ਕੱਖ ਵੀ ਲਿਆਉਨਾਂ,
ਪੱਠੇ ਵੀ ਲਿਆਉਨਾਂ,
ਮੈਂ ਹੱਥੀਂ ਪਾਲਦਾਂ ਖੋਲੀ।
ਦੋਨੋਂ ਵੇਲੇ ਦੁੱਧ ਏਹ ਦੇਵੇ,
ਤੋਂ ਭਰ ਕੇ ਬਾਲਟੀ ਚੋ ਲੀ।
ਤੂੰਹੀਓਂ ਮੇਰੇ ਭਾਂਡੇ ਮਾਂਜਣੇ,
ਤੂੰਈਓਂ ਮੇਰੀ ਗੋਲੀ
ਕਰ ਦੂ ਗਜ ਵਰਗੀ
ਜੇ ਮੁੜ ਕੇ ਬਰਾਬਰ ਬੋਲੀ।
ਡੁਬਦੀ ਬੇੜੀ ਬੰਨੇ ਲਾਈ ਭੰਤਿਆ (ਛਾਂਟਮਾ ਸਾਕ ਕਰਾਇਆ ਭੰਤਿਆ)
ਬੇ ਕੋਈ ਬਹੁ ਲਿਆਂਦੀ ਬੇ ਛਾਂਟ
ਤੂੰ ਹਜੇ ਬੀ ਨਿੱਕਾ ਕੱਤਿਆ
ਤੈਂ ਪਾਉਣੀ ਸੀ ਬਚੋਲੇ ਨੂੰ
ਬੇ ਦਿਲਾਂ ਦਿਆ ਹੌਲਿਆ ਬੇ-ਛਾਂਪ
ਔਹ ਕੋਈ ਆਉਦੇ ਦੋ ਜਾਣੇ,
ਦੋਹਾਂ ਤੋਂ ਬਣ ਗਏ ਚਾਰ,
ਵੇ ਘੁੰਢ ਕੱਢ ਕੇ ਨਾ,
ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਦੇ ਯਾਰ,
ਵੇ ਘੁੰਢ
ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀਏ ਪਰ-ਜਾਤ ਕੁੜੀਏ,|
ਸਾਡੇ ਸਕੇ ਮੁਰਦੇ ਵੀ ਇੱਕ ਥਾਂ ਨਹੀਂ ਜਲਾਉਂਦੇ।
ਨੀ ਮੈਂ ਆਵਾਂ ਆਵਾਂ
ਨੀ ਮੈਂ ਨੱਚਦੀ ਗਿੱਧੇ ਵਿੱਚ ਆਵਾਂ
ਮੇਰੀ ਨੱਚਦੀ ਦੀ
ਝਾਂਜਰ ਛਣਕੇ ਨੀ
ਨੀ ਮੈਂ ਨੱਚ ਲਾਂ
ਨੱਚ ਲਾਂ ਪਟੋਲਾ ਬਣਕੇ ਨੀ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤਿੰਨ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੀ ਅਸੀਂ ਤਾਂਘ ਰਖਦੇ ਹਾਂ
ਉਹ ਹਨ -ਖੁਸ਼ੀ,ਆਜ਼ਾਦੀ ਅਤੇ ਮਨ ਦੀ ਸ਼ਾਂਤੀ |
ਪਰ ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਰਹੱਸਮਈ ਨਿਯਮ ਹੈ
ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਤਿੰਨਾਂ ਹੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਹਾਸਿਲ ਕਰਨ ਲਈ ਪਹਿਲਾਂ ਤੁਸੀਂ ਆਪ ਇਹ ਤਿੰਨੋਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੂੰ ਦੇਵੋ।
ਹਰ ਕਿਸੇ ਵਿੱਚੋਂ ਤੈਨੂੰ ਕਿਉ ਲੱਭਾ ਮੈਂ
ਹਰ ਕਿਸੇ ਵਰਗਾ ਥੋੜਾ ਤੂੰ
ਸਫਲਤਾਵਾਂ, ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਦੇ ਅਨੁਪਾਤ ਵਿਚ ਹੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ।
ਨਣਦੇ ਜਾਹ ਸਹੁਰੇ ,
ਭਾਵੇਂ ਲੈ ਜਾ ਕੰਨਾਂ ਦੇ ਵਾਲੇ।
ਨਮੋਸ਼ੀ ਹਾਰ ਦੀ ਤੇ ਜਿੱਤ ਦਾ ਹੰਕਾਰ ਲਾਹ ਦੇਈਏ
ਚਲੋ ਹੁਣ ਫ਼ਾਲਤੂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦਾ ਰੂਹ ਤੋਂ ਭਾਰ ਲਾਹ ਦੇਈਏ
ਸੱਸ ਮੇਰੀ ਨੇ ਸੱਗੀ ਕਰਾਈ
ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਪਾ ਕੁੜੇ .
ਰਾਂਝਾ ਮੇਰਾ ਨੂਣ ਤੇਲ ਵੇਚਦਾ
ਮੈਨੂੰ ਕਾਹਦਾ ਚਾਅ ਕੁੜੇ।
_
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਪਾਲੀ।
ਪਾਲੀ ਦੇ ਦੋ ਗੱਭਰੂ ਬੜੇ ਕਮਾਉ ,
ਮੂਲ ਨਾ ਕੱਢਦੇ ਗਾਲੀ।
ਕੰਮ ਕਾਰ ਨਾਲ ਰੱਖਣ ਵਾਸਤਾ,
ਮੋਢੇ ਹਲ ਪੰਜਾਲੀ।
ਇੱਕ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਮਲਕ ਦੇ ਕੇ,
ਇਕ ਮੁਰਗਾਈ ਫਾਹ ਲੀ।
ਕੰਮ ’ਚ ਓਹਦਾ ਚਿੱਤ ਨਾ ਲੱਗੇ,
ਕਰਨ ਮਸ਼ਕਰੀ ਹਾਲੀ।
ਰੂਪ ਕੁਆਰੀ ਦਾ।
ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਦੇ ਦੀ ਲਾਲੀ।