ਬਾਰੀ ਬਰਸੀ ਖੱਟਣ ਗਿਆ ਸੀ,
ਬਾਰੀ ਬਰਸੀ ਖੱਟਣ ਗਿਆ ਸੀ,
ਖੱਟ ਕੇ ਲਿਆਂਦੇ ਛੋਲੇ…
ਨੀ ਮੈਂ ਸੱਸ ਕੁੱਟਣੀ,
ਕੁੱਟਣੀ ਸੰਦੂਕਾਂ ਓਹਲੇ…
ਨੀ ਮੈਂ ਸੱਸ ਕੁੱਟਣੀ,
ਕੁੱਟਣੀ ਸੰਦੂਕਾਂ ਓਹਲੇ
ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਉੱਲੂ ਝਾਕਦੇ
ਨਾਲੇ ਬੋਲੇ ਟਟੀਹਰੀ
ਬਾਗਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਕੋਇਲ ਬੋਲਦੀ
ਕਰਦੀ ਤੀਰੀ……ਰੀ ..ਰੀ
ਭੁੱਲਿਆ ਵੇ ਕੰਤਾ
ਨਾਰਾਂ ਬਾਝ ਫਕੀਰੀ।
ਏਸ ਨਗਰ ਦੇ ਵਾਸੀ ਕਿੰਨੇ ਭੋਲੇ ਨੇ,
ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਜੋ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਪ੍ਰਵਾਨ ਕਰੋ।
ਹਮੇਸ਼ਾ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੋ।
ਪਰਖਣ ਦੀ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂਕਿ ਪਰਖਣ ਨਾਲ ਰਿਸ਼ਤੇ ਟੁੱਟਦੇ ਨੇ,
ਤੇ ਸਮਝਣ ਨਾਲ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੁੰਦੇ ਨੇ…
ਤੁਅੱਜੁਬ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਖੋਹ ਕੇ ਪੀਤੀ ਰੱਜ ਕੇ ਤੁਰ ਗਏ
ਤੜਪਦਾ ਮੈਕਦੇ ਵਿਚ ਹਰ ਸਲੀਕੇਦਾਰ ਹੁਣ ਵੀ ਹੈ
ਕੁੜਮਾਂ ਬੇ ਤੂੰ ਸਨੀ ਦੇ ਢਈਏ ਦਿਆ ਮਾਰਿਆ
ਕਾਲੇ ਮਾਹਾਂ ਦਾ ਕਰ ਲੈ ਤੂੰ ਦਾਨ ਬੇ
ਮਾਂਹ ਤਾਂ ਬੀਬੀ ਮਹਿੰਗੇ ਮੁੱਲ ਮਿਲਦੇ
ਨੀ ਮੈਂ ਜੋਰੂ ਦਾ ਕਰ ਦਿਆ ਦਾਨ ਨੀ
ਕੁੜਮਾਂ ਬੇ ਤੂੰ ਸਾੜ੍ਹਸਤੀ ਦਿਆ ਮਾਰਿਆ ਬੇ
ਕਾਲਾ ਕੱਪੜਾ ਤਾਂ ਕਰ ਲੈ ਤੂੰ ਦਾਨ ਬੇ
ਕਾਲੇ ਕੱਪੜੇ ਦਾ ਬੀਬੀ ਕੱਛਾ ਸਮਾਮਾਂਗੇ
ਮੈਂ ਜੋਰੂ ਦਾ ਕਰ ਦਿਆ ਦਾਨ ਨੀ
ਸਾਉਣ ਦਾ ਮਹੀਨਾ,
ਪੈਂਦੀ ਤੀਆਂ ’ਚ ਧਮਾਲ ਵੇ।
ਗਿੱਧੇ ਵਿੱਚ ਜਦੋਂ ਨੱਚੂੰ,
ਕਰਦੂੰ ਕਮਾਲ ਵੇ।
ਮੁੜ ਜਾ ਸ਼ੌਕੀਨਾ,
ਮੈਂ ਨੀ ਜਾਣਾ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਵੇ।
ਗਿੱਧਾ ਗਿੱਧਾ ਕਰੇ ਮੇਲਣੇ,
ਗਿੱਧਾ ਗਿੱਧਾ ਕਰੇ ਮੇਲਣੇ,
ਗਿੱਧਾ ਪਊ ਬਥੇਰਾ,
ਨਜ਼ਰ ਮਾਰ ਕੇ ਵੇਖ ਮੇਲਣੇ,
ਭਰਿਆ ਪਿਆ ਬਨੇਰਾ,
ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕੀਂ ਆ ਗਏ,
ਕੀ ਬੁੱਢਾ ਕੀ ਠੇਰਾ…
ਮੇਲਣੇ ਨੱਚ ਲੈ ਨੀ,
ਦੇ ਲੈ ਸ਼ੌਕ ਦਾ ਗੇੜਾ…
ਪਾੜ੍ਹੇ ਨੂੰ ਧੀ ਦੇਈਂ ਨਾ ਬਾਬਲਾ
ਹਾਲੀ ਜੱਟ ਬਥੇਰੇ
ਆਪ ਤਾਂ ਖਾਂਦੇ ਪੋਲੇ ਬਿਸਕੁਟ
ਸਾਨੂੰ ਦਿੰਦੇ ਰਾਈ
ਵੇ ਘਰ ਪਾੜੇ ਦੇ
ਕੈਦ ਭੋਗਣੀ ਆਈ।
ਜੋ ਤਦਬੀਰਾਂ ਕਰ ਨਾ ਸਕਦੇ ਤਕਦੀਰਾਂ ’ਤੇ ਲੜਦੇ ਲੋਕ।
ਸੱਚ ਬੋਲਣੋਂ ਡਰਦੇ ਕਿਉਂ ਨੇ ਧਰਮ ਕਿਤਾਬਾਂ ਪੜ੍ਹਦੇ ਲੋਕ।
ਚੰਗੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਲੱਭਣਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਛੱਡਣਾ ਹੋਰ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਅਤੇ ਭੁੱਲ ਜਾਣਾ ਤਾਂ ਨਾ-ਮੁਮਕਿਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ
ਨਰਮ ਸੀ ਦਿਲ ਦੇ ਅਸੀਂ ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਲੜਦੇ ਰਹੇ
ਭਾਵੇਂ ਜ਼ਾਬਰ ਸੀ ਜ਼ਮਾਨਾ ਸਾਹਮਣੇ ਅੜਦੇ ਰਹੇ