇ,
ਬੇਫਿਕਰ ਰਹੋਗੇ ਤਾ ਦੁਨਿਆ ਸੜੇਗੀ….
Punjabi Shayari
ਸਫਲਤਾ ਖਰੀਦ ਨਹੀ ਹੁੰਦੀ, ਇਹ ਕਿਰਾਏ ਤੇ ਮਿਲਦੀ ਹੈ, ਤੇ ਇਸ ਦਾ ਕਿਰਾਇਆ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਦੇਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਉਦੋ ਤੱਕ ਜੰਨਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਦੋ ਤੱਕ ਮਾਂ-ਬਾਪ ਦਾ ਸਾਇਆ ਸਾਡੇ ਸਿਰ ’ਤੇ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
(ਜੇ ਲੇਖਕ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦਾ—ਜੇ ਸਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਕੂਕਦੇ—-ਜੇ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਨਹੀਂ ਉਠਦੀਆਂ , ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਮੁਲਕ ਨੂੰ ਕਬਰਗਾਹ ਬਨਣ ਤੋਂ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਰੋਕ ਸਕਦਾ। ਜਗਵਿੰਦਰ ਜੋਧਾ’ ਇਕ ਅਜਿਹੀ ਚੇਤਨ ਕਲਮ ਦਾ ਨਾਂ ਹੈ ਜੋ ਮੁਖ਼ਾਲਿਫ਼ ਹਵਾਵਾਂ ਦੇ ਚੱਲਦਿਆਂ ਵੀ ਆਪਣੀ ਆਵਾਜ਼ ਬੁਲੰਦ ਰੱਖਦੀ ਹੈ — ਗੁਰਮੀਤ ਕੜਿਆਲਵੀ)
ਬਣ ਗਿਆ ਸਾਰਾ ਮੁਲਕ ਗੁਜਰਾਤ…..
ਕਿਤੇ ਜੇ ਰੀਣ ਭਰ ਚਾਨਣ ਹੈ ਬੁਝ ਕੇ ਰਾਤ ਹੋ ਜਾਏ
ਉਹ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਰਾ ਮੁਲਕ ਹੀ ਗੁਜਰਾਤ ਹੋ ਜਾਏ
ਸਿਰਾਂ ਦੀ ਭੀੜ ਚੋਂ ਇਕ-ਅੱਧ ਹੁੰਗਾਰਾ ਮਿਲਣ ਦੀ ਢਿੱਲ ਹੈ
ਖਲਾਅ ਦੀ ਚੀਰਵੀਂ ਚੁੱਪ ਧੜਕਣਾਂ ਦੀ ਬਾਤ ਹੋ ਜਾਏ
ਤੂੰ ਕੁਝ ਤਾਂ ਬੋਲ ਮੇਰੇ ਹਮ-ਸੁਖ਼ਨ ਏਦਾਂ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੈ
ਕਿ ਤੇਰੀ ਚੁੱਪ ਦਾ ਇਹ ਖੋਲ ਹੀ ਇਸਪਾਤ ਹੋ ਜਾਏ
ਅਸਾਡੇ ਦੌਰ ਦੇ ਆਪੇ ਬਣੇ ਭਗਵਾਨ ਚਾਹੁੰਦੇ ਨੇ
ਜਿਉਣਾ,ਜਾਗਣਾ,ਜਗਣਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦਾਤ ਹੋ ਜਾਏ
ਹਨੇਰੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਬਲਣ ਤੇ ਵੀ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਹੈ
