ਕਦੇ ਮਹਿਕ ਨੀ ਮੁੱਕਦੀ ਫੁੱਲਾਂ ‘ਚੋਂ
ਫੁੱਲ ਸੁੱਕਦੇ ਸੁੱਕਦੇ ਸੁੱਕ ਜਾਂਦੇ
ਆਪਣੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਦਾ ਪਤਾ ਓਹਦੋਂ ਚੱਲਦਾ ਵਾਂ
ਜਦੋਂ ਮੁਸੀਬਤ ਨਾਲ ਦੌੜ ਰਹੀ ਹੋਵੇ
ਸਬਕ ਸੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ
ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਾ ਮੁਹੱਬਤ ਸੀ
ਹਸਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ਜੋ ਡੁੱਬਦੇ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ
ਹਓਂਕਾ ਹੀ ਨਾਂ ਲੈ ਜਾਣ ਉੱਡਦੇ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ
ਹੁਣ ਅਣਜਾਣ ਹੀ ਚੰਗੇ ਆ
ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਖਾਸ ਤੋ ਆਮ ਹੋਇਆਂ
ਜਿਉਂਦੇ ਜੀਅ ਜਿਸਨੂੰ ਤੇਰੇ ਮੂੰਹੋਂ ਮਾਂ ਸ਼ਬਦ ਨਸੀਬ ਨਾਂ ਹੋਇਆ
ਫੇਰ ਹੁਣ ਕਿਉਂ ਮਾਂ ਦਾ ਕਫ਼ਨ ਚੁੱਕ ਚੁੱਕ ਕੇ ਤੂੰ ਰੋਇਆ
ਗਰੂਰ ਨਹੀ ਕੋਈ ਇਸ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਬਣੇ ਪੁਤਲੇ ਦਾ
ਪਰ ਬੇ-ਵਜਾ ਝੁਕਣਾਂ ਵੀ ਸਾਡੀ ਫਿਤਰਤ ਨਹੀਂ
ਤੈਨੂੰ ਸੁਪਨੇ ਵਾਂਗ ਦੇਖਿਆ ਸੀ
ਨੀਂਦ ਵਾਂਗ ਟੁੱਟ ਗਿਆ
ਆਲ੍ਹਣਿਆਂ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਪਾਣੀਆਂ ਤੱਕ ਸਭ ਜਗ੍ਹਾ ਇਕੋ ਚੀਜ਼ ਖਾਸ ਏ
ਜਿਸ ਦੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾ ਹੋਂਦ ਕਿਸੇ ਦੀ ਹਰ ਜੱਰੇ ਵਿੱਚ ਮਾਂ ਦਾ ਵਾਸ ਏ
ਇਕੱਲੇ ਖੜ੍ਹੇ ਰਹਿਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਰੱਖੋ
ਫਿਰ ਚਾਹੇ ਪੂਰੀ ਕਾਇਨਾਤ ਹੀ ਤੁਹਾਡੇ ਖਿਲਾਫ ਕਿਉਂ ਨਾਂ ਖੜੀ ਹੋਵੇ
ਕੁਝ ਗੱਲਾਂ ਕੁਝ ਯਾਦਾਂ ਕੁੱਝ ਲੋਕ ਤੇ
ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਬਣੇ ਕੁਝ ਰਿਸ਼ਤੇ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਦੇ
ਸਾਡੀ ਜਿਮ ਲਗਵਾਉਂਦਾ ਬਾਪੂ ਪੱਠਿਆਂ ਦੱਠਿਆਂ ‘ਚ
ਤੇਰਾ ਯੋਗਾ ਹੁੰਦਾ ਨਿੱਤ ਝੀਲ ਕਿਨਾਰੇ