ਰੰਬੇ, ਕੁਹਾੜੇ, ਦਾਤੀਆਂ, ਕਹੀਆਂ ਤਾਂ ਸਾਂਭਦੇ,
ਜੇ ਸਾਂਝ ਚੋਰਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਪਾਉਣੀ ਸੀ ਮਾਲੀਆਂ।
ਜਿਥੇ ਭੁਖ ਦੀ ਗੱਲ ਲੰਮੀ ਉਮਰ ਤੋਂ
ਕੌਣ ਸੁਣਾਵੇ ਬਾਤ ਸੱਚੇ ਇਸ਼ਕ ਦੀ
ਨੇੜਤਾ ਗੱਲ ਦੀ ਵਧਾਈ ਹੈ ਬੇਸ਼ੱਕ ਮੋਬਾਇਲ ਨੇ,
ਪਰ ਦਿਲਾਂ ਤੋਂ ਵੀ ਦਿਲਾਂ ਦਾ ਵਧ ਗਿਆ ਹੈ ਫ਼ਾਸਲਾ।
ਭਰ ਦੁਪਹਿਰੇ ਸੇਕ ਸੀ ਇਕ ਸੁਲਘਦਾ
ਢਲ ਗਈਆਂ, ਸ਼ਾਮਾਂ ਹਨੇਰਾ ਪੈ ਗਿਆ
ਚੰਨ ਨੇ ਰਿਸ਼ਮਾਂ ਧਰਤ ਤੋਂ ਚੁੱਕੀਆਂ
ਨੀਲ ਸਾਗਰ ਸਿਸਕਦਾ ਹੀ ਰਹਿ ਗਿਆ
ਹੁਣ ਇਸ ਦਿਲ ਦੇ ਰੁੱਖ ਦੇ ਉੱਤੇ, ਕੋਈ ਪੰਛੀ ਬਹਿੰਦਾ ਨਾ,
ਰੋਹੀ ਦੀ ਕਿੱਕਰ ’ਤੇ ਜਿੱਦਾਂ ਗਿਰਝਾਂ ਵੀ ਨਾ ਠਹਿਰਦੀਆਂ।
ਅਜ ਮੈਂ ਮੋਈ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੀ ਸੇਜ ’ਤੇ
ਯਾਦ ਦੀ ਲੋਈ ਹੈ ਖੱਫਣ ਬਣ ਗਈ
ਦੂਰੀਆਂ ਦੁਮੇਲ ਕੀਤਾ ਰੰਗਲਾ
ਪੀੜ ਦੀ ਚਾਂਘਰ ਗਗਨ ਤਕ ਤਣ ਗਈ
ਪੁਰਾਣੇ ਖ਼ਤ ਫਰੋਲੇ ਜਦ, ਮਿਲੀ ਤਸਵੀਰ ਉਸ ਦੀ ਇਉਂ,
ਮੈਂ ਹੋਵਾਂ ਭਾਲਦਾ ਉਸ ਨੂੰ, ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਭਾਲਦੀ ਹੋਵੇ।
ਖੂਬਸੂਰਤ ਹਨ ਮਖੌਟੇ ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ
ਖੂਬਸੂਰਤ ਹੁਣ ਕਿਤੇ ਚਿਹਰਾ ਨਹੀਂ
ਸਬਰ ਦੀ ਤੂੰ ਖੈਰ ਮੇਰੀ ਝੋਲ ਪਾ ਦੇ ਐ ਖ਼ੁਦਾ,
ਖ਼ਾਹਿਸ਼ਾਂ ਦਾ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਕਾਫ਼ਲਾ ਹੈ ਜਾਣ ਲੈ।
ਤਨ ਦਾ ਸਾਬਤ ਮਨ ਦਾ ਲੀਰੋ ਲੀਰ ਹਾਂ
ਬੇਵਫ਼ਾ ਦੇ ਜ਼ੁਲਮ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਹਾਂ
ਹਿਰਖੇ ਹਰ ਚਿਹਰੇ ਦੀ ਧੁੰਦਲੀ ਲਿਖਤ ਮੈਂ
ਜਰਜਰੇ ਇਕ ਵਰਕ ,ਦੀ ਤਹਿਰੀਰ ਹਾਂ
ਮਾਂ ਦੀ ਲੋਰੀ ਸੁਣ ਸੁਣ ਕੇ ਹੀ ਜੋ ਸੌਂਦਾ ਸੀ,
ਬੁੱਢੀ ਮਾਂ ਦੀ ਖੰਘ ਤੋਂ ਹੁਣ ਤੰਗ ਆਇਆ ਹੈ।
ਲੰਘਿਆ, ਇਸ ਰਾਹ ਪਾਣੀ ਕਿੰਨਾ,
ਇਸ ਗਲ ਦਾ ਰਤਾ ਖ਼ਿਆਲ ਨਹੀਂ
ਪਰ ਜਿਸ ਥਾਂ ਮਿਲੇ ਸਾਂ ਤੂੰ ਤੇ ਮੈਂ,
ਬਸ ਚੇਤੇ ਓਸੇ ਪੁਲ ਦੇ ਰਹੇ