ਉਦ੍ਹਾ ਡਰ ਹੈ ਕਿਤੇ ਇਸ ਲੋਅ ਚੋਂ ਨਾ ਪ੍ਰਭਾਤ ਹੋ ਜਾਏ
ਤੂੰ ਕੈਸਾ ਮੇਘਲਾ ਹੈਂ ਜਦ ਕਿਸੇ ਜੰਗਲ ਤੋਂ ਵੀ ਗੁਜ਼ਰੇਂ
ਹਰੇ ਬਿਰਖਾਂ ਤੇ ਤਾਜ਼ੇ ਖੂਨ ਦੀ ਬਰਸਾਤ ਹੋ ਜਾਏ
ਅਜੇ ਤੂੰ ਹੋਂਦ ਦੇ ਜਸ਼ਨਾਂ ਨੂੰ ਰੱਜ ਕੇ ਮਾਣ ਜਗਵਿੰਦਰ
ਖੁਦਾ ਜਾਣੇ ਕਦੋਂ ਤੇਰਾ ਵੀ ਨਾਂ ਅਗਿਆਤ ਹੋ ਜਾਏ
(ਜਗਵਿੰਦਰ ਜੋਧਾ)
ਜਾਗ ਆਈ ਤਾਂ
ਥਾਂ ਥਾਂ ਉਤੋਂ
ਕਾਇਆ ਛਿੱਦੀ ਹੋ ਚੁਕੀ ਸੀ
ਭੁਰ ਭੁਰ ਜਾਂਦੀ
ਟਾਕੀ ਵੀ ਨਾ ਲਗਦੀਮਿਲਣੀ ਵੀ ਸੀ ਨਹੀਂ ਨਾਲ ਦੀ ਟਾਕੀ
ਆਦਿ ਜੁਲਾਹਾ ਦੇਹ ਜਿੰਨਾ ਹੀ ਕਪੜਾ ਉਣਦਾਜਾਗ ਆਈ ਤਾਂ
ਹੱਥਾਂ ਦੇ ਵਿਚ
ਹੰਢੀ ਬੋਦੀ ਦੇਹ ਪਈ ਸੀਚੰਗਾ ਸੀ ਜੇ ਅੱਖ ਨਾ ਖੁਲ੍ਹਦੀ
ਪਤਾ ਨਾ ਚਲਦਾ
ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਹੋਰ ਪਹਿਨ ਗਿਆ
ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਹੋਰ ਜਿਉਂ ਗਿਆ
ਓਨਾ ਕੁ ਜੀਵਿਆਂ ਹਾਂ
ਜਿੰਨਾ ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ
ਜੇ ਮੈਂ ਸਭ ਕੁਝ ਭੁੱਲ ਜਾਵਾਂ
ਅਣਜੀਵਿਆ ਹੋ ਜਾਵਾਂਗਾ
ਜਿੰਨਾ ਕੁ ਭੁੱਲਦਾ ਹਾਂ
ਓਨਾ ਕੁ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ
ਭੁੱਲੀ ਗੱਲ ਚੇਤੇ ਆਉਂਦੀ ਹੈ
ਓਨਾ ਕੁ ਮਿਰਤੂ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ
ਮਿਰਤੂ ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ
ਲੁਕਣਮੀਚੀ ਖੇਡਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ
ਘਾਹ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਹੋਰ ਆਵਾਜ਼ ਉਠਦੀ ਹੈ
ਮੈਂ ਅੰਮੀ ਜੀ ਦੀ ਕਥਾ ਹਾਂ
ਲਾਲੀ ਦੀ ਦਾਦੀ ਦੀ ਕਥਾ
ਮੈਂ ਲਾਲੀ ਦੇ ਲਹੂ ਵਿਚ ਵਗਦੀ ਹਾਂ
ਪਰ ਜਾਣਦੀ ਹਾਂ ਉਹਨੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪ ਨਹੀ ਕਹਿਣਾ
ਘਰ ਤਿਆਗਣ ਵੇਲੇ ਉਹਨੇ
ਘਰ ਦੀ ਕਥਾ ਵੀ ਤਿਆਗ ਦਿੱਤੀ ਸੀ
ਅੰਮੀ ਜੀ
ਲਾਲੀ ਨੂੰ ਬੂਹਾ ਖੋਲਣ ਲਈ ਹੀ ਜਿਓਂਦੀ ਸੀ
ਮਿਰਤੂ ਆਉਂਦੀ ਤਾਂ ਉਹਨੂੰ ਕਹਿ ਦਿੰਦੀ
ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਦਾ ਬੂਹਾ ਕੌਣ ਖੋਲ੍ਹੇਗਾ..
