ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਸੂਟ ਨੀ ਪਾਉਂਦੀ,
ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਸੂਟ ਨੀ ਪਾਓਂਦੀ,
ਮੈਂ ਪਾ ਲਿਆ ਚਿੱਟਾ…
ਜੇਠ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਬੁਰੀ,
ਮੇਰਾ ਟੁੱਟ ਗਿਆ ਗਿੱਟਾ…
ਜੇਠ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਬੁਰੀ,
ਮੇਰਾ ਟੁੱਟ ਗਿਆ ਗਿੱਟਾ…
ਕਿੱਕਰ ਵੱਢੀ ਤਾਂ ਕੁਛ ਨਾ ਬਣਾਇਆ
ਤੂਤ ਵੱਢੇ ਤੋਂ ਲਹਿੰਗਾ
ਲਾ ਕੇ ਦੋਸਤੀਆਂ
ਸੱਥ ਵਿਚਾਲੇ ਬਹਿੰਦਾ।
ਸੰਝ-ਸਵੇਰਾ ਖ਼ਬਰਾਂ ਛਪੀਆਂ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਭੋਗ ਦੀਆਂ,
ਕੰਮਾਂ ਤੋਂ ਨਾ ਮੁੜ ਕੇ ਆਏ ਗੱਭਰੂ ਪੋਤੇ ਬਾਬੇ ਦੇ।
ਤੁਸੀਂ ਅਤੀਤ ਨਾਲ ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਵਿਉਂਤਬੰਦੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ।
ਸੂਹੇ ਗੁਲਾਬ ਸਜਰੇ ਉਲਫ਼ਤ ਦੇ ਭਾਲ਼ਦੇ ਸਾਂ
ਸੂਲ਼ਾਂ ਦੇ ਖੁਭੇ ਨਸ਼ਤਰ ਨਫ਼ਰਤ ਦੇ ਤੀਰ ਯਾਰੋ
ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਹੇਠ ਮੈਨੂੰ ਜਿਹੜੇ ਲਿਤਾੜਦੇ ਨੇ
ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ‘ਤੇ ਜਾਊਂ ਅਮੀਰ ਯਾਰੋ
ਨੌਕਰ ਨੂੰ ਧੀ ਦੇਈਂ ਨਾ ਬਾਬਲਾ,
ਹਾਲੀ ਪੁੱਤ ਬਥੇਰੇ।
ਨੌਕਰ ਨੇ ਤਾਂ ਚੱਕਿਆ ਬਿਸਤਰਾ,
ਹੋ ਗਿਆ ਗੱਡੀ ਦੇ ਨੇੜੇ।
ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਵਰਜ ਰਹੀ,
ਦੇਈਂ ਨਾ ਬਾਬਲਾ ਫੇਰੇ।
ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਪਲੀ ਲਾਡਲੀ,
ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਪਲੀ ਲਾਡਲੀ,
ਖਾਵਾਂ ਦੁੱਧ ਮਲਾਈਆਂ…
ਬਈ ਤੁਰਦੀ ਦਾ ਲੱਕ ਝੂਟੇ ਖਾਵੇ,
ਤੁਰਦੀ ਦਾ ਲੱਕ ਝੂਟੇ ਖਾਵੇ,
ਪੈਰੀਂ ਝਾਂਜਰਾਂ ਪਾਈਆਂ…
ਗਿੱਧੇ ਵਿੱਚ ਨੱਚਦੀ ਦਾ,
ਦੇਵੇ ਰੂਪ ਦੁਹਾਈਆਂ…
ਸੱਸਾਂ-ਸੱਸਾਂ ਹਰ ਕੋਈ ਕਹਿੰਦਾ
ਰੀਸ ਨਾ ਹੁੰਦੀ ਮਾਵਾਂ ਦੀ
ਮੈਂ ਮਛਲੀ
ਮੈਂ ਮਛਲੀ ਦਰਿਆਵਾਂ ਦੀ।
ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਮੇਰੀ ਇਹ ਦੂਰੀ ਧਰਤੀ ਤੋਂ ਅਸਮਾਨ ਨਹੀਂ,
ਨੈਣਾਂ ਰਸਤੇ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੇ ਮਹਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਇਆ ਕਰ।
ਸਭ ਤੋਂ ਔਖਾ ਰਸਤਾ ਉਹ ਹੈ ਜਦ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇੱਕਲਿਆਂ ਤੁਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ,
ਅਸਲ ‘ਚ ਉਹੀ ਰਸਤਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ‘ਚ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਜਬੂਤ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ
ਝੱਖੜਾਂ ਦੀ ਰੁੱਤ ਅੰਦਰ ਦੀਵਿਆਂ ਦੀ ਸੁੱਖ ਮੰਗ
ਝੰਗੋ ਝੱਗ ਦਰਿਆ ਨੇ ਸਾਰੇ ਕਿਸ਼ਤੀਆਂ ਦੀ ਸੁੱਖ ਮੰਗ
ਜੰਗਲਾਂ ਨੂੰ ਰੌਂਧ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਸੈਂ ਐ ਬਸਤੀਏ
ਆ ਰਹੇ ਜੰਗਲ ਤੂੰ ਉਠ ਕੇ ਬਸਤੀਆਂ ਦੀ ਸੁਖ ਮੰਗ
ਨੌਕਰ ਨੂੰ ਤਾਂ ਨਾਰ ਪਿਆਰੀ,
ਜਿਉਂ ਵਾਹਣਾਂ ਨੂੰ ਪਾਣੀ।
ਲੱਗੀ ਦੋਸਤੀ ਚੱਕੀਆਂ ਸ਼ਰਮਾਂ,
ਰੋਟੀ ਕੱਠਿਆਂ ਖਾਣੀ।
ਭਿੱਜ ਗਈ ਬਾਹਰ ਖੜ੍ਹੀ,
ਤੈਂ ਛੱਤਰੀ ਨਾ ਤਾਣੀ।