ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਚਿਹਰੇ ਹੁੰਦੇ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ
ਪਰ ਆਉਂਦਾ ਰਾਸ ਕੋਈ ਕੋਈ
ਖਾਬਾਂ ਤੋਂ ਖਿਆਲਾ ਤਾਂਈ ਤੇਰਾ ਹੀ ਖ਼ਾਬ ਏ
ਮਰਨੇ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋਊ ਜਿਹੜਾ ਜ਼ੁਬਾਂ ਉੱਤੇ ਤੇਰਾ ਹੀ ਨਾਮ ਏ
ਕਹੇ ਟੂਣਿਆਂ ਹਾਰੇ ਰਾਹ !
ਅਗਮ ਅਗੋਚਰ ਖਿੱਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ,
ਜਾਦੂ ਨੇ ਅਸਗਾਹ !
ਕਹੇ ਟੂਣਿਆਂ ਹਾਰੇ ਰਾਹ !ਨਾ ਜਾਣਾ ਇਹ ਕਿੱਧਰੋਂ ਔਂਦੇ
ਤੇ ਕਿੱਧਰ ਨੂੰ ਜਾਂਦੇ
ਸੌ ਸੌ ਟੂਣੇ, ਸੌ ਸੌ ਜਾਦੂ
ਪੈਰਾਂ ਹੇਠ ਵਿਛਾਂਦੇਮੋੜਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਮੁੜ ਮੁੜ ਜਾਂਦੇ
ਪੈਰ ਨਾ ਖਾਣ ਵਸਾਹ ।
ਕਹੇ ਟੂਣਿਆਂ ਹਾਰੇ ਰਾਹ !ਜਿੰਦੋਂ ਭੀੜੇ, ਉਮਰੋਂ ਲੰਬੇ
ਇਹ ਰਸਤੇ ਕੰਡਿਆਲੇ
ਪਰ ਪੈਰਾਂ ਵਿਚ ਪੈਂਦੇ ਛਾਲੇ
ਲੱਖ ਇਕਰਾਰਾਂ ਵਾਲੇਰਸਤੇ ਪੈ ਕੇ ਕੌਣ ਕਰੇ ਹੁਣ
ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ।
ਕਹੇ ਦੂਣਿਆਂ ਹਾਰੇ ਰਾਹ !ਨਾ ਇਸ ਰਾਹ ਦੀ ਪੈੜ ਪਛਾਤੀ
ਨਾ ਕੋਈ ਖੁਰਾ ਸਿੰਝਾਤਾ
ਪਰ ਇਸ ਰਾਹ ਨਾਲ ਪੈਰਾਂ ਦਾ
ਅਸਾਂ ਜੋੜ ਲਿਆ ਇਕ ਨਾਤਾਦੋ ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨਿਭੇਗਾ
ਨਾਤੇ ਦਾ ਨਿਰਬਾਹ ।
ਕਹੇ ਟੂਣਿਆਂ ਹਾਰੇ ਰਾਹ !ਧੁੱਪਾਂ ਢਲੀਆਂ, ਦਿਹੁੰ ਬੀਤਿਆ
ਅਜੇ ਵੀ ਰਾਹ ਨਾ ਬੀਤੇ
ਏਸ ਰਾਹ ਦੇ ਟੂਣੇ ਤੋਂ
ਅਸਾਂ ਪੈਰ ਸਦੱਕੜੇ ਕੀਤੇਪੈਰਾਂ ਦੀ ਅਸਾਂ ਨਿਆਜ਼ ਚੜ੍ਹਾਈ
ਰਾਹਵਾਂ ਦੀ ਦਰਗਾਹ ।
ਕਹੇ ਟੂਣਿਆਂ ਹਾਰੇ ਰਾਹ !
