ਨਾਨਕੇਸ਼ਕ ਵਿਚ ਆਈਆਂ ਮੇਲਣਾ,
ਵੱਡੇ ਘਰਾਂ ਦੀਆਂ ਜਾਈਆਂ,
ਨੀ ਰੰਗ ਬਰੰਗੇ ਲਿਸ਼ਕਣ ਲਹਿੰਗੇ,
ਪੈਰੀ ਝਾਂਜਰਾਂ ਪਾਈਆਂ,
ਜਿੱਧਰ ਜਾਵਣ ਧੂੜ ਉਡਾਵਣ,
ਕੀ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਕਹਿਣੇ,
ਨੀ ਤੂੰ ਹਾਰੀ ਨਾ, ਹਾਰੀ ਨਾਂਹ ਮਾਲਵੇਨੇ..ਨੀ ਤੂੰ ਹਾਰੀ ਨਾ, ਹਾਰੀ ਨਾਂਹ ਮਾਲਵੇਨੇ..
ਜੇ ਮਾਮੀ ਤੂੰ ਨੱਚਣਾ ਜਾਣਦੀ,ਦੇ ਦੇ ਸ਼ੋਂਕ ਦਾ ਗੇੜਾ,ਵਈ ਰੂਪ ਤੇਰੇ ਦੀ ਗਿੱਠ ਗਿੱਠ ਲਾਲੀ,ਤੈਥੋਂ ਸੋਹਣਾ ਕਿਹੜਾ,ਨੀ ਦੀਵਾ ਕਿ ਕਰਨਾ,ਚੰਨਣ ਹੋ ਜਾਓ ਤੇਰਾਨੀ ਦੀਵਾ ਕਿ ਕਰਨਾ…
ਦਰਾਣੀ ਦੁੱਧ ਰਿੜਕੇ, ਜਠਾਣੀ ਦੁੱਧ ਰਿੜਕੇ..੨ਮੈਂ ਲੈਨੀ ਆ ਵਿੜਕਾਂ ਵੇ,ਸਿੰਘਾ ਲਿਆ ਬੱਕਰੀ ਦੁੱਧ ਰਿੜਕਾਂ ਵੇ.
ਪੇਕਿਆਂ ਦਾ ਘਰ ਖੁੱਲਮ ਖੁੱਲਾ,ਸੌਰਿਆ ਦੇ ਘਰ ਭੀੜੀ ਥਾ,ਵੇ ਜਾ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਵੱਸਣਾ,ਕੁਪੱਤੀ ਤੇਰੀ ਮਾ
ਆ ਵੇ ਨਾਜਰਾ, ਬਿਹ ਵੇ ਨਾਜਰਾਬੋਤ੍ਤਾ ਬੰਨ ਦਰਵਾਜ਼ੇ,ਵੇ ਬੋਤੇ ਤੇਰੇ ਨੂੰ ਘਾਹ ਦਾ ਟੋਕੜਾਤੈਨੂੰ ਦੋ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦੇਗਿੱਧੇ ਵਿੱਚ ਨੱਚਦੀ ਦੀ,ਧਮਕ ਪਵੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ..
ਬਣ ਠਣ ਕੇ ਮੁਟਿਆਰਾ ਆਇਆਆਇਆ ਪਟੋਲਾ ਬਣਕੇਕੰਨਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪਿੱਪਲ ਪੱਤੀਆਂਬਾਹੀ ਚੂੜਾ ਛਣਕੇਗਿੱਧਾ ਜੱਟੀਆ ਦਾ ਵੇਖ ਸ਼ੋਕੀਨਾ ਖੜਕੇ
ਭਾਬੀ ਆਖੇ ਵੇ ਦਿਓਰਾਦਿਲ ਦੀਆਂ ਅੱਖ ਸੁਣਾਵਾਬਿਨਾ ਦਰਸ਼ਨੋਂ ਤੇਰੇ ਦਿਓਰਾਆਂਨ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਨਾ ਲਾਵਾਗਿੱਧੇ ਦੇ ਵਿਚ ਖੜਕੇ ਤੇਰੇ ਨਾਂ ਤੇ ਬੋਲਿਆ ਪਾਵਾਸੁਣਜਾ ਵੇ ਦਿਓਰਾ ਚੰਨ ਵਰਗੀ ਦਰਾਣੀ ਲਿਆਵਾ
ਲੱਡੂ ਖਾਦੇ ਵੀ ਬਥੇਰੇਲੱਡੂ ਵੰਡੇ ਵੀ ਬਥੇਰੇਅੱਜ ਲਗ ਜੂ ਪਤਾਨੀ ਤੂੰ ਨੱਚ ਬਰਾਬਰ ਮੇਰੇਅੱਜ ਲੱਗ ਜੂ ਪਤਾ
ਸਹਿਰਾ ਵਿਚ ਸ਼ਹਰ ਸੁਣੀਦਾਸਹਿਰ ਸੁਣੀਦਾ ਪਟਿਆਲਾਵਈ ਓਥੋਂ ਦਾ ਇੱਕ ਗੱਭਰੂ ਸੁਣੀਂਦਾਖੁੰਡਿਆ ਮੁੱਛਾਂ ਵਾਲਾਹਾਏ ਨੀਂ ਮੁੰਡਾ ਬੰਨਦਾ ਚਾਦਰਾਹੱਥ ਵਿਚ ਖੂੰਡਾ ਕਾਲਾਮਾਏ ਨੀਂ ਪਸੰਦ ਆ ਗਿਆਮੁੰਡਾ ਹਾਣ ਦਾ ਸਰੂ ਜਹੇ ਕਢ ਵਾਲਾ
ਪਿੰਡਾ ਵਿੱਚੋ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਦਾ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਦਾ ਧੂਰੀ…….
