ਗੁਜ਼ਰਦੀ ਉਮਰ ਦੀ ਤਾਸੀਰ ਰੇਤੇ ਨਾਲ ਰਲਦੀ ਹੈ।
ਮੈਂ ਜਿੰਨਾ ਮੁੱਠੀਆਂ ਘੁੱਟਾਂ, ਇਹ ਓਨੀ ਹੀ ਫਿਸਲਦੀ ਹੈ।
ਇਕ ਤਬਦੀਲੀ ਨੱਸੀ ਆਉਂਦੀ ਲੱਗਦੀ ਏ
ਬਾਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਮਮੋਲੇ ਖਹਿੰਦੇ ਲਗਦੇ ਨੇ
ਕਲ੍ਹ ਤਕ ਜੋ ਵੇਲੇ ਦੇ ਥੰਮ ਸਨ ਅਜ ਕਲ੍ਹ ਉਹ
ਪੱਤਾ ਹਿੱਲਣ ਨਾਲ ਤ੍ਰਹਿੰਦੇ ਲਗਦੇ ਨੇ
ਮੇਰੇ ਮੌਲਣ ਦੀ ਚਰਚਾ ਸੁਣ, ਉਹ ਥਾਏਂ ਹੋ ਗਿਆ ਪੱਥਰ,
ਜੋ ਸੁਣਦਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਇਹ ਕਿ ਮੈਂ ਪਥਰਾਉਣ ਲੱਗਾ ਹਾਂ।
ਗੋਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦੇ ਟੋਏ ਲਿਖ ਜਾਂ ਕਜਲਾ ਧਾਰ ਲਿਖ
ਪਰ ਸਰਾਪੇ ਚਿਹਰਿਆਂ ਦਾ ਵੀ ਹੈ ਜੋ ਅਧਿਕਾਰ ਲਿਖ
ਕਿੰਨੀਆਂ ਕੁ ਹੋਰ ਬਣੀਆਂ ਪੌੜੀਆਂ , ਸੋਨੇ ਦੀਆਂ
ਅਦਲੀ ਰਾਜੇ ਦਾ ਹੈ ਕਿੰਨਾ ਉੱਚਾ ਹੁਣ ਦਰਬਾਰ ਲਿਖ
ਕਿਹੜਾ ਆਉਂਦੈ, ਕਿਹੜਾ ਜਾਂਦੈ, ਇਸ ਦਾ ਕੀ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਹੈ।
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦਾ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਰਹਿੰਦਾ, ਹਰ ਵੇਲੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਹੈ।
ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਮਨ ਦੇ ਚਸ਼ਮੇ ਤੋਂ ਪਿਆਸਾ ਪਰਤ ਆਇਆ ਹਾਂ
ਮੈਂ ਸਾਗਰ ਪੀ ਸਕਾਂ ਮੈਨੂੰ ਬਦਨ ਦੀ ਕਰਬਲਾ ਦੇ ਦੇ
ਸ਼ੀਸ਼ਿਆਂ ਵਿੱਚ ਢਲ ਗਏ, ਕੈਸਾ ਗਜ਼ਬ ਹੈ ਢਾਹ ਲਿਆ।
ਚਿਹਰਿਆਂ ਨਾਲ ਨਿਭਦਿਆਂ, ਆਪਣਾ ਹੀ ਅਕਸ ਗੁਆ ਲਿਆ।
ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਸਾਂਭਦੇ ਜਿਹੜੇ ਉਹੀ ਦਿਲਦਾਰ ਹੁੰਦੇ ਨੇ
ਜੋ ਝਟ ਪਟ ਦਿਲ ਲੁਟਾ ਦੇਂਦੇ ਉਹ ਝੂਠੇ ਯਾਰ ਹੁੰਦੇ ਨੇ
ਮਿਲੇ ਨਾ ਮੌਤ ਮੰਗੇ ਪਰ ਕਦੇ ਇੱਕ ਵਕਤ ਆਉਂਦਾ ਏ,
ਜਦੋਂ ਦਿਲ ਜੀਣ ਨੂੰ ਕਰਦੈ, ਦਿਹਾੜੇ ਮੁੱਕ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।
ਇਹ ਹੰਝੂ ਤਾਂ ਅਮਾਨਤ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਤਨਹਾਈ ਦੇ ਸੱਜਣੋਂ
ਭਰੀ ਮਹਿਫ਼ਲ ‘ਚ ਅੱਖੀਆਂ ਬਰਸਣਾ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ
ਆਪਣੀ ਹਉਮੈ ਦਾ ਕਾਰਨ ਲੱਭਣ ਤੁਰਿਆ ਹਾਂ।
ਜਿੱਤ ਕੇ ਵੀ ਹਾਰ ਦਾ ਕਾਰਨ ਲੱਭਣ ਤੁਰਿਆ ਹਾਂ।
ਪੰਚਾਲੀ ਨੂੰ ਦਾਅ ਦੇ ਉਪਰ ਕਿਹੜਾ ਪਾਂਡਵ ਲਾਵੇਗਾ?
ਚੌਪੜ ਦੀ ਬਾਜੀ ਦੁਰਯੋਧਨ ਫੇਰ ਵਿਛਾਈ ਬੈਠਾ ਹੈ