ਮੈ ਤੇਰੇ ਵਿੱਚੋ ਰੱਬ ਵੇਖਿਆ
ਕਿਵੇਂ ਤੇਰੇ ਵੱਲੋ ਮੁੱਖ ਪਰਤਾਵਾ
ਚੇਤੇ ਏ ਪਲ ਸਾਰੇ ਜੋ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਬਤਾਏ ਨੇ
ਮਿਟ ਗਏ ਯਾਦਾਂ ਚੋਂ ਜੋ ਸਾਹ ਤੇਰੇ ਬਾਝੋਂ ਆਏ ਨੇ
ਲਿੱਖ ਵਖ਼ਤ ਦੇ ਪੰਨਿਆਂ ਤੇ ਨਿੱਤ ਟਾਲੀ ਜਾਨਾਂ ਆ
ਤੈਨੂੰ ਚੇਤਾ ਆਉ ਮੇਰਾ ਜਦ ਕੋਈ ਛੂਹ ਕੇ ਦਿਲ ਦੀ ਲੰਘੂਗਾ
ਰੋਜ਼ ਪੰਜ ਘੰਟੇ (ਚੰਗਾ ਸਾਹਿਤ) ਪੜ੍ਹਨ ਵਾਲਾ ਅਖੀਰ ਵਿਦਵਾਨ ਜਾਵੇਗਾ।
ਏਹੋ ਤਮੰਨਾ ਏ ਮੇਰੀ
ਕਿ ਜਦੋ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰਾਂ
ਤੇਰਾ ਚੇਹਰਾ ਨਜਰੀ ਆਵੇ
ਜਿਸ ਸਾਹ ਨਾਲ ਤੂੰ ਯਾਦ ਨਾ ਆਵੇ
ਰੱਬ ਕਰੇ ਉਹ ਸਾਹ ਹੀ ਨਾ ਆਵੇ..!
ਅਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਾਰਿਸ ਹਾਂ ਨੀਂ ਦਿੱਲੀਏ
ਜੋ ਤੈਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਸਬਕ ਸਿਖਾਗੇ….
ਨਾ ਸਾਡਾ ਯਾਰ ਬੁਰਾ, ਨਾ ਤਸਵੀਰ ਬੁਰੀ
ਕੁਝ ਅਸੀ ਬੁਰੇ, ਕੁਝ ਤਕਦੀਰ ਬੁਰੀ..,
ਟੋਰ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਸਾਨੂੰ ਸਾਦਗੀ ਬਹੁਤ ਜੱਚਦੀ ਆ
ਸਾਨੂੰ ਕਹਿਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਪੈਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵੈਸੇ ਹੀ ਬੜਾ ਮੱਚਦੀ ਆ
ਟਲਜਾ ਸਰਕਾਰੇ ਨੀਂ
ਲਾਲੀ ਮਾੜੀ ਸਾਡੀ ਅੱਖ ਦੀ
ਕੋਈ ਚੰਗਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵੇਲੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਦੀਆਂ ਸੋਚਾਂ ਆਉਦੀਆਂ ਹਨ?
1. ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਡਰੂ, ਕਮਜ਼ੋਰ 2. ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਭੱਜੂ 3. ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਦਲਿੱਦਰੀ
4 ਕਾਸ਼ ! ਮੈਂ ਕਰਦਾ ਸ਼ੇਖਚਿੱਲੀ 5 ਹੋ ਸਕਦਾ ਮੈਂ ਕਰਾਂ ਦੁਚਿੱਤਾ 6 ਮੈਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ੀ 7 ਮੈਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਾਂਗਾ ਤਿਆਰ 8 ਮੈਂ ਕਰਕੇ ਹੀ ਰਹਾਂਗਾ ਦ੍ਰਿੜ ਨਿਸ਼ਚਾ
ਜੋ ਬਾਰ-ਬਾਰ ਇਹ ਸੋਚੇਗਾ, ਇਹ ਕਹੇਗਾ ਕਿ ਮੈਂ ਕਰਨਾ ਹੀ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਮੈਂ ਕਰਕੇ ਵਿਖਾਵਾਂਗਾ ਉਹ ਹੀ ਕਰ ਸਕੇਗਾ। ਜੋ ਘਬਰਾਂਦਾ ਹੀ ਰਹੇਗਾ, ਉਹ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੇਗਾ। ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਾਲ (Self Talk) ‘ ਚੜਦੀਕਲਾ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਿਆ ਕਰੀਏ, ਇੰਜ ਚੜਦੀਕਲਾ ਆਵੇਗੀ। ਜੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ, ਨਿਥਾਵਾਂ, ਅਭਾਗਾ ਸਮਝਦੇ ਰਹਾਂਗੇ ਤਾਂ ਇੰਜ ਦੇ ਹੀ ਬਣ ਜਾਵਾਂਗੇ। ਹਿੰਮਤੀ ਬਣੀਏ । ਡਰੂ ਨਹੀਂ।
ਔ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਚੋਂ ਕੱਡ ਗਈ ਏ ਮੈਂ ਖਿਆਲਾਂ ਚੋ ਨਾ ਕੱਡ ਪਾਇਆ
ਕੈਸਾ ਏ ਇਸ਼ਕ ਚੰਦਰਾ ਭੁੱਲ ਕੇ ਵੀ ਨਾ ਭੁੱਲ ਪਾਇਆ