ਖਲੀ ਦੇਨੀ ਆਂ ਸੁਨੇਹੜਾ/ਖਲੀ ਦੇਨੀ ਆਂ ਸੁਨੇਹੜਾ
ਇਸ ਬਟੇਰੇ ਨੂੰ/ਅੱਲ੍ਹਾ ਖੈਰ, ਸੁਣਾਵੇ ਸੱਜਣ ਮੇਰੇ ਨੂੰ
ਬੇਰੰਗਨਹੀ ਆਂ ਮੈਂ, ਬਸ ਨਕਲੀ ਜਹੇ ਰੰਗ ਰੂਹ ਤੇ ਨੀ ਚੜੇ ॥
ਅੱਡੀ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਕੌਲ ਕੰਚ ਦੀ,
ਗੁਠੇ ਤੇ ਸਿਰਨਾਮਾ,
ਬਈ ਲਿਖ ਲਿਖ ਚਿੱਠੀਆਂ ਡਾਕ ਚ ਪਾਵਾਂ,
ਧੁਰ ਦੇ ਪਤੇ ਮੰਗਾਵਾ,
ਮੁੰਡਿਆਂ ਨਾਂ ਦੱਸ ਜਾ,
ਜੋੜ ਬੋਲੀਆਂ ਪਾਵਾਂ,
ਮੁੰਡਿਆਂ …..,
ਜੋ ਵਿਅਕਤੀ ਹਰ ਵੇਲੇ ਦੁੱਖ ਦਾ ਰੋਣਾ ਰੋਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ,
ਉਸ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ‘ਤੇ ਖੜ੍ਹਾ ਸੁੱਖ ਬਾਹਰੋਂ ਹੀ ਵਾਪਸ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਨੱਚਾਂ ਨੱਚਾਂ ਨੱਚਾਂ…
ਨਿ ਮੈਂ ਅੱਗ ਵਾਂਗੂੰ ਮੱਚਾ
ਨੱਚਾਂ ਨੱਚਾਂ ਨੱਚਾਂ…
ਨਿ ਮੈਂ ਅੱਗ ਵਾਂਗੂੰ ਮੱਚਾ
ਮੇਰੀ ਨੱਚਦੀ ਦੀ ਝਾਂਜਰ ਛਣਕੇ ਨੀ
ਨਿ ਮੈਂ ਨੱਚਣਾ ਪਟੋਲਾ ਬਣਕੇ ਨੀ
ਨਿ ਮੈਂ ਨੱਚਣਾ ਪਟੋਲਾ ਬਣਕੇ ਨੀ।
ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਤੂੰ ਆਈ ਮੁਕਲਾਵੇ,
ਪਾ ਕੇ ਸੂਹਾ ਬਾਣਾ।
ਲਾਟ ਵਾਂਗ ਤੂੰ ਭਖ ਭਖ ਉਠਦੀ,
ਗੱਭਰੂ ਮੰਨ ਗਏ ਭਾਣਾ।
ਮਾਲਕ ਤੇਰਾ ਕਾਲ ਕਲੋਟਾ,
ਨਾਲੇ ਅੱਖੋਂ ਕਾਣਾ।
ਸਹੁਰੀਂ ਨਹੀਂ ਵਸਣਾ,
ਤੂੰ ਪੇਕੀਂ ਉਠ ਜਾਣਾ।
ਜਿਹੜਾ ਵਿਅਕਤੀ ਕਿਸੇ ਘਟਨਾਂ ਦੀ ਪੜਤਾਲ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਹੀ ਸੱਚ ਮੰਨ ਲੈਂਦਾ ਹੈ;
ਉਹ ਲਾਈਲੱਗ ਤਾਂ ਹੁੰਦਾ ਹੀ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਮੂਰਖ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ।
ਕੋਠੇ ਤੋਂ ਸਿੱਟਿਆ ਛੰਨਾ ਕੁੜੇ,
ਜੀਜੇ ਦੀ ਆਕੜ ਭੰਨਾ ਕੁੜੇ,
ਜੀਜੇ ਦੀ …….,
ਸਿਆਣੇ ਸਹਿਮਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਮੂਰਖ ਬਹਿਸ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।
ਦਾਦਕੇ ਖੁੱਡ ਵੜਗੇ
ਕੱਢਲੋ ਬੀਨ ਵਜਾ ਕੇ
ਦਾਦਕੇ ਖੁੱਡ ਵੜਗੇ
ਕੱਢਲੋ ਬੀਨ ਵਜਾ ਕੇ
ਇੱਕੋ-ਇੱਕ ਅਸਲ ਗਲਤੀ ਉਹ ਹੈ
ਜਿਸ ਤੋਂ ਅਸੀਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸਿਖਦੇ
ਮਾਮਾ ਮਾਮੀ ਨੂੰ ਸਮਝਾ ਲੈ
ਲੱਛਣ ਮਾੜੇ ਕਰਦੀ ਐ
ਸਾਡੇ ਵਿਹੜੇ ਦੇ ਵਿਚ ਜਾਮਣ
ਇਹ ਜਾਮਣ ਤੇ ਚੜਦੀ ਐ