ਜਦੋਂ ਕੰਨ ਬੰਦ ਹੋਏ
ਉਹਨੂੰ ਫੇਰ ਵੀ ਸੁਣਦਾ ਰਿਹਾ
ਹਰ ਮਾਂ ਛਾਤੀਆਂ ਨਾਲ ਸੁਣਦੀ
ਛਾਤੀਆਂ ਨਾਲ ਵੇਖਦੀ ਹੈ….
ਬੂਹੇ ‘ਤੇ ਠਕ-ਠਕ ਹੁੰਦੀ ਬਹੁਤ ਮੱਧਮ
ਤੀਜੀ ਟਕੋਰ ‘ਤੇ ਉਹ ਮੰਜੀ ਤੋਂ ਉੱਠਦੀ
ਟੋਹਣੀ ਚੁੱਕਦੀ ਤੇ ਬੂਹੇ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪੈਂਦੀ
ਟੋਹਣੀ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਲਗਦੀ, ਅੰਮੀ ਕਹਿੰਦੀ
ਰਤਾ ਕੁ ਪਾਸੇ ਹੋ ਜਾ, ਮੇਰਾ ਪੁੱਤ ਆਇਐ
ਬੂਹਾ ਖੋਲ੍ਹਦੀ, ਲਾਲੀ ਦੇ ਪੋਲੀ ਜਿਹੀ ਟੋਹਣੀ ਮਾਰਦੀ
ਇਹ ਕੋਈ ਵੇਲਾ ਐ, ਘਰ ਆਉਣ ਦਾ ? ਕਹਿੰਦੀ
ਘਰ ਆਉਣ ਦਾ ਕਿਹੜਾ ਵੇਲਾ ਹੁੰਦੈ, ਅੰਮੀ ਜੀ ?
ਲਾਲੀ ਹੱਸ ਕੇ ਪੁੱਛਦਾ
ਅੰਮੀ ਖਿੱਚ ਕੇ ਉਹਨੂੰ ਛਾਤੀ ਨਾਲ ਲਾ ਲੈਂਦੀ
ਸ਼ਬਦ ਕੰਠ ਵਿਚ ਰੁਕ ਜਾਂਦੇ
ਪੁੱਤਰ, ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਆਉਨੈ ਉਹੀ
ਘਰ ਆਉਣ ਦਾ ਵੇਲਾ ਐ
ਬੱਦਲ ਤੇ ਜੋਗੀ ਜਦੋਂ ਵੀ ਆਉਣ
ਵੇਲਾ ਭਲਾ ਹੋ ਜਾਂਦੈ…..‘ਲਾਲੀ’ ‘ਚੋਂ
ਜਨਮ ਬੀਤ ਗਿਆ ਹੈ
ਉਹਨੂੰ ਭਾਲਦਿਆਂ
ਊਂ ਸ਼ੁਕਰ ਹੈ
ਉਹਦੇ ਬਿਨਾ ਵੀ
ਸਰੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ
ਐਨਕ ਗੁਆਚ ਜਾਵੇ ਤਾਂ
ਭਾ ਦੀ ਬਣ ਜਾਂਦੀ।
ਚੋਰ ਅੰਦਰ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੇ
ਉਹ ਜਾਣਦੇ ਹਨ
ਖੁਲ੍ਹਾ ਘਰ ਖ਼ਾਲੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ
ਘਰ ਭਰਨ ਲਗਦਾ ਹੈ
ਮੈਂ ਖਾਲੀ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹਾਂ
ਨਾ ਜਿੰਦਾ ਲਾਉਣ ਦਾ ਝੰਜਟ
ਨਾ ਕੁੰਜੀ ਗੁਆਚਣ ਦਾ ਸੰਸਾ
ਜਦੋਂ ਤੋਂ ਮੈ
ਮੌਤ ਵੇਖੀ ਹੈ
ਹਰ ਹਰਕਤ ਮੈਨੂੰ
ਕ੍ਰਿਸ਼ਮਾ ਲਗਦੀ ਹੈ:
ਹੱਸਣਾ
ਰੋਣਾ
ਜੁੱਤੀ ਪਾਉਣਾ