ਓਥੇ ਦੇ ਦੋ ਅਮਲੀ ਸੁਣੀਦੇ, ਕੱਛ ਵਿਚ ਰੱਖਣ ਕਤੂਰੀ……..
ਅਾਪ ਤਾ ਖਾਦੇ ਰੁੱਖੀ ਮਿੱਸੀ, ਓਹਨੂ ਖਵਾਉਦੇ ਚੂਰੀ…….
ਜੀਦਾ ਲਕ ਪਤਲਾ, ਓਹ ਹੈ ਮਜਾਜਣ ਪੂਰੀ……
ਵੇ ਤੂੰ ਲੰਘ ਲੰਘ ਲੰਘ
ਵੇ ਤੂੰ ਪਰਾ ਹੋ ਕੇ ਲੰਘ
ਏਥੇ ਪਿਆਰ ਵਾਲੀ ਬੀਨ ਨਾਹ ਵਜਾਈ ਮੁੰਡਿਆ
ਵੇ ਮੈਂ ਨਾਗ ਦੀ ਬੱਚੀ, ਨਹ ਹੱਥ ਲਾਈ ਮੁੰਡਿਆ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਦਾ ਮਾੜੀ…
ਮਾੜੀ ਦੀਆਂ ਦੋ ਕੁੜੀਆਂ ਸੁਣੀਦੀਆਂ,
ਇੱਕ ਪਤਲੀ ਇੱਕ ਭਾਰੀ…
ਪਤਲੀ ਨੇ ਤਾਂ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ,
ਭਾਰੀ ਅਜੇ ਕੁਆਰੀ…
ਆਪੇ ਲੈ ਜਾਣਗੇ,
ਜਿਹਨੂੰ ਲੱਗੀ ਪਿਆਰੀ…
ਆਪੇ ਲੈ ਜਾਣਗੇ,
ਜਿਹਨੂੰ ਲੱਗੀ ਪਿਆਰੀ…
ਬਾਰੀ ਬਰਸੀ ਖੱਟਣ ਗਿਆ ਸੀਖੱਟ ਕੇ ਲਿਆਦਾ ਤਾਰਾਗਿੱਧੇ ਚ ਤੇਰੀ ਨਾਰ ਨੱਚਦੀਮਾਰ ਮੁੰਡਿਆ ਲਲਕਾਰਾ………
ਜਾਂਞੀ ਓਸ ਪਿੰਡੋਂ ਆਏ ਜਿੱਥੇ ਰੁੱਖ ਵੀ ਨਾ।
ਏਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਤੌੜਿਆਂ ਵਰਗੇ ਮੂੰਹ ਉੱਤੇ ਮੁੱਛ ਵੀ ਨਾ।
ਜਾਂਞੀ ਓਸ ਪਿੰਡੋਂ ਆਏ ਜਿੱਥੇ ਤੂਤ ਵੀ ਨਾ।
ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਖੱਪੜਾਂ ਵਰਗੇ ਮੂੰਹ ਉੱਤੇ ਰੂਪ ਵੀ ਨਾ।
ਜਾਂਞੀ ਓਸ ਪਿੰਡੋਂ ਆਏ ਜਿੱਥੇ ਟਾਲ੍ਹੀ ਵੀ ਨਾ।
ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਪੀਲੇ ਡੱਡੂ ਮੂੰਹ ਉੱਤੇ ਲਾਲੀ ਵੀ ਨਾ।
ਜਾਂਞੀਓ ਮਾਂਜੀਓ, ਕਿਹੜੇ ਵੇਲੇ ਹੋਏ ਨੇ।
ਖਾ-ਖਾ ਕੇ ਰੱਜੇ ਨਾ, ਢਿੱਡ ਨੇ ਕਿ ਟੋਏ ਨੇ।
ਨਿੱਕੇ-ਨਿੱਕੇ ਮੂੰਹ ਨੇ, ਢਿੱਡ ਨੇ ਕਿ ਖੂਹ ਨੇ।
ਖਾ ਰਹੇ ਹੋ ਤਾਂ ਉੱਠੋ ਸਹੀ।
ਜਾਂਞੀਆਂ ਨੂੰ ਖਲ ਕੁੱਟ ਦਿਓ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਧੌਣ ਪੱਚੀ ਸੇਰ ਖਾਣਾ,
ਸਾਨੂੰ ਪੂਰੀਆਂ ਜੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਮੁਸ਼ਕ ਨਾਲ ਰੱਜ ਜਾ
ਣਾ।
ਢਿੱਡ ਤਾਂ ਥੋਡਾ ਟੋਕਣਾ ਜਨੇਤੀਓ
ਅਸੀਂ ਨੌ ਮਣ ਰਿੰਨੇ ਚੌਲ
ਕੜਛਾ ਕੜਛਾ ਵੰਡ ਕੇ
ਥੋੜੀ ਅਜੇ ਨਾ ਰੱਜੀ
ਵੇ ਜਰਮਾਂ ਦਿਓ ਭੁਖੜੋ ਵੇ—– ਸਤੌਲ