ਜਿਹੜਾ ਬੰਦਾ ਬੁਰੇ ਹਾਲਾਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘ ਕੇ ਸਫ਼ਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ
ਉਹ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਬੁਰਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ
ਜੰਗਲ ਦੇ ਸੁੱਖੇ ਪੱਤੇ ਵਰਗੇ ਬਣੋਂ
ਖ਼ੁਦ ਜਲੋ ਤਾਂ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਜਲਾਉਣ ਦੀ ਔਕਾਤ ਰੱਖੋ
ਚੁਗਲੀ ਦੀ ਅੱਗ ਨਾਲ ਦੂਸਰੇ ਦਾ ਘਰ ਫੂਕ ਕੇ
ਤਮਾਸ਼ਾ ਦੇਖਣ ਵਾਲੇ ਤੋ ਆਪਣੀ ਵਾਰੀ ਆਉਣ ਤੇ
ਫਿਰ ਖੁੱਲ ਕੇ ਰੋਇਆ ਵੀ ਨੀ ਜਾਂਦਾ
ਮੁੜ ਆਉਣਾ ਨੀਂ ਓਹਨਾ ਬੀਤੇ ਵਕਤਾਂ ਨੇਂ ਜੋ ਬਣ ਹਵਾਵਾ ਗੁਜ਼ਰੇ ਨੇ
ਤੂੰ ਸੱਚ ਮੰਨ ਕੇ ਬਹਿ ਗਿਆ ਜੋ ਬੋਲ ਬਣ ਅਫਵਾਹਾ ਗੁਜ਼ਰੇ ਨੇ
ਅੱਖਾਂ ਚ’ ਨੀਂਦ ਬਹੁਤ ਹੈ ਪਰ ਸੋਣਾ ਨਹੀਂ ਹੈ
ਏਹੀ ਵਕ਼ਤ ਆ ਕੁੱਝ ਕਰ ਵਿਖਾਉਣ ਦਾ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ
ਇਹਨੂੰ ਗਵਾਉਣਾ ਨਹੀਂ ਹੈ
ਉਹ ਵਕ਼ਤ ਦਾ ਖੇਲ ਸੀ ਜੌ ਬੀਤ ਗਿਆ
ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਖੇਡਾਂਗੇ ਤੇ ਵਕ਼ਤ ਦੇਖੁਗਾ
ਵਕਤ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਇੱਕੋ ਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਰੋਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਦੂਜਿਆ ਨੂੰ ਰਵਾਉਂਦੇ ਹਨ
ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਫਿਰ ਮਿਲੇ ਜੇ ਆਪਾਂ ਦੇਖ ਕੇ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨਾਂ ਝੁਕਾ ਲਵੀਂ
ਕਿਤੇ ਵੇਖਿਆ ਲਗਦਾ ਯਾਰਾਂ ਬਸ ਇਨਾਂ ਕਹਿ ਕੇ ਬੁਲਾ ਲਵੀਂ
ਸਕੂਨ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਦੌਲਤ ਹੈ
ਜੋ ਹਰ ਕਿਸੇ ਦੇ ਨਸੀਬ ‘ਚ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ
ਉੱਡ ਗਈਆਂ ਨੀਂਦ ਰਾਤ ਦੀ
ਜਦੋਂ ਆਪਣਿਆਂ ਨੇਂ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਔਕਾਤ ਦੀ
ਰੱਬ ਦੀ ਅਦਾਲਤ ਦੀ ਵਕਾਲਤ ਬੜੀ ਨਿਆਰੀ ਹੈ
ਤੂੰ ਚੁੱਪ ਰਹਿ ਕੇ ਕਰਮ ਕਰ ਤੇਰਾ ਮੁਕੱਦਮਾ ਜਾਰੀ ਹੈ
ਰਾਹ ਤਾਂ ਤੂੰ ਬਦਲੇ ਸੀ ਕਮਲੀਏ,
ਯਾਰ ਤਾਂ ਅੱਜ ਵੀ ਉਥੇ ਹੀ ਖੜੇ ਨੇ