ਡਰਨਾ
ਝੂਠ ਬੋਲਣਾ
ਭਾਵੇਂ ਮੇਰੀ ਜੀਭ ਠਾਕੀ ਤੇ
ਕਲਮ ਜਾਵੇ ਭੰਨੀ
ਉਂਗਲਾਂ ਜਾਣ ਤੋੜੀਆਂ
ਮੈਂ ਪਿਆਰ ਦੀ ਕਵਿਤਾ
ਲਿਖਦਾ ਰਹਾਂਗਾ
ਨਹੀਂ ਤਾਂ
ਭੁੱਲ ਜਾਣਗੇ ਬੱਚੇ
ਛਿਲਕਾਂ ਦੇ ਘੋੜੇ ਤੇ ਚੜ੍ਹਨਾ
ਕਾਗਦ ਦੀਆ ਬੇੜੀਆਂ ਤੇ
ਨਵੇਂ ਟਾਪੂ ਲੱਭਣੇ
ਆਥਣੇ ਘਰ ਆਏ ਬਾਪੂ
ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਨੂੰ ਚੰਬੜਨਾ
ਸਹਿਮ ਜਾਣਗੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ
ਅੱਖਾਂ `ਚ ਕੱਜਲ ਬੁਲ੍ਹਾਂ ਤੇ
ਸੁਰਖੀ ਲਾਉਣ ਤੋਂ
ਪਿਆਰ ਦੇ ਖ਼ਤ ਲਿਖਣ ਤੋਂ
ਨਿਰਾਸ ਹੋ ਜਾਣਗੀਆਂ ਔਰਤਾਂ
ਪਿੱਠਾ ਤੇ ਕੋੜੇ ਸਹਿੰਦੀਆਂ
ਬਲਾਤਕਾਰਾਂ ਨਾਲ ਟੁੱਟੀਆਂ
ਅਗਾਂ ਚ ਬਲਦੀਆਂ
ਸੁੱਕ ਜਾਵੇਗਾ ਮਾਂਵਾਂ ਦੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਚੋਂ ਦੁੱਧ
ਚਿੰਤਾ ਕਰਦੀਆਂ ਦਾ ਖ਼ਬਰੇ ਬਚਿਆ ਦੇ
ਰੁੜ੍ਹਨ ਲਈ ਵਿਹੜਾ ਮਿਲਣਾ ਕਿ ਨਹੀਂ।
ਤੁਰ ਜਾਣਗੇ ਕਿਰਸਾਨ ਸਿਵਿਆਂ ਵਲ
ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਬੀਜਣ ਲਈ ਰੱਖੇ ਦਾਣੇ
ਵੀ ਖਾ ਲਏ ਹਨ।
ਇਸ ਮਹਾਂ ਭਾਰਤ ਵਿਚ ਮੈ
ਉਚਰਦਾ ਰਹਾਂਗਾ ਪਿਆਰ ਦੀ ਗੀਤਾ
ਪਿਆਉਂਦਾ ਰਹਾਂਗਾ ਮਸ਼ਕ ਚੋਂ ਪਾਣੀ
ਕਿਤਾਬੀ ਜਿਹਾ
by admin
ਤੂੰ ਜਦੋਂ ਬਹੁਤ ਸੱਚਾ ਜਿਹਾ ਹੋ ਜਾਨੈਂ
ਸ਼ੁੱਧ ਬੋਲਣ ਲਗ ਜਾਨੈਂ, ਫ਼ਿਕਰੇ ਘੜ ਘੜ ਕੇ
ਸਿਹਾਰੀਆਂ ਬਿਹਾਰੀਆਂ, ਵਿਰਾਮ ਚਿੰਨ੍ਹ ਲਾ ਕੇ
ਮੈਂ ਡਰ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂਓਦੋਂ ਮੇਰਾ ਜੀਅ ਕਰਦੈ
ਤੇਰੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਥੁਹੜੀ ਜਿਹੀ
ਮਿੱਟੀ ਮਲ ਦਿਆਂ
ਨਛੁਹ ਲੀੜਿਆਂ ਤੇ ਛਿੱਟੇ ਪਾ ਦਿਆਂ
ਤੇ ਤੈਨੂੰ ਕਿਤਾਬੀ ਜਿਹੇ ਨੂੰ
ਅਸਲੀ ਬਣਾ ਲਵਾਂNavtej Bharati